สวัสดีค่ะ กระทู้นี้ออกแนวบ่นๆระบายๆนะคะ
ปัจจุบันจขกท.กำลังจะขึ้นม.4ค่ะ ปกติคนเรียนไม่เก่ง+ขี้เกียจด้วย แต่พอตอนเกรดม.2เทอม1 ออกเราได้ 2.16 ช็อคค่ะ เครียดมากแถมติด0ไปสองตัว คือคณิตหลักและคณิตเพิ่มนั่นเองค่ะ จุดนั้นยอมรับว่าอยากจะร้องไห้มาก เลยบอกกับตัวเองว่า "เทอมหน้าเอาใหม่" คำยอดฮิตของเด็กเพิ่งรับเกรดเลยค่ะ กลับบ้านมาน้าก็บอก "ถ้าได้เกรด3ขึ้นจะซื้อไอโฟนให้ให้เวลาถึงม.3" เราก็ฮึดค่ะ เปิดเทอมมาเทอม2 เราตั้งใจเรียนมากขึ้นแต่ก็ไม่สุด ทำได้ไม่กี่วันก็ไม่ไหว เวลาเรียนก็หลับบ้าง คุยบ้าง ใช้ชีวิตชิลๆไปจนถึงสอบปลายภาค เรานี่ถึงกับเครียดเลยกลางภาคก็ทำได้ไม่ดี ตอนเรียนก็ไม่ตั้งใจ เครียดมากจนร้องไห้ พอร้องเสร็จเรากลับไปอ่านหนังสือต่ออ่านทั้งงงๆนี่แหละ พอเกรดเทอมสองออกก็เพิ่มมานิดนึงค่ะ 2.31 เราก็เริ่มรู้สึกมีแรงมากขึ้นม.3เทอม1 เราได้ 2.79 พอเกรดเพิ่มมาแบบนี้เราก็บ้าพลังค่ะ ม.3เทอม2 ด้วยความที่จะสอบเข้าม.4แล้วเราเลยไปเรียนพิเศษคณิตแบบตัวต่อตัว ตั้งใจเรียนทุกคาบ ทำการบ้านทุกครั้ง เมื่อก่อนปล่อยผ่านมาก พอสอบกลางภาคก็ตั้งใจอ่านหนังสือมาก อ่านๆๆๆ อยู่กับหนังสือได้ทั้งวัน สอบเสร็จคะแนนก็ออกมาดีค่ะ ทำได้เยอะ ก็ปลื้มค่ะ ผ่านไปปลายเทอมแล้วงานค้างก็ไม่มี แล้วยังติดโควต้าม.4อีก ช่วงนั้นรู้สึกชีวิตดีมาก แต่ไม่โอเคตรงที่สอบปลายภาคเนี่ยแหละเพราะว่า ร.ร.ไม่หยุดให้อ่านหนังสือเลย+สอบติดกัน 2วัน ก็เกิดเหตุการณ์อ่านไม่ทันกันทั้งระดับ แต่เราก็พยายามอัดให้มากที่สุดค่ะอ่านจนดึก ช่วงนั้นเหนื่อยมากเพราะกลับจากเรียนพิเศษก็มาทำรายงานแล้วก็อ่านหนังสือ สอบเสร็จก็เครียดสารพัดค่ะ คะแนนคณิตเพิ่มต่ำมาก เลยคิดว่าติดๆแน่ๆเทอมนี้ พอเสาร์ที่ผ่านมาเกรดออกไปรับเกรดตอนนั้นใจเต้นแรงมากเลย รับเกรดปุ๊ปดูเกรดปั๊ป 3.03 เรานี่กรี๊ดลั่นเลย ดีใจมากๆๆ ถึงอาจจะไม่เยอะในสายตาคนอื่นแต่สำหรับเรามันเยอะนะคะ แล้วเราก็โทรไปบอกน้าว่าเราได้เกรดเท่านี้ๆนะ แต่พอน้าตอบมาเรานี่เทพเจ้าเลยค่ะ ทรุด (ซุส) "ได้เท่านี้เพราะโรงเรียนปล่อยเกรดหรอก" เราก็เลยไปถามครูว่าเทอมนี้รร.ปล่อยเกรดมั้ยคะ ครูก็บอกว่าไม่นะเด็กติด0ก็เยอะเกรดตกก็แยะ พอเราทวงว่าไหนอ่ะไอโฟน น้าก็บอก เค้าปล่อยเกรดหรอก ไม่เอาๆ เราก็ท้อมากๆเลยจุดนั้น ที่เราท้อไม่ใช่เพราะเราไม่ได้ไอโฟนหรอกนะ แต่ที่ท้อก็ตรงคำว่า โรงเรียนปล่อยเกรดนี่แหละ ความพยายามเราหล่ะ เราพยายามมากนะกว่าเราจะเกรดเท่านี้มา เกรดเราขึ้นเราก็อยากได้คำชมบ้างอ่ะ
ปล.ขอโทษด้วยนะคะถ้าอ่านแล้วงง
ปล2.เราเขียนแนว เส้นทางความพยายามของเรา มากกว่า
ปล3.ถ้าน้ามาเห็นก็ "ขอโทษนะที่ตั้งกระทู้แต่อยากระบายอ่ะ ไอโฟนอ่ะไม่ได้ไม่เป็นไร แต่ขอกำลังใจหน่อย"
