วันที่ 28 มีนาคม นี้ จะครบ 9 เดือนที่ผมได้คุยกับใครคนนึงที่ไม่เคยได้ยินแม้แต่เสียงซักครั้ง หน้าหรือรูปถ่ายซักรูปก็ยังไม่ได้เห็นเช่นกัน เรื่องราวคร่าวๆเป็นดังนี้ครับ(อาจไม่ได้เรียงลำดับเหตุการณ์ตามเวลา)
1. คุยกันครั้งแรกในโปรแกรมแชทเกย์ ผมจำชื่อโปรแกรมแชทไม่ได้แล้ว รูปโปรไฟล์เขาเป็นรูปถ้วยกาแฟ ผมเลยเข้าไปทัก คุยกันเรื่อยๆสนุกดี ไม่เคยคุยเรื่องเซ็กส์ เขาบอกว่าผมคุยเก่ง
2. ผมอยากเห็นรูปเห็นหน้าเขาบ้าง ทั้งที่หน้าผมรูปผมโชว์ให้เขาเห็นตลอด พอผมทักท้วงไป เขาก็เปลี่ยนเรื่องคุย
3. ผมชอบเขาทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยรู้นิสัยเขาอย่างแท้จริง และผมก็บอกเขาไปตรงๆ ทางการคุยแชท
4. ผมบอกเขาว่า ผมนิสัยขี้น้อยใจ ขี้เหวี่ยง ขี้โมโห ขี้หงุดหงิด ข้อดีมีแค่โกรธง่ายหายเร็ว และเขาก็แชทกลับมาว่า ตัวเขาเป็นคนน่ารำคาญ
5. ผมเล่าเรื่องส่วนตัวให้เขาฟังเยอะมาก ทั้งเรื่องแฟนเก่าที่ผมเบื่อแล้วผมขอเลิก หรือผมโดนคนอื่นขอเลิก บอกไปทั้งว่าผมมีแฟนมาแล้วนับ 10 คน หรือเรื่องหน้าที่การงาน เรื่องอาชีพส่วนตัว เรื่องพ่อแม่พี่น้องตัวเอง เรื่องสารพัดสารพัน แต่เรื่องส่วนตัวของเขาผมรู้น้อยมาก จนกระทั่งวันนี้ผมรู้แค่ ชื่อเล่น อาชีพคร่าวๆของเขา ย่านที่อยู่อาศัยของเขาแบบไม่เฉพาะเจาะจงเท่านั้นเอง
6. เมื่อคุยกันได้ 1 เดือน ผมขอไลน์เขา เนื่องจากมีคนๆอื่นในแชทมาชวนๆคุยกับผม และผมก็กลัวตัวเองจะเขว เขายังไม่ตอบตกลงในทันที จนกระทั่งผ่านไปอีกเกือบครึ่งเดือน เขาเป็นฝ่ายมาขอไลน์ผม และเราสองคนจึงได้คุยกันผ่านไลน์ และผมก็ลบโปรแกรมแชทนั้นทันที
7. ทุกวันที่คุยกันตลอดเวลาเกือบ 9 เดือน ก่อนนอนผมจะทักเขาไปว่า ผมคิดถึงคุณนะ ส่วนเขาไม่เคยพูดอะไรเลี่ยนๆแบบนี้กับผม เพราะเขาเคยบอกว่า เขาไม่พิมพ์อะไรมั่วๆ
8. ที่ผ่านมา มีแค่วันเดียวที่เราไม่ได้คุยกันเพราะเขาติดงาน ประโยคติดปากที่เขาทักผมมา เมื่อผมไม่ได้ทักเขาไป คือประโยคคำพูดว่า "ทำอะไร"
9. เขาเล่าให้ผมฟังว่า เขาเคยมีแฟนมาแล้วคนนึง คบมาเป็นสิบปี สุดท้ายก็ต้องเลิกกัน เพราะแฟนเขาไปมีคนใหม่ และเขาก็แอนตี้สังคมเกย์ ที่มั่วคบไม่เลือก ผมจึงเข้าใจดีว่าเขาไม่เปิดใจรับผมเข้าไปง่ายๆ ประโยคนึง เขาบอกผมว่า เขาไม่ชอบการคบๆเลิกๆ
