ขอบอกก่อนเลยนะคะ เรื่องราวที่ทุกคนจะได้อ่านต่อจากนี้คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงและกำลังจะเกิดขึ้นจริง (อีกไม่ช้า) ในชีวิตของลูกผู้หญิงคนนึงค่ะ
จากประสบการณ์ความรักที่สุดระทมของเราตั้งแต่จำความได้คือ แอบรักค่ะ แอบรักมันอย่างเดียวเลย ไม่เคยมีโมเม้นสวีตหวานหรูหราหมาเห่าอะไรกับคนอื่นเค้าหรอก ฟินก็ฟินอยู่คนเดียวข้างเดียว เพลียจริ๊งงง....
เราเคยแอบรักผู้ชายอยู่คนนึงค่ะ ไม่ดิ แค่แอบชอบอ่า ตั้งแต่ม.4 นู้น มาถึงตอนนี้ก็ 6 ปีล่ะ สนุกสนานหรรษามากค่ะ ชอบคนๆเดียว แต่เพื่อนรู้กันทั้งโรงเรียน อาจารย์ประจำชั้นตามมาแซวถึงห้องเรียน พยายามสอบให้ได้เรียนมหาลัยทีเดียวกันกับเค้า แต่สุดท้ายเราได้ แล้วเค้าไม่ได้ 55555 เซอร์ไพร์สเค้าสารพัด ยิ่งกว่ารายการ ศึกน้ำผึ้งพระจันทร์อีกพ่อคุ๊ณณณ!!
เคยคุยผ่านโทรศัพกันสักพักเกือบไปได้สวยละ มีเพื่อนมาบอกเราว่า นายคนนั้นฝากมาบอกว่า รำคาญไม่อยากคุยกะเราแล้ว อินี่ก็เชื่อคนง่ายค่ะ โกรธเค้า งอนเค้า ไม่โทรหาอีกเลย ลบเบอร์ทิ้งด้วย (นี่สิคนจริง) แต่แอบไปเพ้อในสเตตัส MSN แล้วนายคนนั้นก็ทักมาค่ะ ว่า”ถ้าคนที่เธอพูดถึงในสเตตัส MSN เป็นเรา ขอบอกเลยว่า เราไม่ได้พูดนะ อย่าเข้าใจผิด” *0* งานเงิบก็มาค่ะ!! ตอนนั้นตกใจสุดขีด อะไรคือความจริงงง !!! เราก็เลยไปถามเพื่อนที่มาบอกเราค่ะ เพื่อนตอบมาว่า "อ่ออ เรื่องนั้นเราโกหกอ่ะ ขำๆเนอะ " O_O ++ นาทีนั้นเลือดขึ้นหน้าเลยค่ะ อยากจะด่าให้มันลืมทางกลับบ้านเล๊ยยย.....
แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้คุยกะนายคนนั้นอีกนะ เพราะการเชื่อคนง่ายของเราเอง โอเคเป็นบทเรียนไปค่ะ
พอผ่านมาถึงยุค facebook ค่ะ เราก็แอบส่องไปส่องมา พอจะตัดใจทีก็บอกเพื่อนว่า จะลบเฟสเค้าให้หมด ฉันไม่สนใจแล้วผู้ชายคนนี้ แล้วก็ลบเฟสเค้า..... สักพักก็ไปแอดใหม่.... แล้วเค้าก็รับ..... สักพักก็ลบ.... แล้วทนไม่ไหวก็มาแอดใหม่.... แล้วเค้าก็ยังรับ..... มันเป็นวงจรแบบนี้สัก 4-5 รอบ แล้วนายคนนั้นก็ไม่รับแอดเฟสเราอีกเลย (สมน้ำหน้าจริงๆ อิชะนีเวิ่นเว้อ 55555)
เอาเป็นว่าตอนนี้ ณ ปัจจุบันก็ได้เป็นเพื่อนกันในเฟสแล้วนะคะ เพราะอะไรน่ะหรอ?? อ่อ เราทักแชทอาจารย์ประจำชั้นเราไปน่ะ บอกว่าคุยให้หน่อยนะคะอาจารย์ หนูผิดไปแล้ววว 555555 (โคตรปัญญาอ่อนอ่ะ ตอนนั้น*-* ) เรื่องแอบรักสมัยเด็กมีอีกเยอะแยะมากมาย โหดมันฮากว่านี้อีกเยอะ แต่คงต้องทำเป็นซีรีย์อ่ะเราว่า เรื่องพวกนี้ไม่ใช่ว่าอยากจำนะค่ะ แต่มันไม่ลืม 5555555
มาต่อกันที่ปัจจุบันค่ะ ชีวิตเราต้องก้าวไปข้างหน้า พอมาเรียนมหาลัยก็คิดอยู่ตลอดนะว่า เบื่อแล้วการแอบรัก จะไม่รักใครอีกแล้ว แอบรักทีเป็น4ปี 5ปี 6ปี นี่มันแฮรรี่ พอร์เตอร์หรอคะ มันใช่มั๊ยคะเนี่ยยยยย!! วันๆในมหาลัยก็หมดไปกับการทำกิจกรรมค่ะ ทำบ้าทำบอมันทุกงาน แล้วเวลาในมหาลัยก็ผ่านไปเร็วมาก
จนมาถึงปี2 เทอม2 ค่ะ.......
