"หวัดดีครับผมจะมาเล่าหนึ่งในประสบการณ์ชีวิตที่เพื่อนร่วมโลกเราเคยเจอมาครับ แต่เป็นเรื่องของคนใกล้ตัวผมนั้นเอง
ทุกเรื่องที่ผมนำมานั้นเป็นเรื่องของคนใกล้ตัวผมทั้งนั้นครับ ไม่มีการไปcopy ของใครมาทั้งสิ้น ขอเชิญอ่านดูได้นะครับ นี่เป็นเรื่องที่ 3 ของผมแล้วละ"
ณ จังหวัดพะเยา เมื่อประมาณปี 2523
เรื่องมีอยู่ว่ามีครอบครัวหนึ่งที่อยู่ในตำบลแถวชาญเมืองจังหวัดพะเยามี พ่อ แม่ ลูกคนโต น้องสาว
ชีวิตของครอบครัวนี้เริ่มต้นกันมาไม่ข้อยดีอยู่แล้วเนื่องจาก พ่อ ได้ข่มขู่แม่นั้นมาเป็นเมีย ซึ่งลูก 2 คนนั้นเกิดจากตัวผู้เป็นพ่อยัดเยียดให้มาเกิดนั้นเอง ชีวิตของครอบครัวนี้มีอันต้องแตกแยกกันไปคนละทิศคนละทาง ตัวพ่อนั้นเป็นนักเลงละแวกนั้น และได้มีอาชีพที่ ผิดกฎหมายนั่นคือ การเป็นมือปืนรับจ้างนั่นเอง ไม่ว่าใครจะจ้างให้ฆ่าใครเขาก็ทำหมด ยกเว้นพระ [เขาไม่ฆ่ามันบาปเกินไป] ส่วนตัวแม่นั้นก็เป็นมาม่าซัง[แม่เล้านั่นแหละ]" ซึ่งความเป็นมาก่อนหน้าที่จะมาทำอาชีพนี้มันยาวเกินไปอยากทราบก็หลังไมล์มาได้ครับมันเป็นอีกเรื่องยาวจริงๆ" ครั้นเมื่อรับพฤติกรรมที่สามีมีภรรยาเยอะไม่ได้ ผู้เป็นแม่จึงได้หายไปจากบ้านไปทำงานอยู่ที่จังหวัดอื่นแทนส่วนตัวพ่อ ก็ได้แต่เจียดเงินให้ลูกใช้ นิดๆหน่อยๆเศษเงินเลยก็ว่าได้ ประมาณแรมเดือนทีถึงจะกลับบ้านมาเจียดเงินให้ลูกๆ
ลูกสาวคนโตนั้น เป็นเด็กดี อยู่ในโอวาทซึ่งต่างกับพ่อแม่โดยสิ้นเชิง แต่ตัวผู้เป็นน้องนั้นได้พ่อแม่ไปเต็มๆ "มันก็ต่างกันดีแห่ะ เหมือนแกะขาวในฝูงแกะดำเลย" ครั้นเมื่อบ้านไม่เป็นบ้านเหมือนเดิม ผู้เป็นพี่ก็อดมื้อกินมื้อด้วยความที่เป็นคนไม่พูด และมีศักดิ์ศรีในตัวเอง ไม่ขอข้าวใครกิน เขาได้ทำงานแลกกับข้าวเพื่อประทังชีวิต ลองคิดดูสิเด็ก7 ขวบ เป็นโรคกระเพราะถึงขั้นเป็นลมเพราะไม่บอกว่าหิวและไม่ขอข้าวใครกินจริงๆ ส่วนตัวน้องสาว ปากหวานไพเราะช่าง ฉ๋อเราะ ขึ้นบ้านไหนขอข้าวบ้านนั้นกินค่ำไหนก็นอนนั่น มีชีวิตที่ต่างกับตัวพี่สาวยิ่งนัก และก็ผ่านไป 1 ปี ......
