10 นาที.. บนรถสองแถว
แดดยามบ่ายที่ร้อนจนแทบจะเป็นลมทำให้เรานึกอยากไปเดินห้างแถวมหาลัย แต่เนื่องด้วยต้องขึ้นรถสองแถว 2 ต่อ เลยได้พบเจอกับสองแถวคันนึงที่มีสภาพเก่าๆ แว๊บแรกที่เห็นแอบคิดว่าจะขึ้นไปดีมั้ยนะ ? ทำไมรถเก่าขนาดนี้.. เดินไปดูหลังรถผู้คนเบียดเสียดกันเต็ม เลยคิดว่าไปคันต่อไปดีกว่า.. แต่แล้วกระจกรถก็ถูกหมุนลงช้าๆด้วยมือของคุณลุงคนขับอายุราวๆ60-70 ปี ยิ่งทำให้เราไม่อยากขึ้นรถคันนี้เพราะไหนรถจะเก่าคนขับก็แก่กลัวจะเกิดอุบัติเหตุ.. คุณลุงคนขับรถหมุนกระจกลงพร้อมกับชะโงกหน้าตะโกนเรียกเรา "หนูๆ มานั่งข้างหน้าก็ได้ลูก" (ปกติเวลาขึ้นสองแถวเราจะไม่นั่งข้างหน้าค่ะกลัวพวกคนขับหัวงูชวนคุยนั่นคุยนี่) แต่ก็คิดว่ากว่ารถคันถัดไปจะมา..จะยืนตากแดดรอก็คงไม่ไหว.. งั้นขึ้นไปก็ได้..
10 นาทีบนรถสองแถวได้เริ่มขึ้น
ขับไปได้ประมาน 100 เมตร คุณลุงเริ่มชวนคุยค่ะ "หนูเรียนที่มหาลัยนี้หรอลูก?" ( อย่างที่บอกว่าเราไม่ชอบพวกคนขับรถที่ชอบถามนั่นถามนี่ ) แต่ด้วยมารยาทเลยได้แต่ยิ้มแหยๆแล้วตอบสั้นๆว่า "ค่ะ" คุณลุงยังไม่หยุดถามค่ะ "เรียนคณะไหนล่ะลูก สาขาอะไร ชั้นปีไหนแล้ว ?" ( ในตอนนั้นเราอยากจะลงจากรถมากค่ะ ไม่ชอบเลย T.T ) สุดท้ายก็ตอบลุงแกไปค่ะ "เรียนคณะ... ค่ะ" คุณลุงแกยังไม่หยุดค่ะ
คุณลุง : ลูกลุงคนนึงก็เรียนจบที่นี่เหมือนกันนะ แต่คนละคณะกับหนู
me : ค่ะ
คุณลุง : นี่ล่าสุดพึ่งไปรับปริญญาลูกคนเล็กมา อัลบัมรูปอยู่หน้ารถนั้นไง
me : ค่ะ (แอบคิดว่า..วกกลับมาอวดลูกตัวเองจนได้นะลุง)
คุณลุง : นี่ไงๆมี 2 อัลบัมดูให้ลุงหน่อยลูก (คุณลุงหยิบอัลบัมให้เราดู)
me : ค่ะ (เรากำลังงงเลยค่ะ - -* สุดท้ายเลยต้องหยิบอัลบัมรูปเปิดดูให้แก ยังไม่ได้พูดอะไรกำลังจะเปิดดูอัลบัมแกพูดขึ้นมาก่อนค่ะ)
คุณลุง : ลูกลุงคนเล็กเรียนจบหมอเลยนะ (เราจำไม่ได้ว่าจุฬารึศิริราช)
me : โห..ลูกลุงเรียนเก่งจังเลยค่ะ (เริ่มสนใจอยากเปิดดูอัลบัมรูป)