ด้วยความที่เรียนโง่มากระดับนึง ยิ่งเรียนพวกวิชาที่ไม่ถนัดแต่มหาลัยบังคับแล้วนี่ ยิ่งโง่คูณ3 คูณ4 คูณ5 คูณ6 คูณ7 เท่ากันเลยค่ะ ก็เลยไปตีเนียนทักคนที่เรียนเก่งที่สุดในเซค แล้วให้เค้าติวให้ ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรนะคะ เพราะเค้าเป็นรุ่นพี่ แล้วอยู่คณะที่ถือว่ามีทัศนคติโหดอยู่พอควรในมหาลัยเรา ก็เลยคิดว่าไม่น่าจะสปาร์คกันได้ ตอนมาติวก็มีรุ่นพี่คนนั้นที่เก่งๆ แล้วก็มีเพื่อนเค้าอีกคนมาติวด้วยค่ะ ติวผ่านไปก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะคะ จนสอบเสร็จ เราก็ได้แอดเฟสพี่ที่ติวให้เรา+เพื่อนของเค้าด้วยค่ะ ตามประสาคนเคยรู้จักกัน ไม่ได้คิดอะไรเลยยย......
แต่พอเพื่อนเค้ารับแอด เราก็มีโอกาสเข้าไปดูรูปนุ้นนี้นั่น ก็แบบเอ่อ.. น่ารักดีเนอะ เอ่อ...เป็นนักบาสด้วย เอ่อ... รูปนี้ยิ้มสวยจัง เอ่อ... ชอบจัง >///< เอ๊ย!
พอความรู้สึกมันเริ่มจะบานปลายละ เราก็รีบหักดิบตัวเองทันที ไม่เอาแล้ว ไม่อยากแอบรักใครอีกแล้วว Y.Y ก็ไม่ไปส่องเฟสเค้าอีกเลย แต่ก็มีเรื่องให้ต้องคุยแชทกันอยู่เรื่อย เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงที่บ้านเมืองเราวุ่นวายทางการเมืองมากๆ ก็มีคณะนู้นนี่นั่นมาเยอะแยะ เกิดเหตุการณ์นุ้นนี้นั่นหลายอย่าง ด้วยความที่เค้าเรียนคณะเกี่ยวกับด้านพวกนี้อยู่ละ ก็เลยทักไปถามอยู่บ่อยๆ ก็มีโอกาสได้คุยกัน ก็เริ่มเปิดมุมองให้เราเห็นพี่เค้าในมุมต่างๆมากขึ้น พี่เค้าเป็นที่ปรึกษาให้เราได้ในหลายเรื่องๆ คุยเล่นเฮฮาอะไรได้หมด แต่อาจจะมีโหดๆบ้างช่วงหลังๆที่เราเรียนทำข่าวการเมือง ก็ไปหาแหล่งข่าวจากพี่เค้า มีอะไรก็ถามเค้า แต่แบบเราไม่รู้เรื่องจริงๆ ก็เลยถามแบบพวกไม่รู้เรื่อง - -!! พี่เค้าต่อว่าเราหลายอย่างเลยนะ ทำไมไม่รู้ อย่างนุ้น อย่างนี้ คือเราก็คิดในใจว่า นี่ถ้ากรูรู้จะมาถามเมิงมั๊ยคะเนี่ยยย ตอนนั้นอารมณ์เสียสุดๆ แบบผู้ชายคนนี้แบดบอยว่ะ ปากร้าย ฉันจะไม่คุยด้วยแล่ว (เอาอีกแล้วค่ะ ประโยคแบบนี้ ความคิดแบบนี้ มันคุ้นๆเหมือนตอนเด็กเนอะ 55555)
