นี่มันเข้าตำรา ... เสือร้ายกับกวางน้อยชัด ๆ
เริ่มต้นมาก็เข้มซะละ จริง ๆ แรก ๆ คุณเสกข์คงไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการเป็นเจ้านายระเบียบเป๊ะคนนึง จะเอาอะไรให้ได้อย่างใจ ก็ต้องเข้าใจคุณเสกข์แกหน่อยนึงตรงที่เป็นผู้บริหารซึ่งต้องคำนึงถึงผลประโยชน์และภาพลักษณ์ขององค์กรเป็นที่ตั้ง ถึงได้มีวีนมีเหวี่ยงเวลาเห็นอะไรไม่ "เป๊ะ" เวลาไม่ได้อย่างที่ตกลงกัน เวลาไม่ได้อย่างที่ใจอยาก ซึ่งความเป็นจริงคงเข้าใจข้อจำกัดอยู่แต่โมหะจริตมันนำอยู่ก็เลยปรี๊ด ความที่เป็นคนใหญ่คนโตรวยแต่ก็ทำงานหนักมาตลอด ถ้าอะไรมันไม่เรียบกริบ smooth ก็มีน้ำโหกันบ้าง ซึ่งในเรื่องของข้อจำกัดก็คงพอเข้าใจ แต่ก็โกรธไงที่สั่งแล้วมาไม่ถูกต้อง เสือร้ายก็ต้องออกอาการหน่อย คำรามลั่นป่า ... จนคนเกรง หงอไปหมด
เสือยังไงก็เสือล่ะนะ ... คนยิ่งเกรง ก็ยิ่งแรง พอยิ่งแรงก็ฉุดไม่อยู่
แต่บรรยากาศสะพรึงมันผ่อนคลายลงเมื่อพบกับกวางน้อยอย่างเคท ... อาจจะจริงที่ทุกคนยังกลัวหงอ มองหน้าเคทเหมือนตัวประหลาด อีกไม่กี่วินาทีคงบ้านบึ้ม ก็คงมีแต่คุณเสกข์ .... มีแต่เจ้าตัวเท่านั้นแหละที่รู้ว่า ในวินาทีบ้านบึ้มที่กราดเกรี้ยวว่าไม่ถ่งไม่ถ่ายแล้วงาน มันมีความขบขันแกมเอ็นดูปนอยู่ไม่น้อย ยังหรอก ในตอนนั้น "เคท" คงยังไม่ใช่ผู้หญิงคนหนึ่งในสายตาเสกข์ เพราะ เสกข์ก็มีอิธอยู่แล้ว และ ดูเหมือนว่ารักกันดี ถึงแม้จะมีปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้กันพอแรงก็ตาม หากคงปฏิเสธไม่ได้ว่าสำหรับ "เสกข์" แล้ว "เคท" มีความพิเศษอยู่ในตัว
รอบตัวของเสกข์มีแต่ผู้หญิงเก่ง แกร่ง และ แข็งกร้าว อย่างแม่และน้องสาวอย่างภา ส่วนเสกข์เลือกอิธซึ่งดูมีภาพลักษณ์อ่อนหวานมาเป็นภรรยา รสนิยมก็คงจะเป็นกวางน้อย แน่ล่ะคนเข้มเจ้าอารมณ์หากเปรียบได้กับเสือโคร่งคงไม่อยากตีกับเสือดาวปราดเปรียวพร้อมกางกรงเล็บตะครุบเหยื่อแบบแม่หรือน้อง แต่อนิจาสาวแสนหวานที่เสกข์ประจงเลือกมากลายเป็นความหวานเคลือบยาพิษเสียนี่
ความเจ็บปวดครั้งนี้ ... กักขังแง่มุมอบอุ่นอ่อนหวานที่เสกข์เคยมี ให้เหลือแต่แง่มุมขมขื่นแข็งกร้าว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ "เคท" ... มาถูกที่แล้ว แต่ผิดเวลา ใบหน้าหวานใสและดวงตาแป๋วแหววนั้นจับใจคุณเสกข์ได้อยู่หมัดตั้งแต่แรก มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่า "เป็นคนที่ชอบเป็นแบบที่ใช่" ผู้หญิงแบบเคทมีความหวาน ความซื่อ ความกล้า ปนไปด้วยความไร้เดียงสาอยู่ในตัว ซึ่งเป็นคนะละแบบกับผู้หญิงที่รายล้อมตัวของเสกข์ เป็นแบบที่เสกข์คิดว่าอิธเคยเป็น มันผิดเวลาที่ตรงนี้ ตรงที่ความเชื่อมันของเสกข์มันพังทลายไปกับคำลวงของอิธ ใจที่ทุ่มไปแล้วเสียไปแล้ว แผลที่เกิดยังใหม่ยังสด
