ก่อนอื่นขอเท้าความก่อนครับว่าผมเคยตั้งกระทู้ตามหาผู้หญิงอย่างนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ก็ไม่สามารถทำให้ผมได้พบกับเธอจนถึงทุกวันนี้ จนกระทั่งผมได้เจอกับผู้หญิงคนนี้ ผมเลยตัดสินใจที่จะตั้งกระทู้แบบนี้ขึ้นอีกครั้งหนึ่ง เพื่อหวังว่าจะได้พบกับเธอและทำความรู้จักกับเธอสักครั้งหนึ่ง.....
เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา(10/03/58) ผมได้ไปสอบสัมภาษณ์ฝึกงาน และในขณะขากลับที่ผมกำลังจะเดินทางกลับมอผมก็ไปยืนรอป้ายรถเมล์ฝั่งตรงข้ามกับสยามพารากอนอยู่พักใหญ่ จนได้หันไปเจอกับ
ผู้หญิงคนนึงใส่ชุดนักศึกษาจุฬาและสวมผ้าปิดปากกำลังเดินมารอที่ป้ายรถเมล์(ตอนนั้นผมก็ไม่ได้สังเกตุอะไรเธอมาก แค่มองตอนแรกว่าคนนี้น่ารัก แต่งตัวเรียบร้อยดี) จากนั้นรถเมล์สาย 141 ก็มา เธอก็เดินไปขึ้นก่อนหน้าผม(รถเมล์ก็มีที่ว่างเป็นพันไร่ จะเดินไปนั่งข้างเขาก็กะไรอยู่) ผมเลยเลือกนั่งอยู่ข้างหน้าเธอ จนเมื่อถึง กม9 ผมก็กดกริ่งและไปยืนเตรียมรอที่จะลง จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ลุกมายืนรออยู่ข้างๆผม เมื่อผมหันไปมองเธอใกล้ๆ(เพียงแค่เห็นตาคู่นั้นของเธอ มันทำให้ผมรู้สึกหวั่นไหว ไม่กล้าที่จะสบตากับเธอ จึงรีบหันหน้ากลับทันที) พอรถจอดผมก็ยืนรอให้เธอนั้นลงก่อน แต่ก็เหมือนกับเธอก็ยืนรอให้ผมลงเหมือนกัน(ยืนนิ่งกันอยู่ประมาณ 3 วิได้) ผมเลยตัดสินใจเดินลงไปก่อน แล้วก็ข้ามถนนไปพร้อมกับเธอ เธอเดินไปขึ้นรถแดงสองแถวที่จะเข้ามอ(ม.เทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี) ซึ่งผมก็ขึ้นคันนั้นเหมือนกัน(แต่ไม่ได้นั่งข้างเธออีกตามเคย มีคนคั่นระหว่างเราอยู่คนนึง) จากนั้นคนขับก็เดินมาเก็บตัง เธอก็จ่ายตังแล้วบอกกับคนขับว่า "ถึงมอจอดให้ด้วยนะค่ะ" (ว้าว! ลงมอเหมือนเราด้วย) และก็มีฝรั่งขึ้นมา(น่าจะอยู่แถบแอฟริกาใต้) ก็เดินเข้ามาหาเธอเหมือนถามว่าต้องจ่ายเท่าไหร่ เธอก็นับเงินแยกจากมือชายฝรั่งคนนั้นให้(ตอนนั้นเธอน่ารักมาก ผมนี่หลงรักเธอเลยครับ) ระหว่างทางที่จะถึงมอ ผมก็ได้แต่นั่งคิดว่าจะทำความรู้จักกับเธอยังไงดี? เลยคิดได้ว่าจะพูด "ลงมอไหมครับ? ถึงแล้ว" เมื่อถึงมอผมก็กดกริ่งแล้วยืนขึ้น(รวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี น่าจะ 0.7% ได้) จะบอกเธอถึงแล้ว แต่ก็ไม่ทันได้บอกเธอยืนขึ้นพร้อมที่จะลงต่อผม ==" จากนั้นผมก็นึกว่ายังไงเธอก็ต้องข้ามสะพานลอยไปหน้ามอเหมือนกัน(แต่ไม่ครับ เธอเลี้ยวเข้า 7-11 เฉย) ผมเลยข้ามสะพานไปแอบยืนรอเธอหน้ามอ เธอเดินออกมาจาก 7-11 เดินข้ามสะพานลอยมาหน้ามอแล้วก็เดินเข้าประตูเล็กไป(ผมก็จะเดินตามเข้าประตูเล็กตามเธอไป ก็กลัวเขารู้ตัว หาว่าผมโรคจิต) ก็เลยเดินอ้อมไปเข้าประตูใหญ่หน้ามอแทน แต่เมื่อเข้าถึงมอ ผมหาเธอไม่เจอแล้ว ทำให้ผมคาดกับเธอไป......