สุดท้าย ก็เป็นอย่างที่ทุกคนคิดไว้ค่ะ อินี่ก็หาเรื่องไปถามเค้าอยู่ตล๊อดตลอด 55555 แล้วก็โดนด่ามาตลอด เราก็ยิ้มรับไว้ค่ะ แต่พี่เค้าไม่เห็นหรอก เพราะคุยกันในแชท 5555 จนบางทีพี่เค้าก็บอกว่า ถ้าไม่อยากอารมณ์เสีย ก็ให้ไปเสิจกูเกิล แต่คือทุกคนเข้าใจป่ะ? ว่าถามกูเกิลก็ได้ แต่เราอยากถามพี่เค้ามากกว่าอ่า ไม่เข้าใจหรอว่ะเรื่องแค่นี้!!!!! แต่เราก็มีความสุขนะ เวลาได้คุยกับเค้า มันบอกไม่ถูกอ่าา มันอยากหาเรื่องมาคุยกับเค้าทุกวัน แบบนี้เค้าเรียกว่า(แอบ)รักหรือป่าวอ่ะ ?? *0* 5555555
และแล้วเราก็เข้าสู่โหมดแอบรักอย่างเต็มตัวอีกครั้ง.... แต่ครั้งนี้เราโตขึ้น ไม่งี่เง่า วู่วามเหมือนตอนเด็ก จะทำอะไรก็คิดแล้วคิดอีก นานๆทักไปที คุยกันสั้นๆ มันแบบไม่อยากให้เค้ารู้ตัวว่าเราชอบอ่ะ มันรู้สึกว่า ถ้าเค้ารู้ว่าเราชอบ เดี๋ยวจะคุยกันยากอีก นุ้นนี่นั่นหลายอย่าง ก็เลยเลือกเก็บความรู้สึกไว้ดีกว่า
แล้วเวลาคุยกันนะ เราก็จะยิงมุกฮาๆไปให้พี่เค้าได้ขำบ้าง พี่เค้าก็ส่ง
มา แหมม เงิบเลยค่ะ ไม่พอค่ะ เวลาพิมอะไรยาวๆ คมๆ หวังว่าพี่เค้าต้องตอบกลับมาว่า เหยดดด หรือบ้าบออะไรสักอย่าง สุดท้ายก็ส่ง
คุยอะไรไป ถามไรไปก็
โอ๊ยยย จะถูกใจไรนักหนาว่ะ มีใครให้มากกว่าอีนิ้วนี้มั๊ยค่ะ ??????? เราเลยเป็นโรคเกลียด
อีนิ้วนี้ไปเลย
จนตอนนี้พี่เค้าเรียนเก่งมาก จบ3ปีครึ่ง ก็เลยได้ใช้ชีวิตทำงานก่อนใครเลย เราก็ไม่ค่อยได้เจอพี่เค้าแล้ว (โถ่ววว น่าจะเจอกันตั้งแต่เราปี1เนอะ 555555)
พี่เค้าเรียนเก่ง ได้เกียรตินิยม ฝึกงานสถานฑูต โปรไฟล์ดี๊ดีอ่า *0* พอหันมาดูเรา โอ้ววว ขุ่นพระ หญ้าที่ปากนี่เจ้าได้แต่ทุ่งใดมา 55555
มันดูไม่คู่ควรกันเลยสักนิด (โคตรคิดไปไกล จริงๆ เมิงไม่มีโอกาสได้คู๋กับเค้าอยู่ละ - -*)
พี่เค้าเเป็นเหมือนท่านเจ้าคุณ เรามันก็แค่นางทาสในเรือนเบี้ย
พี่เค้าเป็นเหมือนเทพบุตร เรามันก็แค่ดอกหญ้าในสวนหลังบ้าน (เดี๋ยวนะ !! นี่ดูหนังมากไปป่ะ )
ชีวิตจริงมันไม่เหมือนในหนังหรอก มันไม่รันทดขนาดนั้นหรอกเว่ย สู้ดิว่ะ อย่างน้อย ถ้าพี่เค้าเป็นเจ้าชาย เราก็ได้เป็น ..... ควายให้เค้านั่งเลยนะเว่ย 55555
(มันแตกต่างจากตอนเมิงไม่สู้ตรงไหนว่ะ - -* ) เมื่อคิดได้อย่างนั้น เราก็คงจะปล่อยวาง ทำใจให้สงบ และเร่งพัฒนาตัวเองดิว่ะ !!!!!