10. ระหว่างที่ผมคุยกับเขา ผมไม่เคยสนใจคนอื่น ไม่เคยวอกแวก มีแฟนเก่าทักไลน์ทักเฟส คุยเล่นคุยจริงผมไม่รู้ ผมบล๊อกหมด ผมไม่คุยตอบ รู้แต่ว่าผมอยากทำให้ตัวเองเป็นคนดีเท่าที่จะดีได้ ชดเชยกับเรื่องแย่ๆที่เคยทำผ่านมา เพราะผมคิดถึงเขา ผมชอบเขาคนเดียว
11. ผมแอดมิต รพ. ตุลาคมปีที่แล้ว ผมไลน์ไปบอกเขาผมไม่สบายต้องนอน รพ. ผมรู้สึกไปเองว่าเขาไลน์มาหาผมถี่กว่าปกติ มันทำให้ผมดีใจ ทั้งที่ในช่วงเวลาปกติ เราจะคุยกันแค่ตอนเวลาสี่ทุ่ม และเวลาอื่นๆประปราย เขาถามผมว่าผมนอน รพ. ไหน ผมไม่ได้บอกเขา เพราะผมไม่อยากคาดหวัง กลัวคิดไปว่า เขาถามไปตามมารยาท
12. ผมเล่าเรื่องที่ผมคุยกับเขาโดยที่ไม่เคยเห็นตัวไม่เคยได้ยินเสียง ไม่เคยเห็นแม้แต่รูป ให้กับคนที่ทำงานฟัง ทุกคนที่ทำงานพูดไปในทิศทางเดียวกันว่า ผมน่ะควรเลิกทำ เขาไม่สนใจผมหรอก ผมมโน อย่างมากสุดที่ให้กำลังใจผมคือ ถ้าผมทำแล้วมีความสุข ก็ทำต่อไปเถอะ
13. มีอยู่ครั้งนึง ที่ทำให้ผมร้องไห้กับเรื่องของเขา เป็นตอนที่เราคุยกันผ่านไปได้ 6 เดือน ผมอยากเห็นรูปเขาแบบจริงจังซะที แต่เขาก็ส่งรูปคนอื่นมาให้ผมดู ผมเลยน้อยใจ และเขาก็ตอบกลับมาว่า "คุณจะเลิกคุยกับใครก็ได้นิ งานถนัดคุณเลย" มันเป็นประโยคที่ทำให้ผมช้ำใจมาก คืนนั้นผมไม่ได้คุยกับเขาและผมก็นอนน้ำตาไหลอยู่เงียบๆ
แต่วันรุ่งขึ้นผมก็ทนคิดถึงเขาไม่ได้อยู่ดี ผมเลยทักคิดถึงเขาไป และเขาก็ทักกลับมาด้วยสติ๊กเกอร์ รูปหอยทากสึมุริงชูนิ้วโป้ง พร้อมกับคำพูดว่า "ทำอะไร"
14. เรื่องกระจุกกระจิกที่ผมพอจะทราบจากตัวเขาจากการคุยเขียนคือ เขาขี้เกียจอ่านหนังสือ ใส่แว่น ชอบดูทีวีช่องเวิร์คพอยท์ เคยเข้าพันทิพ ไม่ชอบออกไปเที่ยวไหน เคยเล่นฟิตเนสแล้วเลิกเล่น เป็นคนย้ำคิดย้ำทำ กังวลว่าตัวเองตอนแก่จะอยู่อย่างไร ไม่กินเหล้าสูบบุหรี่เที่ยวกลางคืน ตอนฮอตๆเคยมีหมอมาจีบ
ผมไม่รู้ว่าตัวเองทนคุยกับเขามานานได้ขนาดนี้เพราะอะไร อาจเพราะเหงา อายุที่มาก หรือลึกๆอยากลบคำปรามาสที่เขาเคยบอกว่าเกย์คือการมั่วไม่เลือก แต่ทุกครั้งที่เขาทักผมมา มันทำให้ผมยิ้ม แต่หลายๆครั้งมันก็ทำให้ผมหน่วงกับความไม่ชัดเจนของเขา ถ้าเขาจะคิดกับผมแค่เพื่อน ก็ควรจะบอกผมแต่แรก อย่ายื้อให้ผมเป็นแบบนี้
แต่อย่างไรก็ตาม ที่ผมพิมพ์คำว่า" คิดถึงคุณนะ" "ผมจะคุยกับคุณคนเดียว" "ผมชอบคุณนะ" มันเป็นความรู้สึกตามคำเขียนที่พิมพ์ออกไปอย่างนั้นจริงๆ
และข้อความล่าสุดที่พิมพ์ไปให้เขาเมื่อคืน ซึ่งเป็นเรื่องปกติที่เขาจะไม่ค่อยตอบกลับข้อความเลี่ยนๆของผม นั่นคือ
