คำเตือน...อาจใช้ถ่อยคำไม่สุภาพ และภาพส่วนใหญ่ผ่านการปรับแสงจากโปรแกรมLighroom(มือใหม่หักแต่ง)
ประสบการณ์เที่ยวคนเดียวครั้งแรก และตั่งกระทู้ครั้งแรก (ครั้งแรกเกิดขึ้นได้ทุกวัน)
วังเวียง ชื่อที่ใครๆในกลุ่มนักเที่ยวต่างก็พูดถึงกัน ผมเองก็เป็นคนนึงที่สนใจสถานที่นี้ ด้วยเพราะงบที่มีไม่มาก ภาษาที่ผมฟังรู้เรื่อง พูดเข้าใจ จึงเลือกที่แบกเป้สองใบกับร้องเท้าคู่ใจไปวังเวียง...
เริ่มจากการลาออกจากงานประจำ จริงๆมีหลายเหตุผมที่ผมลาออก แต่ที่การเที่ยวก็คือหนึ่งในนั้น ทำพาสปอร์ต 3 วันไปรับเอง ที่โลตัส สาขาปิ่นเกล้า จากนนั้นก็หาข้อมูลสถานที่ท่องเที่ยว โรงแรมที่พัก แต่ก็ได้แค่อ่านครับ เพราะผมไม่ถือบัตรเครดิต จึงไม่สามารถจองผ่านเวปได้ กำหมดออกเดินทางวันที่ 6 มีนาคา เวลา 23:00 แพ็คกระเป๋าเสร็จตอน 4 ทุ่มกว่า เพราะเจ้าหลานตัวแสบกวนแล้วก็งอแงจะไปด้วย ด้วยความรีบครับ โบกแท็กซี่ยิงตรงนครชัยแอร์ เกือบไม่ทันรถครับ (เป็นคนสุดท้ายที่ขึ้นรถ) ผมนั่งรถทัวร์นครชับแอร์ กรุงเทพ-อุดร ราคา 475 บาท (สมาชิก) รอบสุดท้ายครับ 23:00 รถออกตรงเวลามาก แต่วนเข้าไปจอดในหมอชิตอีก1ชัวโมงเต็มๆ ผมนี้พูดในใจเลย”กูจะรีบทำไม”
00:00 รถออกจากหมอชิตครับ ผมคิดว่ายังไงก็คงไปถึงอุดรช้ากว่ากำหนดแน่ๆ รถออกถึงรังสิตผมหลับยาวครับ ตื่นมาอีกทีอยู่แถวๆอำเภอโนนสูง จังหวัดนครราชสีมา รถติดยาวคมากๆครับ มีอุบัติเหตุข้างหน้า ผมติดอยู่ตรงนี้อีก 1 ชัวโมงกว่า
และแล้ว 08:35 ของวันที่ 7 มีนาคม ผมก็ถึง บขส.อุดร รีบลงรถไปหาซื้อตั๋วไปวังเวียง ปรากฏว่ารถไปวังเวียงเต็มครับ
ผมเลยเปลี่ยนไปต่อรถที่เวียงจันทน์ ผมแนะนำว่าให้จองรถ อุดร-วังเวียง ล่วงหน้านะครับ เพราะรถมีวันละ1 รอบเท่านั้น กรณีผม ไปแบบเดาๆ ด้นสดครับ
09:00 รถออกจาก บขส. อุดร มุ่งหน้า เวียงจันทน์ ราคา 80 บาท ระหว่างทางผมได้ประสบการณ์ต้อนรับนักเดินทางใหม่อย่างสุดสะพรึง คนนั่งเบาะคู่กับผมทีแรกผมคิดว่าเป็นคนจีน หน้าตาคล้ายกับมิสเตอร์ชอว์ ในหนัง The Hangover เลย แต่เป็นคนลาว
ถามผมประมาณว่ากลับบ้านหรอ บ้านอยู่ที่ไหน มีแฟนหรือยัง มาคนเดียวหรือ ไปด้วยกันได้มั้ย ผมนี้อึ้งเลย
ที่เด็ดกว่านั้นคือ เวลาพี่แกจะปรับเบาะ จะเปลี่ยนท่านั่งคือมือแกต้องมาจับมาลูบที่ต้นขาผม ขนลุกเลยครับ ผมขยับชิดหน้าต่างยังขยับตาม