จริงๆเราก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกหน่า กิจกรรมที่อุส่าพร่ำทำมาก็เยอะแยะ ถึงจะไม่เน้นสร้างงานวิชาการ แต่เรื่องความบันเทิงมีพร้อมเสมอ ทุกข์เมื่อไหร่ก็แวะมา 7-11 (มันใช่มั๊ย? 555) เห็นป่ะเราปัญญาอ่อนงี้อ่า ดูไม่มีความเป็นผู้ใหญ่เลยอ่า เรียนก็จะจบอยู่แล้ว (หวังเรียนจบกับเค้าด้วยนะเว่ยย ไม่ใช่ขี้ๆ ) ดูยังไร้ทิศทางเป้าหมายในชีวิตอยู่เลยอ่ะ ทุกวันนี้ก็ได้แต่เก็บความรู้สึกไว้ไม่กล้าบอก และคิดว่าจะไม่บอก ปล่อยให้มันหายไปอย่างช้าๆ .....
จนเมื่อวันก่อน ฝนตกเว่ย แล้วเราก็ฝัน มันเป็นฝันที่โคตรกระทบจิตใจเราสุดๆ ตื่นมานี่เหงือท่วม ใจเต้นแรง และคิดว่า เราต้องทำอะไรสักอย่างแล้ววว!!!
(เดี๋ยวมาต่อนะ ลืมไปว่า ต้มมาม่าอยู่ในครัว ตอนนี้ผ่านมา 2 ช่วงโมงได้แล้ว มาม่าคงสุกพอดีเนอะ *0* )
มาแชร์ประสบการณ์ (แอบ) รักแบบเกรียนๆกันดีกว่าค่ะ
จากประสบการณ์ความรักที่สุดระทมของเราตั้งแต่จำความได้คือ แอบรักค่ะ แอบรักมันอย่างเดียวเลย ไม่เคยมีโมเม้นสวีตหวานหรูหราหมาเห่าอะไรกับคนอื่นเค้าหรอก ฟินก็ฟินอยู่คนเดียวข้างเดียว เพลียจริ๊งงง....
เราเคยแอบรักผู้ชายอยู่คนนึงค่ะ ไม่ดิ แค่แอบชอบอ่า ตั้งแต่ม.4 นู้น มาถึงตอนนี้ก็ 6 ปีล่ะ สนุกสนานหรรษามากค่ะ ชอบคนๆเดียว แต่เพื่อนรู้กันทั้งโรงเรียน อาจารย์ประจำชั้นตามมาแซวถึงห้องเรียน พยายามสอบให้ได้เรียนมหาลัยทีเดียวกันกับเค้า แต่สุดท้ายเราได้ แล้วเค้าไม่ได้ 55555 เซอร์ไพร์สเค้าสารพัด ยิ่งกว่ารายการ ศึกน้ำผึ้งพระจันทร์อีกพ่อคุ๊ณณณ!!
