สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปปปปป
เราเป็นขาประจำส่วนมากก็ได้แต่ปูเสือรอบ้าง กินมาม่ากินเผือกต้มบ้าง
ตั้งกระทู้นิดๆหน่อยๆ พอเป็นพิธี แต่วันนี้มันเหลืออดเหลือทนซะเหลือเกิ๊นนนนนนนนนน!!!!
เรื่องมันมีอยู่ว่าเราก็ทำงานอยู่ที่ บริษัทแห่งหนึ่ง เป็น Document ตัวเล็กๆผู้น่าสงสาร
ทำงานอยู่แต่กับเอกสารทั้งวัน เปิดอินเตอร์เน็ตเล่นบ้างตามประสาคนอู้งาน
เรามีเจ้านาย 2 คน คนแรกเป็นคนเกาหลี อีกหนึ่งคนเป็นคนไทย (คนเกาหลีเอาไว้เม้าท์ทีหลังค่ะ เรื่องเยอะพอกัน!)
คือปกติเราทำงานในออฟฟิตก็ต้องมีแต่งหน้าแต่งตากันบ้าง เเต่เราก็แต่งหน้าจัดเต็มมาทำงานทุกวันค่ะ
เราก็ไม่คิดว่าการแต่งหน้าของเรา มันจะทำให้ชีวิตของเรายุ่งยากมากขนาดนี้
เพราะว่าเจ้านายของเราที่เป็นคนไทย แกดันเป็นสาวกของผลิตภัณฑ์ยี่ห้อหนึ่งจากประเทศสหรัฐอเมริกา ชื่อย่อไทยก็คือ อ.ว.
เค้านั่งอยู่ข้างหลังโต๊ะทำงานของเรา เยื้องซ้ายนิดๆ เราก็ยกตลับแป้งพับแบบใสๆวัยทำงานมาโบกหน้าอย่างเมามันส์ก่อนออกไปทานข้าว
เจ้านายผู้หวังดี (มั้ง) ก็เอ่ยปากชักชวนมอบสิ่งดีๆให้เรา
เจ้านาย ... เออพี่เห็นเราชอบเเต่งหน้า ซื้อเครื่องสำอางทีนึงเท่าไหร่?
เรา ... อ่อ เดือนนึงก็ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ อันไหนแพงๆก็เอาไว้แต่งตอนออกงาน
เจ้านาย ... ลองมาซื้อของ อ.ว. สิ ของเค้าดี กระบวนการผลิตเลิศ แฟนพี่อายุ 45 แล้วดูรูปสิเหมือน 27
.พร้อมกับเปิดรูปป้าแก่ๆที่มโนไปเองว่า 27 ให้ดู.
เรา ... ยิ้มแห้งๆ แล้วหันกลับมาโบกแป้งต่อ
เจ้านาย ... ลองคิดดุ ยาสีฟันของ อ.ว. ราคาหลอดล่ะ 250 ใช้ได้ 6 เดือน
ไม่เหมือนยี่ห้อตามท้องตลาด 50-60 เดือนนึงใช้กี่หลอด ใช้ 6 หลอดก็ปาไป 300 กว่าแล้ว
แล้วยาสีฟันเค้าบีบแค่เม็ดถั่วเขียวก็สอาด บลาๆๆๆๆๆ
เรา ... อ่อค่ะ แล้วก็หันกลับมาโบกแป้งต่อ ไม่สนใจ ในใจคือเริ่มรำคาญแล้วนะ!
เป็นแบบนี้ทุกวันค่ะ ตั้งแต่มาทำงาน จนเลิกงาน จนกลับบ้าน แล้วแกก็คืบคลานมาเรื่อยๆ
เป็นเจ้านายจะทำกริยาไม่สุภาพใส่ก็ทำไม่ได้ ถึงแม้จะอยากทำมากแค่ไหนก็ตาม
จนในที่สุด ...............................................................
