เมื่อเช้ามีงานวิ่งสำหรับผู้หญิงโดยเฉพาะ. Laurier Go Girl Mini Marathon ณ สะพานพระรามแปด
จขกท.พร้อมพี่สาว น้องสาวและหลานสาว 4ชีวิตได้ไปร่วมงานวิ่งนี้เช่นกัน
เมื่อไปถึงหน้างานราวๆตีสี่กว่าๆ. ฝนยังตกพรำๆ. ลานจอดรถข้างสะพานเข้าไม่ได้
มีจนท.คอยโบกให้รถเลี้ยวเข้าไปจอดข้างในซึ่งเป็นที่จอดรถของมูลนิธิชัยพัฒนา
พวกเราไปถึงรุ่นแรกๆ. จนท.จึงให้ไปจอดชั้นสองของอาคารจอดรถ เป็นระบบระเบียบดีมาก
ก่อนปล่อยตัว เพื่อนของหลานมาทีหลังมาร่วมวิ่งด้วย จึงขอฝากเป้ กระเป๋า สิ่งของมีค่าต่างๆไว้ในรถด้วย
เหตุเพราะฝนตกหนักตั้งแต่ก่อนออกจากบ้าน จนถึงหน้างานก็ยังพรำๆ. เราจึงไม่พกสิ่งใดติดตัวไป ทิ้งไว้ในรถทั้งหมด
งานวิ่งผ่านไปอย่างสนุกสนานมีความสุขเพราะอากาศเย็นสบาย(ฟ้ายังปิด ฝนยังพรำ)
พวกเราก็โอ้เอ้อยู่ใต้สะพานเดินรับอาหารและรอรับถ้วยรางวัล จึงใช้เวลามากกว่านักวิ่งอื่นๆ
กว่าจะกลับไปที่รถก็แปดโมงครึ่ง เกือบจะเก้าโมง. นักวิ่งส่วนใหญ่ก็เดินทางกลับไปเกือบหมดแล้ว
เมื่อเราเดินขึ้นมาถึงชั้นสองของอาคารจอดรถ รถออกไปเกินครึ่งแล้ว แต่แล้ว เราทุกคนต้องตกตะลึง ใจหายวาบ เมื่อเห็นว่า
ประตูท้ายรถของเรา ฮอนด้าแจ้ส เปิดอ้าซ่า โชว์กระเป๋าเป้ กระเป๋าเสื้อผ้า สิ่งของอื่นๆ รวมทั้งในรถยังมีโทรศัพท์อีกหลายเครื่อง
ซึ่ง ณ ตอนนั้น เราต่างตกใจกับสิ่งที่เห็น ทุกคนรีบสำรวจสิ่งของมีค่าที่เราวางทิ้งไว้ท้ายรถ ในรถ. ทุกสิ่งอย่าง
แล้วก็ต้องพบความประหลาดใจและปลื้มปิติ. ทุกอย่างอยู่ครบและอยู่ที่เดิม ไม่มีใครมาแตะต้องเคลื่อนย้าย
เมื่อเรานำรถออกมาจนถึงด้านล่าง ก็เห็นจนท.ท่านหนึ่งมองมาที่รถและมองตามจนรถเราลับสายตาออกไป
จากเหตุการณ์วันนี้. ทำให้รู้ว่า. วันนี้เราโชคดีที่ได้จอดรถบนอาคารมูลนิธิ หากเราจอดที่ลานด้านล่าง คงไม่เหลืออะไรในรถแล้วล่ะ
ขอบคุณนักวิ่งทั้งหลาย. ที่ออกรถไปก่อนเรา ซึ่งเค้าน่าจะเห็นว่าท้ายรถเราเปิดกว้างซะขนาดนั้น
แต่เราเชื่อว่า ทุกคนไม่ได้มีใครมือไวใจเร็ว ทำให้เราไม่สูญเสียอะไรไป จึงให้รู้สึกรักสังคมนักวิ่งมากขึ้นเหลือเกิน
ขอบคุณจนท.มูลนิธิชัยพัฒนา. ที่อนุญาตให้เราจอดรถบนอาคาร. และเราเข้าใจว่าท่านคงรู้ว่าเราลืมปิดท้ายรถ
ขอบคุณที่ได้พบสิ่งดีๆในวันนี้ ขอบคุณค่ะ