เคยคุยผ่านโทรศัพกันสักพักเกือบไปได้สวยละ มีเพื่อนมาบอกเราว่า นายคนนั้นฝากมาบอกว่า รำคาญไม่อยากคุยกะเราแล้ว อินี่ก็เชื่อคนง่ายค่ะ โกรธเค้า งอนเค้า ไม่โทรหาอีกเลย ลบเบอร์ทิ้งด้วย (นี่สิคนจริง) แต่แอบไปเพ้อในสเตตัส MSN แล้วนายคนนั้นก็ทักมาค่ะ ว่า”ถ้าคนที่เธอพูดถึงในสเตตัส MSN เป็นเรา ขอบอกเลยว่า เราไม่ได้พูดนะ อย่าเข้าใจผิด” *0* งานเงิบก็มาค่ะ!! ตอนนั้นตกใจสุดขีด อะไรคือความจริงงง !!! เราก็เลยไปถามเพื่อนที่มาบอกเราค่ะ เพื่อนตอบมาว่า "อ่ออ เรื่องนั้นเราโกหกอ่ะ ขำๆเนอะ " O_O ++ นาทีนั้นเลือดขึ้นหน้าเลยค่ะ อยากจะด่าให้มันลืมทางกลับบ้านเล๊ยยย.....
แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้คุยกะนายคนนั้นอีกนะ เพราะการเชื่อคนง่ายของเราเอง โอเคเป็นบทเรียนไปค่ะ
พอผ่านมาถึงยุค facebook ค่ะ เราก็แอบส่องไปส่องมา พอจะตัดใจทีก็บอกเพื่อนว่า จะลบเฟสเค้าให้หมด ฉันไม่สนใจแล้วผู้ชายคนนี้ แล้วก็ลบเฟสเค้า..... สักพักก็ไปแอดใหม่.... แล้วเค้าก็รับ..... สักพักก็ลบ.... แล้วทนไม่ไหวก็มาแอดใหม่.... แล้วเค้าก็ยังรับ..... มันเป็นวงจรแบบนี้สัก 4-5 รอบ แล้วนายคนนั้นก็ไม่รับแอดเฟสเราอีกเลย (สมน้ำหน้าจริงๆ อิชะนีเวิ่นเว้อ 55555)
เอาเป็นว่าตอนนี้ ณ ปัจจุบันก็ได้เป็นเพื่อนกันในเฟสแล้วนะคะ เพราะอะไรน่ะหรอ?? อ่อ เราทักแชทอาจารย์ประจำชั้นเราไปน่ะ บอกว่าคุยให้หน่อยนะคะอาจารย์ หนูผิดไปแล้ววว 555555 (โคตรปัญญาอ่อนอ่ะ ตอนนั้น*-* ) เรื่องแอบรักสมัยเด็กมีอีกเยอะแยะมากมาย โหดมันฮากว่านี้อีกเยอะ แต่คงต้องทำเป็นซีรีย์อ่ะเราว่า เรื่องพวกนี้ไม่ใช่ว่าอยากจำนะค่ะ แต่มันไม่ลืม 5555555
มาต่อกันที่ปัจจุบันค่ะ ชีวิตเราต้องก้าวไปข้างหน้า พอมาเรียนมหาลัยก็คิดอยู่ตลอดนะว่า เบื่อแล้วการแอบรัก จะไม่รักใครอีกแล้ว แอบรักทีเป็น4ปี 5ปี 6ปี นี่มันแฮรรี่ พอร์เตอร์หรอคะ มันใช่มั๊ยคะเนี่ยยยยย!! วันๆในมหาลัยก็หมดไปกับการทำกิจกรรมค่ะ ทำบ้าทำบอมันทุกงาน แล้วเวลาในมหาลัยก็ผ่านไปเร็วมาก
จนมาถึงปี2 เทอม2 ค่ะ.......
ด้วยความที่เรียนโง่มากระดับนึง ยิ่งเรียนพวกวิชาที่ไม่ถนัดแต่มหาลัยบังคับแล้วนี่ ยิ่งโง่คูณ3 คูณ4 คูณ5 คูณ6 คูณ7 เท่ากันเลยค่ะ ก็เลยไปตีเนียนทักคนที่เรียนเก่งที่สุดในเซค แล้วให้เค้าติวให้ ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรนะคะ เพราะเค้าเป็นรุ่นพี่ แล้วอยู่คณะที่ถือว่ามีทัศนคติโหดอยู่พอควรในมหาลัยเรา ก็เลยคิดว่าไม่น่าจะสปาร์คกันได้ ตอนมาติวก็มีรุ่นพี่คนนั้นที่เก่งๆ แล้วก็มีเพื่อนเค้าอีกคนมาติวด้วยค่ะ ติวผ่านไปก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะคะ จนสอบเสร็จ เราก็ได้แอดเฟสพี่ที่ติวให้เรา+เพื่อนของเค้าด้วยค่ะ ตามประสาคนเคยรู้จักกัน ไม่ได้คิดอะไรเลยยย......
