ถ้าไม่มีการเจริญสติ ก็ไม่มีปัจจุบันขณะ ถ้าไม่มีปัจจุบันขณะ ก็ไม่มีการตื่นรู้ ถ้าไม่มีการตื่นรู้ ก็ไม่มีพระนิพพาน!

ในโลกของขันธมารนี้มี รูปมาร เวทนามาร สัญญามาร สังขารมารและวิญญาณมารคือขันธ์ห้านั่นเอง
แล้วเราจะรอดบ่วงมารได้อย่างไรเมื่อมารเขาคลุมเราหมดแบบนี้ท่านจึงห้ามไม่ให้ยึดมั่นใดๆด้วยความคิดของมาร
ยึดรูปก็รูปมารเวทนาก็เวทนามารฯพระนิพพานจึงไม่มีเวทนาท่านเรียกว่าสุขแบบไม่มีเวทนาคือสุขของพระนิพพาน

วิธีแหวกม่านมายาหนีชีวิตแบบมารๆนี้ทำได้ด้วยวิธีเดียวคือเข้าหาปัจจุบันขณะให้พบ
เวลาท่านเปรียบเหมือนสายน้ำไหลตลอดไม่หยุดนิ่งเวลาเป็นสิ่งประดิษฐ์ในโลกของมาร
เวลาไม่มีในพระนิพพานถ้าเราภาวนาติดจิตจดจ่ออยู่กับคำภาวนาได้ก็เท่ากับพบทางออกจากกระแสเวลาของมารแล้ว

เมื่อจิตเริ่มสงบนิ่งขึ้นเรื่อยๆจนได้ปฐมฌานจึงเท่ากับพ้นถิ่นของมารและสายตามารมาไม่ถึง
ได้ในพระสูตรท่านว่าฌานทำให้มารตาบอดมองไม่เห็นเรา
การได้ฌานหมายถึงพ้นแดนของมารจะพบพระนิพพานด้วยจิตตื่นรู้แบบพุทธะได้ต้องทำวิปัสสนาญาณต่อ
แต่ในนิกายเซ็นเมื่อพบปัจจุบันขณะแล้วประตูแห่งพระนิพพานและจิตแห่งการตื่นรู้แบบพุทธะก็จะปรากฏขึ้นทันที

แต่ทั้งสองวิธีนี้เมื่อสภาวะหแ่งการตื่นรู้ผ่านพ้นไปก็ต้องกลับมาใช้ชีวิตในโลกของมารเหมือนเดิม
แต่ทำให้เกิดเข้าใจโลกของมารเพิ่มขึ้นและไม่ยึดถืออะไรอะไรๆในโลกของมารเหมือนเดิม
แม้แต่ความเข้าใจในพระนิพพานด้วยปัญญามารก็ปล่อยวางได้