หมดกรรมกับคนไม่มีความรับผิดชอบซักที

ขอเล่าเรื่อง(ระบาย)ชีวิตส่วนตัวเลยละกันนะคะ เมื่อประมาณ4ปีก่อน เราทำงานเป็นพนักงานบริษัทแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ เราได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง ให้ชื่อว่า อ ละกันค่ะ ซึ่งเขามีทีท่าว่าจะชอบเรา ส่วนเราก็ไม่มีใคร ก็ลองคบกันดู คบกันได้2ปีกว่า เรารักกันดี ต่อมาดิฉันก้ตั้งท้อง พอ อ รู้ ก้มีท่าทีเปลี่ยนไป กลับมาจากทำงานก้เล่นแต่เกม ไม่สนใจเรา เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น จนถึงขั้น อ ให้เราไปเอาลูกออก(ตอนนั้นเรากำลังท้องประมาณ3เดือน) เราก้เข้าไปสงบสติอารมณ์ในห้อง ไม่กี่ชั่วโมงถัดมาก้มาขอโทษเรา แต่อีก2-3 วันก้ทะเลาะกัน อ เคยบอกนะคะ ว่า ถ้าเราคลอดลูกแล้วจะเลิกบุหรี่ แต่เขาก้ทำไม่ได้ ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวนะคะที่สูบ แม่เขาด้วยค่ะ แต่ทำไงได้คะ อดทนอย่างเดียวค่ะ เราไปอยู่บ้านเค้าหนิ ทนๆไปจนดิฉันคลอดลูก เขาก้ยังทำตัวดีนะคะ มาเยี่ยมที่รพ.(กลิ่นบุหรี่ติดตัวหึ่งเลย) เราก้ไม่ได้ว่าไรเขาค่ะ เพราะทางเหนือเขาถือ ว่าช่วงคลอดลูกใหม่ๆ1เดือนห้ามเครียด ดิฉันก้ปล่อยเลยตามเลย แต่เราขอให้ อ อย่าทำให้เราอารมณ์เสียในช่วงนี้ก้พอ เขาก้ทำให้ค่ะ ดีมากเลย จนดิฉันออกเดือน(ความเชื่อทางภาคเหนือของผู้หญิงที่เพิ่งคลอดลูก) เขาดีใจเกินหน้าเกินตาเราซะอีก ไม่รู้เพราะอะไร เขาคงอยากให้เราหงุดหงิดอย่างเช่นเคยทำ และเขาก้ทำจริงค่ะ เราคลอดลูกตามธรรมชาติค่ะลืมบอก ลูกตัวใหญ่เพราะเรากินเยอะ แผลเลยหายช้าหน่อย ไปเย็บซ้ำตั้ง3ครั้ง(ตอนนี้ผ่านมาปีกว่ายังกลัวแผลฉีกอยู่เลย ) อ ขอมีอะไรกับเรา เราก้บอกว่าหมอยังห้าม เขาหงุดหงิดเล็กน้อย เดินเข้าห้องน้ำไป เราก้เล้ยงลูกคนเดียวค่ะ แม่เขาไม่ค่อยอะไรซักเท่าไหร่ เพราะเขารู้ว่าเราไม่อยากให้กลิ่นบุหรี่มาติดลูกให้ลูกได้สูด คงเข้าใจคนเป็นแม่นะคะ พอวันเสาร์อาทิตย์พ่อกับแม่เราก้จะมาหาทีนึง เอากับข้าวเพิ่มน้ำนมมาให้  ซื้อผ้าอ้อม ซื้อเบาะ ของใช้เด็กอ่อนมาให้ (ขอใช้คำว่าซื้อนะคะ) แต่ทางแม่สามีมีให้น้อย(มีแต่ของที่คนอื่นเขาให้) เราก้ไม่ว่าอะไร เข้าใจฐานะเขา พอลูกอายุได้3เดือนกว่า ดิฉันก้พาลูกมาดำหัวพ่อกับแม่ที่บ้าน(สงกรานต์ปีที่แล้ว) อ ก้มาส่งโดยดี (จากที่แต่ก่อนเราแค่จะกลับบ้าน ก้ไม่ยอมให้กลับ) แต่เราไม่ได้ค้าง พอถัดมาอีกเดือน(ก่อนหน้าวันเกิดเรา5วัน)เราขอกลับบ้านอาทิตย์นึง อ ก้ยอมให้กลับโดยง่ายดาย พอมาถึงวันเกิดเรา เราไปทำบุญ ต่อจากทำบุญวันเกิดเราก้ไปส่งน้องทำธุระแถวที่ทำงานเรา เราก้เห็นรถสามีเรา จำได้ทั้งเลขทะเบียนและตุ๊กตาที่ติดอยู่ที่เสาอากาศ เราก้ เอ๊ะ! วันนี้วันอาทิตย์สามีเราหยุดงานหนิ รึว่าจะมาส่งแม่ที่ธนาคาร เรากำลังจะเดินลงรถไปทักทาย แต่ภาพที่เห็นคือ มีผู้หญิงเปิดประตูลงมาจากรถ คือเราอึ้ง เราจะเข้าไปถามแล้ว น้องเราบอกวันนี้วันเกิดนะ ปล่อยเขา ค่อยโทรไปถามพี่ อ ดีดี(น้องเรานิก้แม่พระมาก) แต่เราถ่ายรูปไว้ค่ะ พอดีตั้งสติทัน ณ ต่อจากนั้น โทรหาสามีตั้งหลายครั้ง ตอนแรกไม่รับสาย หลังจากนั้นขึ้นรอสาย(สงสัยคงโทรบอกให้กันรู้) คือเราโทรๆๆเรื่อยๆจนรับอ่ะค่ะ กำลังจะถามว่าทำไรอยู่ อ รีบพูดมาก่อน แฮปปี้เบิร์ดเดย์ครับที่รัก เราก้ถามซ้ำ มันบอกว่า "นอนอยู่" ทำเสียงงัวเงียมาก เราก้เลยบอก แค่นี้นะ ต่อไปก้โทรหาแม่สามี แม่มันบอก อ นอนอยู่ เรียกไม่ยอมตื่น (คือพวกมันเตี๊ยมกัน!) คือเราน่าจะสงสัยให้เร็วกว่านี้ใช่ป่ะ วันนั้นเรายังนอนบ้านเราอยู่ โทรคุยกับสามีอีก ถามจริง วันนี้ไปไหนมา อ ก้บอก ไม่ได้ไปไหน อยู่บ้านทั้งวัน ไม่เชื่อถามแม่ (คือจะให้ถามทำไมในเมื่อเตี๊ยมกันแล้ว) เราถามต่อ เราทำไรผิดรึป่าว วันเกิดเราเราอยากได้คำตอบตรงๆ อ บอก นี่จะหาเรื่องกันใช่มั้ย(คือไร เรางงหมดแล้ว ทั้งๆที่เราควรจะเป็นคนที่หงุดหงิดใช่มั้ย) วันต่อมา อ มารับเรากลับ วันที่แผ่นดินไหว6.2ริกเตอร์ ภาคเหนือตอนบนได้รับความสั่นสะเทือนรุนแรงมาก(เราตั้งใจจะพูดดีดี ถามดีดี ควบคุมสติตัวเองให้ดีที่สุดถึงที่สุด) ก้คุยกัน เมื่อวานไปส่งใครหรอ มันก้ยืนยันคำเดิม อยู่บ้านทั้งวัน ไม่เชื่อให้แม่มาคุย พูดนิเหงื่อแตกทั้งๆที่อากาศไม่ค่อยร้อนซักเท่าไหร่ แม่มันก้พูดเสียงดังกลบเกลื่อนอ่ะค่ะว่าไม่ได้ไป มันนอนอยู่บ้านจริงๆ คือตอนนั้นขอโทษนะคะ อยากตบมากอ่ะ คือไม่ชอบคน ยิ่งเป็นผู้ใหญ่ด้วยแล้วอ่ะ เราก้กำลังจะพูดให้มันสาบานขอให้มีอันเป็นไป ยังไม่ทันได้พูดแผ่นดินไหวค่ะ คือน่าจะพูดให้เร็วกว่านี้มั้ย น่าจะให้ตายๆไปเลย จากนั้นเราก้หยิบมือถือเปิดรูปที่ถ่ายให้มันดูเลยค่าาา ดิ้นไม่หลุดค่ะคราวนี้ ละต่อจากนั้น อ ไม่พูด ไรเลยค่ะ คือให้กูบ้าพูดอยู่คนเดียวหรอ ไม่รอช้า หยิบโทรศัพท์โทรหาพ่อให้มาขนของกลับเลยค่ะ แผ่นดินไหวไม่สน จะกลับ เอาลูกไปเลี้ยงคนเดียว ไอ้หน้านั่นก้ยังไม่พูดค่ะ แถมไม่พอยังโทรเรียกเพื่อนมากินเหล้าด้วย พ่อเราไม่มองหน้าพวกมัน ไม่พูดอะไรกับพวกมันซักคำค่ะ แม่บอกว่าถ้าสิ่งไหนลูกทำแล้วไม่มีความสุขบ้านเรายังรออยู่ ไม่มีที่ไหนมีความสุขเท่าบ้านเราแล้ว