หลับมาโซบไหล่ผมอีก ที่หนักสุดคือลูบขาขึ้นมาจะจับน้องชายผม ผมนี้ตบมือแกอย่างแรงเลยครับ ชัดสีหน้าไม่พอใจอย่างแรง
ผมพูด “หยุดเลย มันจะเกินไปละ” คนเบาะตรงข้ามหันมามอง พี่แกเลยนั่งนิ่งตั่งแต่ตอนนั้นจนถึงเวียงจันทน์
11:10 ถึงแล้วครับ บขส.เวียงจันทน์ หรือคนในพื้นที่เรียก ตลาดเช้า ลงรถทัวร์ปั๊บมาคนรับที่ประตูรถทันที วังเวียงมั้ยครับ ตกลงไปกับพี่แกเลย ผมถามราคาเท่าไหร่ พี่แกบอก 400 บาท แต่ต้องไปขึ้นรถที่บริษัทจะได้ออกเร็วๆ
แล้วพี่แกก็พาผมนั่งสามล้อไปที่บริษัท
และนี้คือ บริษัท จะมีน้าผู้ชายคนนึงคอยขายตั๋ว
น้าแกบอกไปกินข้าว ก่อนก็ได้ มีรถตอน 13:30รถตู้ VIP ไปกินข้าวร้านXAYOHเลย มีWiFiฟรี เข้าห้องน้ำฟรี ถึงเวลาแล้วจะไปเรียก
ผมนั่งกินข้าว เล่นเน็ต เพลินเลยครับ ดูเวลาอีกที 13:40 เดินออกไปถาม น้าๆ รถมายัง แกตอบแบบหน้างงๆ รถออกไปแล้ว
.....เอ้าไหนว่าจะไปเรียกวะ.....
เดี๋ยวรอแป๊ปเดียวรถอีกคันกำลังมา รถตู้VIPเหมือนกัน
แล้วผมก็นั่งรออีก 1 ชัวโมงเต็มๆ แล้วรถก็มา รถตู้VIPของน้าแก ใหญ่มากๆ ออกจากวียงจันทน์ 14:40 ครับ
รถออกจากเมืองมาได้ประมาณ 2ชัวโมง จะแวะพักครับ นี่คือ ครึ่งทางแล้ว
นั่งรถที่นี้ หลับไม่ลงจริงๆครับ ขับเสียวมาก ถนนแคบมา นั่งออกมาจากจุดพักรถอีกประมาณ2ชัวโมงนิดๆ
จะเห็นโรงงานปูนซีเมนต์ อยู่ด้านขวามือ นั่นคือสัญญาณบอกว่า อีกไม่เกิน15นาที ถึงวังเวียง
ถึงท่ารถวังเวียงตอน 19:02 แล้วก็ตลุยต่อหาที่พัก ผมเดินหาที่พักร่วม 3ชัวโมงครับ เต็มหมด ที่มีว่างก็คืนละ1,700บาท ไม่ไหวครับ
ตัดสินใจ เดินเข้าวัด
คุยกับหลวงพ่อ ขอที่หลับที่นอนสักคืน หลวงพ่อบอกนอนได้ครับ ผมก็ให้พาสปอร์ตผมไว้เพื่อความสะบายใจทั้งสองฝ่าย
น้องเรณที่วัดนี้เยอะมากครับ คนในพื้นที่จะเรียกวัดนี้ว่า วัดธาตุ แล้วผมก็เดินสำรวจวัด เห็นร้านขายของชำเล็กๆอยุ่หลังวัดพอดีเลยซื้อสบู่ ยาสีฟัน
ซื้อเสร็จผมก็ถามพี่เจ้าของร้านเขาว่า แถวนี้พอมีห้องพักไหมครับ
พี่แกบอกว่า "วันหยุดที่พักจะเต็มหมด ถ้าไม่มีที่พัก มาพักบ้านผมก็ได้นะ แต่มันจะลำบากหน่อย ผมตั่งใจจะทำห้องพักแต่เงินหมดก่อนเลยทำยังไม่เสร็จ"
ได้ยินดังนั้น ผมกลับวัด กราบลาหลวงพ่อ แล้วมาพักที่ร้านขายของชำ กว่าจะขนของ ขนที่นอนเข้าห้องก็ปาไป เกือบๆ5ทุ่ม
เหนื่อยและเพลียกับการเดินทาง อาบน้ำเสร็จ หลับแบบไม่ฝันเลยครับ...
