ท้อค่ะ ขอคำปรึกษา เพื่อให้ชีวิตรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

เราซิ่วออกจากคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยชื่อดังที่หนึ่งในต่างจังหวัด เพราะสงสารที่บ้านส่งเราเรียนไม่ไหว เลยตัดสินใจมาทำงานที่ กทม มาอาศัยอยู่กับเพื่อนเพื่อเก็บเงินไว้เรียนต่อในปีการศึกษาหน้า เราพยายามหางานเป็นเวลาเดือนกว่าๆก็ยังหาไม่ได้ จนเงินก้อนแรกที่เอามาจากบ้านนอกหมด ส่วนมากระเริงแสงสีค่ะกินบ่อย ครั้งแรกที่เข้ากรุงเลย เราหมดหนทาง เพื่อนเราและเราจึงอยากหางานที่ได้เงินเป็นรายวัน เพื่อนเราเคยทำงานที่อาบอบนวดเป็นแคชเชียร์ ก็เลยแนะนำให้ไปสมัครงานเป็นนักงานเสิร์ฟในอาบอบนวด เราทำงานที่นั้นได้ สองอาทิตย์แล้วค่ะ ไม่มีวันไหนที่มีความสุขเลย ทั้งเจอจับนม หอมแก้ม จับตูด เราร้องไห้ก็ไม่มีใครเห็นใจเราเลย มีแต่บังคับให้ทำต่อเพราะได้ติบแล้วเอามาหาญให้พวกเสิร์ฟทุกคน ทำงานมาสองอาทิตย์มีเงินประมาณ 3000 อยากย้ายห้องเพราะอยู่กับเพื่อนแล้วไม่โอเค มีปัญหากันบ่อย เลยคิดว่าแยกกันอยู่ดีกว่าเพราะไม่อยากเกลียดกันไปมากกว่านี้แล้ว ตอนนี้เราก็มีน้องค่ะ พ่อเรายังไม่มีเงินพอที่จะเลี้ยงตัวเองเลยดันมีลูกกับเมียใหม่ขึ้นมาอีก เราเองก็ต้องส่งเงินไปให้น้อง  และตอนนี้เราก็กำลังจะไปสอบโทอิคค่ะ เพื่อเอาคะแนนไปยื่นสมัครเป็นพนักงานเสิร์ฟตามโรงแรม หรือ ร้านอาหารดีๆหรูๆสักที ที่เป็นงานบริการดีๆที่ไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ ที่ไหนก็ได้ ที่ไม่ใช่อาบ อบ นวด คือเราอยาก หลุดพ้นจากงานตรงนี้ แต่ก็ทำไม่ได้เพราะถ้หยุดเราก็จะไม่มีเงินส่งน้อง เพราะถ้าไปงานโรงแรมหรืออื่นๆมันก็ต้องได้เงินเป็นรายเดือน กว่าจะได้ น้องเราพ่อเราก็อดตายกันพอดี  อยากหลุดพ้นจากเพื่อนก็ทำไม่ได้ เพราะไม่มีเงินเช่าห้องใหม่อยู่ดี สรุปคือเราก็ต้องทนทำงานนี้ต่อไปหรือคะ ทำทั้งวันคืน มีเวลานอนประมาณ 5 ชั่วโมง ก็ต้องตื่นมาให้เค้าจับนม จับตูด อีกกว่าจะได้เงินแต่ละบาท เวลาอ่านหนังสือสอบใหม่ก็ไม่มี เศร้าชีวิตจัง ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