คุณลุง : ลูกลุงเค้าขยันเรียนแต่ก่อนก็เรียนที่บ้านนอกเราเนี่ยแหละ แต่ ม.ปลาย เขาสอบชิงทุนได้เลยต้องไปเรียนที่ กทม. ถ้าไม่มีทุนลุงก็คงไม่มีปัญญาส่งเขาเรียน กทม. หรอกหนู ค่าใช้จ่ายมันแพง นั่นไงๆ! รูปเขาตอนเด็กๆ เหมือนกันมั้ยกับตอนโตแล้ว? ฮ่าๆ
(เราสตั๊นไปพักนึงค่ะ5555 ก็รูปที่ลุงแกให้ดูเป็นรูป ผญ ในชุดครุยสวยมากกกก แต่รูปตอนเด็กที่ลุงชี้ให้ดู คือ ดช. อ้วนๆหัวเกรียนๆ )
me : ลูกลุงเป็นผู้ชายหรอคะ? หนูนึกว่าผู้หญิง สวยกว่าหนูอีก55555555 (เสียงหัวเราะในการสนทนาเริ่มมาแล้ว)
คุณลุง : ใช่แล้วหนู นั่นไงรูปที่เข้ารับ ปรญ. ก็ผมสั้น แต่ตอนถ่ายรูปกับครอบครัวเขาอยากสวย ลุงก็ไม่ขัดใจหรอกอยากเห็นเขามีความสุข
me : โห.. น่าปลื้มใจแทนคุณลุงจังค่ะ มีลูกเรียนเก่งๆ
คุณลุง : ลุงก็ภูมิใจนะ นี่หมอก็พึ่งพาลุงไปเที่ยวต่างประเทศมา เกาหลี ญี่ปุ่นไปมาหมดแล้วนะ แต่คนแก่ไม่ค่อยชอบหรอก เหนื่อย ฮ่าๆ
me : หนูก็พึ่งไปเกาหลีมาเหมือนกันค่ะลุง หนูเก็บตังเรียนเอง ไปเที่ยวเอง ไม่อยากรบกวนที่บ้าน
คุณลุง : ดีมากเลยนะหนูที่รู้จักช่วยครอบครัวตั้งแต่เด็กๆ ลุงเอาใจช่วยนะลูก
(รู้ตัวอีกทีเราก็เปิดดูอัลบัมรูปไปพลาง คุยกับลุงอย่างสนิทสนมเฮฮาไปแล้วค่ะ 5555)
10 นาที ที่กำลังจะหมดบนรถสองแถว
me : ว่าแต่ลูกลุงมีตั้งหลายคน ทำไมลุงไม่ไปอยู่กับลูกล่ะคะ? มาขับสองแถวตากแดดตากลมทำไม?
คุณลุง : ลุงชอบใช้ชีวิตแบบนี้หนู แต่ก่อนลุงเคยเป็นคนขับรถให้หน่วยงานของมหาลัย แต่ลุงก็ลาออกมาขับสองแถวส่งลูกๆเรียน ตอนนี้ลูกๆลุง5คนเรียนจบมีงานทำ คนเล็กก็ได้เป็นหมอ ลูกอยากให้ลุงไปอยู่กับเขา..อยู่บ้านเฉยๆสบายๆไม่ต้องทำอะไร แต่ลุงก็ยังอยากขับรถเหมือนเดิมนะ อยู่บ้านเฉยๆมันเบื่อ.. ออกมาขับรถยังได้เห็นนั่นเห็นนี่และยังได้คุยกับคนอื่นๆ ชีวิตลุงไม่ต้องการความสบายหรือเงินทองมากมายหรอก.. แค่ได้เห็นลูกๆประสบความสำเร็จต่อให้ลุงลำบากแค่ไหนลุงก็ยอม..
10 นาที บนรถสองแถวจบลง
..ค่าโดยสาร 8 บาท..
