คือว่า เราเพิ่งเคยเจอเหตุการณ์นี้ครั้งแรกค่ะ แต่บอกตรงๆว่าเสียใจมากเพราะมันเกิดจากเพื่อนคนใกล้ตัวของเรา
เรามีเพื่อนที่มหาลัย ไม่ได้สนิทกันเท่าไรแต่ก็อยู่ในกลุ่มเดียวกัน เราสมมติว่าเค้าชื่อ แป้ง ละกัน
เราเป็นคนไม่มีเพื่อนมากนักหรอก เพราะไม่ค่อยได้สุงสิงกับใคร แต่การใช้ชีวิตในมหาลัยก็ต้องมีเพื่อนบ้าง ที่คอยช่วยเหลือกัน
ด้วยความที่เราเป็นผู้หญิงคนนึงแหละมันก็เป็นธรรมดาที่เราต้องแอบรักแอบชอบใครบ้าง
และเราก็ไปชอบเพื่อนผู้ชายคนนึงที่อยู่คณะเดียวกัน สมมติว่าชื่อ ตั้ม
ตั้มเป็นคนที่มีทุกอย่างที่เราชอบ ตั้งแต่หน้าตา นิสัย บุคลิก เราชอบตั้งแต่เจอตั้มครั้งแรก
แล้วเราก็เอามาเพ้อตามประสาคนแอบชอบแหละ โดยที่แป้งก็รู้มาแต่แรกว่าเราชอบตั้มมากแค่ไหน
ซึ่งเราก็ได้มีโอกาสได้รู้จักตั้มมากขึ้น จนมานั่งเรียนด้วยกัน แป้งล้อเรากับตั้มบ่อยมาก เราก็เขินบ้าง
อายบ้าง แต่ก็เก็บอาการไม่ให้ตั้มรู้ เวลาตั้มป่วยเราก็เป็นห่วง บางครั้งร้องไห้บ้างก็มี จนความรู้สึกเรามันมากขึ้นเรื่อยๆ
เราก็หวังว่าสักวันเราจะบอกให้ตั้มรู้ เวลาเรามีอะไรไม่สบายใจเกี่ยวกับตั้มเราก็จะไปเล่าให้แป้งฟัง
แต่เราไม่ได้อยู่กับแป้งตลอดเวลาหรอกนะ แค่เจอๆกันบ้าง แป้งเค้าก็มีเพื่อนสนิทของเค้าอยู่แล้ว
จนวันนึง...เราเห็นอาการของแป้งที่มองตั้มทั้งสายตาและก็การกระทำ ที่สื่อสารกับตั้มมันแปลกๆ
แป้งเริ่มตีสนิทตั้มและเหมือนพยายามผลักเราออกห่างยังไงไม่รู้
แป้งกับตั้มเริ่มไปไหนด้วยกัน แล้วทิ้งให้เราอยู่คนเดียวบ่อยๆ บางครั้งเราต้องเดินตามหลัง
เราก็น้อยใจนะ บางทีเรารู้สึกไม่ดีเลย เราก็เลยถามแป้ง ว่าชอบตั้มหรอ
แป้งก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไร ก็รู้อยู่ว่าตัวจขกท.ชอบตั้มแป้งจะชอบได้ไง
แต่มันมีเซนต์บางอย่างจริงๆนะ เวลาที่แป้งคุยกับตั้ม หางตาตวัดมาหาเรา
แล้วแป้งก็พูด-ดันเราบ่อยๆอ่ะ ว่าเหมือนเราโง่เองที่ไปชอบตั้ม
และแป้งก็พูดบ่อยๆกะเพื่อนคนอื่นว่า แอบมองตั้มตอนเรียนด้วย ตั้มหล่อ อะไรประมาณนี้
ทุกครั้งที่แป้งเห็นว่าเราเสียใจ แป้งจะชอบจับมือตั้มบ้าง เอามือลูบหน้าลูบแก้มตั้มบ้าง
แล้วก็หัวเราะทำเหมือนแป้งเป็นแฟนตั้ม ทั้งๆที่ไม่ใช่ เหมือนจงใจให้เราเสียใจอ่ะ
เราควรทำยังไงดี บางครั้งเราร้องไห้ออกมาคนเดียวมันทรมานมากๆเลยเรารู้นะว่าเราไม่มีสิทธิอะไรในตัวตั้มหรอก แต่เพื่อนๆที่เคยอยู่ในสถานะแบบเรา
