เราขอพื้นที่ในการระบายหน่อยน่ะคือเราอืดอัดมาก
ตอนเช้าของวันนี้เราไปรับใบสมัครสอบเรียนต่อตั้งแต่เช้าแต่ไปถึงโรงเรียนก็ไม่เจอใครเลยเราไปเสียรอบมาก
แถมยังหาครูประจำชั้นไม่เจอเพราะเราต้องการลายเซ็นครูเพื่อจะใช้ยื่นโควตา พอเรากลับมาบ้าน
เราก็ดดนพ่อบ่นเอาเรื่องคนอื่นมาบ่นให้เราฟังเอาเรื่องในบ้านมาบ่น เราก็ไม่ค่อยชอบเนอะแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
เราเขียนคิ้วมา 2 ปีกว่าๆแล้วแล้วก็ทาลิปมันเพราะปากเราแห้ง เราจะออกไปหาเพื่อนข้างนอกแต่พ่อเราเห็นเราโดนพ่อด่าเป็นชุดเลย
โดนด่าที่เราเขียนคิ้วเราอยู่กับพ่อมาตั้งแต่เกิดเราเขียนคิ้วตลอด 2 ปี แต่พ่อเราพึ่งมาด่าโวยวายใส่เรา เราเลยไม่ได้สนใจแล้วขี่รถออกมาหาเพื่อน
พาเพื่อนไปทำผมแค่สระไดรหนีบช่างทำผมทำเป็นชั่วโมงเลยคือเรารีบมากทั้งร้านไม่มีใครเลยมีแต่เรากับเพื่อน หนีบผมเพื่อนเราจนผมมีกลิ่นไหม้
เรารอนานมาก เรานัดกับพี่ไว้ว่าจะไปกิน MK ไปกับเพื่อนเรา เรา แล้วก็พี่และนัดกันไปเจอที่สนามบาส แต่เราไปเจอศัตรูเราอยู่คนเดียวที่สนามบาส
มันก็มองๆแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเราและเราก็จอดรถมอไซด์ไปสนามบาสแล้วขึ้นรถยนต์ไปกับพี่พอเราถึง MK ได้ 20 นาทีศัตรูเราก็โทรมาหาพี่เรา
แล้วถามว่าพวกเราอยู่ไหนกันทำอะไรกันอยู่ พอเรากินเสร็จเรานัดกันว่าจะไปฟิตเนตแล้วเรากลับมาเอารถที่สนามบาสเราเจอรุ่งน้องเรา 4-5คน
แล้วก็ศัตรูของเราเพื่อนของศัตร์เรา เราก็ไม่ได้สนใจพอขี่รถไปเรื่อยๆเรารู้สึกแปลกใจสังเกตุดูว่า ยางรถเราแบนเราโมโหมาก(เป็นคนชอบใช้อารมณ์)
เรารีบไปเติมลมรถแล้วกลับมาคุยกับศัตรูของเราตอนนั้นเราถอดเสื้อคุมถอดรองเท้าเตรียมมีเรื่องเลย!! เราเข้าไปถามว่า "ปล่อยยางรถกูหรอ จะเอายังไงกูไปทำอะไรให้" มันตอบว่า "กูไม่ได้ทำ" เรา"กูไม่เชื่ออย่ามาโกหกทั้งสนามตอนนั้นมีคนเดียว" มัน"อะไรของอี-แล้วตามด้วยชื่อเรา-"
เราไม่ชอบให้ใครเรียกอีเราก็บอกว่าพูดดีๆน่ะกูไม่ชอบให้ใครมาพูดอีใส่กูไม่ใช่แล้วจะใคร มัน "แล้วกูจะไปรู้หรอ" คุยกันไปเรื่อยๆจนไกล้มืด
เรารีบกลับบ้านเราเลยถามว่า "จะจบมั้ย? ถ้าจบก็จบกูเคลียแล้วเข้าใจว่าไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำก็แยกกันกลับ" แต่มันไม่ยอมมันจะให้เราขอโทษมันไหว้มัน