เพียงแค่ 10 นาทีจากรถสองแถวเก่าๆ คนขับแก่ๆ ที่เราไม่อยากนั่ง.. แต่หลังจากลงจากรถคันนี้แล้วมันทำให้เรารู้สึกว่า
ในมุมเล็กๆของโลก บนรถเก่าคันเล็ก ยังมีเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่
รอยยิ้มที่จริงใจของชายชรา ขณะจับพวงมาลัยรถยนต์คันเก่า
ความรักของพ่อแม่ แรงบันดาลใจในการใช้ชีวิต กำลังใจในการเรียน
..เวลาผ่านมาประมาน 3 เดือนแล้วกับการโดยสารรถสองแถวคันนั้น แต่ความทรงจำและแรงบันดาลใจยังคงอยู่..
10 นาที.. บนรถสองแถว
แดดยามบ่ายที่ร้อนจนแทบจะเป็นลมทำให้เรานึกอยากไปเดินห้างแถวมหาลัย แต่เนื่องด้วยต้องขึ้นรถสองแถว 2 ต่อ เลยได้พบเจอกับสองแถวคันนึงที่มีสภาพเก่าๆ แว๊บแรกที่เห็นแอบคิดว่าจะขึ้นไปดีมั้ยนะ ? ทำไมรถเก่าขนาดนี้.. เดินไปดูหลังรถผู้คนเบียดเสียดกันเต็ม เลยคิดว่าไปคันต่อไปดีกว่า.. แต่แล้วกระจกรถก็ถูกหมุนลงช้าๆด้วยมือของคุณลุงคนขับอายุราวๆ60-70 ปี ยิ่งทำให้เราไม่อยากขึ้นรถคันนี้เพราะไหนรถจะเก่าคนขับก็แก่กลัวจะเกิดอุบัติเหตุ.. คุณลุงคนขับรถหมุนกระจกลงพร้อมกับชะโงกหน้าตะโกนเรียกเรา "หนูๆ มานั่งข้างหน้าก็ได้ลูก" (ปกติเวลาขึ้นสองแถวเราจะไม่นั่งข้างหน้าค่ะกลัวพวกคนขับหัวงูชวนคุยนั่นคุยนี่) แต่ก็คิดว่ากว่ารถคันถัดไปจะมา..จะยืนตากแดดรอก็คงไม่ไหว.. งั้นขึ้นไปก็ได้..
ขับไปได้ประมาน 100 เมตร คุณลุงเริ่มชวนคุยค่ะ "หนูเรียนที่มหาลัยนี้หรอลูก?" ( อย่างที่บอกว่าเราไม่ชอบพวกคนขับรถที่ชอบถามนั่นถามนี่ ) แต่ด้วยมารยาทเลยได้แต่ยิ้มแหยๆแล้วตอบสั้นๆว่า "ค่ะ" คุณลุงยังไม่หยุดถามค่ะ "เรียนคณะไหนล่ะลูก สาขาอะไร ชั้นปีไหนแล้ว ?" ( ในตอนนั้นเราอยากจะลงจากรถมากค่ะ ไม่ชอบเลย T.T ) สุดท้ายก็ตอบลุงแกไปค่ะ "เรียนคณะ... ค่ะ" คุณลุงแกยังไม่หยุดค่ะ
คุณลุง : ลูกลุงคนนึงก็เรียนจบที่นี่เหมือนกันนะ แต่คนละคณะกับหนู
me : ค่ะ
คุณลุง : นี่ล่าสุดพึ่งไปรับปริญญาลูกคนเล็กมา อัลบัมรูปอยู่หน้ารถนั้นไง
me : ค่ะ (แอบคิดว่า..วกกลับมาอวดลูกตัวเองจนได้นะลุง)
คุณลุง : นี่ไงๆมี 2 อัลบัมดูให้ลุงหน่อยลูก (คุณลุงหยิบอัลบัมให้เราดู)
