เมื่อคืนผมเห็นจิ้งจกตัวผอมๆตัวหนึ่ง พุ่งเข้าไปงับแมงกะชอนที่มีขนาดตัวใหญ่พอๆกับตัวมัน

ผมเลยเรียกน้องมาดู พวกเราคิดว่า จิ้งจกตัวนี้มันคงไม่สามารถกินแมงกะชอนได้แน่ๆ แมงกะชอนตัวแข็งมาก
ส่วนจิ้งจกมันก็ตัวเล็กนิดเดียว ผมเลยเลิกสนใจแล้วไปเตรียมตัวอาบน้ำ

ช่วงประมาณตีหนึ่งกว่าๆ ผมปิดคอมและกำลังจะนอน ได้ยินเสียงก๊อกแก๊กๆที่กระจกเลยเดินไปดู
พบจิ้งจกตัวเดิมที่กำลังพยายามจะกินแมงกะชอน เป็นเวลาเกือบสองชัวโมงนับจากตอนที่ผมเริ่มเห็นมันครั้งแรก

ผมสงสัยจริงๆ "ทำไมต้องลำบากขนาดนั้น? ทำไมไม่ไปหาของกินที่มันง่ายๆ?" ไอ้จิ้งจกตัวนี้ทำให้ผมนอนไม่หลับ
พฤติกรรมบางอย่างของมันทำให้ผมรู้สึกคาใจ

ลองนึกดูสิว่าถ้าคนคนหนึ่งกำลังพยายามทำอะไรซักอย่างที่มันยาก มันลำบาก มันไม่น่าจะเป็นไปได้
เหมือนไอจิ้งจกตัวนี้ สิ่งที่ทำมันใหญ่เกินตัว อาจจะทำให้ตัวมันหมดแรงจนต้องตกมาตาย

ประเด็นคือผมเคยเห็นใครหลายคนมีนิสัยเหมือนจิ้งจกตัวนี้ ซึ่งมันดูไม่ค่อยคุ้มกันหรอกกับสิ่งที่พวกเขาได้ลงมือลงแรงทำไปเทียบกับผลที่ได้มา
แต่ผมก็มักจะรู้สึกแปลกตาตื่นใจกับสิ่งที่คนเหล่านี้ทำอยู่เสมอ

ผมคิดว่านะ บางทีผลลัพธ์ที่ดีอาจจะไม่ใช่คำตอบสำหรับทุกคน บางครั้งเราทำเพราะเราอยากจะทำ
มันสำคัญมั้ยว่าเราจะต้องเสียเวลา เสียโอกาส เสียอะไรมากมายไปกับเรื่องที่ดูไม่เป็นเรื่อง
"บางครั้งผมก็ว่าไม่นะ"

อย่างเช่นกรณีของจิ้งจกตัวนี้
บางทีมันอาจจะอยากตอบผมกลับมาว่า
"กูไม่ได้จะกิน กูกำลังเอาชนะมันอยู่" ซึ่งก็เป็นคำตอบที่ฟังดูเข้าท่าดี


สุดท้ายจิ้งจกมันจะได้กินแมงกะชอนรึป่าวก็ไม่รู้
แต่ที่แน่ๆคือมันได้ฝากแนวคิดบางอย่างให้ผมได้ไปคิดต่อ . . .