สวัสดีค่ะ เพื่อนชาวพันทิพย์
เรามีเรื่องอยากจะปรึกษาเกี่ยวความรักที่กำลังเป็นปัญหาของเราค่ะ หากพิมผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยคะ
เรากับแฟนบ้านอยู่คนละจังหวัด เราอยู่ภาคใต้ ส่วนแฟนอยู่ภาคกลาง (ขอไม่บอกจังหวัดนะคะ)
เรื่องมีอยู่ว่า ............................
เรากับแฟนคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคเหนือจนถึงปัจจุบัน 5 ปีแล้วค่ะ ในตอนนั้นเราอยู่ปี 3 และแฟนเราอยู่ปี 4 ค่ะ หลังจากคบกันประมาณครึ่งปีแฟนเราก็เรียนจบและเริ่มชีวิตการทำงานที่จังหวัดอยุธยา นั่นคือจุดเริ่มต้นที่คบกันแบบห่างไกลจนถึงทุกวันนี้ พอเราเรียนจบเราก็มาทำงานอยู่กรุงเทพมหาครเพื่อที่จะได้ทำงานและอยู่ใกล้เขามากขึ้นไปหาเขาได้บ่อย (แต่ในความจริงแล้วไม่ได้ไปหาเขาเลย นานๆที่เขาจะมาหาเรา) แน่นอนว่าเรากับแฟนก็มีทะเลาะกันบ้างเรื่องเราเหงาอยากเจอเขา เรายอมรับว่าเราเป็นคนขี้หึง ปากไว อารมณ์ร้อนโกรธง่าย หายเร็ว ก็มีทั้งทะเลาะกันแต่ก็ไม่ได้บ่อยมาก แฟนเราก็เป็นฝ่ายเย็นทุกครั้ง จนช่วงเขาลาออกมาเรียนโทกลับไปอยู่บ้านจึงเจอกันทุกอาทิตย์เพราะหอเราใกล้มหาวิทยาลัยคะ ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่ไม่มีปัญหาเลย ไม่ทะเลาะกันเลย อาจเป็นเพราะว่าเราเจอกันทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละ 3 วัน ชีวิตรักตอนนั้นมีความสุขมากๆคะ
"แต่บางครั้งก็แรงจนครั้งหนึ่งเราหลุดปากบอกเลิกแฟนไปแต่สุดท้ายก็ไม่ได้เลิกกัน ปัจจุบันแฟนเราเปลี่ยนงานมา 3 ที่ ทุกครั้งก็เป็นที่ที่ไม่เคยอยู่ใกล้เราเลยคะ(เราก็ยังคงทำงานอยู่ในกรุงเทพมหานคร) ปัจจุบันทำงานอยู่ที่จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ซึ่งเป็นธนาคารรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง" ...... ซึ่งนี่คือจุดเปลี่ยน
เราก็คบกับเขามา 5 ปี คงปฎิเสธไม่ได้ว่าเราจะไม่คิดเรื่องแต่งงาน เรามั่นใจว่าเราเลือกเขาแล้ว
หลังจากเขาไปอยู่ประจวบเราไม่ได้เจอหน้ากันตั้งแต่เดือนกันยายนปีที่แล้ว ได้แต่คุยโทรศัพท์ แรกๆก็คุยกันดีปกติทุกวัน จนเข้าเดือนที่ 4 ที่ 5 เขามักหายไป เขาบอกว่าเขาทำงาน ไปตีแบต ไปดื่มกับพี่ที่ตีแบตด้วยกัน เวลาคุยกับเราก็จะบอกว่าง่วงนอน อยากจะพัก เราเคยคุยกันเขาว่าเมื่อไหร่เขาจะวางแผนเรื่องแต่งกับเราสักที วางแผนเก็บเงินหรืออะไรแบบนี้ แต่เวลาเราคุยกับเขาเรื่องนี้เขาก็จะมีอาการอารมณ์หงุดหงิด ว่าเราว่าพูดเรื่องนี้อีกแล้ว ทุกครั้งที่คุยกันไม่รู้เรื่อง เขาจะขึ้นเสียงโวยวาย จนกระทั่งเขาพูดว่าเราไปด้วยกันไม่ได้หรอก เราเข้ากันไม่ได้
"ยังไงเราก็ไม่จะไม่ย้ายไปอยู่บ้านเธอที่จังหวัด xxx หรอก"(สักวันเรามีความจำเป็นต้องกลับไปอยู่บ้านเพราะพ่อแม่เราไม่มีคนดูแลจริงๆ ในจังหวัดนั้นเราไม่มีญาตินอกจากครอบครัวเรา) หรือไม่ก็เราเลิกกันเถอะ พอเราร้องไห้เสียใจเขาก็บอกว่าขอโทษเราพูดเพราะเครียด
"เธอยังเคยบอกเลิกเราเลย" จนสุดท้ายช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาก็เลิกกัน เราถามเขาไปว่าตอนนี้เห็นเราเป็นอะไร แฟน เพื่อน น้อง หรือคนรู้จัก เขาตอบว่าน้อง ตอนนั้นเราใจสลายคนอื่นเขาจะฉลองปีใหม่ แต่เรากลับมานอนร้องไห้ จนผ่านปีใหม่ไปไม่กี่วันก็กลับมาคืนดีกัน ชีวิตเรากับเขาตอนนี้ก็วนอยู่แค่นี้ค่ะ เขามักพูดให้เราเสียใจ แบบที่เล่ามาแต่ก็ไม่ได้เลิกกัน
เรารู้ว่าที่เราเป็นมันไม่ได้ดีเลย
เราไม่รู้ว่าเพราะอะไรเขาถึงเปลี่ยนไป เราไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง
เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราต้องทำยังไง
เราควรจะคุยกับเขายังไงให้เรื่องของเราชัดเจน ถ้าเขาคิดแค่ว่าเพราะอยู่กันคนละจังหวัดเลยไปกันไม่ได้จริงๆ เราควรให้แม่เขามาคุยกับพ่อแม่เราไหม
เป็นแฟนกัน เพราะพื้นเพบ้านเกิดอยู่คนละที่เลยต้องเลิก? แล้วถ้าต้องแต่งงานจะทำอย่างไร
เรื่องมีอยู่ว่า ............................
เรากับแฟนคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคเหนือจนถึงปัจจุบัน 5 ปีแล้วค่ะ ในตอนนั้นเราอยู่ปี 3 และแฟนเราอยู่ปี 4 ค่ะ หลังจากคบกันประมาณครึ่งปีแฟนเราก็เรียนจบและเริ่มชีวิตการทำงานที่จังหวัดอยุธยา นั่นคือจุดเริ่มต้นที่คบกันแบบห่างไกลจนถึงทุกวันนี้ พอเราเรียนจบเราก็มาทำงานอยู่กรุงเทพมหาครเพื่อที่จะได้ทำงานและอยู่ใกล้เขามากขึ้นไปหาเขาได้บ่อย (แต่ในความจริงแล้วไม่ได้ไปหาเขาเลย นานๆที่เขาจะมาหาเรา) แน่นอนว่าเรากับแฟนก็มีทะเลาะกันบ้างเรื่องเราเหงาอยากเจอเขา เรายอมรับว่าเราเป็นคนขี้หึง ปากไว อารมณ์ร้อนโกรธง่าย หายเร็ว ก็มีทั้งทะเลาะกันแต่ก็ไม่ได้บ่อยมาก แฟนเราก็เป็นฝ่ายเย็นทุกครั้ง จนช่วงเขาลาออกมาเรียนโทกลับไปอยู่บ้านจึงเจอกันทุกอาทิตย์เพราะหอเราใกล้มหาวิทยาลัยคะ ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่ไม่มีปัญหาเลย ไม่ทะเลาะกันเลย อาจเป็นเพราะว่าเราเจอกันทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละ 3 วัน ชีวิตรักตอนนั้นมีความสุขมากๆคะ
"แต่บางครั้งก็แรงจนครั้งหนึ่งเราหลุดปากบอกเลิกแฟนไปแต่สุดท้ายก็ไม่ได้เลิกกัน ปัจจุบันแฟนเราเปลี่ยนงานมา 3 ที่ ทุกครั้งก็เป็นที่ที่ไม่เคยอยู่ใกล้เราเลยคะ(เราก็ยังคงทำงานอยู่ในกรุงเทพมหานคร) ปัจจุบันทำงานอยู่ที่จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ซึ่งเป็นธนาคารรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง" ...... ซึ่งนี่คือจุดเปลี่ยน
หลังจากเขาไปอยู่ประจวบเราไม่ได้เจอหน้ากันตั้งแต่เดือนกันยายนปีที่แล้ว ได้แต่คุยโทรศัพท์ แรกๆก็คุยกันดีปกติทุกวัน จนเข้าเดือนที่ 4 ที่ 5 เขามักหายไป เขาบอกว่าเขาทำงาน ไปตีแบต ไปดื่มกับพี่ที่ตีแบตด้วยกัน เวลาคุยกับเราก็จะบอกว่าง่วงนอน อยากจะพัก เราเคยคุยกันเขาว่าเมื่อไหร่เขาจะวางแผนเรื่องแต่งกับเราสักที วางแผนเก็บเงินหรืออะไรแบบนี้ แต่เวลาเราคุยกับเขาเรื่องนี้เขาก็จะมีอาการอารมณ์หงุดหงิด ว่าเราว่าพูดเรื่องนี้อีกแล้ว ทุกครั้งที่คุยกันไม่รู้เรื่อง เขาจะขึ้นเสียงโวยวาย จนกระทั่งเขาพูดว่าเราไปด้วยกันไม่ได้หรอก เราเข้ากันไม่ได้ "ยังไงเราก็ไม่จะไม่ย้ายไปอยู่บ้านเธอที่จังหวัด xxx หรอก"(สักวันเรามีความจำเป็นต้องกลับไปอยู่บ้านเพราะพ่อแม่เราไม่มีคนดูแลจริงๆ ในจังหวัดนั้นเราไม่มีญาตินอกจากครอบครัวเรา) หรือไม่ก็เราเลิกกันเถอะ พอเราร้องไห้เสียใจเขาก็บอกว่าขอโทษเราพูดเพราะเครียด "เธอยังเคยบอกเลิกเราเลย" จนสุดท้ายช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาก็เลิกกัน เราถามเขาไปว่าตอนนี้เห็นเราเป็นอะไร แฟน เพื่อน น้อง หรือคนรู้จัก เขาตอบว่าน้อง ตอนนั้นเราใจสลายคนอื่นเขาจะฉลองปีใหม่ แต่เรากลับมานอนร้องไห้ จนผ่านปีใหม่ไปไม่กี่วันก็กลับมาคืนดีกัน ชีวิตเรากับเขาตอนนี้ก็วนอยู่แค่นี้ค่ะ เขามักพูดให้เราเสียใจ แบบที่เล่ามาแต่ก็ไม่ได้เลิกกัน