แม่ของพวกเขาได้กลับมาบ้านและได้มาทำงานดูแลลูกได้ซัก 3-4 เดือนก็ล้มป่วยเป็นโรคที่ เครื่องมือหมอในชนบทรักษาให้ไม่ได้[โรคซิฟิริต] บางคนคงรู้จักนะครับหรือรองหาข้อมูลทางพี่กู๋ดูเสริมเอาได้นะครับ และแม่ของเขาก็ล้มป่วยลง ผู้เป็นลูกสาวคนโตนั้นไม่รอช้าคอยดูแลแม่ของเขาจนสิ้นลมหายใจแม้ก่อนที่แม่ของเขานั้นจะเสียชีวิตนั้น แม่ของเขากลับไม่เคยเรียกหาลูกสาวคนโตเลยแม้แต่ครั้งเดียวได้แต่เรียกหาลูกสาวคนเล็กที่ไม่เคยมาหามาใยดีเลยแม้แต่น้อยพอเข้าถึงระยะสุดท้ายเขาก็เป็น "อัลไซเมอร์" ถึงขั้นเรียกไก่ที่เลี้ยงไว้เป็นลูกเลยนั่นเองและแม่ของเขาก็ได้สิ้นใจลงไป
และ นำไปประกอบพิธีตามต่างจังหวัดนั่นเอง หลังจากนั้นไม่นานผู้เป็นพ่อก็โดนจับและโดนยิงขาหักนอนพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาล วิทยุท้องถิ่นก็ได้ประกาศแจ้งถึงข่าวการจับกุม ผู้เป็นพี่สาวก็ได้รุดไปดูแลพ่อที่อยู่ที่โรงบาล ทางการเขาตัดสินมาว่า จำเลยก่อคดีฆาตกรรม 16 ศพ จึงถูกตัดสินประหารชีวิต แต่ขณะที่เขาอยู่โรงพยาบาลลูกสาวคนโตก็ทำหน้าที่ดูแลเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้ผู้เป็นพ่อจนหาย และเข้าไปจำคุก แต่ด้วยการประพฤติในคุกของผู้เป็นพ่อนั้นดีเยี่ยมตลอดเวลาจึงได้ลดโทษเหลือจำคุกแค่ 11 ปี หลังจากที่ผู้เป็นแม่เสีย ผู้เป็นพ่อติดคุกบ้านที่เด็กน้อยทั้ง2อาศัยก็โดนญาติๆฝ่ายพ่อ มาเอาไปของขายจนหมด ด้วยความเป็นเด็กเขาพูดอะไรไม่ได้และไม่รู้เรื่องอะไรเลย ขนาดจักรยานของหลานที่ยางแตกไม่ได้นำไปปะ ญาติพี่น้องฝ่ายพ่อก็มาเข็นเอาไปขาย [ครั้นเมื่อโตอายุ 13-14 เขาก็จะมาเอาไปขาย] ชีวิตช่างอาภัพสะจริง พี่น้องคู่นี้ ผู้เป็นน้องก็ไม่ได้เรียนต่อแต่อาศัยใช้ชีวิตไปวันๆไปบ้านโน้นทีบ้านนี้ทีแต่พี่สาวของเขานั้น กลับพยายามตั้งใจเรียนด้วยเงินที่ไม่มีเลยบ้านที่เคยมีนั้นเขาก็ไม่มีอยู่ต้องไปอาศัยวัด เป็นเด็กวัด ครั้นหลวงพ่อที่นั้นล้มป่วยเขาได้บนบานศาลกล่าวไว้ว่าถ้าตนหายเขาจะนำชีมาบวช และผู้เป็นพี่เขาก็ได้ บวชเป็นผีครั้นเมื่อศึกออกมาหลวงพ่อก็มอบเงินให้130 บาท และผู้เป็นพี่ก็มีเงินทุนเรียนต่อ จนจบ ป.6 ได้ นั้นเองครั้นเมื่อเรียนจบ ป.6 ก็เข้ามาทำงานในตัวเมืองด้วยความที่ ไม่มีพ่อแม่การทำงานของเขาแต่ละครั้งนั้นได้แค่ที่พักและอาหารไปวันๆ นายจ้างนั้นไม่มีใครจ่ายเงินให้เขาเลย "ชีวิตช่างหน้าเศร้าเสียนี่กระไร" เพราะไม่มีใครช่วยพูดเป็นปากเป็นเสียงให้[เรื่องนี้ขอจบไว้เท่านี้นะครับ แต่ท่านผู้อ่านลองอ่านดูดีๆ น้องสาวของเขาไม่ได้ช่วยเหลือหรือดูแลพ่อแม่เขาเลย ปัจจุบัน คนพี่ มีบ้าน มีรถ มีครอบครัวที่ดี มีกิจการของตัวเอง , ผู้เป็นน้อง ไร้ที่อยู่ระหกระเหินมีครอบครัวก็แตกแยก ลูกก็ไปทาง ผัวก็ร้างรากันไป ถ้าเรายังมีโอกาสดูแลพ่อแม่ ไม่ว่าเขาจะไม่เคยทำอะไรให้เราเลยเราทำไปเถอะครับ ก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสได้ทำ บุญนี้ใครทำคนนั้นได้ไปนะครับผมมมมมมมม] เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงของ....[หลังไมล์มาและเดะบอกฮ่ะๆ]....