me : ค่ะ (เรากำลังงงเลยค่ะ - -* สุดท้ายเลยต้องหยิบอัลบัมรูปเปิดดูให้แก ยังไม่ได้พูดอะไรกำลังจะเปิดดูอัลบัมแกพูดขึ้นมาก่อนค่ะ)
คุณลุง : ลูกลุงคนเล็กเรียนจบหมอเลยนะ (เราจำไม่ได้ว่าจุฬารึศิริราช)
me : โห..ลูกลุงเรียนเก่งจังเลยค่ะ (เริ่มสนใจอยากเปิดดูอัลบัมรูป)
คุณลุง : ลูกลุงเค้าขยันเรียนแต่ก่อนก็เรียนที่บ้านนอกเราเนี่ยแหละ แต่ ม.ปลาย เขาสอบชิงทุนได้เลยต้องไปเรียนที่ กทม. ถ้าไม่มีทุนลุงก็คงไม่มีปัญญาส่งเขาเรียน กทม. หรอกหนู ค่าใช้จ่ายมันแพง นั่นไงๆ! รูปเขาตอนเด็กๆ เหมือนกันมั้ยกับตอนโตแล้ว? ฮ่าๆ
(เราสตั๊นไปพักนึงค่ะ5555 ก็รูปที่ลุงแกให้ดูเป็นรูป ผญ ในชุดครุยสวยมากกกก แต่รูปตอนเด็กที่ลุงชี้ให้ดู คือ ดช. อ้วนๆหัวเกรียนๆ )
me : ลูกลุงเป็นผู้ชายหรอคะ? หนูนึกว่าผู้หญิง สวยกว่าหนูอีก55555555 (เสียงหัวเราะในการสนทนาเริ่มมาแล้ว)
คุณลุง : ใช่แล้วหนู นั่นไงรูปที่เข้ารับ ปรญ. ก็ผมสั้น แต่ตอนถ่ายรูปกับครอบครัวเขาอยากสวย ลุงก็ไม่ขัดใจหรอกอยากเห็นเขามีความสุข
me : โห.. น่าปลื้มใจแทนคุณลุงจังค่ะ มีลูกเรียนเก่งๆ
คุณลุง : ลุงก็ภูมิใจนะ นี่หมอก็พึ่งพาลุงไปเที่ยวต่างประเทศมา เกาหลี ญี่ปุ่นไปมาหมดแล้วนะ แต่คนแก่ไม่ค่อยชอบหรอก เหนื่อย ฮ่าๆ
me : หนูก็พึ่งไปเกาหลีมาเหมือนกันค่ะลุง หนูเก็บตังเรียนเอง ไปเที่ยวเอง ไม่อยากรบกวนที่บ้าน
คุณลุง : ดีมากเลยนะหนูที่รู้จักช่วยครอบครัวตั้งแต่เด็กๆ ลุงเอาใจช่วยนะลูก
(รู้ตัวอีกทีเราก็เปิดดูอัลบัมรูปไปพลาง คุยกับลุงอย่างสนิทสนมเฮฮาไปแล้วค่ะ 5555)
me : ว่าแต่ลูกลุงมีตั้งหลายคน ทำไมลุงไม่ไปอยู่กับลูกล่ะคะ? มาขับสองแถวตากแดดตากลมทำไม?
คุณลุง : ลุงชอบใช้ชีวิตแบบนี้หนู แต่ก่อนลุงเคยเป็นคนขับรถให้หน่วยงานของมหาลัย แต่ลุงก็ลาออกมาขับสองแถวส่งลูกๆเรียน ตอนนี้ลูกๆลุง5คนเรียนจบมีงานทำ คนเล็กก็ได้เป็นหมอ ลูกอยากให้ลุงไปอยู่กับเขา..อยู่บ้านเฉยๆสบายๆไม่ต้องทำอะไร แต่ลุงก็ยังอยากขับรถเหมือนเดิมนะ อยู่บ้านเฉยๆมันเบื่อ.. ออกมาขับรถยังได้เห็นนั่นเห็นนี่และยังได้คุยกับคนอื่นๆ ชีวิตลุงไม่ต้องการความสบายหรือเงินทองมากมายหรอก.. แค่ได้เห็นลูกๆประสบความสำเร็จต่อให้ลุงลำบากแค่ไหนลุงก็ยอม..