เล่าเรื่องของกะเทยหัวโปกค่ะ
สวัสดีค่ะ นี้คือกระทู้เล่าเรื่องกระทู้แรกนะคะ ถ้าผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ
ตอนนี้อายุ13ย่าง14ปีแล้วค่ะ กำลังจะขึ้น ม.2 ที่อยากมาเล่าเพราะว่ารู้สึกว่าเรา ณ ตอนนี้เด็กมาก เลยอยากลองแชร์ประสบการณ์ และให้ผู้ที่มีประสบการณ์มาช่วยแนะนำ ตักเตือนน่ะค่ะ แนะนำ
เรื่องที่จะเล่า แบ่งเป็น2ตอนนะคะ คือ ตอนประถม กับ เข้า ม.1 นะคะ เพราะชีวิตสองช่วงนี้ แตกต่างมากค่ะ เพราะเหมือนช่วง ประถมยังไม่ค่อยรู้เรื่องอ่ะค่ะ เพื่อนก็เรียนกันตั้งแต่อนุบาล ถูกสอน อบรมคล้านกันค่ะ พอขึ้นมัธยม เหมือนจากหลายโรงเรียน ก็เลยต้องปรับตัวน่ะค่ะ โอเค ขอเริ่มเล่านะคะ
ประถม
ตั้งแต่เด็กเรารู้สึกว่า เราแตกต่างจากคนอื่น เราเข้ากับคนอื่นไม่ได้ เพราะว่าความนึกคิดเรา เป็นผู้หญิงน่ะค่ะ จะเล่นกับเพื่อนผู้หญิง ก็ถามเราว่า เป็นผู้ชายทำไมเกมทอนผู้หญิงจัง ส่วรเพื่อนผู้ชายก็เล่นไม่ค่อยได้ เราเลยเป็นพวกทิฐิกับคนรอบข้างตั้งแต่นั้นมา ตอนเด็ก ประมาณ ป. 1 2 3 เรายังไม่รู้สึกอะไรว่าเราแตกต่างหรืออย่างไร แต่รู้สึกเพื่อนไม่ค่อยคบ จนขึ้นมา ป.4รู้สึกว่า เพื่อนไม่มีคบจริงๆค่ะ ไม่ว้าเหว่ามากค่ะ ตอนนั้นเปลี่ยนที่นั่ง ไปเจอกับกลุ่มพวกผู้ชายน่ะค่ะ เราก็พอเล่นกับพวกเค้ส ได้บ้างค่ะ แต่เหมือนเราและเค้าไม่เต็มที่น่ะค่ะ เช่น เวลาเค้าเตะบอลกัน เราก็เล่นไม่เป็น แต่ที่พอคบกันได้เพราะนิสัยเราเหมือนค่อนข้างห้าวน่ะค่ะ แต่พอ ป.5 แยกห้อง ไปอยุ่ห้องเด็กเกเรเยอะหน่อย เราไม่ค่อยมีเพื่อนใช่มั้ยค่ะ เลยวางตัวไม่ถูก ว่าควรทำตัวอย่างไร เลยไม่ค่อยมีเพื่อน บวกกับ พวกนั้นชอบแกล้งเรา จนเรางอแงเป็นนิสัย พองอแง เพื่อนก็เลยยิ่งไม่คบ แล้ว แอนตี้เราเลยค่ะ ตอนนั้นแอนตี้การไปโรงเรียนมากค่ะ ไม่ชอบเลย ไม่อยากเจอเพื่อนเลย พอหลังจากนนั้น ป.6 ได้ย้ายไปห้องเด็กเรียน แต่เหมือนเค้าไม่ชอบเราค่ะ คือตอนนั้นยังแอ็บอยู่นะค่ะ เเล้วเป็นพวกโลกสวยระดับหนึ่ง จะแอนตี้คนที่แกล้งเรามาก จนดูเป็นคนไม่ค่อยน่าคบ ตอนประภมเราเป็นพวกแอนตี้การไปโรงเรียนมากค่ะ ครูเค้าบางคนก็ไม่ค่อยปลื้มเรา เพราะ เราเป็นพวกแอ็บ แต่ปากไว ชอบเถียง อ่ค่ะ มันเลยดูไม่ค่อยดี(ตอนนั้นไม่รู้ ตอนนี้รู้แล้ว55) พอหลังจากจบ ป.6 รร.หนูส่วนใหญ่ จะไป รร.ดังๆ เช่น ตอพ. บด. นะค่ะ แต่เราอยากไปหาสังคมใหม่ เลยไปโรงเรียนมัธยมชื่อดังย่านบางจากน่ะค่ะ
ขึ้น ม.1