🙏 🏃 👍. ขอบคุณนักวิ่ง Laurier Go Girl Mini Marathon และจนท ของมูลนิธิชัยพัฒนา 🎉☔️
จขกท.พร้อมพี่สาว น้องสาวและหลานสาว 4ชีวิตได้ไปร่วมงานวิ่งนี้เช่นกัน
เมื่อไปถึงหน้างานราวๆตีสี่กว่าๆ. ฝนยังตกพรำๆ. ลานจอดรถข้างสะพานเข้าไม่ได้
มีจนท.คอยโบกให้รถเลี้ยวเข้าไปจอดข้างในซึ่งเป็นที่จอดรถของมูลนิธิชัยพัฒนา
พวกเราไปถึงรุ่นแรกๆ. จนท.จึงให้ไปจอดชั้นสองของอาคารจอดรถ เป็นระบบระเบียบดีมาก
ก่อนปล่อยตัว เพื่อนของหลานมาทีหลังมาร่วมวิ่งด้วย จึงขอฝากเป้ กระเป๋า สิ่งของมีค่าต่างๆไว้ในรถด้วย
เหตุเพราะฝนตกหนักตั้งแต่ก่อนออกจากบ้าน จนถึงหน้างานก็ยังพรำๆ. เราจึงไม่พกสิ่งใดติดตัวไป ทิ้งไว้ในรถทั้งหมด
งานวิ่งผ่านไปอย่างสนุกสนานมีความสุขเพราะอากาศเย็นสบาย(ฟ้ายังปิด ฝนยังพรำ)
พวกเราก็โอ้เอ้อยู่ใต้สะพานเดินรับอาหารและรอรับถ้วยรางวัล จึงใช้เวลามากกว่านักวิ่งอื่นๆ
กว่าจะกลับไปที่รถก็แปดโมงครึ่ง เกือบจะเก้าโมง. นักวิ่งส่วนใหญ่ก็เดินทางกลับไปเกือบหมดแล้ว
เมื่อเราเดินขึ้นมาถึงชั้นสองของอาคารจอดรถ รถออกไปเกินครึ่งแล้ว แต่แล้ว เราทุกคนต้องตกตะลึง ใจหายวาบ เมื่อเห็นว่า
ประตูท้ายรถของเรา ฮอนด้าแจ้ส เปิดอ้าซ่า โชว์กระเป๋าเป้ กระเป๋าเสื้อผ้า สิ่งของอื่นๆ รวมทั้งในรถยังมีโทรศัพท์อีกหลายเครื่อง
ซึ่ง ณ ตอนนั้น เราต่างตกใจกับสิ่งที่เห็น ทุกคนรีบสำรวจสิ่งของมีค่าที่เราวางทิ้งไว้ท้ายรถ ในรถ. ทุกสิ่งอย่าง
แล้วก็ต้องพบความประหลาดใจและปลื้มปิติ. ทุกอย่างอยู่ครบและอยู่ที่เดิม ไม่มีใครมาแตะต้องเคลื่อนย้าย
เมื่อเรานำรถออกมาจนถึงด้านล่าง ก็เห็นจนท.ท่านหนึ่งมองมาที่รถและมองตามจนรถเราลับสายตาออกไป
จากเหตุการณ์วันนี้. ทำให้รู้ว่า. วันนี้เราโชคดีที่ได้จอดรถบนอาคารมูลนิธิ หากเราจอดที่ลานด้านล่าง คงไม่เหลืออะไรในรถแล้วล่ะ
ขอบคุณนักวิ่งทั้งหลาย. ที่ออกรถไปก่อนเรา ซึ่งเค้าน่าจะเห็นว่าท้ายรถเราเปิดกว้างซะขนาดนั้น
แต่เราเชื่อว่า ทุกคนไม่ได้มีใครมือไวใจเร็ว ทำให้เราไม่สูญเสียอะไรไป จึงให้รู้สึกรักสังคมนักวิ่งมากขึ้นเหลือเกิน
ขอบคุณจนท.มูลนิธิชัยพัฒนา. ที่อนุญาตให้เราจอดรถบนอาคาร. และเราเข้าใจว่าท่านคงรู้ว่าเราลืมปิดท้ายรถ
ขอบคุณที่ได้พบสิ่งดีๆในวันนี้ ขอบคุณค่ะ