ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ
คือเราเป็นคนที่ชอบพูดหักหน้าคนอื่นไปแบบไม่รู้ตัว แล้วมาก็นึกได้ที่หลังแล้วมันทำให้เพื่อนที่คุยๆกันอยู่รู้สึกแย่และกร่อย เรียกได้ว่า เป็นสันดานเราเลยก็ได้ค่ะ เป็นปัญหาใหญ่กับเรามาก เพราะทำให้เพื่อนไม่อยากที่จะยุ่งกับเรา ไม่ได้แสดงออกว่ารังเกียจหรือไม่พูดคุยด้วยน่ะค่ะ แต่เป็นการนิ่งเฉยกับเรา ไม่ว่าเราจะพยายามเข้าหามากแค่ แต่เหมือนกับว่ามีเส้นบางๆที่เพื่อนขีดกั้นเราไว้ไม่ให้เข้ากลุ่มด้วย ก็เข้าใจน่ะว่า ไม่ได้ตั้งใจ อันที่จริง ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ อาจเป็นเพราะตัวเราด้วยที่ไม่กล้าจะพูดกับเพื่อนตรงๆเลยว่า เราก็อยากเข้ากลุ่มด้วยน่ะ ที่บอกว่าเหมือนเพื่อนกั้นไว้น่ะ ก็คือ อย่างชวนไปกินข้าวน่ะค่ะ เขาเลือกที่จะชวนคนอื่นไปเลยทั้งๆที่เรานั่งอยู่ด้วยนั่งอยู่ข้างๆเลยด้วยซ้ำ แต่เขาไม่แม้แต่หันมาถามเราเลย ว่าหิวไหม? กินข้างยัง? อาจเป็นเพราะนิสัยเราด้วยที่ชอบจัดการตัวเองแบบรวดเร็ว ทำเองคนเดียว ในความคิดของเราน่ะ เราคิดว่าเราเป็นคนที่มีภาพลักษณ์ดูนิ่งๆเฉยๆเงียบๆ ระเบียบจัดมาก เป็นคนที่เป๊ะมาก ทำให้เพื่อนไม่ค่อยที่จะเข้าหาเรา แต่ความจริงแล้ว เราเป็นคนขี้กลัวมากกกกก กลัวว่าถ้าไม่ทำตามกฎระเบียบ จะโดนว่า โดนด่า โดนทำโทษ หรือแม้แต่การโดนมองว่าไม่ดี เรากลัวมากกก เราทนไม่ค่อยได้ จึงทำตามแบบเป๊ะๆ จำได้ว่าเคยมีเพื่อนคนหนึ่งพูดกับเราว่า ไม่ต้องเป๊ะมากก็ได้ ทำให้เราเริ่มกลัวอีกว่า ถ้าเป๊ะมากเพื่อนจะไม่ชอบ แล้วเราก็ไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้ว จะต้องเป๊ะเท่าไหนหย่อนเท่าไหน เราไม่รู้จริงๆ กลับมาเรื่องอาการของเพื่อนต่อ คือวไม่ใช่ว่าเราเข้าไปคุยด้วยแล้วเพื่อนจะไม่คุยด้วยน่ะ ก็คุยแต่ว่าเหมือนแค่คุยเฉพาะแค่เรื่องที่เราถามแล้วก็จบ เหมือนถามคำตอบคำเลย เราก็ไม่กล้าที่จะคุยต่อ เพราะก็เพื่อนรำคาญแล้วรู้สึกไม่ดี
กลับมาที่หัวข้อดีว่า เรื่องการพูดหักหน้าคนอื่นน่ะ คือเราน่ะอยากพูดให้มันตลกด้วยล่ะ แต่มันไม่ตลกแล้วยังทำให้รู้สึกแย่ด้วย อีกกรณีหนึ่งคือ พูดไปโดยไม่คิด
เราไม่รู้จะทำยังไงดี ตอนนี้เรากลัวที่จะพูดมาก เพราะกลัวว่าถ้าเราพูดออกไปแล้วจะกลายเป็นหักหน้าคนอื่นหรือเปล่า
เราไม่กล้าที่จะพูดเลยได้แต่เงียบไว้ทั้งๆที่มีคำพูดมากมายที่อยากพูดด้วยแต่กลัว กลายเป็นเรานั่งฟังอย่างเดียวแล้วก็ได้แต่ตอบในใจ
มันรู้สึกแย่มาก ที่เพื่อนน่ะทำเฉยกับเรา
เลยอยากขอคำแนะนำหน่อยน่ะค่ะ ว่าเราควรจะทำตัวอย่างไรดีพูดอย่างไรดีเพราะปัญหามันอยู่ที่เราจริงๆ
เราแค่อยากได้เพื่อนเลือกจะเข้ามาคุยกับเราแล้วไม่จากไปเท่านั้งเอง อาจไม่ต้องเป็นซี้ที่สุดแต่เราแค่ไม่อยากโดนลืม
ถ้าเราเลือกใช้คำที่ผิดพลาดหรือไม่ดีประการใดขอโทษ ณ ที่แห่งด้วยค่ะ
ทำอย่างไรดีค่ะถึงจะแก้นิสัยชอบพูดหักหน้าคนอื่นได้ค่ะ?