ตอนแรกที่เข้าก็รู้สึกเกร็งๆ เพราะมีเพื่อนเราแค่คนเดียว ที่มา ตอนนั้นยังแอ๊บ แต่ใครๆก็ดูออก ตอนนั้นยังโลกสวยอยุ่ ก็เลยไม่ค่อยมีเพื่อน ตอนนั้นมีรับสมัครเข้าชมรมบาส เราก็อยากลอง เพราะตอนนั้นค่อนข้างอวบ(สูง157 นน57 58) ก็เลยอยากเล่นลดความอ้วน ก็เข้าไปเล่น ผู้ชายทั้งชมรมจ้า ตอนแรกเกร็งมาก เพราะ มี ม.1แค่3คน รวมเราด้วย พวก ม.1 ก็ชายแท้ เค้าก็เข้ากับรุ่นพี่ผู้ชายดี ส่วนเราก็ยังไม่ชิน แต่ตอนนั้น ด้วยที่โตขึ้น แล้วด้วยสังตม ก็พอปรับตัวได้ ก็เลยเข้ากับพวกพี่เค้าได้บ้าง ตอนนั้นเริ่มเปิดแล้วค่ะ เพราะมัธยมมันเริ่มเปิดแล้วค่ะ พวกพี่เค้าก็รู้ ก็เรียกเราเป็นชื่อน่ารักๆ น่ะค่ะ ชื่อ เชอร์รี่ คนในบาสเรียกอย่างนี้ทุกคนค่ะ ตอนนั้นใครเก็นหนูซ้อมบาส เค้าก็ตกใจกัน และตรงบาสมันมี แชร์บอลหญิงซ้อมกัน ก็เริ่มรู้จักพวกพี่เค้าบ้าง และตอนนั้นเริ่มมีเพื่อนที่ห้องเรียนด้วยค่ะ และปรับตัวได้เยอะ จยกลมกลืนมากขึ้น ตอนนั้นเล่นบาสได้ปนะมาณ2 เดือน ก็เริ่มอยู่ตัว ก็เลยหากิจกรรมใหม่ๆ ตอนนั้น เพื่อนของเพื่อนเรา อยู่วงโย เค้าชวนเรา เราก็ไป สังคมใหม่มากค่ะ มีระบบรุ่นพี่รุ่นน้อง และเจอเพื่อน ผู้ชายคนนึง ซึ่งเค้าเป็นรักแรกค่ะ
เดี๋ยวมาต่อน่ะค่ะ
เรื่องเล่ากะเทยหัวโปก
สวัสดีค่ะ นี้คือกระทู้เล่าเรื่องกระทู้แรกนะคะ ถ้าผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ
ตอนนี้อายุ13ย่าง14ปีแล้วค่ะ กำลังจะขึ้น ม.2 ที่อยากมาเล่าเพราะว่ารู้สึกว่าเรา ณ ตอนนี้เด็กมาก เลยอยากลองแชร์ประสบการณ์ และให้ผู้ที่มีประสบการณ์มาช่วยแนะนำ ตักเตือนน่ะค่ะ แนะนำ
เรื่องที่จะเล่า แบ่งเป็น2ตอนนะคะ คือ ตอนประถม กับ เข้า ม.1 นะคะ เพราะชีวิตสองช่วงนี้ แตกต่างมากค่ะ เพราะเหมือนช่วง ประถมยังไม่ค่อยรู้เรื่องอ่ะค่ะ เพื่อนก็เรียนกันตั้งแต่อนุบาล ถูกสอน อบรมคล้านกันค่ะ พอขึ้นมัธยม เหมือนจากหลายโรงเรียน ก็เลยต้องปรับตัวน่ะค่ะ โอเค ขอเริ่มเล่านะคะ
ประถม
ตั้งแต่เด็กเรารู้สึกว่า เราแตกต่างจากคนอื่น เราเข้ากับคนอื่นไม่ได้ เพราะว่าความนึกคิดเรา เป็นผู้หญิงน่ะค่ะ จะเล่นกับเพื่อนผู้หญิง ก็ถามเราว่า เป็นผู้ชายทำไมเกมทอนผู้หญิงจัง ส่วรเพื่อนผู้ชายก็เล่นไม่ค่อยได้ เราเลยเป็นพวกทิฐิกับคนรอบข้างตั้งแต่นั้นมา ตอนเด็ก ประมาณ ป. 1 2 3 เรายังไม่รู้สึกอะไรว่าเราแตกต่างหรืออย่างไร แต่รู้สึกเพื่อนไม่ค่อยคบ จนขึ้นมา ป.4รู้สึกว่า เพื่อนไม่มีคบจริงๆค่ะ ไม่ว้าเหว่ามากค่ะ ตอนนั้นเปลี่ยนที่นั่ง ไปเจอกับกลุ่มพวกผู้ชายน่ะค่ะ เราก็พอเล่นกับพวกเค้ส ได้บ้างค่ะ แต่เหมือนเราและเค้าไม่เต็มที่น่ะค่ะ เช่น เวลาเค้าเตะบอลกัน เราก็เล่นไม่เป็น แต่ที่พอคบกันได้เพราะนิสัยเราเหมือนค่อนข้างห้าวน่ะค่ะ แต่พอ ป.5 แยกห้อง ไปอยุ่ห้องเด็กเกเรเยอะหน่อย เราไม่ค่อยมีเพื่อนใช่มั้ยค่ะ เลยวางตัวไม่ถูก ว่าควรทำตัวอย่างไร เลยไม่ค่อยมีเพื่อน บวกกับ พวกนั้นชอบแกล้งเรา จนเรางอแงเป็นนิสัย พองอแง เพื่อนก็เลยยิ่งไม่คบ แล้ว แอนตี้เราเลยค่ะ ตอนนั้นแอนตี้การไปโรงเรียนมากค่ะ ไม่ชอบเลย ไม่อยากเจอเพื่อนเลย พอหลังจากนนั้น ป.6 ได้ย้ายไปห้องเด็กเรียน แต่เหมือนเค้าไม่ชอบเราค่ะ คือตอนนั้นยังแอ็บอยู่นะค่ะ เเล้วเป็นพวกโลกสวยระดับหนึ่ง จะแอนตี้คนที่แกล้งเรามาก จนดูเป็นคนไม่ค่อยน่าคบ ตอนประภมเราเป็นพวกแอนตี้การไปโรงเรียนมากค่ะ ครูเค้าบางคนก็ไม่ค่อยปลื้มเรา เพราะ เราเป็นพวกแอ็บ แต่ปากไว ชอบเถียง อ่ค่ะ มันเลยดูไม่ค่อยดี(ตอนนั้นไม่รู้ ตอนนี้รู้แล้ว55) พอหลังจากจบ ป.6 รร.หนูส่วนใหญ่ จะไป รร.ดังๆ เช่น ตอพ. บด. นะค่ะ แต่เราอยากไปหาสังคมใหม่ เลยไปโรงเรียนมัธยมชื่อดังย่านบางจากน่ะค่ะ
ขึ้น ม.1
ตอนแรกที่เข้าก็รู้สึกเกร็งๆ เพราะมีเพื่อนเราแค่คนเดียว ที่มา ตอนนั้นยังแอ๊บ แต่ใครๆก็ดูออก ตอนนั้นยังโลกสวยอยุ่ ก็เลยไม่ค่อยมีเพื่อน ตอนนั้นมีรับสมัครเข้าชมรมบาส เราก็อยากลอง เพราะตอนนั้นค่อนข้างอวบ(สูง157 นน57 58) ก็เลยอยากเล่นลดความอ้วน ก็เข้าไปเล่น ผู้ชายทั้งชมรมจ้า ตอนแรกเกร็งมาก เพราะ มี ม.1แค่3คน รวมเราด้วย พวก ม.1 ก็ชายแท้ เค้าก็เข้ากับรุ่นพี่ผู้ชายดี ส่วนเราก็ยังไม่ชิน แต่ตอนนั้น ด้วยที่โตขึ้น แล้วด้วยสังตม ก็พอปรับตัวได้ ก็เลยเข้ากับพวกพี่เค้าได้บ้าง ตอนนั้นเริ่มเปิดแล้วค่ะ เพราะมัธยมมันเริ่มเปิดแล้วค่ะ พวกพี่เค้าก็รู้ ก็เรียกเราเป็นชื่อน่ารักๆ น่ะค่ะ ชื่อ เชอร์รี่ คนในบาสเรียกอย่างนี้ทุกคนค่ะ ตอนนั้นใครเก็นหนูซ้อมบาส เค้าก็ตกใจกัน และตรงบาสมันมี แชร์บอลหญิงซ้อมกัน ก็เริ่มรู้จักพวกพี่เค้าบ้าง และตอนนั้นเริ่มมีเพื่อนที่ห้องเรียนด้วยค่ะ และปรับตัวได้เยอะ จยกลมกลืนมากขึ้น ตอนนั้นเล่นบาสได้ปนะมาณ2 เดือน ก็เริ่มอยู่ตัว ก็เลยหากิจกรรมใหม่ๆ ตอนนั้น เพื่อนของเพื่อนเรา อยู่วงโย เค้าชวนเรา เราก็ไป สังคมใหม่มากค่ะ มีระบบรุ่นพี่รุ่นน้อง และเจอเพื่อน ผู้ชายคนนึง ซึ่งเค้าเป็นรักแรกค่ะ
เดี๋ยวมาต่อน่ะค่ะ