สวัสดีค่ะเพื่อนทุกคน วันนี้ จขกท. มีเรื่องที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเองอยู่มาแชร์ให้ทุนคนได้อ่าน กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกผิดพลาดขออภัยด้วยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า
ก่อนอื่นขอเล่าก่อนนะคะว่า วันนั้นที่รรมีแข่งบอลเป็นลีกใหญ่เลยมีนักมาหลายทีมจากทั่วประเทศเลยค่ะ ซึ่งแน่นอนค่ะว่าถ้ามีนักบอลมาเยอะขนาดนี้พวกนักเรียนม.ปลายอย่างเราต้องไม่พลาดที่จะสแกนค่ะว่าใครหล่อบ้าง5555 ตอนนั้นจำได้ว่ากำลังเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วยืนคุยกับเพื่อนมีรถตู้ส่งนักบอลเข้าอยู่ด้านหลังเราก็ไม่ได้สนใจอะไรคุยกับเพื่อนต่อ สักพักได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงกลุ่มข้างๆพูดกัน เบอร์15ของกู พอเราได้ยินแบบนั้นด้วยสัญชาตญาณของสแกนเนอร์ขั้นเทพมีหรือจะทนไหว เลยหันไปมองค่ะไหนนะอีตาเบอร์15 ขุ่นพระ!!อีเบอร์15แกควรเป็นช้านน555555 คือเค้าไม่ได้หล่ออะไรมากมายนะคะแต่เราชอบคนผิวเข้มหน้าคมซึ่งอีตามนี่คือใช่เลยอะค่ะ ปกติถ้าเราเจอคนหล่อเราจะพูดเล่นกับเพื่อนค่ะว่าคนนั้นแฟนเรานะไรงี้แต่พอเจอคนนี้ไม่เล่นเลยค่ะรู่สึกจริงจัง ตอนนั้นคือต้องรู้แล้วค่ะว่าอีตานี่อยู่รรอะไรก็มองที่รถตู้รรเค้าเลยค่ะเป็นรรชายล้วนชื่อดังย่านเจริญกรุง ตายละเด็กชายล้วนความใฝ่ฝันสูงสุด55 เราก็รอดูเค้าแข่งบอลจนเสร็จพอเค้าจะกลับเราเริ่มรู้สึกว่า เราจะอยู่เฉยๆแบบยี้ไม่ได้แล้วนะถ้าเค้าไปคงไม่ได้เจออีกคือตอนนั้นคงามคิดในหัวมีเป็นร้อยเลยค่ะว่าจะยังไงดี อึดอัดค่ะทนไม่ไหวเลยบอกเพื่อนว่าเออเราชอบคนนี้มองมาตั้งแต่ลงรถตอนเช้าแล้ว เพื่อนเลยบอกขอถ่ายรูปเลยแล้วก็ขอเฟสมาด้วย เราเขินมาเลยค่ะเลยกลั้นใจเข้าไปขอถ่ายรูปเค้าก็เขินๆเหมือนเราเป็นคนแรกที่ไปขอถ่ายรูปเค้า ด้วยความที่เขินมาก วินาทีนั้นเราไม่ได้ยินเสียงใครเลยหูอื้อแค่เค้ายิ้มกลับมา ถ่ายเสร็จเค้าก็เดินกลับไปขึ้นรถ เรานี่ฟินน้ำแทบแตกเลยค่ะจนเพื่อนเข้ามาถามว่าได้เฟสมั้ย เอออออกูลืมเลยมัวแต่เขิน