แต่เราไม่ยอมอย่างยิ่งก็ด่ากันยืดเยื้อ มันทำเราโมโหจนจะตบมันอยู่แล้ว พอจบเราก็รู่ว่ายางรถเรามันอ่อนมากกจนรั่ว แต่เราก็ไม่ได้ไปขอโทษน่ะตอนก่อนจะจบเราพูดว่าจะไม่เอาเรื่องนี้ไปพูดต่อถือว่าเราตกลงกันแล้วแต่พอเรากลับบ้านมันมาฟ้องเพื่อนมันโพสเต็มเฟส เราเลยโพสกลับว่ากูลูก ผญ พอรักษาคำพูด แต่นางก็ไม่จบไปโพสหน้าวอเพื่อนตัวเองกลัวคนอื่นไม่รู้ เราเลยนิ่งๆไว้ถ้าทนไม่ไหวเราจัดแน่ และเรื่องสุดท้าย เราทะเลาะกับแม่ทำให้แม่ร้องไห้ เพราะเรากลับมาบ้านเราบอกแม่เรื่องยางรถรั่วอย่างเดียว แล้วแม่เราก็ด่าหาว่าเราเถียงทั้งๆที่เรายังไม่ได้เถียงอะไรเลยแล้วบอกเราว่าเขียนคิ้วไปหาหัวหรอเอาแต่เที่ยว คือตั้งแต่ปิดเทอมมาเราไม่ได้เที่ยวน่ะเอาแต่บ้าออกกำลังกาย พึ่งเที่ยว 2-3วันเอง เราโดนบ่นนานมากจนทนไม่ไหวเราเลยตัดสินใจพูดไปตรงๆว่า หนูไปทำอะไรให้แม่นักหนา อะไรๆก็หาว่าไปหา ผช ไปเที่ยว แม่เคยเข้าใจหนูบ้างมั้ย หนูอยากให้แม่เข้าใจหนูอยากให้รับฟังปัญหาเป็นที่ปรึกษาไม่ใช่ไม่รู้อะไรก็ด่าๆๆๆแบบนี้ หนูอิจฉาเพื่อนหนูทุกคนที่แม่มันไม่เคยตีมันหนักแบบที่หนูโดน แม่มันเป็นที่ปรึกษาได้ หนูไม่ต้องการอะไรมากแค่อยากให้แม่เข้าใจแล้วพูดดีๆ ไม่ใช่อะไรก็ด่า เราร้องไห้ต่อหน้าแม่เลย แม่เรานิ่ง ตีหัวเราแล้วก็เดินหนีไปทำงานบ้านต่อแล้วก็ร้องไห้ให้เราได้ยิน ส่วนเรานั้นร้องไห้นานกว่าแม่จนแม่ด่าว่าถ้าไม่หยุดกูจะตบ จนเราต้องค่อยหยุด ซักพักเราก็ทนไม่ไหวร้องไห้ต่อแม่เราจึงพูดว่า ถ้าไม่มีกูจะมีความสุขใช่มั้ยถ้ากูตายจะสบายใจใช่มั้ย เราได้ยินคำนี้จากปากแม่เราร้องไห้หนักมาก เราคิดว่าเราพูดแรงเกินไป จึงคิดจะทำคลิปขอโทษแม่ เราก็มานั่งทำพึ่งเสร็จเมื่อกี้เลยแต่เราก็ไม่กล้าคุยกับแม่ เราไม่อยากยุ่งไม่อยากคุยกับแม่เพราะเรากลัวทำแม่ร้องไห้อีก เราเหนื่อยใจมากกับความคิดและอารมณ์ของเรา เราเคยใจเย็นๆหลายรอบแล้วกับทุกเรื่อง ไม่พูดไม่เถียงกับทุกเรื่องไม่ว่าจะคนฝนครอบครัว เพื่อน พี่ ก็แล้วแต่แต่เราก็ทำให้ตัวเองใจเย็นไม่ได้ #ขอบคุณน่ะค่ะใครที่นั่งอ่านจนจบ
มันก็มีเรื่องแย่แบบนี้อีกค่ะแต่เดี๋ยวยาว T^T
