แฮ่ม แฮ่ม แฮ่ม เริ่มละนะ....
ปกติ ส่วนตัวเราในทุกวัน หรือ คนภายนอก จะเห็น เราเป็น คนนิสัยเหมือนเด็ก ร่าเริง ตลก เฮฮา ยิ้มได้ทั่งวัน มุขแป๊ก ไม่แป๊กกล้าเล่นหมด
ซึ่งมันขัดกับสิ่งที่เราเป็นอยู่มาก คือออ....
1. ถ้าเราอยู่คนเดียว เราจะดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกมส์ ทำอะไรของเราอยู่คนเดียว ไม่ชอบนั่งร้านน้ำชา (จนเพื่อนแอบไปนินทาว่าเราติดแฟน กลัวแฟน ซึ่งจริงๆ คือ แฟนก็ให้เราไป ไม่ได้ห้าม แถมบอกด้วยซ้ำเวลาเพื่อนชวน ว่าไปมั้ย ทำไมไม่ไป แต่คือเราไม่ชอบ ) ไม่ชอบไปที่ ที่คนเยอะๆ ไม่ชอบที่เสียงดังๆ แต่ถ้าเป็น สวนสาธารณะ ทะเล น้ำตก ป่า เขา อะไรที่เป็นธรรมชาติ สงบ เย็น อะไรแบบนี้ เราจะชอบมากก คือถ้าชวนจะ ตอบตกลงทันที (ทำไมเพื่อนไม่ชอบไปกัน ? )
2. เราเป็นคนคิดมาก อยู่ก่อนแล้ว คือเป็นตั้งแต่เด็กๆแล้ว เรื่องบางทีนิดๆ หน่อยๆ
ก็สามารถ ทำให้เรา เครียด และอารมณ์เสียได้ (เซงตัวเองตรงนี้มาก)
3. ขี้กลัว ขี้ตกใจ กลัว จิตตกเกือบทุกอย่าง (ถ้าเป็น กลัวผี กลัวแมลง กลัวสัตว์ ก็ กลัวพื้นๆนะ)
แต่ในที่นี้คือ เหมือนอะไรที่มันเป็นปกติแต่ก่อน พอมันเปลี่ยน หรือต่างออกไป เราก็จะรู้สึกได้ ใช่มั้ย ? ว่าความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม
เราก็จะเอาไปคิด เรื่อยแล้วอ่ะ ว่า ทำไม เพราะอะไร เกิดอะไรขึ้น ? บลาๆๆๆ (เป็นหมดนะ ทั่ง เพื่อน ทั่งแฟน)
มันเลยทำให้การใช้ชีวิตในตอนนี้เราเครียด แบบ ตอนนี้เรา อยู่ ปี 2 แล้วด้วย ใครจะว่า ว่าเราโตแล้วทำไม บริหารความคิดไม่เป็น
ก็ยอมรับแต่โดยดีเลยแหล่ะ ข้าน้อยขอยอมรับผิด
เราเข้าใจนะ ว่า จะทำให้ ทุกคนที่เรารู้จัก หรือรู้จักเรา พอใจในสิ่งที่เราเป็นมันทำไม่ได้ บางคนชอบตรงนี้ แต่ไม่ชอบตรงนี้ มันก็หลากหลายกันไป
แต่เราก็ยังอดคิด ไม่ได้กับ สิ่งที่แต่ละคนแสดงออกมา จะให้เราเข้าไปถามตรงๆ เอาจริงๆเราก็ไม่กล้า จะไม่คิด มันก็ ไม่ได้
ความรู้สึกเราคือ ไม่อยากจะไปแคร์อะไรมากมาย กับเรื่องพวกนี้ ขอยกตัวอย่าง เหตุการณ์นี้ เลยนะ
( ภายในวันเดียวกัน คน คนเดียวกัน เช้าคุยด้วยกันดีๆ เรียนเสร็จต่างคนต่างกลับห้อง พอเจอกันตอนเย็น เอ้าาา ไม่คุยกันแล้ว คืออะไร ?? เราไปทำอะไรให้ ตอนไหนน )
บางทีมันอาจจะไม่ได้เกิดขึ้นเพราะเรา แต่ก็ แบบ เราก็จะเอามาคิด ไปเรื่อยอ่ะ เราผิดตรงไหน ทำอะไรไปปตอนไหน เนี้ยยย เราไม่อยากจะเอามาคิด แต่ก็อดคิดไม่ได้ จะปรึกษาแฟน เราก็ไม่กล้า กลัว เค้าจะคิดมากกับเราไปด้วย เราอึดอัดมาก ไม่รู้จะจัดการความคิดของเรา หรือ เกี่ยวกับตัวเรายังไง
อยากให้เพื่อนๆ ช่วยเราคิด ช่วยบอกเราหน่อยว่าเราต้องทำยังไง เราต้องปรับปรุงตรงไหน หรือ ต้องคิดยังไงถึงจะมองข้ามจุดนี้ไป
เฮฮา แต่คิดมาก ร่าเริง แต่ชอบ อยู่คนเดียว ขี้กลัว แต่สามารถยิ้มได้ทั่งวัน Help me please !!!
