ล่องลอย

ดาวคล้อยไกลห่างทิ้ง...................มืดมน จันทร์ดับดุ่มเวียนวน.....................ไขว่คว้า เวิ้งว้างทุรายรน...........................ว้าเหว่ ยิ่งนา ซบร่างทรุดแนบหน้า.....................บ่มไห้ เจี

อยู่อย่างคนเพ้อฝันในวันเศร้า เคียงคู่เงาระทมตรมหนักหนา ขาดคนคอยห่วงใยให้พึ่งพา เปรียบเศษดินท้องนาค่าไม่มี ต้องเจ็บช้ำจำทนเหมือนคนบ้า โชคชะตาคลับคล้ายไกลหลีกหนี เฝ้าโศกศัลย์นานนับกับเดือนปี ดวงฤดีรอนร

สายพิรุณตอกย้ำ ให้ช้ำหนัก คิดถึงรัก ก่อนเคย เกยแนบหนุน ตอนนี้ห่างร้างไกล ไม่การุญ สิ้นละมุน อุ่นไอ ไร้อาวรณ์ ยากต่อต้าน หวั่นไหว ในดวงจิต ดังลิขิต ปิดไว้ ให้หลอกหลอน อัสนี ฟาดมา พาร้าวรอน ภาพสะท้อน

ขวัญเจ้าเอย..... เมื่อเยาวัยใครเล่าเฝ้าโอบอุ้มเจ้าเนื้อนุ่มนอนเคียงไร้เดียงสาเคยเป็นเพื่อนคู่ขวัญด้วยกันมาเจ้าจากลาอาวรณ์ไปก่อนวัย ทุกเย็นย่ำค่ำลงตรงกลับบ้านพร้อมข้าวปลาอาหารจานวางใส่แต่ยามนี้ที่ประตู

https://youtu.be/bMMVyTauB-Q?list=RDbMMVyTauB-Q&t=154 🌹ราตรีย่างคราค่ำคอยย้ำคิด ฝากดวงจิตตราตรึงคะนึงฝัน เธอหน่ายหนีฤดีช้ำเพ้อรำพัน ยามตะวันเลื่อนลาผวาทรวง 🌹กระซิบบอกจันทราฟ้ารอพบ อย่าหลีกห

https://www.youtube.com/watch?v=ppRpDQqrjDY  ♫•*¨*•.¸¸♪ ♡*:･。. +ﾟ*｡:ﾟ+ หนึ่งพันกิโลจาก กทม. เส้นทางห่าง เล่าตำนานอิงอ้างต่างกล่าวขาน มีรูปนามงามเฉล

นอนสะอื้นเดียวดายกายเจ็บหนัก สุดจะหักตาข่มระทมฝืน ปาดน้ำตากอดหมอนนอนกล้ำกลืน จวบล่วงคืนฟ้าสางสว่างพราว สายลมพลิ้วผ่านแผ่วหวานแว่วเสียง ดั่งสำเนียงเคียงคลอล้อลมหนาว สุรีย์ฉายแสงแต้มวับแวมวาว น้ำค้างรา