ซึ่งการมาของ "เคท" มันก็ไม่ค่อยจะโสภาเท่าไหร่นัก พูดง่าย ๆ ก็คือโดนขายมาขัดดอกใช้หนี้ ถ้ามันไม่มีอะไรผู้ชายอย่างเสกข์จะรับเคทเข้าบ้านมาไหม ? ก็คงยาก แต่ถามว่ามันคือความรักหรือปรารถนาไหม ก็คิดว่ายังไม่ใช่ ส่วนตัวแล้วคิดว่าก้ำกึ่ง .... ประเด็นแรกคือลึก ๆ แล้วผู้หญิงแบบเคทคือ "ชอบแนวนี้" แบบล็อคสเปคมาแล้ว ประเด็นที่สองคือเรื่องผลประโยชน์ แต่มันไม่จบง่ายเหมือน 1+1 = 2 เพราะ สิ่งที่คุณเสกข์กำลังเริ่มต่อสู้อย่างหนักในจุดนี้คือใจตัวเอง
ใจนึงคิดว่าผู้หญิงคนนี้คือเด็กที่พ่อส่งมาขัดดอก
แต่อีกใจนึงลึก ๆ ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าเด็กคนนี้ "พิเศษ"
ใจนึงก็คิดว่าคงหน้าซื่อใจคดเหมือนอิธ
แต่อีกใจนึงก็แทบจะโยนตรรกะและเหตุผลทิ้งไป
ใจนึงก็คิดว่าเคทจะมีใครไม่เห็นเกี่ยวกับตัวเอง
แต่ใจนึงก็สงสัยและเจ็บปวดถ้าเคทพูดถึงใครคนอื่นนอกจากตัวเอง
ถ้าลงสภาพการณ์แบบนี้ก็ไม่พ้นว่าวันแต่ละวันคงต้องฝืนทำสงครามไปเรื่อย ๆ ทั้งศึกในและศึกนอก เมื่อสิ่งที่ตาเห็นสิ่งที่สมองคิดสวนทางกับหัวใจสั่งการ ใจที่ทำสงครามว่าจะเอาอย่างไรกับเด็กผู้หญิงตาแป๋วแหววคนนี้ดี จะรักก็ยังไม่แน่ใจ ทุ่มไปจะเปิดแผลตัวเองอีกรอบรึเปล่า แล้วเด็กตาแป๋วจะเอาด้วยกับเราไหม ? แต่ครั้นจะฝืนใจก็ดูจะยากขึ้นทุกที ๆ สุดท้ายกลายเป็นพายุอารมณ์ก่อศึกนอกกราดเกรี้ยวใส่เขาซะแบบนั้น
เอาเป็นว่ายังต้องเอาใจช่วยผู้ชายคนนี้กันอีกหลายยก
สงครามครั้งนี้ยังไม่จบ ... ยังไม่ควรนับศพทหาร
เล่ห์รตี : สงครามใจของคุณเสกข์ (วิเคราะห์)
เริ่มต้นมาก็เข้มซะละ จริง ๆ แรก ๆ คุณเสกข์คงไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการเป็นเจ้านายระเบียบเป๊ะคนนึง จะเอาอะไรให้ได้อย่างใจ ก็ต้องเข้าใจคุณเสกข์แกหน่อยนึงตรงที่เป็นผู้บริหารซึ่งต้องคำนึงถึงผลประโยชน์และภาพลักษณ์ขององค์กรเป็นที่ตั้ง ถึงได้มีวีนมีเหวี่ยงเวลาเห็นอะไรไม่ "เป๊ะ" เวลาไม่ได้อย่างที่ตกลงกัน เวลาไม่ได้อย่างที่ใจอยาก ซึ่งความเป็นจริงคงเข้าใจข้อจำกัดอยู่แต่โมหะจริตมันนำอยู่ก็เลยปรี๊ด ความที่เป็นคนใหญ่คนโตรวยแต่ก็ทำงานหนักมาตลอด ถ้าอะไรมันไม่เรียบกริบ smooth ก็มีน้ำโหกันบ้าง ซึ่งในเรื่องของข้อจำกัดก็คงพอเข้าใจ แต่ก็โกรธไงที่สั่งแล้วมาไม่ถูกต้อง เสือร้ายก็ต้องออกอาการหน่อย คำรามลั่นป่า ... จนคนเกรง หงอไปหมด
แต่บรรยากาศสะพรึงมันผ่อนคลายลงเมื่อพบกับกวางน้อยอย่างเคท ... อาจจะจริงที่ทุกคนยังกลัวหงอ มองหน้าเคทเหมือนตัวประหลาด อีกไม่กี่วินาทีคงบ้านบึ้ม ก็คงมีแต่คุณเสกข์ .... มีแต่เจ้าตัวเท่านั้นแหละที่รู้ว่า ในวินาทีบ้านบึ้มที่กราดเกรี้ยวว่าไม่ถ่งไม่ถ่ายแล้วงาน มันมีความขบขันแกมเอ็นดูปนอยู่ไม่น้อย ยังหรอก ในตอนนั้น "เคท" คงยังไม่ใช่ผู้หญิงคนหนึ่งในสายตาเสกข์ เพราะ เสกข์ก็มีอิธอยู่แล้ว และ ดูเหมือนว่ารักกันดี ถึงแม้จะมีปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้กันพอแรงก็ตาม หากคงปฏิเสธไม่ได้ว่าสำหรับ "เสกข์" แล้ว "เคท" มีความพิเศษอยู่ในตัว