เจ้านายก็เอาใบสมัครมาให้เรา ยื่นให้เราแบบยัดเยียดเลย เราก็แบบทำงาานไม่เคยมีความสุข จนในที่สุดเราก็สมัครไปในราคา 100 บาท
สมัครไปเพื่อตัดปัญหาค่ะ แค่ 100 บาท ไม่เดือดร้อน ดีกว่ามานั่งฟังเค้ากรอกใส่หูเรา เรามองออกว่าถ้าเราสมัครไป
เราซื้อของไปก็ไปขึ้นเป็นรหัสเค้าใช่ไหมค่ะ เค้าก็จะได้เงินส่วนแบ่งประมาณนั้น ที่เราเข้าใจในแบบของเรา
เพราะเราคิดไว้แล้วว่า สมัครๆไปแมร่งเหอะ อีเหี้ยมมมม จะได้ไปพ้นๆซักที (นี่คือเราคิดแบบนี้จริงๆ เราคิดกับตัวของเราเอง)
เราก็กรอกใบสมัครไป ในราคาสมาชิก 100 บาท ซื้อของหรือไม่ซื้อของก็เรื่องของกรูววววววว! ไปให้พ้นๆซักทีเหอะ
และแล้วเจ้านายผู้รับเงินเดือนเป็นแสนๆแต่ล่ะเดือน ก็หน้าบานเป็นจานข้าวหมา ในไม่กี่วันต่อมาเราก็ได้
แคทตาล็อคของ อ.ว. มาถึงมือเป็นทีเรียบร้อย แว๊บแรกที่เปิดอ่านอย่างใจจดใจจ่อ
เพราะเป็นครั้งแรกที่สมัครอะไรพวกนี้ บอกเลยค่ะว่าพระเจ้าของแต่ล่ะอย่างมันยอดเยี่ยมมากค่ะ
ถ้าสั่งซื้อไปแม้ซักชิ้นเดียว
คงอดตายไปทั้งเดือนล่ะค่ะ
ของอะไรราคาเหี้ยมโหดมาก ทุกวันนี้มาสคาร่าและอายไลน์เนอร์ ยังซื้อตาม ทุกอย่าง 20 อยู่เลยค่ะ
ที่มีขายคุณภาพไม่แย่เท่าไหร่แต่มีตำหนิ อันนี้พูดจริงๆ เมเบอร์ลีนนิวยอร์ค หรือ อะไรต่างๆนาๆ เราไม่ได้แตะเลยจริงๆ
มีซื้อบ้างแบบถูกหวย หรือ แม่ให้เงินที่เปียแชร์ได้ เราจะซื้อ แค่นั้นเองค่ะ
ออกนอกทะเลไปมากแล้ว วกกลับมาที่เรื่องของเราอีกค่ะ
หลังจากที่เราสมัครไปเป็นที่เรียบร้อย หลังจากนั้นเรื่องที่คิดว่าจะจบก็ไม่จบนะค่ะ
แกยังดันทุรังจะให้เราสมัครแบบแพลตตินัมอีก ในราคา 900 บาทค่ะ เราก็แบบเฮ้ย! อะไรว่ะ ยังไม่จบอีกหรอ
แกบอกมีประกันชีวี เมื่อยามชีวาวาย คุ้มครองงงงงงง โว๊ะะะ! แอบซึ้งใจว่าเจ้านายเป็นห่วงเรามากขนาดนี้
แต่ด้วยหน้าทีและตำแหน่งที่น้อยกว่า เราก็จำใจฟังค่ะ แต่เราไม่สมัคร ให้ตายยังไงเราก็ไม่เอาเงิน 900 ไปเสียแน่นอน