สรุปค่าใช้จ่ายวันแรก ตั่งแต่ค่าแท็กซี่ออกจากบ้าน ถึงก่อนนอนวันที่ 7 1,307 บาท ^^
[CR] วังเวียง...เพียง...ลำพัง (7-10 มินาคม 2558)
ประสบการณ์เที่ยวคนเดียวครั้งแรก และตั่งกระทู้ครั้งแรก (ครั้งแรกเกิดขึ้นได้ทุกวัน)
วังเวียง ชื่อที่ใครๆในกลุ่มนักเที่ยวต่างก็พูดถึงกัน ผมเองก็เป็นคนนึงที่สนใจสถานที่นี้ ด้วยเพราะงบที่มีไม่มาก ภาษาที่ผมฟังรู้เรื่อง พูดเข้าใจ จึงเลือกที่แบกเป้สองใบกับร้องเท้าคู่ใจไปวังเวียง...
เริ่มจากการลาออกจากงานประจำ จริงๆมีหลายเหตุผมที่ผมลาออก แต่ที่การเที่ยวก็คือหนึ่งในนั้น ทำพาสปอร์ต 3 วันไปรับเอง ที่โลตัส สาขาปิ่นเกล้า จากนนั้นก็หาข้อมูลสถานที่ท่องเที่ยว โรงแรมที่พัก แต่ก็ได้แค่อ่านครับ เพราะผมไม่ถือบัตรเครดิต จึงไม่สามารถจองผ่านเวปได้ กำหมดออกเดินทางวันที่ 6 มีนาคา เวลา 23:00 แพ็คกระเป๋าเสร็จตอน 4 ทุ่มกว่า เพราะเจ้าหลานตัวแสบกวนแล้วก็งอแงจะไปด้วย ด้วยความรีบครับ โบกแท็กซี่ยิงตรงนครชัยแอร์ เกือบไม่ทันรถครับ (เป็นคนสุดท้ายที่ขึ้นรถ) ผมนั่งรถทัวร์นครชับแอร์ กรุงเทพ-อุดร ราคา 475 บาท (สมาชิก) รอบสุดท้ายครับ 23:00 รถออกตรงเวลามาก แต่วนเข้าไปจอดในหมอชิตอีก1ชัวโมงเต็มๆ ผมนี้พูดในใจเลย”กูจะรีบทำไม”
00:00 รถออกจากหมอชิตครับ ผมคิดว่ายังไงก็คงไปถึงอุดรช้ากว่ากำหนดแน่ๆ รถออกถึงรังสิตผมหลับยาวครับ ตื่นมาอีกทีอยู่แถวๆอำเภอโนนสูง จังหวัดนครราชสีมา รถติดยาวคมากๆครับ มีอุบัติเหตุข้างหน้า ผมติดอยู่ตรงนี้อีก 1 ชัวโมงกว่า
และแล้ว 08:35 ของวันที่ 7 มีนาคม ผมก็ถึง บขส.อุดร รีบลงรถไปหาซื้อตั๋วไปวังเวียง ปรากฏว่ารถไปวังเวียงเต็มครับ
ผมเลยเปลี่ยนไปต่อรถที่เวียงจันทน์ ผมแนะนำว่าให้จองรถ อุดร-วังเวียง ล่วงหน้านะครับ เพราะรถมีวันละ1 รอบเท่านั้น กรณีผม ไปแบบเดาๆ ด้นสดครับ
09:00 รถออกจาก บขส. อุดร มุ่งหน้า เวียงจันทน์ ราคา 80 บาท ระหว่างทางผมได้ประสบการณ์ต้อนรับนักเดินทางใหม่อย่างสุดสะพรึง คนนั่งเบาะคู่กับผมทีแรกผมคิดว่าเป็นคนจีน หน้าตาคล้ายกับมิสเตอร์ชอว์ ในหนัง The Hangover เลย แต่เป็นคนลาว
ถามผมประมาณว่ากลับบ้านหรอ บ้านอยู่ที่ไหน มีแฟนหรือยัง มาคนเดียวหรือ ไปด้วยกันได้มั้ย ผมนี้อึ้งเลย
ที่เด็ดกว่านั้นคือ เวลาพี่แกจะปรับเบาะ จะเปลี่ยนท่านั่งคือมือแกต้องมาจับมาลูบที่ต้นขาผม ขนลุกเลยครับ ผมขยับชิดหน้าต่างยังขยับตาม
