เล่ห์รตี : The Real Me ... Fierce Leopard and Wild Bull

พูดถึงแต่คู่เสือหนุ่มกับกวางน้อย เดี๋ยวอีกคู่จะน้อยใจ ทั้ง ๆ ที่มีอะไรน่าสนหลายอย่าง
รู้กันดีว่าคู่หลักของเราเป็นหนุ่มซึนฯ(ยันฯนิดนึงด้วยนะ แต่ไม่ถึงกะยันฯจิตป่วย)กับสาวใส
คนหนึ่งก็แอบมะลันดูแกมะแลดูกัน อีกคนก็ใสแจ๋วแหววนู๋ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับใครเขา


เป็นความรู้สึกที่ไม่เปิดเผยอย่างคนมีแผลใจกับคนที่ใสบริสุทธิ์ว่าไปนั่น
ก็น่ารักมุ้งมิ้ง สั่นกระดิ่งจิงกาเบลล์ไปตามเรื่อง


แต่พอมาพินิจพิจารณาอีกคู่หนึ่งมั๊นนนนนตรงกันข้าม จากความฟรุ้งฟริ้ง มุ้งมิ้ง ทำเค้กมั่ง วิ่งไล่จับมั่ง
กลายเป็นมวยคู่เอกศึกวันธงชัย งัดแม่ไม้จระเข้ฟาดหาง หักงวงไอยรา ขึ้นฟาดดุเดือดเลือดพล่าน
ชนิดถ้าแอนตาซิลจ่ายตอนแตกคงหมดตัว


ความสัมพันธ์ของคนบางคู่นั้นเกิดขึ้นด้วยความต่างที่รอการเติมเต็ม .... เหมือนเคทและเสกข์ เด็กผู้หญิงสายแบ๊วกวางเด็กสเปคเสือที่ต้องการมือที่แข็งแรงคอยปกป้องและนำทาง และ เสือหนุ่มที่ต้องการกวางน้อยคลอเคลียออดอ้อนเอาใจ หากทุกคู่คงไม่มีอะไรที่เหมือนกัน ความสัมพันธ์ก็ไม่ต่างอะไรจาก puzzle บางคู่รากฐานอยู่ที่ความต่าง บางคู่ความสัมพันธ์ที่ก่อร่างนั้นกลับมาจาก "ความเหมือน"


ภาคิณีกับศตายุดูแล้วคล้ายว่าจะต่างกัน และ ดูว่าไม่มีอะไรเข้ากันได้เลย
ด้านหนึ่งเป็นคุณหนูไฮโซ ที่ไม่เคยยอมสยบให้ใคร
ด้านหนึ่งเป็นชายหนุ่มธรรมดา ที่มองคุณหนูไฮโซเป็นบาร์บี้เอาแต่ใจ


แต่ แต่ แต่


ภาคิณี แท้ที่จริงคือ ผู้หญิง fierce คล่องงาน บ้านสุทธกานต์น่ะเสือทั้งนั้น หากเปรียบพี่ชายเป็นเสือลายพาดกลอน เดินไปไหนก็มีแต่คนสยบยอม ชาติเสือไว้ลายอย่างภาคิณีคงเป็นเสือดาวสาวที่ยามจะเยื้องย่างไปไหนก็ดูหรูดูแพง  และ แน่นอน เมื่อพูดถึงพิษสงย่อมมีอยู่รอบตัว เรื่องธุรกิจ การต่อรอง ภาไม่เคยเป็นรองใคร เข้มแข็งเด็ดขาดตัดสินใจได้ฉับพลันทันที และ จุดที่เด่นที่สุดสำหรับภาคิณี คือ ความรักครอบครัว ไม่ว่าใครหน้าไหนก็แตะไม่ได้ ภาพร้อมกางกรงเล็บเข้าฟาดฟันอย่างไม่กลัวหน้าอินทร์หน้าพรหม

และคุณสมบัติเหล่านั้นก็คล้ายผู้ชายอีกคนที่เข้ามาในชีวิตภา
แต่มันเริ่มต้นด้วยความเหม็นขี้หน้า ไม่ใช่เพราะต่าง เพราะ ดันเหมือนกันเกินไปต่างหาก


ศตายุ หรือ ปุ๊ คือ ชายหนุ่มหน้าตาดีและกวนโอ๊ยเป็นที่สุด ติดดิน และ กล้าจิกตีเข้าทำสงคราม ตะลุยไปซึ่ง ๆ หน้า เหมือนกระทิงป่าพุ่งเข้าชาร์ต ไม่ว่าจะใหญ่จะโตมาจากไหนอย่าได้มาวางอำนาจก็คนเหมือนกัน จะด่าจะกระทบกระแทก-ดันก็ทำไป เขาไม่มีหงอ เดี๋ยวจะย้อนเกล็ดให้แสบสัน แต่สิ่งเหล่านี้จะไม่ปรากฎเลย ถ้า ปุ๊อยู่กับคนที่เขานับเป็นครอบครัว ศตายุพร้อมช่วยเหลือ ปกป้อง อุปสรรคมีไว้พุ่งชน ไม่ได้มีไว้ให้เราหนี ปุ๊ เชื่อแบบนั้น

คิดดูเอาแล้วกัน ... เวลากระทิงป่าเจอเสือดาวอะไรมันจะเกิดขึ้น
แรงเกินร้อยแบบ same same ด้วยกันทั้งนั้น


ก็ตีกันวายป่วงสิคะ  ณ จุดนี้ ที่รี ๆ ขวาง ๆ กันอยู่ทุกวัน ไม่ใช่อะไร ก็มองสถานการณ์ในมุมของตัวเอง แถมมองในทัศนคติแบบเดียวกันเสียด้วย คนนึงก็ฉันรักพี่ฉัน ฉันอยากให้พี่ฉันมีความสุข อีกด้านหนึ่ง ก็ฉันรักเด็กน้อยเคทฉันมีความสุขเมื่ออยู่กับเขา และ เขาจะมีความสุขเมื่ออยู่กับฉัน ก็คิดถึงคนของตัวเองก่อน เหมือนกันเปี๊ยะ นิสัยโผงผางก็เหมือนกันเดี๊ยะ หลายครั้งที่พูดกันดี ๆ และ คิดอะไรที่โคตรจะตรงกัน แต่พูดกันดี ๆ ไม่ได้นานเท่าไหร่ เพราะมองในมุมของตัวเอง มองในมุมที่เหมือนกัน และ ดันไม่มีใครยอมใคร แต่สังเกตอะไรไหม ... ว่าทุกครั้งที่จิกตีมันเผยความเป็น Real me และ Real you ออกมา

คุณเอ๊ย ... ไม่มีสงครามอะไรจะหนักเท่ากับรบกับตัวเองแล้วล่ะ ?
แล้วจะรบกันทำไมให้เสียเวลา ก็เครื่องมือจะจูนใจก็อยู่ตรงหน้าแล้วนิ
กระจกหกด้านลองส่องตัวเองดูซิ
ที่ว่าต่างน่ะต่างจริงเรอะ ?
หรือเหมือนเกินไปจนไม่อยากยอมรับว่าเหมือนกัน


ถ้าบางทีเราเปิดใจอาจจะมีโลกแห่งมิตรภาพใบใหม่ที่แซ่บเว่อร์อลังการถึงใจกว่าโลกใบเดิมก็ได้นะ ศตายุ-ภาคิณี



แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่