เรามีอะไรที่ต้องทำมากกว่านี้ ให้เงินแม่ให้เงินพ่อ แล้วก็ใช้กิน แต่ล่ะเดือนมันพอค่ะ แต่ 900 เราก็ไม่อยากเสียให้คนพวกนี้ไป
100 นั่น มันก็มากพอแล้วนะค่ะ เราเล่าให้แฟนเราฟังแฟนเราบอกว่า ทำนิ่งทำเฉยไปเลย แต่ไม่ต้องทำกริยาไม่สุภาพใส่อันนั้นมันผิด
เราก็ทำตามนะ ดูเหมือนจะไม่ได้ผลกับคนพวกนี้ เราเลยปรึกษาเพื่อนเรา เพื่อนเราบอกว่า ให้บอกว่าจนไว้ก่อน
ยังไงก็บอกว่าไม่มีเงินไว้ก่อน อันนี้ดูเหมือนจะได้ผลนะค่ะ พอเค้าเปิดประเด็นปุ๊ปเราก็ใส่ประเด็นบ้าง
ประโยคเด็ดคือ “หนูก็กะจะยืมเงินพี่อยู่เหมือนกันนะค่ะเดือนนี้ คิดแล้วคิดอีกว่าจะเอ่ยปากดีไหม เกรงใจค่ะ เดือนนี้ช็อต ถ้าหนูจะยืมซัก 5000 จะหนักไปหรือป่าวค่ะ”
สรุปวันนั้นเค้าไม่พูดกับเราทั้งวันเลยค่ะ แต่ก็ทิ้งช่วงไปไม่นานนะค่ะ เค้าก็จะมาว่านล้อมเราใหม่
แบบเหนียวยิ่งกว่าปลิงควายอีกค่ะ พอดีเจ้านายอีกคนที่เป็นคนเกาหลีเค้าเรื่องมากค่ะ
เค้าชอบบี้งานทุกคนในออฟฟิต แล้วเค้าก็ทะเลาะกับเจ้านายคนไทยที่นั่งโต๊ะคู่กันที่ชวนเราทำ อ.ว. นี่แหละค่ะ
ได้ทีเค้าก็รีบเปิดประเด็นเลย
พี่จะลาออกเลยก็ได้ ทุกวันนี้มี SMS เข้าตลอดว่าเงินเข้าที่ได้ % จากยอดขาย แฟนพี่นี่นะได้เดือนล่ะ 30,000 แบบนอนอยู่บ้านสบาย ตื่นกี่โมงก็ได้ ส่วนพี่นี่นะ (พร้อมโชว์โทรศัพท์) วันนี้ก็มีเงินเข้าอีก 3,000 เราอ่ะชอบแต่งหน้าพูดก็เก่ง พี่ว่าเรารุ่งได้เงินเป็นแสนๆแน่ๆ ลองไปฟังดูไหม เค้ามีอบรมทุกวันอังคารกับวันศุกร์ ไปนั่งฟังดูว่าแผนการตลาดของเค้าดีมากจริงๆ เมื่อก่อนแฟนพี่ก็ทำงานแบบนี้แหละเดือนล่ะหมื่นกว่าบาท ตอนนี้ลอยตัวไปแล้วววววววว
ทุกคนในห้องเงียบกริบ
แบบว่าได้ยินเสียงจิ้งหรีดร้อง เรามันเป็นน้องใหม่ไง แกเลยโถมมาใส่เราคนเดียว
ส่วนเราก็ยิ้มแห้งๆ พร้อมกับพิมพ์งานต่อ ก็เงินที่เข้าโครมๆนั่น ก็เพราะว่ามีคนไปสมัครกับพี่
แล้วพอเวลาเค้าไปซื้อของ คนที่แนะนำให้สมัครก็ได้ % ไม่ใช่หรอ วนเวียนกันอยู่แบบนี้ อันนี้เราเข้าใจถูกใช่ไหม?