หลับมาโซบไหล่ผมอีก ที่หนักสุดคือลูบขาขึ้นมาจะจับน้องชายผม ผมนี้ตบมือแกอย่างแรงเลยครับ ชัดสีหน้าไม่พอใจอย่างแรง
ผมพูด “หยุดเลย มันจะเกินไปละ” คนเบาะตรงข้ามหันมามอง พี่แกเลยนั่งนิ่งตั่งแต่ตอนนั้นจนถึงเวียงจันทน์
11:10 ถึงแล้วครับ บขส.เวียงจันทน์ หรือคนในพื้นที่เรียก ตลาดเช้า ลงรถทัวร์ปั๊บมาคนรับที่ประตูรถทันที วังเวียงมั้ยครับ ตกลงไปกับพี่แกเลย ผมถามราคาเท่าไหร่ พี่แกบอก 400 บาท แต่ต้องไปขึ้นรถที่บริษัทจะได้ออกเร็วๆ
แล้วพี่แกก็พาผมนั่งสามล้อไปที่บริษัท
และนี้คือ บริษัท จะมีน้าผู้ชายคนนึงคอยขายตั๋ว
น้าแกบอกไปกินข้าว ก่อนก็ได้ มีรถตอน 13:30รถตู้ VIP ไปกินข้าวร้านXAYOHเลย มีWiFiฟรี เข้าห้องน้ำฟรี ถึงเวลาแล้วจะไปเรียก
ผมนั่งกินข้าว เล่นเน็ต เพลินเลยครับ ดูเวลาอีกที 13:40 เดินออกไปถาม น้าๆ รถมายัง แกตอบแบบหน้างงๆ รถออกไปแล้ว
.....เอ้าไหนว่าจะไปเรียกวะ.....
เดี๋ยวรอแป๊ปเดียวรถอีกคันกำลังมา รถตู้VIPเหมือนกัน
แล้วผมก็นั่งรออีก 1 ชัวโมงเต็มๆ แล้วรถก็มา รถตู้VIPของน้าแก ใหญ่มากๆ ออกจากวียงจันทน์ 14:40 ครับ
รถออกจากเมืองมาได้ประมาณ 2ชัวโมง จะแวะพักครับ นี่คือ ครึ่งทางแล้ว
นั่งรถที่นี้ หลับไม่ลงจริงๆครับ ขับเสียวมาก ถนนแคบมา นั่งออกมาจากจุดพักรถอีกประมาณ2ชัวโมงนิดๆ
จะเห็นโรงงานปูนซีเมนต์ อยู่ด้านขวามือ นั่นคือสัญญาณบอกว่า อีกไม่เกิน15นาที ถึงวังเวียง
ถึงท่ารถวังเวียงตอน 19:02 แล้วก็ตลุยต่อหาที่พัก ผมเดินหาที่พักร่วม 3ชัวโมงครับ เต็มหมด ที่มีว่างก็คืนละ1,700บาท ไม่ไหวครับ
ตัดสินใจ เดินเข้าวัด
คุยกับหลวงพ่อ ขอที่หลับที่นอนสักคืน หลวงพ่อบอกนอนได้ครับ ผมก็ให้พาสปอร์ตผมไว้เพื่อความสะบายใจทั้งสองฝ่าย
น้องเรณที่วัดนี้เยอะมากครับ คนในพื้นที่จะเรียกวัดนี้ว่า วัดธาตุ แล้วผมก็เดินสำรวจวัด เห็นร้านขายของชำเล็กๆอยุ่หลังวัดพอดีเลยซื้อสบู่ ยาสีฟัน
ซื้อเสร็จผมก็ถามพี่เจ้าของร้านเขาว่า แถวนี้พอมีห้องพักไหมครับ
พี่แกบอกว่า "วันหยุดที่พักจะเต็มหมด ถ้าไม่มีที่พัก มาพักบ้านผมก็ได้นะ แต่มันจะลำบากหน่อย ผมตั่งใจจะทำห้องพักแต่เงินหมดก่อนเลยทำยังไม่เสร็จ"
ได้ยินดังนั้น ผมกลับวัด กราบลาหลวงพ่อ แล้วมาพักที่ร้านขายของชำ กว่าจะขนของ ขนที่นอนเข้าห้องก็ปาไป เกือบๆ5ทุ่ม
เหนื่อยและเพลียกับการเดินทาง อาบน้ำเสร็จ หลับแบบไม่ฝันเลยครับ...
สรุปค่าใช้จ่ายวันแรก ตั่งแต่ค่าแท็กซี่ออกจากบ้าน ถึงก่อนนอนวันที่ 7 1,307 บาท ^^