ปกติ ส่วนตัวเราในทุกวัน หรือ คนภายนอก จะเห็น เราเป็น คนนิสัยเหมือนเด็ก ร่าเริง ตลก เฮฮา ยิ้มได้ทั่งวัน มุขแป๊ก ไม่แป๊กกล้าเล่นหมด
ซึ่งมันขัดกับสิ่งที่เราเป็นอยู่มาก คือออ....
1. ถ้าเราอยู่คนเดียว เราจะดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกมส์ ทำอะไรของเราอยู่คนเดียว ไม่ชอบนั่งร้านน้ำชา (จนเพื่อนแอบไปนินทาว่าเราติดแฟน กลัวแฟน ซึ่งจริงๆ คือ แฟนก็ให้เราไป ไม่ได้ห้าม แถมบอกด้วยซ้ำเวลาเพื่อนชวน ว่าไปมั้ย ทำไมไม่ไป แต่คือเราไม่ชอบ ) ไม่ชอบไปที่ ที่คนเยอะๆ ไม่ชอบที่เสียงดังๆ แต่ถ้าเป็น สวนสาธารณะ ทะเล น้ำตก ป่า เขา อะไรที่เป็นธรรมชาติ สงบ เย็น อะไรแบบนี้ เราจะชอบมากก คือถ้าชวนจะ ตอบตกลงทันที (ทำไมเพื่อนไม่ชอบไปกัน ? )
2. เราเป็นคนคิดมาก อยู่ก่อนแล้ว คือเป็นตั้งแต่เด็กๆแล้ว เรื่องบางทีนิดๆ หน่อยๆ
ก็สามารถ ทำให้เรา เครียด และอารมณ์เสียได้ (เซงตัวเองตรงนี้มาก)
3. ขี้กลัว ขี้ตกใจ กลัว จิตตกเกือบทุกอย่าง (ถ้าเป็น กลัวผี กลัวแมลง กลัวสัตว์ ก็ กลัวพื้นๆนะ)
แต่ในที่นี้คือ เหมือนอะไรที่มันเป็นปกติแต่ก่อน พอมันเปลี่ยน หรือต่างออกไป เราก็จะรู้สึกได้ ใช่มั้ย ? ว่าความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม
เราก็จะเอาไปคิด เรื่อยแล้วอ่ะ ว่า ทำไม เพราะอะไร เกิดอะไรขึ้น ? บลาๆๆๆ (เป็นหมดนะ ทั่ง เพื่อน ทั่งแฟน)
มันเลยทำให้การใช้ชีวิตในตอนนี้เราเครียด แบบ ตอนนี้เรา อยู่ ปี 2 แล้วด้วย ใครจะว่า ว่าเราโตแล้วทำไม บริหารความคิดไม่เป็น
ก็ยอมรับแต่โดยดีเลยแหล่ะ ข้าน้อยขอยอมรับผิด
เราเข้าใจนะ ว่า จะทำให้ ทุกคนที่เรารู้จัก หรือรู้จักเรา พอใจในสิ่งที่เราเป็นมันทำไม่ได้ บางคนชอบตรงนี้ แต่ไม่ชอบตรงนี้ มันก็หลากหลายกันไป
แต่เราก็ยังอดคิด ไม่ได้กับ สิ่งที่แต่ละคนแสดงออกมา จะให้เราเข้าไปถามตรงๆ เอาจริงๆเราก็ไม่กล้า จะไม่คิด มันก็ ไม่ได้
ความรู้สึกเราคือ ไม่อยากจะไปแคร์อะไรมากมาย กับเรื่องพวกนี้ ขอยกตัวอย่าง เหตุการณ์นี้ เลยนะ
( ภายในวันเดียวกัน คน คนเดียวกัน เช้าคุยด้วยกันดีๆ เรียนเสร็จต่างคนต่างกลับห้อง พอเจอกันตอนเย็น เอ้าาา ไม่คุยกันแล้ว คืออะไร ?? เราไปทำอะไรให้ ตอนไหนน )
บางทีมันอาจจะไม่ได้เกิดขึ้นเพราะเรา แต่ก็ แบบ เราก็จะเอามาคิด ไปเรื่อยอ่ะ เราผิดตรงไหน ทำอะไรไปปตอนไหน เนี้ยยย เราไม่อยากจะเอามาคิด แต่ก็อดคิดไม่ได้ จะปรึกษาแฟน เราก็ไม่กล้า กลัว เค้าจะคิดมากกับเราไปด้วย เราอึดอัดมาก ไม่รู้จะจัดการความคิดของเรา หรือ เกี่ยวกับตัวเรายังไง
อยากให้เพื่อนๆ ช่วยเราคิด ช่วยบอกเราหน่อยว่าเราต้องทำยังไง เราต้องปรับปรุงตรงไหน หรือ ต้องคิดยังไงถึงจะมองข้ามจุดนี้ไป