เรารู้สึกแย่จริงๆน่ะค่ะ
ตอนเช้าของวันนี้เราไปรับใบสมัครสอบเรียนต่อตั้งแต่เช้าแต่ไปถึงโรงเรียนก็ไม่เจอใครเลยเราไปเสียรอบมาก
แถมยังหาครูประจำชั้นไม่เจอเพราะเราต้องการลายเซ็นครูเพื่อจะใช้ยื่นโควตา พอเรากลับมาบ้าน
เราก็ดดนพ่อบ่นเอาเรื่องคนอื่นมาบ่นให้เราฟังเอาเรื่องในบ้านมาบ่น เราก็ไม่ค่อยชอบเนอะแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
เราเขียนคิ้วมา 2 ปีกว่าๆแล้วแล้วก็ทาลิปมันเพราะปากเราแห้ง เราจะออกไปหาเพื่อนข้างนอกแต่พ่อเราเห็นเราโดนพ่อด่าเป็นชุดเลย
โดนด่าที่เราเขียนคิ้วเราอยู่กับพ่อมาตั้งแต่เกิดเราเขียนคิ้วตลอด 2 ปี แต่พ่อเราพึ่งมาด่าโวยวายใส่เรา เราเลยไม่ได้สนใจแล้วขี่รถออกมาหาเพื่อน
พาเพื่อนไปทำผมแค่สระไดรหนีบช่างทำผมทำเป็นชั่วโมงเลยคือเรารีบมากทั้งร้านไม่มีใครเลยมีแต่เรากับเพื่อน หนีบผมเพื่อนเราจนผมมีกลิ่นไหม้
เรารอนานมาก เรานัดกับพี่ไว้ว่าจะไปกิน MK ไปกับเพื่อนเรา เรา แล้วก็พี่และนัดกันไปเจอที่สนามบาส แต่เราไปเจอศัตรูเราอยู่คนเดียวที่สนามบาส
มันก็มองๆแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเราและเราก็จอดรถมอไซด์ไปสนามบาสแล้วขึ้นรถยนต์ไปกับพี่พอเราถึง MK ได้ 20 นาทีศัตรูเราก็โทรมาหาพี่เรา
แล้วถามว่าพวกเราอยู่ไหนกันทำอะไรกันอยู่ พอเรากินเสร็จเรานัดกันว่าจะไปฟิตเนตแล้วเรากลับมาเอารถที่สนามบาสเราเจอรุ่งน้องเรา 4-5คน
แล้วก็ศัตรูของเราเพื่อนของศัตร์เรา เราก็ไม่ได้สนใจพอขี่รถไปเรื่อยๆเรารู้สึกแปลกใจสังเกตุดูว่า ยางรถเราแบนเราโมโหมาก(เป็นคนชอบใช้อารมณ์)
เรารีบไปเติมลมรถแล้วกลับมาคุยกับศัตรูของเราตอนนั้นเราถอดเสื้อคุมถอดรองเท้าเตรียมมีเรื่องเลย!! เราเข้าไปถามว่า "ปล่อยยางรถกูหรอ จะเอายังไงกูไปทำอะไรให้" มันตอบว่า "กูไม่ได้ทำ" เรา"กูไม่เชื่ออย่ามาโกหกทั้งสนามตอนนั้นมีคนเดียว" มัน"อะไรของอี-แล้วตามด้วยชื่อเรา-"
เราไม่ชอบให้ใครเรียกอีเราก็บอกว่าพูดดีๆน่ะกูไม่ชอบให้ใครมาพูดอีใส่กูไม่ใช่แล้วจะใคร มัน "แล้วกูจะไปรู้หรอ" คุยกันไปเรื่อยๆจนไกล้มืด
เรารีบกลับบ้านเราเลยถามว่า "จะจบมั้ย? ถ้าจบก็จบกูเคลียแล้วเข้าใจว่าไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำก็แยกกันกลับ" แต่มันไม่ยอมมันจะให้เราขอโทษมันไหว้มัน