ท้ออ่ะ พยายามสุดๆแต่กลับโดนว่าว่า"ร.ร.ปล่อยเกรด"
ปัจจุบันจขกท.กำลังจะขึ้นม.4ค่ะ ปกติคนเรียนไม่เก่ง+ขี้เกียจด้วย แต่พอตอนเกรดม.2เทอม1 ออกเราได้ 2.16 ช็อคค่ะ เครียดมากแถมติด0ไปสองตัว คือคณิตหลักและคณิตเพิ่มนั่นเองค่ะ จุดนั้นยอมรับว่าอยากจะร้องไห้มาก เลยบอกกับตัวเองว่า "เทอมหน้าเอาใหม่" คำยอดฮิตของเด็กเพิ่งรับเกรดเลยค่ะ กลับบ้านมาน้าก็บอก "ถ้าได้เกรด3ขึ้นจะซื้อไอโฟนให้ให้เวลาถึงม.3" เราก็ฮึดค่ะ เปิดเทอมมาเทอม2 เราตั้งใจเรียนมากขึ้นแต่ก็ไม่สุด ทำได้ไม่กี่วันก็ไม่ไหว เวลาเรียนก็หลับบ้าง คุยบ้าง ใช้ชีวิตชิลๆไปจนถึงสอบปลายภาค เรานี่ถึงกับเครียดเลยกลางภาคก็ทำได้ไม่ดี ตอนเรียนก็ไม่ตั้งใจ เครียดมากจนร้องไห้ พอร้องเสร็จเรากลับไปอ่านหนังสือต่ออ่านทั้งงงๆนี่แหละ พอเกรดเทอมสองออกก็เพิ่มมานิดนึงค่ะ 2.31 เราก็เริ่มรู้สึกมีแรงมากขึ้นม.3เทอม1 เราได้ 2.79 พอเกรดเพิ่มมาแบบนี้เราก็บ้าพลังค่ะ ม.3เทอม2 ด้วยความที่จะสอบเข้าม.4แล้วเราเลยไปเรียนพิเศษคณิตแบบตัวต่อตัว ตั้งใจเรียนทุกคาบ ทำการบ้านทุกครั้ง เมื่อก่อนปล่อยผ่านมาก พอสอบกลางภาคก็ตั้งใจอ่านหนังสือมาก อ่านๆๆๆ อยู่กับหนังสือได้ทั้งวัน สอบเสร็จคะแนนก็ออกมาดีค่ะ ทำได้เยอะ ก็ปลื้มค่ะ ผ่านไปปลายเทอมแล้วงานค้างก็ไม่มี แล้วยังติดโควต้าม.4อีก ช่วงนั้นรู้สึกชีวิตดีมาก แต่ไม่โอเคตรงที่สอบปลายภาคเนี่ยแหละเพราะว่า ร.ร.ไม่หยุดให้อ่านหนังสือเลย+สอบติดกัน 2วัน ก็เกิดเหตุการณ์อ่านไม่ทันกันทั้งระดับ แต่เราก็พยายามอัดให้มากที่สุดค่ะอ่านจนดึก ช่วงนั้นเหนื่อยมากเพราะกลับจากเรียนพิเศษก็มาทำรายงานแล้วก็อ่านหนังสือ สอบเสร็จก็เครียดสารพัดค่ะ คะแนนคณิตเพิ่มต่ำมาก เลยคิดว่าติดๆแน่ๆเทอมนี้ พอเสาร์ที่ผ่านมาเกรดออกไปรับเกรดตอนนั้นใจเต้นแรงมากเลย รับเกรดปุ๊ปดูเกรดปั๊ป 3.03 เรานี่กรี๊ดลั่นเลย ดีใจมากๆๆ ถึงอาจจะไม่เยอะในสายตาคนอื่นแต่สำหรับเรามันเยอะนะคะ แล้วเราก็โทรไปบอกน้าว่าเราได้เกรดเท่านี้ๆนะ แต่พอน้าตอบมาเรานี่เทพเจ้าเลยค่ะ ทรุด (ซุส) "ได้เท่านี้เพราะโรงเรียนปล่อยเกรดหรอก" เราก็เลยไปถามครูว่าเทอมนี้รร.ปล่อยเกรดมั้ยคะ ครูก็บอกว่าไม่นะเด็กติด0ก็เยอะเกรดตกก็แยะ พอเราทวงว่าไหนอ่ะไอโฟน น้าก็บอก เค้าปล่อยเกรดหรอก ไม่เอาๆ เราก็ท้อมากๆเลยจุดนั้น ที่เราท้อไม่ใช่เพราะเราไม่ได้ไอโฟนหรอกนะ แต่ที่ท้อก็ตรงคำว่า โรงเรียนปล่อยเกรดนี่แหละ ความพยายามเราหล่ะ เราพยายามมากนะกว่าเราจะเกรดเท่านี้มา เกรดเราขึ้นเราก็อยากได้คำชมบ้างอ่ะ
ปล.ขอโทษด้วยนะคะถ้าอ่านแล้วงง
ปล2.เราเขียนแนว เส้นทางความพยายามของเรา มากกว่า
ปล3.ถ้าน้ามาเห็นก็ "ขอโทษนะที่ตั้งกระทู้แต่อยากระบายอ่ะ ไอโฟนอ่ะไม่ได้ไม่เป็นไร แต่ขอกำลังใจหน่อย"