เย็ยวันนั้นกลับบ้านมาคือคิดทุกอย่างว่าทำยังยังเราจะติดต่อเค้าได้ ชื่ออะไรก็ไม่รู้จัก แต่ด้วยความที่ชอบจริงค่ะทำให้เราพยายามมาก เข้ากูเกิ้ลเลยพิมว่าทีมฟุตบอล...(ชื่อรรเค้า)แล้วก็ได้แฟนเพจเฟสบุ๊คมาค่ะ เราก็เข้าไปหารูปที่เป็นของงานวันนี้ก็ไม่มีเลยดูคนที่ไลค์รูปอะค่ะหาเข้าไปคือรูปมีเป็นร้อยรูปแล้วคนไลค์ในรูปนึงก็มีอีกหลายร้อยคน โชคเริ่มช่วยค่ะเจอคนในทีมนั้นที่เราจำหน้าได้ก็เข้าไปหาต่อเผื่อเค้าจะลงรูปแล้วแท็กชื่อกันยังหวังต่อไปค่ะ ก็หาไปหามาทีนี้เจอทั้งทีมที่เราเจอวันนี้เลยค่ะแต่ไม่เจอเฟสเบอร์15คนเดียว เราก็เริ่มท้อนะคิดว่าหรือเค้าจะไม่เล่นเฟส ไม่จริงมันต้องเล่นสิชั้นต้องเจออ หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอค่ะ เลยตัดสินใจเอารูปที่เราขอถ่ายให้คนนึงในทีมเค้าดูแล้วถามว่าคนนี้ชื่ออะไร คะอะไรงี้ เค้าก็บอกชื่อมาค่ะ ขอย่อว่าชื่อ ธ. นะคะ เราก็ถามต่อว่ามีเฟสมั้ยขอหน่อยสิเค้าบอกว่าไม่มี เราคิดว่าเค้าคงไม่สนิทกันเลยอาจจะไม่มีเฟสเลยไปถามคนอื่นต่อ ไม่มีใครมีเฟสไอเบอร์15นี่เลยค่ะ จนมาถึงคนสุดท้ายที่เราถามเค้าบอกอ่อมันไม่เล่นเฟสครับ ห้ะ!!นี่ชั้นจะไม่ได้คุยติดต่อกับแกจริงๆแล้วใช่มั้ยเนี่ย เราเลยบอกเพื่อนว่าไม่หาแล้วนะท้อแล้วคงไม่ใช่เนื้อคู่จริงๆแหละ เพื่อนขอเฟสคนในทีมไปแล้วหาต่อใช้เวลาอยู่ประมาณ3วันค่ะ จนสุดท้ายเพื่อนเราชื่อเฟสเค้าแล้วค่าาาาา
เพื่อนๆคนไหนเคยเจอรักแรกพบเอามาแชร์กันหน่อยค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า
ก่อนอื่นขอเล่าก่อนนะคะว่า วันนั้นที่รรมีแข่งบอลเป็นลีกใหญ่เลยมีนักมาหลายทีมจากทั่วประเทศเลยค่ะ ซึ่งแน่นอนค่ะว่าถ้ามีนักบอลมาเยอะขนาดนี้พวกนักเรียนม.ปลายอย่างเราต้องไม่พลาดที่จะสแกนค่ะว่าใครหล่อบ้าง5555 ตอนนั้นจำได้ว่ากำลังเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วยืนคุยกับเพื่อนมีรถตู้ส่งนักบอลเข้าอยู่ด้านหลังเราก็ไม่ได้สนใจอะไรคุยกับเพื่อนต่อ สักพักได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงกลุ่มข้างๆพูดกัน เบอร์15ของกู พอเราได้ยินแบบนั้นด้วยสัญชาตญาณของสแกนเนอร์ขั้นเทพมีหรือจะทนไหว เลยหันไปมองค่ะไหนนะอีตาเบอร์15 ขุ่นพระ!!