แต่พอเพื่อนเค้ารับแอด เราก็มีโอกาสเข้าไปดูรูปนุ้นนี้นั่น ก็แบบเอ่อ.. น่ารักดีเนอะ เอ่อ...เป็นนักบาสด้วย เอ่อ... รูปนี้ยิ้มสวยจัง เอ่อ... ชอบจัง >///< เอ๊ย!
พอความรู้สึกมันเริ่มจะบานปลายละ เราก็รีบหักดิบตัวเองทันที ไม่เอาแล้ว ไม่อยากแอบรักใครอีกแล้วว Y.Y ก็ไม่ไปส่องเฟสเค้าอีกเลย แต่ก็มีเรื่องให้ต้องคุยแชทกันอยู่เรื่อย เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงที่บ้านเมืองเราวุ่นวายทางการเมืองมากๆ ก็มีคณะนู้นนี่นั่นมาเยอะแยะ เกิดเหตุการณ์นุ้นนี้นั่นหลายอย่าง ด้วยความที่เค้าเรียนคณะเกี่ยวกับด้านพวกนี้อยู่ละ ก็เลยทักไปถามอยู่บ่อยๆ ก็มีโอกาสได้คุยกัน ก็เริ่มเปิดมุมองให้เราเห็นพี่เค้าในมุมต่างๆมากขึ้น พี่เค้าเป็นที่ปรึกษาให้เราได้ในหลายเรื่องๆ คุยเล่นเฮฮาอะไรได้หมด แต่อาจจะมีโหดๆบ้างช่วงหลังๆที่เราเรียนทำข่าวการเมือง ก็ไปหาแหล่งข่าวจากพี่เค้า มีอะไรก็ถามเค้า แต่แบบเราไม่รู้เรื่องจริงๆ ก็เลยถามแบบพวกไม่รู้เรื่อง - -!! พี่เค้าต่อว่าเราหลายอย่างเลยนะ ทำไมไม่รู้ อย่างนุ้น อย่างนี้ คือเราก็คิดในใจว่า นี่ถ้ากรูรู้จะมาถามเมิงมั๊ยคะเนี่ยยย ตอนนั้นอารมณ์เสียสุดๆ แบบผู้ชายคนนี้แบดบอยว่ะ ปากร้าย ฉันจะไม่คุยด้วยแล่ว (เอาอีกแล้วค่ะ ประโยคแบบนี้ ความคิดแบบนี้ มันคุ้นๆเหมือนตอนเด็กเนอะ 55555)
สุดท้าย ก็เป็นอย่างที่ทุกคนคิดไว้ค่ะ อินี่ก็หาเรื่องไปถามเค้าอยู่ตล๊อดตลอด 55555 แล้วก็โดนด่ามาตลอด เราก็ยิ้มรับไว้ค่ะ แต่พี่เค้าไม่เห็นหรอก เพราะคุยกันในแชท 5555 จนบางทีพี่เค้าก็บอกว่า ถ้าไม่อยากอารมณ์เสีย ก็ให้ไปเสิจกูเกิล แต่คือทุกคนเข้าใจป่ะ? ว่าถามกูเกิลก็ได้ แต่เราอยากถามพี่เค้ามากกว่าอ่า ไม่เข้าใจหรอว่ะเรื่องแค่นี้!!!!! แต่เราก็มีความสุขนะ เวลาได้คุยกับเค้า มันบอกไม่ถูกอ่าา มันอยากหาเรื่องมาคุยกับเค้าทุกวัน แบบนี้เค้าเรียกว่า(แอบ)รักหรือป่าวอ่ะ ?? *0* 5555555