จนถึงทุกวันนี้ผมยังคงคิดถึงเธอและอยากทำความรู้จักเธอมากกว่านี้ ถ้าเธออ่านกระทู้นี้แล้ว ขอให้เธอติดต่อหาผมที หวังว่าเราคงจะได้พบกันอีก ขอบคุณครับ........
ลักษณะ
- ใส่กระโปรงทรงเอสีกรมคลุมเข่า
- สวมผ้าปิดปากสีเขียว
- กระเป๋าสพายไหล่สีดำ
- หวีสีดำ
- ใช้มือถือ samsung galaxy note
- ถือถุงหิ้ว Loft สีเหลือง
- สูงประมาณ 166 ซม. ขาว
----------------------------------------------------------------------------------จบ---------------------------------------------------------------------------
"หลายๆครั้งที่เราเจอคนที่คิดว่า "ใช่" สำหรับเรา แต่เรากับปล่อยโอกาสนั้นหลุดลอยไปตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มคุยกัน...."
อยากจะถามเพื่อนๆชาวพันทิปว่า
"ถ้าคุณเจอคนที่คุณชอบ คุณจะเข้าหาหรือเริ่มคุยกับเขาคนนั้นอย่างไร?"
ไม่ใช่ไม่อยากทัก แต่บางครั้งก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มคุยยังไง? (ตามหาเด็กจุฬาสวมผ้าปิดปาก)
เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา(10/03/58) ผมได้ไปสอบสัมภาษณ์ฝึกงาน และในขณะขากลับที่ผมกำลังจะเดินทางกลับมอผมก็ไปยืนรอป้ายรถเมล์ฝั่งตรงข้ามกับสยามพารากอนอยู่พักใหญ่ จนได้หันไปเจอกับผู้หญิงคนนึงใส่ชุดนักศึกษาจุฬาและสวมผ้าปิดปากกำลังเดินมารอที่ป้ายรถเมล์(ตอนนั้นผมก็ไม่ได้สังเกตุอะไรเธอมาก แค่มองตอนแรกว่าคนนี้น่ารัก แต่งตัวเรียบร้อยดี) จากนั้นรถเมล์สาย 141 ก็มา เธอก็เดินไปขึ้นก่อนหน้าผม(รถเมล์ก็มีที่ว่างเป็นพันไร่ จะเดินไปนั่งข้างเขาก็กะไรอยู่) ผมเลยเลือกนั่งอยู่ข้างหน้าเธอ จนเมื่อถึง กม9 ผมก็กดกริ่งและไปยืนเตรียมรอที่จะลง จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ลุกมายืนรออยู่ข้างๆผม เมื่อผมหันไปมองเธอใกล้ๆ(เพียงแค่เห็นตาคู่นั้นของเธอ มันทำให้ผมรู้สึกหวั่นไหว ไม่กล้าที่จะสบตากับเธอ จึงรีบหันหน้ากลับทันที) พอรถจอดผมก็ยืนรอให้เธอนั้นลงก่อน แต่ก็เหมือนกับเธอก็ยืนรอให้ผมลงเหมือนกัน(ยืนนิ่งกันอยู่ประมาณ 3 วิได้) ผมเลยตัดสินใจเดินลงไปก่อน แล้วก็ข้ามถนนไปพร้อมกับเธอ เธอเดินไปขึ้นรถแดงสองแถวที่จะเข้ามอ(ม.เทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี) ซึ่งผมก็ขึ้นคันนั้นเหมือนกัน(แต่ไม่ได้นั่งข้างเธออีกตามเคย มีคนคั่นระหว่างเราอยู่คนนึง) จากนั้นคนขับก็เดินมาเก็บตัง เธอก็จ่ายตังแล้วบอกกับคนขับว่า "ถึงมอจอดให้ด้วยนะค่ะ" (ว้าว! ลงมอเหมือนเราด้วย) และก็มีฝรั่งขึ้นมา(น่าจะอยู่แถบแอฟริกาใต้) ก็เดินเข้ามาหาเธอเหมือนถามว่าต้องจ่ายเท่าไหร่ เธอก็นับเงินแยกจากมือชายฝรั่งคนนั้นให้(ตอนนั้นเธอน่ารักมาก ผมนี่หลงรักเธอเลยครับ) ระหว่างทางที่จะถึงมอ ผมก็ได้แต่นั่งคิดว่าจะทำความรู้จักกับเธอยังไงดี? เลยคิดได้ว่าจะพูด "ลงมอไหมครับ? ถึงแล้ว" เมื่อถึงมอผมก็กดกริ่งแล้วยืนขึ้น(รวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี น่าจะ 0.7% ได้) จะบอกเธอถึงแล้ว แต่ก็ไม่ทันได้บอกเธอยืนขึ้นพร้อมที่จะลงต่อผม ==" จากนั้นผมก็นึกว่ายังไงเธอก็ต้องข้ามสะพานลอยไปหน้ามอเหมือนกัน(แต่ไม่ครับ เธอเลี้ยวเข้า 7-11 เฉย) ผมเลยข้ามสะพานไปแอบยืนรอเธอหน้ามอ เธอเดินออกมาจาก 7-11 เดินข้ามสะพานลอยมาหน้ามอแล้วก็เดินเข้าประตูเล็กไป(ผมก็จะเดินตามเข้าประตูเล็กตามเธอไป ก็กลัวเขารู้ตัว หาว่าผมโรคจิต) ก็เลยเดินอ้อมไปเข้าประตูใหญ่หน้ามอแทน แต่เมื่อเข้าถึงมอ ผมหาเธอไม่เจอแล้ว ทำให้ผมคาดกับเธอไป......
จนถึงทุกวันนี้ผมยังคงคิดถึงเธอและอยากทำความรู้จักเธอมากกว่านี้ ถ้าเธออ่านกระทู้นี้แล้ว ขอให้เธอติดต่อหาผมที หวังว่าเราคงจะได้พบกันอีก ขอบคุณครับ........
ลักษณะ
- ใส่กระโปรงทรงเอสีกรมคลุมเข่า
- สวมผ้าปิดปากสีเขียว
- กระเป๋าสพายไหล่สีดำ
- หวีสีดำ
- ใช้มือถือ samsung galaxy note
- ถือถุงหิ้ว Loft สีเหลือง
- สูงประมาณ 166 ซม. ขาว
----------------------------------------------------------------------------------จบ---------------------------------------------------------------------------
"หลายๆครั้งที่เราเจอคนที่คิดว่า "ใช่" สำหรับเรา แต่เรากับปล่อยโอกาสนั้นหลุดลอยไปตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มคุยกัน...."
อยากจะถามเพื่อนๆชาวพันทิปว่า "ถ้าคุณเจอคนที่คุณชอบ คุณจะเข้าหาหรือเริ่มคุยกับเขาคนนั้นอย่างไร?"