" คนสำคัญ อาจจะไม่ใช่แค่คนที่ทำให้เรายิ้มได้ แต่รวมไปถึงคนที่ทำให้เราร้องไห้ แต่เรายังคงรักเขาไม่เปลี่ยน"
9 เดือน
1. คุยกันครั้งแรกในโปรแกรมแชทเกย์ ผมจำชื่อโปรแกรมแชทไม่ได้แล้ว รูปโปรไฟล์เขาเป็นรูปถ้วยกาแฟ ผมเลยเข้าไปทัก คุยกันเรื่อยๆสนุกดี ไม่เคยคุยเรื่องเซ็กส์ เขาบอกว่าผมคุยเก่ง
2. ผมอยากเห็นรูปเห็นหน้าเขาบ้าง ทั้งที่หน้าผมรูปผมโชว์ให้เขาเห็นตลอด พอผมทักท้วงไป เขาก็เปลี่ยนเรื่องคุย
3. ผมชอบเขาทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยรู้นิสัยเขาอย่างแท้จริง และผมก็บอกเขาไปตรงๆ ทางการคุยแชท
4. ผมบอกเขาว่า ผมนิสัยขี้น้อยใจ ขี้เหวี่ยง ขี้โมโห ขี้หงุดหงิด ข้อดีมีแค่โกรธง่ายหายเร็ว และเขาก็แชทกลับมาว่า ตัวเขาเป็นคนน่ารำคาญ
5. ผมเล่าเรื่องส่วนตัวให้เขาฟังเยอะมาก ทั้งเรื่องแฟนเก่าที่ผมเบื่อแล้วผมขอเลิก หรือผมโดนคนอื่นขอเลิก บอกไปทั้งว่าผมมีแฟนมาแล้วนับ 10 คน หรือเรื่องหน้าที่การงาน เรื่องอาชีพส่วนตัว เรื่องพ่อแม่พี่น้องตัวเอง เรื่องสารพัดสารพัน แต่เรื่องส่วนตัวของเขาผมรู้น้อยมาก จนกระทั่งวันนี้ผมรู้แค่ ชื่อเล่น อาชีพคร่าวๆของเขา ย่านที่อยู่อาศัยของเขาแบบไม่เฉพาะเจาะจงเท่านั้นเอง
6. เมื่อคุยกันได้ 1 เดือน ผมขอไลน์เขา เนื่องจากมีคนๆอื่นในแชทมาชวนๆคุยกับผม และผมก็กลัวตัวเองจะเขว เขายังไม่ตอบตกลงในทันที จนกระทั่งผ่านไปอีกเกือบครึ่งเดือน เขาเป็นฝ่ายมาขอไลน์ผม และเราสองคนจึงได้คุยกันผ่านไลน์ และผมก็ลบโปรแกรมแชทนั้นทันที
7. ทุกวันที่คุยกันตลอดเวลาเกือบ 9 เดือน ก่อนนอนผมจะทักเขาไปว่า ผมคิดถึงคุณนะ ส่วนเขาไม่เคยพูดอะไรเลี่ยนๆแบบนี้กับผม เพราะเขาเคยบอกว่า เขาไม่พิมพ์อะไรมั่วๆ
8. ที่ผ่านมา มีแค่วันเดียวที่เราไม่ได้คุยกันเพราะเขาติดงาน ประโยคติดปากที่เขาทักผมมา เมื่อผมไม่ได้ทักเขาไป คือประโยคคำพูดว่า "ทำอะไร"
9. เขาเล่าให้ผมฟังว่า เขาเคยมีแฟนมาแล้วคนนึง คบมาเป็นสิบปี สุดท้ายก็ต้องเลิกกัน เพราะแฟนเขาไปมีคนใหม่ และเขาก็แอนตี้สังคมเกย์ ที่มั่วคบไม่เลือก ผมจึงเข้าใจดีว่าเขาไม่เปิดใจรับผมเข้าไปง่ายๆ ประโยคนึง เขาบอกผมว่า เขาไม่ชอบการคบๆเลิกๆ
10. ระหว่างที่ผมคุยกับเขา ผมไม่เคยสนใจคนอื่น ไม่เคยวอกแวก มีแฟนเก่าทักไลน์ทักเฟส คุยเล่นคุยจริงผมไม่รู้ ผมบล๊อกหมด ผมไม่คุยตอบ รู้แต่ว่าผมอยากทำให้ตัวเองเป็นคนดีเท่าที่จะดีได้ ชดเชยกับเรื่องแย่ๆที่เคยทำผ่านมา เพราะผมคิดถึงเขา ผมชอบเขาคนเดียว