คือเราเป็นคนที่ชอบพูดหักหน้าคนอื่นไปแบบไม่รู้ตัว แล้วมาก็นึกได้ที่หลังแล้วมันทำให้เพื่อนที่คุยๆกันอยู่รู้สึกแย่และกร่อย เรียกได้ว่า เป็นสันดานเราเลยก็ได้ค่ะ เป็นปัญหาใหญ่กับเรามาก เพราะทำให้เพื่อนไม่อยากที่จะยุ่งกับเรา ไม่ได้แสดงออกว่ารังเกียจหรือไม่พูดคุยด้วยน่ะค่ะ แต่เป็นการนิ่งเฉยกับเรา ไม่ว่าเราจะพยายามเข้าหามากแค่ แต่เหมือนกับว่ามีเส้นบางๆที่เพื่อนขีดกั้นเราไว้ไม่ให้เข้ากลุ่มด้วย ก็เข้าใจน่ะว่า ไม่ได้ตั้งใจ อันที่จริง ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ อาจเป็นเพราะตัวเราด้วยที่ไม่กล้าจะพูดกับเพื่อนตรงๆเลยว่า เราก็อยากเข้ากลุ่มด้วยน่ะ ที่บอกว่าเหมือนเพื่อนกั้นไว้น่ะ ก็คือ อย่างชวนไปกินข้าวน่ะค่ะ เขาเลือกที่จะชวนคนอื่นไปเลยทั้งๆที่เรานั่งอยู่ด้วยนั่งอยู่ข้างๆเลยด้วยซ้ำ แต่เขาไม่แม้แต่หันมาถามเราเลย ว่าหิวไหม? กินข้างยัง? อาจเป็นเพราะนิสัยเราด้วยที่ชอบจัดการตัวเองแบบรวดเร็ว ทำเองคนเดียว ในความคิดของเราน่ะ เราคิดว่าเราเป็นคนที่มีภาพลักษณ์ดูนิ่งๆเฉยๆเงียบๆ ระเบียบจัดมาก เป็นคนที่เป๊ะมาก ทำให้เพื่อนไม่ค่อยที่จะเข้าหาเรา แต่ความจริงแล้ว เราเป็นคนขี้กลัวมากกกกก กลัวว่าถ้าไม่ทำตามกฎระเบียบ จะโดนว่า โดนด่า โดนทำโทษ หรือแม้แต่การโดนมองว่าไม่ดี เรากลัวมากกก เราทนไม่ค่อยได้ จึงทำตามแบบเป๊ะๆ จำได้ว่าเคยมีเพื่อนคนหนึ่งพูดกับเราว่า ไม่ต้องเป๊ะมากก็ได้ ทำให้เราเริ่มกลัวอีกว่า ถ้าเป๊ะมากเพื่อนจะไม่ชอบ แล้วเราก็ไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้ว จะต้องเป๊ะเท่าไหนหย่อนเท่าไหน เราไม่รู้จริงๆ กลับมาเรื่องอาการของเพื่อนต่อ คือวไม่ใช่ว่าเราเข้าไปคุยด้วยแล้วเพื่อนจะไม่คุยด้วยน่ะ ก็คุยแต่ว่าเหมือนแค่คุยเฉพาะแค่เรื่องที่เราถามแล้วก็จบ เหมือนถามคำตอบคำเลย เราก็ไม่กล้าที่จะคุยต่อ เพราะก็เพื่อนรำคาญแล้วรู้สึกไม่ดี
กลับมาที่หัวข้อดีว่า เรื่องการพูดหักหน้าคนอื่นน่ะ คือเราน่ะอยากพูดให้มันตลกด้วยล่ะ แต่มันไม่ตลกแล้วยังทำให้รู้สึกแย่ด้วย อีกกรณีหนึ่งคือ พูดไปโดยไม่คิด
เราไม่รู้จะทำยังไงดี ตอนนี้เรากลัวที่จะพูดมาก เพราะกลัวว่าถ้าเราพูดออกไปแล้วจะกลายเป็นหักหน้าคนอื่นหรือเปล่า
เราไม่กล้าที่จะพูดเลยได้แต่เงียบไว้ทั้งๆที่มีคำพูดมากมายที่อยากพูดด้วยแต่กลัว กลายเป็นเรานั่งฟังอย่างเดียวแล้วก็ได้แต่ตอบในใจ
มันรู้สึกแย่มาก ที่เพื่อนน่ะทำเฉยกับเรา
เลยอยากขอคำแนะนำหน่อยน่ะค่ะ ว่าเราควรจะทำตัวอย่างไรดีพูดอย่างไรดีเพราะปัญหามันอยู่ที่เราจริงๆ
เราแค่อยากได้เพื่อนเลือกจะเข้ามาคุยกับเราแล้วไม่จากไปเท่านั้งเอง อาจไม่ต้องเป็นซี้ที่สุดแต่เราแค่ไม่อยากโดนลืม
ถ้าเราเลือกใช้คำที่ผิดพลาดหรือไม่ดีประการใดขอโทษ ณ ที่แห่งด้วยค่ะ