เหตุเกิดเพราะเด็กเรียน

คือ.. เคยคุยกับ ผช คนนึงเค้าเป็นเด็กเรียนค่ะ เค้าไม่เคยมีแฟน  (ขอใช้นามย่อว่า A นะค้ะ) คือรู้จักกันตั้งแต่สมัย BB ตอนวันสงกรานต์ 56 ก็ได้คุยกัน จนชอบกันค่ะ
ก็เลยบอกชอบเค้าไปส่วนเค้าก็ชอบเราเหมือนกัน วันนั้นเค้าขอเราคบ แต่รู่จักกันแค่วันเดียวค่ะ เราก็เลยไม่ตอบตกลงไปร้องไห้ ก็คุยกันมาตลอดค่ะ คุยกันมานานมากกกกกนานจนถึงปัจจุบันนี้แต่ไม่เคยเจอกันสักครั้งเดียว เท่าที่นับได้ก็ประมาณ 1 ปี 10 เดือน ค่ะ คุยกันแบบมีเรื่องอะไรก็บอกกันแบบมันมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน พอนานๆเข้าเราบอกชอบเค้า ไปประมาณ5รอบได้อะค่ะ แต่โดนเค้าปฏิเสธทุกคร้ง ปฏิเสธไม่พอยังมาคุยกับเราแบบ  ทักมาก่อนตลอด หยอดมุขหวานๆใส่ พูดไห้ความหวัง เยอะมาก แล้วเค้ามักจะใช้เหตุผลที่บับ. ..เรื่องเรียนต้องมาก่อน / ความรักของพ่อแม่สำคัญกว่า / เป็นเพื่อนมันคบได้นานกว่าเป็นแฟน / กลัวว่าถ้าอิกฝ่ายเจอคนที่ดีกว่าอิกฝ่ายก็จะเจ็บ.. คือ งงค่ะว่าทำไมเค้าต้องคิดแบบนี่ ทำไมไม่ลองก่อน แบบรู้ได้ยังไงว่าแบบ.. มันจะเลวร้ายขนาดนั้น เราก็เลยเลิกคุยกับเค้าไปสักพัก จนเราทนไม่ไหวต้องตัดใจทักเค้าไปอิกรอบ เพราะทนไม่ไหวจริงๆ แต่พอเรามาคิดได้ว่า เราเนี่ยแหละค่ะ ต้องเป็นฝ่ายออกห่างเค้าเอง ตอนนี้ก็ยังคุยกับเค้าอยู่นะค้ะ
เป็นได้แค่คนสำคัญ  แต่เป็นมากกว่านั้นไม่ดี ถ้าครั้งนี้บอกชอบไปอิกครั้งก็คิดว่าคงจะได้คำตอบแบบเดิม
ควรจะเก็บเค้าใว้ในความทรงจำ  หรือควร จะคุยกับเค้าต่อไปดีค้ะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่