back pack ครั้งแรกแบบสันโดด ณ แดนล้านนา (เชียงใหม่,เชียงราย) แชร์ประสบการณ์ง่าวแท้เจ้า

สวัสดีครับ/ค่ะ นี่..เป็นครั้งแรกที่รอมาเนิ่นนาน ในที่สุดก็ได้มาสิงอยู่ในพันทิปสักที คอยด่อมๆมองๆกระทู้ของเพื่อนๆพี่ๆอยู่นานแสนนาน จนได้ออกไปเบิกเนตร ตามรอยกระทู้ในบลูแพลนเน็ตมาเรียบร้อยครับ แต่ผลปรากฎว่า...
.
.
ช้าก่อนครับ ขอแนะนำตัวก่อน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ชื่อ.. (ไม่บอกดีกว่า อิอิ) อายุ18 จะ19ล่ะฮ่ะ เป็นทอมน่อ เลยไม่รู้จะพูดครับหรือค่ะดี ปกติในชีวิตจริงก็พูด ค่ะ แต่ในพันทิปนี้ขอพูด ครับ
นะครับ ชีวิตช่วงจบม.6 มันว้าเหว่มากเลย ไม่รู้จะไปต่อไหนดี เรียนอะไรดี ที่เรียนก็ยังไม่มี รอผลสอบอย่างเดียว เที่ยวดีกว่าครับ 55

เป็นทริประหว่างวันที่ 6-12 มีนาคม ที่ผ่านมาครับ

วันนั้นวันที่ 6 มีนาคม ครับ..
เอาล่ะครับ ประเด็นมันมีอยู่ว่า พี่ผมน่ะจะไปงานแต่งเพื่อนที่เชียงราย ผมก็เลยแบบว่า อยากติดไปด้วย เพราะอยากไปมาตั้งนานแล้ว ช่วงนี้ทำตัวว่างๆ อยู่ก็เลยตกลงปลงใจบอกพี่ไป เราก็คอยเก็บข้อมูลในห้องบลูแพลนเน็ตนี่แหละครับ พอใกล้ถึงวัน พี่ผมเค้าไม่ไป แล้วคือผมเสียความรู้สึกมากกกก
บอกพี่ให้ไปซื้อตั๋วให้เลย ไม่ไปก็ช่าง ไม่สนล่ะ มีเวลาเตรียมตัวประมาณ 6 ชม.

จากนั้นก็.. Let's it go with the bus
เกิดอาการเมารถ โฮยยยย ทรมานเหลือหลาย โค้งเยอะเกินบรรยาย ไม่มาเองไม่รู้นะฮะ
และแล้วว แต่นแต้นน ถึงเชียงใหม่แล้วววว ออกจากหัวหิน 18.00 ถึง 07.00 นานโข ยืดเส้นยืนสายยืนงงอยู่ประมาณ 20 นาที
อาการแบคแพค คนเดียว มันเป็นแบบนี้แหละ 555 หลงคนเดียว ไม่มีใครมาด่าเราว่าพาหลง เราด่าตัวเอง ไปแปรงฟันและตั้งสติครับ
อ่าา..เจอรถแล้ว ดูแผนที่ในอากุ้ก เราก็เดาเอ่อ..บอกลุงลงตรงนี้นะบลาๆๆ แล้วก็นั่งรถชมวิวไป

อากาศเช้านี้ช่างสบายเสียจริง คงจะเป็นเช้าที่ดีแน่ๆ
ลุงจอดปุ๊ป... คือ.. เอ่อ.. อะไร ..อยู่ไหนเนี่ย?? เอาแล้วจ้า บอกลุงลงวัดเชียงมั่น เราก็เดินหาเกสเฮ้าไป
กระเป๋าก็ใบไม่ใหญ่เท่าไหร่หรอกประมาณ 6 ลิตร เองงงงงงง.. เพิ่งเคยแบกเป็นครั้งแรก
กระเป๋า แม่ซื้อให้ น้ำตาจะแชร์ขอไหล เข้าเรื่องต่อครับ..

เดินอ่ะจ้ะเดินเข้าไป.. หาอยู่ประมาณเกือบ1ชม.ครึ่ง โอ้ย แม่เจ้า ไหล่จะหลุดออกมาเป็นชิ้นๆ อิกุ้กนี่มันช่วยให้หลงยิ่งกว่าเดิมอีก หึหึ
เดินจากวัดเชียงมั่นมาฝั่งประตูท่าแพ แล้วเดินเลี้ยวซ้ายเข้าไปอีก เดินกลับมา - - ที่พักเลยวัดชมพูไปนิดนึงครับ
คือจำร้านโจ้กแถวๆที่พักได้ ลุงอ่ะ ขับผ่านร้านโจ้กนี้มา
เราบอกให้ลุงอ้อมไปตัดหางปล่อยวัดไว้ที่โน้น อืมๆ เข้าใจๆ นี่ง่าวแรกนะครับ ยังมีอีกเยอะ..