หาอ่านที่ไหนไม่ได้นะครับ อ่านดูแล้วจะรักพ่อแม่ขึ้นมาเลย
ทุกเรื่องที่ผมนำมานั้นเป็นเรื่องของคนใกล้ตัวผมทั้งนั้นครับ ไม่มีการไปcopy ของใครมาทั้งสิ้น ขอเชิญอ่านดูได้นะครับ นี่เป็นเรื่องที่ 3 ของผมแล้วละ"
ณ จังหวัดพะเยา เมื่อประมาณปี 2523
เรื่องมีอยู่ว่ามีครอบครัวหนึ่งที่อยู่ในตำบลแถวชาญเมืองจังหวัดพะเยามี พ่อ แม่ ลูกคนโต น้องสาว
ชีวิตของครอบครัวนี้เริ่มต้นกันมาไม่ข้อยดีอยู่แล้วเนื่องจาก พ่อ ได้ข่มขู่แม่นั้นมาเป็นเมีย ซึ่งลูก 2 คนนั้นเกิดจากตัวผู้เป็นพ่อยัดเยียดให้มาเกิดนั้นเอง ชีวิตของครอบครัวนี้มีอันต้องแตกแยกกันไปคนละทิศคนละทาง ตัวพ่อนั้นเป็นนักเลงละแวกนั้น และได้มีอาชีพที่ ผิดกฎหมายนั่นคือ การเป็นมือปืนรับจ้างนั่นเอง ไม่ว่าใครจะจ้างให้ฆ่าใครเขาก็ทำหมด ยกเว้นพระ [เขาไม่ฆ่ามันบาปเกินไป] ส่วนตัวแม่นั้นก็เป็นมาม่าซัง[แม่เล้านั่นแหละ]" ซึ่งความเป็นมาก่อนหน้าที่จะมาทำอาชีพนี้มันยาวเกินไปอยากทราบก็หลังไมล์มาได้ครับมันเป็นอีกเรื่องยาวจริงๆ" ครั้นเมื่อรับพฤติกรรมที่สามีมีภรรยาเยอะไม่ได้ ผู้เป็นแม่จึงได้หายไปจากบ้านไปทำงานอยู่ที่จังหวัดอื่นแทนส่วนตัวพ่อ ก็ได้แต่เจียดเงินให้ลูกใช้ นิดๆหน่อยๆเศษเงินเลยก็ว่าได้ ประมาณแรมเดือนทีถึงจะกลับบ้านมาเจียดเงินให้ลูกๆ
ลูกสาวคนโตนั้น เป็นเด็กดี อยู่ในโอวาทซึ่งต่างกับพ่อแม่โดยสิ้นเชิง แต่ตัวผู้เป็นน้องนั้นได้พ่อแม่ไปเต็มๆ "มันก็ต่างกันดีแห่ะ เหมือนแกะขาวในฝูงแกะดำเลย" ครั้นเมื่อบ้านไม่เป็นบ้านเหมือนเดิม ผู้เป็นพี่ก็อดมื้อกินมื้อด้วยความที่เป็นคนไม่พูด และมีศักดิ์ศรีในตัวเอง ไม่ขอข้าวใครกิน เขาได้ทำงานแลกกับข้าวเพื่อประทังชีวิต ลองคิดดูสิเด็ก7 ขวบ เป็นโรคกระเพราะถึงขั้นเป็นลมเพราะไม่บอกว่าหิวและไม่ขอข้าวใครกินจริงๆ ส่วนตัวน้องสาว ปากหวานไพเราะช่าง ฉ๋อเราะ ขึ้นบ้านไหนขอข้าวบ้านนั้นกินค่ำไหนก็นอนนั่น มีชีวิตที่ต่างกับตัวพี่สาวยิ่งนัก และก็ผ่านไป 1 ปี ......
แม่ของพวกเขาได้กลับมาบ้านและได้มาทำงานดูแลลูกได้ซัก 3-4 เดือนก็ล้มป่วยเป็นโรคที่ เครื่องมือหมอในชนบทรักษาให้ไม่ได้[โรคซิฟิริต] บางคนคงรู้จักนะครับหรือรองหาข้อมูลทางพี่กู๋ดูเสริมเอาได้นะครับ และแม่ของเขาก็ล้มป่วยลง ผู้เป็นลูกสาวคนโตนั้นไม่รอช้าคอยดูแลแม่ของเขาจนสิ้นลมหายใจแม้ก่อนที่แม่ของเขานั้นจะเสียชีวิตนั้น แม่ของเขากลับไม่เคยเรียกหาลูกสาวคนโตเลยแม้แต่ครั้งเดียวได้แต่เรียกหาลูกสาวคนเล็กที่ไม่เคยมาหามาใยดีเลยแม้แต่น้อยพอเข้าถึงระยะสุดท้ายเขาก็เป็น "อัลไซเมอร์" ถึงขั้นเรียกไก่ที่เลี้ยงไว้เป็นลูกเลยนั่นเองและแม่ของเขาก็ได้สิ้นใจลงไป