แต่ในที่สุดเหมือนสวรรค์เห็นใจ Document ตัวเล็กๆคนนี้
เจ้านายคนไทยทนแรงกดดันจากคู่กัดเการักที่เกาหลีไม่ไหวแกเลยขอปลดออกจากบริษัท
บอกเลยว่าวินาทีแรกที่เรารู้ว่าพี่เค้าจะลาออกเค้าคิดแบบชั่วมากและหยาบมากที่สุดเท่าที่เราจำความคิดเราได้
“ไปๆซะได้ก็ดี อีเหี้ยมมมมมม”
พร้อมกับจินตนาการว่าตัวเองยืนปรบมือดีใจ
มีสายรุ้งพาดผ่านเหมือนกับว่าเราได้รับอิสระกลับมาโบยบินอีกครั้ง
แต่คิดว่าจะจบหลังจากที่แกออกหรอค่ะ ตอนแรกซาร่าก็คิดแบบนั้นค่ะ
แต่มันก็ไม่ใช่ ในวันอังคารและวันศุกร์เมื่อ 2 อาทิตย์ที่แล้วแกโทรมาค่ะ (ขนาดตัวออกไกลแต่หัวใจยังคิดถึง)
ฮัลโหลๆ สบายดีไหม วันนี้ว่างป่าว พี่กำลังจะไปที่สำนักงานติดรถพี่มาก็ได้
เดชะบุญของซาร่ามากค่ะพระเจ้า ที่โทรศัพท์ Nokia Lumia 720 ของซาร่าทำตกจอแตกลามไปถึงลำโพงและไมค์
ทำให้เสียงในการสนทนา ค็อกแค๊กๆ อยู่อย่างนั้นประมาณ 5 นาที พี่แกจึงยอมวางสายไป
จนถึงทุกวันนี้ เวียนมาบรรจบวันอังคารอีกครั้ง เลยต้องทำการปิดเครื่องในทุกๆวัน อังคารและวันศุกร์
ในเวลาหลังจาก 4 โมงเย็น ถึง 2 ทุ่ม น่าจะเป็นเวลาที่เค้ารวมหัวจมท้ายประชุมกันเสร็จแล้วววววว
ถามว่าเดือดร้อนไหม ก็นิดหน่อยค่ะ แต่รำคาญมากกว่า
คุณรู้ไหมค่ะพวกคนที่เป็นตัวแทนขายของอะไรพวกนี้
บางคนเค้าก็ไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อชุดบำรุงผิวหน้าราคา 4-5 พันต่อหนึ้งเซ็ท
หรือเครื่องกรองน้ำพลังเซเลอร์มูนเครื่องล่ะ 3 หมื่นบาทหรอกค่ะ
แดรก!ข้าวกระเพราไก่ไข่ดาว แล้วเห็นป้ายราคา 40 +ไข่ดาว 7 บาท นี่ยังคิดแล้วคิดอีก
สุดท้ายก็จบลงด้วย มาม่า 2 ห่อตลอดดดด
ถ้ามันดีจริง รวยจริง แล้วต้องสร้างความรำคาญให้คนอื่น ก็เอิ่มมมมม ไม่รู้สิ เราไม่อยากพูด คิดเองดีกว่า
จากใจ มนุษย์เงินเดือนตัวเล็กๆ ได้เงินเดือนหลักหมื่นต้นๆ ไม่ต้องรักเยอะๆ รักน้อยๆ แต่รักนานๆ
เจอเจ้านายแบบนี้ ให้ตายเถอะจอร์จ ซาร่าเพลียค่ะ!!!
ตั้งกระทู้นิดๆหน่อยๆ พอเป็นพิธี แต่วันนี้มันเหลืออดเหลือทนซะเหลือเกิ๊นนนนนนนนนน!!!!
ทำงานอยู่แต่กับเอกสารทั้งวัน เปิดอินเตอร์เน็ตเล่นบ้างตามประสาคนอู้งาน
เรามีเจ้านาย 2 คน คนแรกเป็นคนเกาหลี อีกหนึ่งคนเป็นคนไทย (คนเกาหลีเอาไว้เม้าท์ทีหลังค่ะ เรื่องเยอะพอกัน!)
คือปกติเราทำงานในออฟฟิตก็ต้องมีแต่งหน้าแต่งตากันบ้าง เเต่เราก็แต่งหน้าจัดเต็มมาทำงานทุกวันค่ะ
เราก็ไม่คิดว่าการแต่งหน้าของเรา มันจะทำให้ชีวิตของเรายุ่งยากมากขนาดนี้
เพราะว่าเจ้านายของเราที่เป็นคนไทย แกดันเป็นสาวกของผลิตภัณฑ์ยี่ห้อหนึ่งจากประเทศสหรัฐอเมริกา ชื่อย่อไทยก็คือ อ.ว.