พอเข้าห้องพักเท่านั้นแหละ โอ้ พระเจ้า แทบสลบ ตอนนั่งรถมาก็แทบไม่ได้นอนเพราะเป็นคนหลับยาก
ออกไปหาอะไรกินเสร็จก็ ลุยยย..
พร้อมกับจักรยานฮะ คันละ 50 ปกติก็ปั่นจักรยานเสือหมอบครับ แต่จักรยานแม่บ้านแบบนี้มันแปลกๆ ขานี่เลยเอวมามาก จะล้มเลยตอนแรกๆ
ช่างเถอะครับ ผมสายประหยัด(งก) 5555 จำใจยอม อีกหนึ่งปัญหา เราจะไปไหนดี เอ๋อเลย.. ปั่นจักรยานดูลาดเลาก่อนก็ได้ว้า
.
.
/ภาพไม่สวยนะค่ะบอกไว้เกริ่น//



เอาล่ะ.. ตั้งต้นกันที่ประตูท่าแพ กับจักรยานแม่บ้านคู่ใจสีแสด

ป่ะ..ไปกัน?? เหรอ? ปั่นวนอยู่ 2รอบ ครับ 5555 ทำไปได้.. เปิดอากุ้กดู อืม.. ไป.. ไป.. ร้านพี่โน้ต อุดมดีกว่า
แม่ชอบเป็นการส่วนตัวฮ่ะ เราก็เลยไปให้แม่ จริงๆตัวเองก็ชอบนะ รู้ไหมครับ ผมปั่นไปไหน..
แบบนี้มันต้องโชว์เส้นทางแห่งความง่าวให้ดูซะแล้ว ผมปั่นไปมั่วทั่วหมดอ่ะครับ ขี้กลัวด้วย 555 ไม่รู้กลัวไร
กลัวทำผิดกฎจราจร กลัวคนด่า 555555 บ้าไปแล้นนนน



เส้นสีฟ้า คือ ทางที่ควรจะไปครับ
เส้นสีแดง คือ ทางทีสะเออะขี่ออกมา จนมาถึงแยกเซ็นทรัล เลี้ยวไปทางขวาเจอทางตัน มีด่านทหารบอกให้ขี่กลับไปแล้วเลี้ยวซ้าย -0-
เส้นสีเหลือง คือ ใกล้ความเป็นจริงล่ะครับ กำลังจะเจอทางสว่างอีกไม่ช้า ถึงเส้นนี้หิวจะแย่ล่ะฮะ

ครับ..ปั่นไป แล้วก็ปั่นกลับ ต้องเช็คกับอากุ้กตลอดทาง ถ้าให้อากุ้กนำทางสงสัยวันนี้ก็ไม่ถึงครับ
อาศัยดูชื่อสถานที่ที่ผ่านเอาครับ แล้วก็เปิดดูว่าเรามาถูกทางไหม ดีกว่าเยอะ
แต่ถนนเล็กๆ มันก็ไม่มีชื่อบอกครับ ออกจะไม่ค่อยละอียด แต่ก็ทำให้รอดได้อยู่ฮ่ะ

ผ่านรพ.ประสาท ผมนี่แทะจะกระโดเข้าไปเช็คสมองอยู่แล้ว จิบ้า
อ้า.. และแล้ว ก็เจอที่พึ่งพาทางจิตใจครับ วัดสวนดอก _/\_ พอทำให้ใจสงบได้ชั่วครู่ พักหายเหนื่อยได้ชั่วคราว







ปั่น สลับกับดูแผนที่ ก็..ยัง งง ยังมึนเหมือนเดิม มาถึงทางแยก ก็มั่วไปอิหรอบเดิม
ปั่มปั่มๆ ปั่มปัม ปัม ป้ามมมมมมมมมมมม..



แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปครับ อ่าว..กรรม นั่งสอดส่องอยู่หน้าร้านประมาณ 20 นาที อูยยย คนเยอะอ่ะ แล้วดูเราแต่งตัวดิ อืมม..
ทีแรกจะกลับแล้ว แล้วก็เอ้ยย บ้าน่าา หาทางมาตั้งนานนะ เอ้ย แต่คนกรุงเทพฯมันเยอะอ่ะ ไม่จ้อบบอ้า..
ความคิดตีกันอยู่ฮ่ะ เอาไงดีอ่ะ แล้วไปจะสั่งอะไรร?? จะดีจริงเหรอ บลาๆๆฯ
จน... เอาว่ะ เข้าไปเถอะ คิดว่าอยุ่คนเดียว ด้านไว้ๆ 5555 อะไรจะขนาดนั้นแค่เข้าร้านคนเยอะๆ




(ข้างล่างมีคนยืนอยู่ครับ ผมไม่อยากให้ติดคนมา ถ่ายแต่หัวซะเลย 555)



มาดูสิ่งที่สั่งมาครับ เป็น..นม ชาเขียว อะไรไม่รู้ลืม 5555 เดี๋ยวลองไปกินก็รู้เองล่ะครับ 555 ต้องไปนะครับ ห้ามพลาดเลย
รสชาดแหล่มโลยยย..(เสียงพี่อ่าง) บรรยากาศร่มเย็น ผู้คนหนาแน่นปกติ แต่ราคา.. สำหรับผมว่าแพงไปนิด



ตรงนี้ เป็นแถบข้างๆร้าน ด้านหลังจะมีร้านกิ๊ฟช็อปแบรนด์พี่โน้ตอยู่ เหมาะจะเป็นของที่ระทึกครับ
ข้างขวาไปอีก เหมือนจะเป็นร้านอาหาร น่าจะของพี่โน้ตด้วย ผมไม่ได้เดินไปดู



ดูการแต่งตัวสิ 55555 /ไร้สาระผ่านไปฮะ 55

เดินออกมา..อืม หิวครับ หาอะไรกินแถวนี้แหละ ไม่ใช่ไม่อิ่มนะครับ แต่ผมกินเยอะ อิอิ
กินเสร็จแล้ว อืดด.. สบายท้องมาก เดินทางกันต่อดีกว่า เดี๋ยวพระอาทิตย์ไม่คอย
เอ้.. เมื่อกี้ผ่านอะไร ศิลปะๆมานะ? กลับไปดูดีกว่า ..

ที่นี่ก็คือ.. CMU ART CENTER แหล่งรวมศิลปะ
มาเดินย่อยอาหารกันหน่อยดีกว่า ถ่ายรูปได้ด้วยครับ ดีจัง


...




ผมชอบผลงานนี้ที่สุด ไม่เคยดูรูปวาดไหนแล้วขนลุกแบบนี้ คือมันรู้สึกได้ เหมือนทะลุเข้าไปอารมณ์มันได้ /แลดูอินมาก 55555 นิดนึงฮะ
ผมดันไปเชียงใหม่ช่วงที่ชาวบ้านเผาป่ากันพอดี คือรู้สึกได้เลยว่า ศิลปินสื่ออะไร

ผลงานอื่นๆ ในนิทรรศการครับ..








ถ้าผ่านก็ลองไปชมดูนะครับ.. อ่อ.. ผมนึกได้ ขณะที่ชมผลงานอยู่
คือคนไทยส่วนใหญ่ เวลาอยู่ในสถานที่นั่นคือแบบ ต้องเสียงดังเป็นอะไรกัน เดินลากเท้าเสียงก้องมาก แล้วคุยกันเสียงดัง
โห.. ผมนี่หมดอารมณ์สุดๆ เบื่อมากครับตอนอารมณ์กำลังอินกับภาพ ขอบ่นที.

.
.
.

ง่า.. ง่วงแล้วครับ เดี๋ยวค่อยมาต่อใหม่พรุ่งนี้นะครับ ไฟกำลังลุกโชนเลย
ขอบคุณสำหรับคนที่โฉบมาอ่านนะครับ ไม่รู้จะมีไหม 555 ขอบคุณทุกกำลังใจล่วงหน้า 555
บ้ากำเริบอีกล่ะครับ ยิ้มคนเดียว -0- ผิดพลาดประการไฉน ขออภัยด้วยนะครับ คำอาจจะซ้ำไปซ้ำมา
ขอบพระคุณจริงๆ นะครับสำหรับคนที่เข้ามา  คิดว่าอ่านข้อความคนบ้าคลั่งนะครับ ขำๆเนอะ หรืออาจเครียดกว่าเดิม 5555

ฝันดีครับ おやすみ.Goodnight

แก้ประตูท่าแพร เป็น ท่าแพ แล้วนะครับ