ความสุขของผู้เฒ่า

ล่วงชรา วัยโรย ใจโหยเศร้า
เป็นผู้เฒ่า เสื่อมกายะ พละถอย
เคยเดินได้ กลับย่อง ใจล่องลอย
เหนื่อยไม่น้อย เดินเหิน เมินกระได

น่าเห็นใจ ก่อนท่าน นั้นสามารถ
กระวีวาด ทำการ หาเกี่ยงไม่
เพื่อลูกหลาน ตื่นเช้า เพื่อเราไง
หาเงินให้ ซื้ออาหาร  ค่าการเรียน

วันนี้หงอย คอยมอง จ้องหาเพื่อน
อยู่ในเรือน เงียบงัน โลกกลายเปลี่ยน
รอลูกหลาน กลับบ้าน มาคุยเยียน
ดุจเปลวเทียน ใกล้วัน พลันดับลง

ขอบคุณเพื่อน พี่ อาจารย์ทุกท่านจร้า