..คลื่นโถมถั่ง ดั่งโกรธ พิโรธร่ำ
เริงระห่ำ หนำใจ รึไรหนอ?
ทรายนิ่งเงียบ เลียบฝั่ง ตั้งตารอ
แค่เพียงขอ รอน้ำ เอ่ยคำมา


บอกมาสิ ที่โกรธ โทษใครเหรอ?
รึว่าเธอ เผลอไผล เหตุใดหนา?
ใ่ส่อารมณ์ โถมซัด อัดคลื่นมา
ทรายอุตส่าห์ อ้าโอบ คอยซบเคียง


สาดกระแทก แทรกทราย ได้ใจใหญ่
โมโหร้าย สยายร่าง ทั้งส่งเสียง
ครืนครั่นโครม โถมถา มาพร้อมเพรียง
ก็แค่เพียง เรียงร่าย ให้ทรายยล


คราก่อนนู้น  พูนภักดิ์  ‘รักทรายนะ’
ตอนนี้ล่ะ  ว่าไง?   รึไม่สน
ขัดใจนิด ผิดใจหมอง ร้องอึงอล
สาดคลื่นวน โผนพาล ระรานทราย


งั้นก็หลอก บอก ‘รัก’   มักง่ายสิ
ระริกรี้  คลี่คำ ฉ่ำใจหมาย
จะคลอซบ สยบภักดิ์ มิจากกราย
แท้จริงร้าย กับทรายซะ น่าเกลียดชัง..