รอบตัวของเสกข์มีแต่ผู้หญิงเก่ง แกร่ง และ แข็งกร้าว อย่างแม่และน้องสาวอย่างภา ส่วนเสกข์เลือกอิธซึ่งดูมีภาพลักษณ์อ่อนหวานมาเป็นภรรยา รสนิยมก็คงจะเป็นกวางน้อย แน่ล่ะคนเข้มเจ้าอารมณ์หากเปรียบได้กับเสือโคร่งคงไม่อยากตีกับเสือดาวปราดเปรียวพร้อมกางกรงเล็บตะครุบเหยื่อแบบแม่หรือน้อง แต่อนิจาสาวแสนหวานที่เสกข์ประจงเลือกมากลายเป็นความหวานเคลือบยาพิษเสียนี่
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ "เคท" ... มาถูกที่แล้ว แต่ผิดเวลา ใบหน้าหวานใสและดวงตาแป๋วแหววนั้นจับใจคุณเสกข์ได้อยู่หมัดตั้งแต่แรก มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่า "เป็นคนที่ชอบเป็นแบบที่ใช่" ผู้หญิงแบบเคทมีความหวาน ความซื่อ ความกล้า ปนไปด้วยความไร้เดียงสาอยู่ในตัว ซึ่งเป็นคนะละแบบกับผู้หญิงที่รายล้อมตัวของเสกข์ เป็นแบบที่เสกข์คิดว่าอิธเคยเป็น มันผิดเวลาที่ตรงนี้ ตรงที่ความเชื่อมันของเสกข์มันพังทลายไปกับคำลวงของอิธ ใจที่ทุ่มไปแล้วเสียไปแล้ว แผลที่เกิดยังใหม่ยังสด
ซึ่งการมาของ "เคท" มันก็ไม่ค่อยจะโสภาเท่าไหร่นัก พูดง่าย ๆ ก็คือโดนขายมาขัดดอกใช้หนี้ ถ้ามันไม่มีอะไรผู้ชายอย่างเสกข์จะรับเคทเข้าบ้านมาไหม ? ก็คงยาก แต่ถามว่ามันคือความรักหรือปรารถนาไหม ก็คิดว่ายังไม่ใช่ ส่วนตัวแล้วคิดว่าก้ำกึ่ง .... ประเด็นแรกคือลึก ๆ แล้วผู้หญิงแบบเคทคือ "ชอบแนวนี้" แบบล็อคสเปคมาแล้ว ประเด็นที่สองคือเรื่องผลประโยชน์ แต่มันไม่จบง่ายเหมือน 1+1 = 2 เพราะ สิ่งที่คุณเสกข์กำลังเริ่มต่อสู้อย่างหนักในจุดนี้คือใจตัวเอง
ใจนึงคิดว่าผู้หญิงคนนี้คือเด็กที่พ่อส่งมาขัดดอก
แต่อีกใจนึงลึก ๆ ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าเด็กคนนี้ "พิเศษ"
ใจนึงก็คิดว่าคงหน้าซื่อใจคดเหมือนอิธ
แต่อีกใจนึงก็แทบจะโยนตรรกะและเหตุผลทิ้งไป
ใจนึงก็คิดว่าเคทจะมีใครไม่เห็นเกี่ยวกับตัวเอง
แต่ใจนึงก็สงสัยและเจ็บปวดถ้าเคทพูดถึงใครคนอื่นนอกจากตัวเอง
ถ้าลงสภาพการณ์แบบนี้ก็ไม่พ้นว่าวันแต่ละวันคงต้องฝืนทำสงครามไปเรื่อย ๆ ทั้งศึกในและศึกนอก เมื่อสิ่งที่ตาเห็นสิ่งที่สมองคิดสวนทางกับหัวใจสั่งการ ใจที่ทำสงครามว่าจะเอาอย่างไรกับเด็กผู้หญิงตาแป๋วแหววคนนี้ดี จะรักก็ยังไม่แน่ใจ ทุ่มไปจะเปิดแผลตัวเองอีกรอบรึเปล่า แล้วเด็กตาแป๋วจะเอาด้วยกับเราไหม ? แต่ครั้นจะฝืนใจก็ดูจะยากขึ้นทุกที ๆ สุดท้ายกลายเป็นพายุอารมณ์ก่อศึกนอกกราดเกรี้ยวใส่เขาซะแบบนั้น
สงครามครั้งนี้ยังไม่จบ ... ยังไม่ควรนับศพทหาร