พวกคุณเชื่อในรักในวัยเรียนไหมครับ

เราเป็นคนที่หนึ่งที่ผ่านการมีรักในวัยเรียนมา
สามีเจอเราวันแรก เค้าเข้ามาคุยด้วย ตอนนั้นเรากำลังรอรับยากับแม่ และกำลังอ่านหนังสือ
เจอที่ร.พ.ค่ะ เค้าเป็นน.ศ.แพทย์ปี 5  ที่คุยกันก็คุยเรื่องหนังสือเล่มที่เราอ่านนั่นละคะ เราจำไม่ได้ว่าคุยอะไรบ้าง
เพราะมันจะ13ปีแล้ว
แล้วเค้าก็บอกแม่เราค่ะ ว่า "ผมขอจีบลูกสาวแม่ได้ไหมครับ "เราก็เงิบค่ะ กลัวด้วย เกิดมา 13ปี ไม่เคยเจอ  
  (ตอนนั้นเราอายุ13) จำได้ว่าตอนนั้นปฎิเสธทันควัน แต่แม่เราตกลงค่ะ บอกว่าคบกันไม่เสียหาย แม่จะช่วยดูให้
อีกอย่างแม่เรามองว่าเค้าไม่มีพิษมีภัยหรอก  คนที่มีน่าจะเป็นเรามากกว่า จากนั้นก็คบมาเรื่อยๆ จับมือฝ่าฟันปัญหาต่างๆ
จนได้หมั้นในปีที่ 9  แต่งงานปีที่ 11  ปัจจุบันแต่งงานกันมา1ปี 9เดือนแล้วค่ะ  ลูก1คน   ไม่เคยทะเลาะกันเลย
เราเคยถามเค้านะคะ ว่าทำไมวันนั้นถึงขอจีบเราเลย เค้าบอกว่า แค่เห็นหน้าก็เหมือนรู้จักกันมานาน  ดังนั้นเมื่อได้เจอ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องรั้งรออีก  
และยิ่งได้คุยก็ยิ่งคิดว่าใช่
เพราะตอนนั้นเค้าคุยเรื่องหนังสือเล่มนั้นกับใครไม่รู้เรื่องเลย จนได้มาคุยกับเรา และพอได้คบหา ได้ศึกษาดูใจกันก็ยิ่งรักมากขึ้น
สามีเราเค้าเป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเองสูง เค้าเคยบอกเราว่า ที่เรารักกันไม่ใช่เพราะพรหมลิขิต แต่เพราะเค้าเชื่อในสัญชาตญาณของตัวเอง
ส่วนเรา  เราเชื่อว่า การที่ทำให้รักกันและคบหากันได้นั้น  เป็นเพราะมีศีลเสมอกันค่ะ