เค้านั่งอยู่ข้างหลังโต๊ะทำงานของเรา เยื้องซ้ายนิดๆ เราก็ยกตลับแป้งพับแบบใสๆวัยทำงานมาโบกหน้าอย่างเมามันส์ก่อนออกไปทานข้าว
เจ้านายผู้หวังดี (มั้ง) ก็เอ่ยปากชักชวนมอบสิ่งดีๆให้เรา
เจ้านาย ... เออพี่เห็นเราชอบเเต่งหน้า ซื้อเครื่องสำอางทีนึงเท่าไหร่?
เรา ... อ่อ เดือนนึงก็ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ อันไหนแพงๆก็เอาไว้แต่งตอนออกงาน
เจ้านาย ... ลองมาซื้อของ อ.ว. สิ ของเค้าดี กระบวนการผลิตเลิศ แฟนพี่อายุ 45 แล้วดูรูปสิเหมือน 27
เรา ... ยิ้มแห้งๆ แล้วหันกลับมาโบกแป้งต่อ
เจ้านาย ... ลองคิดดุ ยาสีฟันของ อ.ว. ราคาหลอดล่ะ 250 ใช้ได้ 6 เดือน
ไม่เหมือนยี่ห้อตามท้องตลาด 50-60 เดือนนึงใช้กี่หลอด ใช้ 6 หลอดก็ปาไป 300 กว่าแล้ว
แล้วยาสีฟันเค้าบีบแค่เม็ดถั่วเขียวก็สอาด บลาๆๆๆๆๆ
เรา ... อ่อค่ะ แล้วก็หันกลับมาโบกแป้งต่อ ไม่สนใจ ในใจคือเริ่มรำคาญแล้วนะ!
เป็นแบบนี้ทุกวันค่ะ ตั้งแต่มาทำงาน จนเลิกงาน จนกลับบ้าน แล้วแกก็คืบคลานมาเรื่อยๆ
เป็นเจ้านายจะทำกริยาไม่สุภาพใส่ก็ทำไม่ได้ ถึงแม้จะอยากทำมากแค่ไหนก็ตาม
จนในที่สุด ...............................................................
เจ้านายก็เอาใบสมัครมาให้เรา ยื่นให้เราแบบยัดเยียดเลย เราก็แบบทำงาานไม่เคยมีความสุข จนในที่สุดเราก็สมัครไปในราคา 100 บาท
สมัครไปเพื่อตัดปัญหาค่ะ แค่ 100 บาท ไม่เดือดร้อน ดีกว่ามานั่งฟังเค้ากรอกใส่หูเรา เรามองออกว่าถ้าเราสมัครไป
เราซื้อของไปก็ไปขึ้นเป็นรหัสเค้าใช่ไหมค่ะ เค้าก็จะได้เงินส่วนแบ่งประมาณนั้น ที่เราเข้าใจในแบบของเรา
เพราะเราคิดไว้แล้วว่า สมัครๆไปแมร่งเหอะ อีเหี้ยมมมม จะได้ไปพ้นๆซักที (นี่คือเราคิดแบบนี้จริงๆ เราคิดกับตัวของเราเอง)
เราก็กรอกใบสมัครไป ในราคาสมาชิก 100 บาท ซื้อของหรือไม่ซื้อของก็เรื่องของกรูววววววว! ไปให้พ้นๆซักทีเหอะ
และแล้วเจ้านายผู้รับเงินเดือนเป็นแสนๆแต่ล่ะเดือน ก็หน้าบานเป็นจานข้าวหมา ในไม่กี่วันต่อมาเราก็ได้
แคทตาล็อคของ อ.ว. มาถึงมือเป็นทีเรียบร้อย แว๊บแรกที่เปิดอ่านอย่างใจจดใจจ่อ
เพราะเป็นครั้งแรกที่สมัครอะไรพวกนี้ บอกเลยค่ะว่าพระเจ้าของแต่ล่ะอย่างมันยอดเยี่ยมมากค่ะ
ถ้าสั่งซื้อไปแม้ซักชิ้นเดียว
ของอะไรราคาเหี้ยมโหดมาก ทุกวันนี้มาสคาร่าและอายไลน์เนอร์ ยังซื้อตาม ทุกอย่าง 20 อยู่เลยค่ะ
ที่มีขายคุณภาพไม่แย่เท่าไหร่แต่มีตำหนิ อันนี้พูดจริงๆ เมเบอร์ลีนนิวยอร์ค หรือ อะไรต่างๆนาๆ เราไม่ได้แตะเลยจริงๆ
