เราสองคนรู้สึกเหมือนกันแต่กลับไม่พูดความรู้สึกของกันและกันได้แต่บอกกันว่ายังไม่ถึงเวลา?

สวัสดีค่ะวันนี้ดิฉันจะมาแลกเปลี่ยนความรู้สึกของทุกคนที่อ่านน้ะค่ะ
  คือเรื่องมีอยู่ว่าพวกเราสองคนมารู้จักกันตอนปิดเทอม1แต่ก้ยังไม่ได้สนิดสนมอะไรกันมากมายจนมันมีหลายๆเรื่องที่เกิดขึ้นและคิดไม่ถึงพอวันแรกของการเปิดเทอม2เราสองคนก้มาเจอกันอยู่หน้าห้องเรียนเค้าก้พูดอะไรกับเรามากมายเดียวเย็นนี้ไปส่งน้ะ คิดถึงจังเลย และก้บลาๆๆคุยกันไปคุยกันมาทุกวันก่อนวันลอยกระทงเป็นวันเกิดเพื่อนก้มีเพื่อนอีกหลายคนมาชวนเราไปปกติแล้วเราจะเรียนถึง6โมงเย็นทุกวันวันนั้นพอเพื่อนชวนก้เลยบอกว่าโอเคได้เลิกเรียนเสร็จเดี๋ยวจะตามไปพอถึง6โมงเราก้ตามไปที่มันจัดวันเกิดกันเพื่อนคนหนึ่งบอกถ้าไม่แน่ใจถ้ากลัวใครจะทำไรก้กลับบ้านไปน้ะแต่ด้วยความที่เป็นเราไหนๆก้มาแล้วก้เข้าไป สสวก. มันหน่อยพอเค้าไปก้เห็นเค้าคนนั้นนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆเราด้วยพอเราเข้าไปนั่งสักพักมันก้เกิดเรื่อง......ขึ้นตั้งแต่วันเกิดเพื่อนคนนั้นมาเราก้ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดใครต่อใครที่เห็นก้จะชอบถามว่าเป็นแฟนกันหรอทั้งๆที่มันจะเป็นมากกว่านั้นเราสองคนเลยตอบแค่ว่าเป็นบัดดี้เลิฟกันเฉยๆพอสนิดกันนานเข้าก้จะมีเรื่องตามเข้ามาเยอะแยะถ้าโดยปกติแล้วผญ.กะผช.ถ้าเจอปัญหาก้มักจะโดนผช.ทิ้งแต่เค้ากลับไม่ทิ้งเราไปไหนเลยได้แต่บอกว่าปัญหามีไว้ช่วยกันแก้ปัญหาน้ะความสนิดกันมากมันทำให้เราสองคนผูกพันกันมากแบบไม่อยากห่างจากเค้าเลยเป็นห่วงเค้าตลอดเวลาทะเลาะกันเค้าจะเป็นฝ่ายขอโทดก่อนตลอดแล้วเค้าจะชอบพูดว่าเรายอมเธอตลอดน้ะแต่พอเราถามเค้าจิงๆว่ารักเราบ้างไหมเค้ากลับไม่ตอบเค้าได้แต่เงียบแล้วตอบว่ายังไม่ถึงเวลาจนเมื่อ2วันที่ผ่านมาเราทะเลาะกะเค้าจนเราจะพูดออกไปว่าเลิกยุ้งกันไหมทั้งๆที่เราสองคนก้เป็นแค่เพื่อนกันเค้าดันตอบกลับมาว่าเรารักแกน้ะพอตอนเช้าเราถามเค้าว่ามะคืนพูดไรน้ะเค้าก้ตอน"ป่าว มันยังไม่ถึงเวลา"เราเริ่มสับสนกับสถานะของเรา2คนว่าจะเป็นอะไรกันแล้วสิ่งที่ทำเราสำคัญกับเค้ามากน้อยแค่ไหนแล้วเค้ารักเราอย่างที่เรารักเค้าบ้างไหม???