11. ผมแอดมิต รพ. ตุลาคมปีที่แล้ว ผมไลน์ไปบอกเขาผมไม่สบายต้องนอน รพ. ผมรู้สึกไปเองว่าเขาไลน์มาหาผมถี่กว่าปกติ มันทำให้ผมดีใจ ทั้งที่ในช่วงเวลาปกติ เราจะคุยกันแค่ตอนเวลาสี่ทุ่ม และเวลาอื่นๆประปราย เขาถามผมว่าผมนอน รพ. ไหน ผมไม่ได้บอกเขา เพราะผมไม่อยากคาดหวัง กลัวคิดไปว่า เขาถามไปตามมารยาท
12. ผมเล่าเรื่องที่ผมคุยกับเขาโดยที่ไม่เคยเห็นตัวไม่เคยได้ยินเสียง ไม่เคยเห็นแม้แต่รูป ให้กับคนที่ทำงานฟัง ทุกคนที่ทำงานพูดไปในทิศทางเดียวกันว่า ผมน่ะควรเลิกทำ เขาไม่สนใจผมหรอก ผมมโน อย่างมากสุดที่ให้กำลังใจผมคือ ถ้าผมทำแล้วมีความสุข ก็ทำต่อไปเถอะ
13. มีอยู่ครั้งนึง ที่ทำให้ผมร้องไห้กับเรื่องของเขา เป็นตอนที่เราคุยกันผ่านไปได้ 6 เดือน ผมอยากเห็นรูปเขาแบบจริงจังซะที แต่เขาก็ส่งรูปคนอื่นมาให้ผมดู ผมเลยน้อยใจ และเขาก็ตอบกลับมาว่า "คุณจะเลิกคุยกับใครก็ได้นิ งานถนัดคุณเลย" มันเป็นประโยคที่ทำให้ผมช้ำใจมาก คืนนั้นผมไม่ได้คุยกับเขาและผมก็นอนน้ำตาไหลอยู่เงียบๆ
แต่วันรุ่งขึ้นผมก็ทนคิดถึงเขาไม่ได้อยู่ดี ผมเลยทักคิดถึงเขาไป และเขาก็ทักกลับมาด้วยสติ๊กเกอร์ รูปหอยทากสึมุริงชูนิ้วโป้ง พร้อมกับคำพูดว่า "ทำอะไร"
14. เรื่องกระจุกกระจิกที่ผมพอจะทราบจากตัวเขาจากการคุยเขียนคือ เขาขี้เกียจอ่านหนังสือ ใส่แว่น ชอบดูทีวีช่องเวิร์คพอยท์ เคยเข้าพันทิพ ไม่ชอบออกไปเที่ยวไหน เคยเล่นฟิตเนสแล้วเลิกเล่น เป็นคนย้ำคิดย้ำทำ กังวลว่าตัวเองตอนแก่จะอยู่อย่างไร ไม่กินเหล้าสูบบุหรี่เที่ยวกลางคืน ตอนฮอตๆเคยมีหมอมาจีบ
ผมไม่รู้ว่าตัวเองทนคุยกับเขามานานได้ขนาดนี้เพราะอะไร อาจเพราะเหงา อายุที่มาก หรือลึกๆอยากลบคำปรามาสที่เขาเคยบอกว่าเกย์คือการมั่วไม่เลือก แต่ทุกครั้งที่เขาทักผมมา มันทำให้ผมยิ้ม แต่หลายๆครั้งมันก็ทำให้ผมหน่วงกับความไม่ชัดเจนของเขา ถ้าเขาจะคิดกับผมแค่เพื่อน ก็ควรจะบอกผมแต่แรก อย่ายื้อให้ผมเป็นแบบนี้
แต่อย่างไรก็ตาม ที่ผมพิมพ์คำว่า" คิดถึงคุณนะ" "ผมจะคุยกับคุณคนเดียว" "ผมชอบคุณนะ" มันเป็นความรู้สึกตามคำเขียนที่พิมพ์ออกไปอย่างนั้นจริงๆ
และข้อความล่าสุดที่พิมพ์ไปให้เขาเมื่อคืน ซึ่งเป็นเรื่องปกติที่เขาจะไม่ค่อยตอบกลับข้อความเลี่ยนๆของผม นั่นคือ
" คนสำคัญ อาจจะไม่ใช่แค่คนที่ทำให้เรายิ้มได้ แต่รวมไปถึงคนที่ทำให้เราร้องไห้ แต่เรายังคงรักเขาไม่เปลี่ยน"