แต่เราไม่ยอมอย่างยิ่งก็ด่ากันยืดเยื้อ มันทำเราโมโหจนจะตบมันอยู่แล้ว พอจบเราก็รู่ว่ายางรถเรามันอ่อนมากกจนรั่ว แต่เราก็ไม่ได้ไปขอโทษน่ะตอนก่อนจะจบเราพูดว่าจะไม่เอาเรื่องนี้ไปพูดต่อถือว่าเราตกลงกันแล้วแต่พอเรากลับบ้านมันมาฟ้องเพื่อนมันโพสเต็มเฟส เราเลยโพสกลับว่ากูลูก ผญ พอรักษาคำพูด แต่นางก็ไม่จบไปโพสหน้าวอเพื่อนตัวเองกลัวคนอื่นไม่รู้ เราเลยนิ่งๆไว้ถ้าทนไม่ไหวเราจัดแน่ และเรื่องสุดท้าย เราทะเลาะกับแม่ทำให้แม่ร้องไห้ เพราะเรากลับมาบ้านเราบอกแม่เรื่องยางรถรั่วอย่างเดียว แล้วแม่เราก็ด่าหาว่าเราเถียงทั้งๆที่เรายังไม่ได้เถียงอะไรเลยแล้วบอกเราว่าเขียนคิ้วไปหาหัวหรอเอาแต่เที่ยว คือตั้งแต่ปิดเทอมมาเราไม่ได้เที่ยวน่ะเอาแต่บ้าออกกำลังกาย พึ่งเที่ยว 2-3วันเอง เราโดนบ่นนานมากจนทนไม่ไหวเราเลยตัดสินใจพูดไปตรงๆว่า หนูไปทำอะไรให้แม่นักหนา อะไรๆก็หาว่าไปหา ผช ไปเที่ยว แม่เคยเข้าใจหนูบ้างมั้ย หนูอยากให้แม่เข้าใจหนูอยากให้รับฟังปัญหาเป็นที่ปรึกษาไม่ใช่ไม่รู้อะไรก็ด่าๆๆๆแบบนี้ หนูอิจฉาเพื่อนหนูทุกคนที่แม่มันไม่เคยตีมันหนักแบบที่หนูโดน แม่มันเป็นที่ปรึกษาได้ หนูไม่ต้องการอะไรมากแค่อยากให้แม่เข้าใจแล้วพูดดีๆ ไม่ใช่อะไรก็ด่า เราร้องไห้ต่อหน้าแม่เลย แม่เรานิ่ง ตีหัวเราแล้วก็เดินหนีไปทำงานบ้านต่อแล้วก็ร้องไห้ให้เราได้ยิน ส่วนเรานั้นร้องไห้นานกว่าแม่จนแม่ด่าว่าถ้าไม่หยุดกูจะตบ จนเราต้องค่อยหยุด ซักพักเราก็ทนไม่ไหวร้องไห้ต่อแม่เราจึงพูดว่า ถ้าไม่มีกูจะมีความสุขใช่มั้ยถ้ากูตายจะสบายใจใช่มั้ย เราได้ยินคำนี้จากปากแม่เราร้องไห้หนักมาก เราคิดว่าเราพูดแรงเกินไป จึงคิดจะทำคลิปขอโทษแม่ เราก็มานั่งทำพึ่งเสร็จเมื่อกี้เลยแต่เราก็ไม่กล้าคุยกับแม่ เราไม่อยากยุ่งไม่อยากคุยกับแม่เพราะเรากลัวทำแม่ร้องไห้อีก เราเหนื่อยใจมากกับความคิดและอารมณ์ของเรา เราเคยใจเย็นๆหลายรอบแล้วกับทุกเรื่อง ไม่พูดไม่เถียงกับทุกเรื่องไม่ว่าจะคนฝนครอบครัว เพื่อน พี่ ก็แล้วแต่แต่เราก็ทำให้ตัวเองใจเย็นไม่ได้ #ขอบคุณน่ะค่ะใครที่นั่งอ่านจนจบ
มันก็มีเรื่องแย่แบบนี้อีกค่ะแต่เดี๋ยวยาว T^T