อีเบอร์15แกควรเป็นช้านน555555 คือเค้าไม่ได้หล่ออะไรมากมายนะคะแต่เราชอบคนผิวเข้มหน้าคมซึ่งอีตามนี่คือใช่เลยอะค่ะ ปกติถ้าเราเจอคนหล่อเราจะพูดเล่นกับเพื่อนค่ะว่าคนนั้นแฟนเรานะไรงี้แต่พอเจอคนนี้ไม่เล่นเลยค่ะรู่สึกจริงจัง ตอนนั้นคือต้องรู้แล้วค่ะว่าอีตานี่อยู่รรอะไรก็มองที่รถตู้รรเค้าเลยค่ะเป็นรรชายล้วนชื่อดังย่านเจริญกรุง ตายละเด็กชายล้วนความใฝ่ฝันสูงสุด55 เราก็รอดูเค้าแข่งบอลจนเสร็จพอเค้าจะกลับเราเริ่มรู้สึกว่า เราจะอยู่เฉยๆแบบยี้ไม่ได้แล้วนะถ้าเค้าไปคงไม่ได้เจออีกคือตอนนั้นคงามคิดในหัวมีเป็นร้อยเลยค่ะว่าจะยังไงดี อึดอัดค่ะทนไม่ไหวเลยบอกเพื่อนว่าเออเราชอบคนนี้มองมาตั้งแต่ลงรถตอนเช้าแล้ว เพื่อนเลยบอกขอถ่ายรูปเลยแล้วก็ขอเฟสมาด้วย เราเขินมาเลยค่ะเลยกลั้นใจเข้าไปขอถ่ายรูปเค้าก็เขินๆเหมือนเราเป็นคนแรกที่ไปขอถ่ายรูปเค้า ด้วยความที่เขินมาก วินาทีนั้นเราไม่ได้ยินเสียงใครเลยหูอื้อแค่เค้ายิ้มกลับมา ถ่ายเสร็จเค้าก็เดินกลับไปขึ้นรถ เรานี่ฟินน้ำแทบแตกเลยค่ะจนเพื่อนเข้ามาถามว่าได้เฟสมั้ย เอออออกูลืมเลยมัวแต่เขิน
เย็ยวันนั้นกลับบ้านมาคือคิดทุกอย่างว่าทำยังยังเราจะติดต่อเค้าได้ ชื่ออะไรก็ไม่รู้จัก แต่ด้วยความที่ชอบจริงค่ะทำให้เราพยายามมาก เข้ากูเกิ้ลเลยพิมว่าทีมฟุตบอล...(ชื่อรรเค้า)แล้วก็ได้แฟนเพจเฟสบุ๊คมาค่ะ เราก็เข้าไปหารูปที่เป็นของงานวันนี้ก็ไม่มีเลยดูคนที่ไลค์รูปอะค่ะหาเข้าไปคือรูปมีเป็นร้อยรูปแล้วคนไลค์ในรูปนึงก็มีอีกหลายร้อยคน โชคเริ่มช่วยค่ะเจอคนในทีมนั้นที่เราจำหน้าได้ก็เข้าไปหาต่อเผื่อเค้าจะลงรูปแล้วแท็กชื่อกันยังหวังต่อไปค่ะ ก็หาไปหามาทีนี้เจอทั้งทีมที่เราเจอวันนี้เลยค่ะแต่ไม่เจอเฟสเบอร์15คนเดียว เราก็เริ่มท้อนะคิดว่าหรือเค้าจะไม่เล่นเฟส ไม่จริงมันต้องเล่นสิชั้นต้องเจออ หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอค่ะ เลยตัดสินใจเอารูปที่เราขอถ่ายให้คนนึงในทีมเค้าดูแล้วถามว่าคนนี้ชื่ออะไร คะอะไรงี้ เค้าก็บอกชื่อมาค่ะ ขอย่อว่าชื่อ ธ. นะคะ เราก็ถามต่อว่ามีเฟสมั้ยขอหน่อยสิเค้าบอกว่าไม่มี เราคิดว่าเค้าคงไม่สนิทกันเลยอาจจะไม่มีเฟสเลยไปถามคนอื่นต่อ ไม่มีใครมีเฟสไอเบอร์15นี่เลยค่ะ จนมาถึงคนสุดท้ายที่เราถามเค้าบอกอ่อมันไม่เล่นเฟสครับ ห้ะ!!นี่ชั้นจะไม่ได้คุยติดต่อกับแกจริงๆแล้วใช่มั้ยเนี่ย เราเลยบอกเพื่อนว่าไม่หาแล้วนะท้อแล้วคงไม่ใช่เนื้อคู่จริงๆแหละ เพื่อนขอเฟสคนในทีมไปแล้วหาต่อใช้เวลาอยู่ประมาณ3วันค่ะ จนสุดท้ายเพื่อนเราชื่อเฟสเค้าแล้วค่าาาาา