และแล้วเราก็เข้าสู่โหมดแอบรักอย่างเต็มตัวอีกครั้ง.... แต่ครั้งนี้เราโตขึ้น ไม่งี่เง่า วู่วามเหมือนตอนเด็ก จะทำอะไรก็คิดแล้วคิดอีก นานๆทักไปที คุยกันสั้นๆ มันแบบไม่อยากให้เค้ารู้ตัวว่าเราชอบอ่ะ มันรู้สึกว่า ถ้าเค้ารู้ว่าเราชอบ เดี๋ยวจะคุยกันยากอีก นุ้นนี่นั่นหลายอย่าง ก็เลยเลือกเก็บความรู้สึกไว้ดีกว่า
แล้วเวลาคุยกันนะ เราก็จะยิงมุกฮาๆไปให้พี่เค้าได้ขำบ้าง พี่เค้าก็ส่ง
จนตอนนี้พี่เค้าเรียนเก่งมาก จบ3ปีครึ่ง ก็เลยได้ใช้ชีวิตทำงานก่อนใครเลย เราก็ไม่ค่อยได้เจอพี่เค้าแล้ว (โถ่ววว น่าจะเจอกันตั้งแต่เราปี1เนอะ 555555)
พี่เค้าเรียนเก่ง ได้เกียรตินิยม ฝึกงานสถานฑูต โปรไฟล์ดี๊ดีอ่า *0* พอหันมาดูเรา โอ้ววว ขุ่นพระ หญ้าที่ปากนี่เจ้าได้แต่ทุ่งใดมา 55555
มันดูไม่คู่ควรกันเลยสักนิด (โคตรคิดไปไกล จริงๆ เมิงไม่มีโอกาสได้คู๋กับเค้าอยู่ละ - -*)
พี่เค้าเเป็นเหมือนท่านเจ้าคุณ เรามันก็แค่นางทาสในเรือนเบี้ย
พี่เค้าเป็นเหมือนเทพบุตร เรามันก็แค่ดอกหญ้าในสวนหลังบ้าน (เดี๋ยวนะ !! นี่ดูหนังมากไปป่ะ )
ชีวิตจริงมันไม่เหมือนในหนังหรอก มันไม่รันทดขนาดนั้นหรอกเว่ย สู้ดิว่ะ อย่างน้อย ถ้าพี่เค้าเป็นเจ้าชาย เราก็ได้เป็น ..... ควายให้เค้านั่งเลยนะเว่ย 55555
(มันแตกต่างจากตอนเมิงไม่สู้ตรงไหนว่ะ - -* ) เมื่อคิดได้อย่างนั้น เราก็คงจะปล่อยวาง ทำใจให้สงบ และเร่งพัฒนาตัวเองดิว่ะ !!!!!
จริงๆเราก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกหน่า กิจกรรมที่อุส่าพร่ำทำมาก็เยอะแยะ ถึงจะไม่เน้นสร้างงานวิชาการ แต่เรื่องความบันเทิงมีพร้อมเสมอ ทุกข์เมื่อไหร่ก็แวะมา 7-11 (มันใช่มั๊ย? 555) เห็นป่ะเราปัญญาอ่อนงี้อ่า ดูไม่มีความเป็นผู้ใหญ่เลยอ่า เรียนก็จะจบอยู่แล้ว (หวังเรียนจบกับเค้าด้วยนะเว่ยย ไม่ใช่ขี้ๆ ) ดูยังไร้ทิศทางเป้าหมายในชีวิตอยู่เลยอ่ะ ทุกวันนี้ก็ได้แต่เก็บความรู้สึกไว้ไม่กล้าบอก และคิดว่าจะไม่บอก ปล่อยให้มันหายไปอย่างช้าๆ .....
จนเมื่อวันก่อน ฝนตกเว่ย แล้วเราก็ฝัน มันเป็นฝันที่โคตรกระทบจิตใจเราสุดๆ ตื่นมานี่เหงือท่วม ใจเต้นแรง และคิดว่า เราต้องทำอะไรสักอย่างแล้ววว!!!
(เดี๋ยวมาต่อนะ ลืมไปว่า ต้มมาม่าอยู่ในครัว ตอนนี้ผ่านมา 2 ช่วงโมงได้แล้ว มาม่าคงสุกพอดีเนอะ *0* )