สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันทิป...
ผมกับแฟนนั้นคบกันมา 1 ปี กว่าๆ ตอนแรกนั้นเรารักกันมากครับ จนมาเดือนที่ 6 ผมนอกใจเธอไปคุยกับเพื่อนของผม
ซึ่งรู้จักกับแฟนผมและแฟนผมไว้ใจคนๆนี้มากๆ แฟนผมจับได้ เขาร้องไห้ ทำร้ายตัวเอง วันนั้นผมโทรกลับไป พร้อมกับขอเขาคืนดี...
หลังจากวันนั้นรักของเราสองคนกำลังไปได้สวย จนกระทั่ง...
วันนึงเธอนึกเรื่องนั้นขึ้นมา เธอขอเลิกกับผม แต่ผมก็ยื้อและรั้งได้สำเร็จ แต่ครั้งต่อๆมา มันได้ทวีความรุนแรงมากขึ้น มีการลงไม้ลงมือ
รุนแรงถึงขั้นหูของผมเป็นแผล เพียงเพราะแฟนของผมนึกถึงเรื่องราววันนั้น มันเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆเป็นเวลา 9 เดือน ผมไม่สามารถรับมือได้ทัน
เพราะมันไม่เลือกเวลา สถานที่ เช่น กลางห้าง เป็นต้น จนเมื่อวาน ผมพาเธอไปโรงพยาบาลศรีธัญญา เพื่อจะพาเธอไปรักษา
หมอจ่ายยามาให้ พร้อมวินิจฉัยว่าเธอเป็น "ภาวะบกพร่องทางอารมณ์และไม่สามารถควบคุมตัวเองได้" อยู่ดีๆเธอบอกผมว่า
เธอเกลียดผม เธอสมเพชผม และยัยคนนั้น เธอไม่ต้องการจะอยู่กับผม เธอจะกลับบ้าน แต่ผมก็พยายามรั้งเธอไว้
วันนี้เธอไม่ยอมให้ผมนอนด้วย ไม่ยอมให้แตะเนื้อต้องตัว อยากกลับบ้านของเธอไวๆ มันทำให้ผมเนื่อยและท้อมาก
ผมร้องไห้จนแทบคลั่ง จะเป็นจะตาย เพราะเธอจะไปจากผม ทั้งๆที่ผมนั้นยอมเธอทุกอย่าง และทำทุกอย่างเพื่อให้เธอสบายใจ
คนเคยทำผิด ขึ้นชื่อว่าเคย มันต้องทำอีกงั้นหรือ มันให้อภัยกันไม่ได้เลยหรือ ทั้งๆที่ไม่ได้คิดหาใครใหม่และนอกใจอีกแล้ว
ผมควรทำยังไงต่อไป ผคิดว่าผมทำดีที่สุดแล้ว ผมไม่อยากเสียเธอไป ... ช่วยผมด้วยครับ
ช่วยผมด้วยครับผม ผมควรทำยังไงต่อไปดี...
ผมกับแฟนนั้นคบกันมา 1 ปี กว่าๆ ตอนแรกนั้นเรารักกันมากครับ จนมาเดือนที่ 6 ผมนอกใจเธอไปคุยกับเพื่อนของผม
ซึ่งรู้จักกับแฟนผมและแฟนผมไว้ใจคนๆนี้มากๆ แฟนผมจับได้ เขาร้องไห้ ทำร้ายตัวเอง วันนั้นผมโทรกลับไป พร้อมกับขอเขาคืนดี...
หลังจากวันนั้นรักของเราสองคนกำลังไปได้สวย จนกระทั่ง...
วันนึงเธอนึกเรื่องนั้นขึ้นมา เธอขอเลิกกับผม แต่ผมก็ยื้อและรั้งได้สำเร็จ แต่ครั้งต่อๆมา มันได้ทวีความรุนแรงมากขึ้น มีการลงไม้ลงมือ
รุนแรงถึงขั้นหูของผมเป็นแผล เพียงเพราะแฟนของผมนึกถึงเรื่องราววันนั้น มันเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆเป็นเวลา 9 เดือน ผมไม่สามารถรับมือได้ทัน
เพราะมันไม่เลือกเวลา สถานที่ เช่น กลางห้าง เป็นต้น จนเมื่อวาน ผมพาเธอไปโรงพยาบาลศรีธัญญา เพื่อจะพาเธอไปรักษา
หมอจ่ายยามาให้ พร้อมวินิจฉัยว่าเธอเป็น "ภาวะบกพร่องทางอารมณ์และไม่สามารถควบคุมตัวเองได้" อยู่ดีๆเธอบอกผมว่า
เธอเกลียดผม เธอสมเพชผม และยัยคนนั้น เธอไม่ต้องการจะอยู่กับผม เธอจะกลับบ้าน แต่ผมก็พยายามรั้งเธอไว้
วันนี้เธอไม่ยอมให้ผมนอนด้วย ไม่ยอมให้แตะเนื้อต้องตัว อยากกลับบ้านของเธอไวๆ มันทำให้ผมเนื่อยและท้อมาก
ผมร้องไห้จนแทบคลั่ง จะเป็นจะตาย เพราะเธอจะไปจากผม ทั้งๆที่ผมนั้นยอมเธอทุกอย่าง และทำทุกอย่างเพื่อให้เธอสบายใจ
คนเคยทำผิด ขึ้นชื่อว่าเคย มันต้องทำอีกงั้นหรือ มันให้อภัยกันไม่ได้เลยหรือ ทั้งๆที่ไม่ได้คิดหาใครใหม่และนอกใจอีกแล้ว
ผมควรทำยังไงต่อไป ผคิดว่าผมทำดีที่สุดแล้ว ผมไม่อยากเสียเธอไป ... ช่วยผมด้วยครับ