คงเข้าใจความรู้สึกเราดี
เพื่อนชอบผู้ชายคนเดียวกับเรา เหมือนว่าจงใจจะชอบเพื่อให้เราเสียใจ ทำไงดีคะ
เรามีเพื่อนที่มหาลัย ไม่ได้สนิทกันเท่าไรแต่ก็อยู่ในกลุ่มเดียวกัน เราสมมติว่าเค้าชื่อ แป้ง ละกัน
เราเป็นคนไม่มีเพื่อนมากนักหรอก เพราะไม่ค่อยได้สุงสิงกับใคร แต่การใช้ชีวิตในมหาลัยก็ต้องมีเพื่อนบ้าง ที่คอยช่วยเหลือกัน
ด้วยความที่เราเป็นผู้หญิงคนนึงแหละมันก็เป็นธรรมดาที่เราต้องแอบรักแอบชอบใครบ้าง
และเราก็ไปชอบเพื่อนผู้ชายคนนึงที่อยู่คณะเดียวกัน สมมติว่าชื่อ ตั้ม
ตั้มเป็นคนที่มีทุกอย่างที่เราชอบ ตั้งแต่หน้าตา นิสัย บุคลิก เราชอบตั้งแต่เจอตั้มครั้งแรก
แล้วเราก็เอามาเพ้อตามประสาคนแอบชอบแหละ โดยที่แป้งก็รู้มาแต่แรกว่าเราชอบตั้มมากแค่ไหน
ซึ่งเราก็ได้มีโอกาสได้รู้จักตั้มมากขึ้น จนมานั่งเรียนด้วยกัน แป้งล้อเรากับตั้มบ่อยมาก เราก็เขินบ้าง
อายบ้าง แต่ก็เก็บอาการไม่ให้ตั้มรู้ เวลาตั้มป่วยเราก็เป็นห่วง บางครั้งร้องไห้บ้างก็มี จนความรู้สึกเรามันมากขึ้นเรื่อยๆ
เราก็หวังว่าสักวันเราจะบอกให้ตั้มรู้ เวลาเรามีอะไรไม่สบายใจเกี่ยวกับตั้มเราก็จะไปเล่าให้แป้งฟัง
แต่เราไม่ได้อยู่กับแป้งตลอดเวลาหรอกนะ แค่เจอๆกันบ้าง แป้งเค้าก็มีเพื่อนสนิทของเค้าอยู่แล้ว
จนวันนึง...เราเห็นอาการของแป้งที่มองตั้มทั้งสายตาและก็การกระทำ ที่สื่อสารกับตั้มมันแปลกๆ
แป้งเริ่มตีสนิทตั้มและเหมือนพยายามผลักเราออกห่างยังไงไม่รู้
แป้งกับตั้มเริ่มไปไหนด้วยกัน แล้วทิ้งให้เราอยู่คนเดียวบ่อยๆ บางครั้งเราต้องเดินตามหลัง
เราก็น้อยใจนะ บางทีเรารู้สึกไม่ดีเลย เราก็เลยถามแป้ง ว่าชอบตั้มหรอ
แป้งก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไร ก็รู้อยู่ว่าตัวจขกท.ชอบตั้มแป้งจะชอบได้ไง
แต่มันมีเซนต์บางอย่างจริงๆนะ เวลาที่แป้งคุยกับตั้ม หางตาตวัดมาหาเรา
แล้วแป้งก็พูด-ดันเราบ่อยๆอ่ะ ว่าเหมือนเราโง่เองที่ไปชอบตั้ม
และแป้งก็พูดบ่อยๆกะเพื่อนคนอื่นว่า แอบมองตั้มตอนเรียนด้วย ตั้มหล่อ อะไรประมาณนี้
ทุกครั้งที่แป้งเห็นว่าเราเสียใจ แป้งจะชอบจับมือตั้มบ้าง เอามือลูบหน้าลูบแก้มตั้มบ้าง
แล้วก็หัวเราะทำเหมือนแป้งเป็นแฟนตั้ม ทั้งๆที่ไม่ใช่ เหมือนจงใจให้เราเสียใจอ่ะ
เราควรทำยังไงดี บางครั้งเราร้องไห้ออกมาคนเดียวมันทรมานมากๆเลยเรารู้นะว่าเราไม่มีสิทธิอะไรในตัวตั้มหรอก แต่เพื่อนๆที่เคยอยู่ในสถานะแบบเรา
คงเข้าใจความรู้สึกเราดี