มีซื้อบ้างแบบถูกหวย หรือ แม่ให้เงินที่เปียแชร์ได้ เราจะซื้อ แค่นั้นเองค่ะ
ออกนอกทะเลไปมากแล้ว วกกลับมาที่เรื่องของเราอีกค่ะ
หลังจากที่เราสมัครไปเป็นที่เรียบร้อย หลังจากนั้นเรื่องที่คิดว่าจะจบก็ไม่จบนะค่ะ
แกยังดันทุรังจะให้เราสมัครแบบแพลตตินัมอีก ในราคา 900 บาทค่ะ เราก็แบบเฮ้ย! อะไรว่ะ ยังไม่จบอีกหรอ
แกบอกมีประกันชีวี เมื่อยามชีวาวาย คุ้มครองงงงงงง โว๊ะะะ! แอบซึ้งใจว่าเจ้านายเป็นห่วงเรามากขนาดนี้
แต่ด้วยหน้าทีและตำแหน่งที่น้อยกว่า เราก็จำใจฟังค่ะ แต่เราไม่สมัคร ให้ตายยังไงเราก็ไม่เอาเงิน 900 ไปเสียแน่นอน
เรามีอะไรที่ต้องทำมากกว่านี้ ให้เงินแม่ให้เงินพ่อ แล้วก็ใช้กิน แต่ล่ะเดือนมันพอค่ะ แต่ 900 เราก็ไม่อยากเสียให้คนพวกนี้ไป
100 นั่น มันก็มากพอแล้วนะค่ะ เราเล่าให้แฟนเราฟังแฟนเราบอกว่า ทำนิ่งทำเฉยไปเลย แต่ไม่ต้องทำกริยาไม่สุภาพใส่อันนั้นมันผิด
เราก็ทำตามนะ ดูเหมือนจะไม่ได้ผลกับคนพวกนี้ เราเลยปรึกษาเพื่อนเรา เพื่อนเราบอกว่า ให้บอกว่าจนไว้ก่อน
ยังไงก็บอกว่าไม่มีเงินไว้ก่อน อันนี้ดูเหมือนจะได้ผลนะค่ะ พอเค้าเปิดประเด็นปุ๊ปเราก็ใส่ประเด็นบ้าง
ประโยคเด็ดคือ “หนูก็กะจะยืมเงินพี่อยู่เหมือนกันนะค่ะเดือนนี้ คิดแล้วคิดอีกว่าจะเอ่ยปากดีไหม เกรงใจค่ะ เดือนนี้ช็อต ถ้าหนูจะยืมซัก 5000 จะหนักไปหรือป่าวค่ะ”
สรุปวันนั้นเค้าไม่พูดกับเราทั้งวันเลยค่ะ แต่ก็ทิ้งช่วงไปไม่นานนะค่ะ เค้าก็จะมาว่านล้อมเราใหม่
แบบเหนียวยิ่งกว่าปลิงควายอีกค่ะ พอดีเจ้านายอีกคนที่เป็นคนเกาหลีเค้าเรื่องมากค่ะ
เค้าชอบบี้งานทุกคนในออฟฟิต แล้วเค้าก็ทะเลาะกับเจ้านายคนไทยที่นั่งโต๊ะคู่กันที่ชวนเราทำ อ.ว. นี่แหละค่ะ
ได้ทีเค้าก็รีบเปิดประเด็นเลย
พี่จะลาออกเลยก็ได้ ทุกวันนี้มี SMS เข้าตลอดว่าเงินเข้าที่ได้ % จากยอดขาย แฟนพี่นี่นะได้เดือนล่ะ 30,000 แบบนอนอยู่บ้านสบาย ตื่นกี่โมงก็ได้ ส่วนพี่นี่นะ (พร้อมโชว์โทรศัพท์) วันนี้ก็มีเงินเข้าอีก 3,000 เราอ่ะชอบแต่งหน้าพูดก็เก่ง พี่ว่าเรารุ่งได้เงินเป็นแสนๆแน่ๆ ลองไปฟังดูไหม เค้ามีอบรมทุกวันอังคารกับวันศุกร์ ไปนั่งฟังดูว่าแผนการตลาดของเค้าดีมากจริงๆ เมื่อก่อนแฟนพี่ก็ทำงานแบบนี้แหละเดือนล่ะหมื่นกว่าบาท ตอนนี้ลอยตัวไปแล้วววววววว
ทุกคนในห้องเงียบกริบ
ส่วนเราก็ยิ้มแห้งๆ พร้อมกับพิมพ์งานต่อ ก็เงินที่เข้าโครมๆนั่น ก็เพราะว่ามีคนไปสมัครกับพี่
แล้วพอเวลาเค้าไปซื้อของ คนที่แนะนำให้สมัครก็ได้ % ไม่ใช่หรอ วนเวียนกันอยู่แบบนี้ อันนี้เราเข้าใจถูกใช่ไหม?
