ตอนนี้ปัญหาคือ--->ความไม่ชัดเจนของผู้หญิงคนหนึ่ง

และเรา(ผู้ชาย)--->

ไม่สามารถตัดใจได้ ถ้าเค้าไม่ยอมพูดว่า เค้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราแล้ว จริงๆเราทนมานานมากแล้วอ่ะ เมื่อก่อนก็รับไม่ไหวนะถ้าเค้าพูดออกมาอย่างนั้น เมื่อก่อนแค่เค้าให้โอกาสเราได้เริ่มต้น เราก็ดีใจมาก มีความสุข แต่ตอนนี้ ความรู้สึกของเราคือ โอกาสที่เค้าให้ มันเริ่มไม่มีค่าไปแล้ว จิตใจเราเริ่มชา แต่เราไม่สามารถตัดใจได้เลยแม้แต่นิดเดียว ใจมันยังคิดถึงตลอด จนกว่าเค้าจะยอมพูด เราเคยบอกให้เค้าพูด พูดออกมาเลยว่าไม่ได้รู้สึก แต่เค้าบอกว่าเค้าพูดไม่ได้ เค้าขอโทษ เค้าไม่มั่นใจ เค้าสับสน เค้าพูดแล้วเค้าเจ็บ

#เค้าไม่เคยห้ามเรา เค้าบอกถ้าอยากไปก่อนก็ไม่เป็นไร เค้าไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวขนาดนั้น แต่เค้าจะรู้มั้ยว่ากรรไกรที่ตัดความรู้สึกของเราได้ก็คือคำพูดของเค้าเท่านั้น

ไม่เข้าใจว่า--->

ถ้าพูดว่าไม่รู้สึกแล้วเจ็บ นี้คือยังรู้สึกอยู่ใช่มั้ย ? แล้วทำไมไม่บอกว่ายังรู้สึก เวลาคุยกันเหมือนไม่ใส่ใจกันแล้ว นี่แหละที่เราเจ็บ เจ็บมากด้วยนะ เจ็บทั้งวันทั้งคืนอ่ะ เหมือนมีดแทง ฮือ นอนไม่หลับ ตื่นเช้ามาก็คิด

เราเคยนะ--->บอกเลิกเค้าไปเพราะเจ็บจนทนไม่ไหว แต่กลายเป็นว่า เราต้องกลับมาหาเค้าเองเพราะคิดถึง เพราะรู้สึกว่ายังเริ่มต้นกันใหม่ได้ แต่พอเอาเข้าจริงมันก็เจ็บจนไม่รู้จะว่ายังไง เราไม่กล้าตัดสินใจเดินออกไปจากเค้าอีกครั้ง กลัวว่าจะต้องกลับมาอีก

มันแปลกมากนะที่ผู้ชายคนนึงจะรู้สึกกับผู้หญิงคนนึงได้มากขนาดนี้
แปลกที่ผู้ชายที่เข้มแข็งมากคนนึงต้องมากลายเป็นคนอ่อนแอเพราะผู้หญิงแค่คนเดียว
ถ้าเธอผ่านมาเจอ ก็อยากให้รู้ไว้ด้วยนะ ว่าความไม่ชัดเจนอ่ะ มันทำให้เราเจ็บมาก

มีใครช่วยเราได้บ้าง

ท้าวความนิดนึง...จริงๆ ก่อนหน้านี้เรายอมรับเลยว่าเคยทำให้เค้าเสียใจ(มากถึงมากที่สุด)(เค้าเคยเทใจให้เราทั้งใจด้วย) และด้วยเหตุผลเดียวกัน คือ สับสน ไม่มั่นใจ และเค้าบอกว่าจะรอ ยังไงก็จะรอ จนวันนึงเราก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป แต่พอกลับไป เค้าก็เหมือนเปลี่ยนไปแล้ว อันนี้เราผิดเอง เราขอโทษ เราเคยโทษตัวเองมาตลอดที่เราเป็นคนทำให้เค้าเปลี่ยนไป เราอาจกำลังชดใช้กรรมอยู่ก็ได้นะ แต่ทำไมกรรมที่เราต้องชดใช้มันเหมือนจะมากกว่าที่เราไปทำไว้กับเค้า นี้เราเจ็บมานานเป็นเดือนๆเลยอ่ะ เค้าอาจจะไม่รู้ก็ได้ว่าเราเหมือนตายแล้วฟื้นตายแล้วฟื้นอยู่อย่างนี้ มันเหมือนทุกๆวันไม่มีความหมาย จริงๆในหัวสมองเราคิดอะไรไม่ออกเลยอ่ะ แต่เราก็รักพ่อแม่ ครอบครัวอยู่นะ ถึงจิตใจจะหมกมุ่นเรื่องนี้ ก็ไม่อยากให้เค้ารู้ กลัวเค้าเป็นห่วง จริงๆตอนนี้เราใช้ชีวิตเหมือนคนปกติไม่ได้เลยอ่ะ