แต่ในที่สุดเหมือนสวรรค์เห็นใจ Document ตัวเล็กๆคนนี้
เจ้านายคนไทยทนแรงกดดันจากคู่กัดเการักที่เกาหลีไม่ไหวแกเลยขอปลดออกจากบริษัท
บอกเลยว่าวินาทีแรกที่เรารู้ว่าพี่เค้าจะลาออกเค้าคิดแบบชั่วมากและหยาบมากที่สุดเท่าที่เราจำความคิดเราได้
“ไปๆซะได้ก็ดี อีเหี้ยมมมมมม”
มีสายรุ้งพาดผ่านเหมือนกับว่าเราได้รับอิสระกลับมาโบยบินอีกครั้ง
แต่คิดว่าจะจบหลังจากที่แกออกหรอค่ะ ตอนแรกซาร่าก็คิดแบบนั้นค่ะ
ฮัลโหลๆ สบายดีไหม วันนี้ว่างป่าว พี่กำลังจะไปที่สำนักงานติดรถพี่มาก็ได้
เดชะบุญของซาร่ามากค่ะพระเจ้า ที่โทรศัพท์ Nokia Lumia 720 ของซาร่าทำตกจอแตกลามไปถึงลำโพงและไมค์
ทำให้เสียงในการสนทนา ค็อกแค๊กๆ อยู่อย่างนั้นประมาณ 5 นาที พี่แกจึงยอมวางสายไป
จนถึงทุกวันนี้ เวียนมาบรรจบวันอังคารอีกครั้ง เลยต้องทำการปิดเครื่องในทุกๆวัน อังคารและวันศุกร์
ในเวลาหลังจาก 4 โมงเย็น ถึง 2 ทุ่ม น่าจะเป็นเวลาที่เค้ารวมหัวจมท้ายประชุมกันเสร็จแล้วววววว
ถามว่าเดือดร้อนไหม ก็นิดหน่อยค่ะ แต่รำคาญมากกว่า
คุณรู้ไหมค่ะพวกคนที่เป็นตัวแทนขายของอะไรพวกนี้
บางคนเค้าก็ไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อชุดบำรุงผิวหน้าราคา 4-5 พันต่อหนึ้งเซ็ท
หรือเครื่องกรองน้ำพลังเซเลอร์มูนเครื่องล่ะ 3 หมื่นบาทหรอกค่ะ
แดรก!ข้าวกระเพราไก่ไข่ดาว แล้วเห็นป้ายราคา 40 +ไข่ดาว 7 บาท นี่ยังคิดแล้วคิดอีก
สุดท้ายก็จบลงด้วย มาม่า 2 ห่อตลอดดดด
ถ้ามันดีจริง รวยจริง แล้วต้องสร้างความรำคาญให้คนอื่น ก็เอิ่มมมมม ไม่รู้สิ เราไม่อยากพูด คิดเองดีกว่า
จากใจ มนุษย์เงินเดือนตัวเล็กๆ ได้เงินเดือนหลักหมื่นต้นๆ ไม่ต้องรักเยอะๆ รักน้อยๆ แต่รักนานๆ