อ้ายพวกอังวะ ไยทำกับอ้ายเลาได้เยี่ยงนี้

ครูทองอินเกือบจักฆ่าเอ็งได้อยู่แล้วเชียว ไยจึ่งเอาคุณพระพิสุทธิ์มาเป็นกำบังเยี่ยงนี้เล่า ซ้ำยังแสร้งทำเป็นคนดี อีกมิช้านานดอก เอ็งคงจักถึงฆาตเป็นแน่แท้ แต่วันนี้ก็เป็นวันที่อ้ายกล้านั้นต้องสูญเสียผู

เพลานี้ความสัมพันธ์ของอ้ายศรีแลอ้ายเมืองใจมิใคร่ดีนัก ด้วยอ้ายเมืองใจนั้นไซร้รู้สึกเจ็บทุกคราที่เห็นจันกะพ้อกับอ้ายศรี ทั้งนี้ในอตีตาฉบับก่อน ก็หาได้มีเยี่ยงนี้ไม่ ทั้งอ้ายศรีแลอ้ายเมืองใจมีความสัมพัน

มีหลายฉากที่ประทับใจในวันนี้ ทั้งฉากที่มิตรผู้เสียสละทั้งสี่ ยอมให้อ้ายศรีแลอ้ายเมืองใจหนีไปเอาปืนใหญ่ให้ได้ ส่วนพวกตนก็ได้พลีชีพแทน ต่อจากนั้น ก็เป็นฉากที่อ้ายยศสันต์ปรึกษาเรื่องงานกับนายแม่ นายแม่ไ

ครานั้นพระองค์ผู้ทรงเดช ฟังเหตุขุ่นเคืองเป็นหนักหนา อ้ายหมื่นไวยทำใจอหังการ์ ตกว่าบ้านเมืองไม่มีนาย จะปรึกษาตราสินให้ไม่ได้ จึงทำตามน้ำใจเอาง่ายง่าย ถ้าฉวยเกิดห่าฟันกันล้มตาย อันตรายไพร่เมืองก็เคืองกู

การศึกครานี้กรุงศรีเกณฑ์กรีฑาทัพ เข้าหงสาวดี อันพระยาเกรียติศักด์ คะเนทัพ จับศึกได้ว่า หัวหมู่มุ้ย และ กรมหมื่นสิโรจน์ จักเปนแนวหน้าเข้าประทะทะลวงประตูเมืองเหล่ารามัญ จะหวั่นเพียงกรมหมื่นสิโรจน์แม้นจะ

ฝ่ายข้าศึกยกทัพมา มีเวลาจำกัด หากมิอาจกำหราบอโยธยาได้ทันเวลา เมื่อน้ำเหนือไหลบ่ามา ก็ต้องพ่ายแพ้แก่ตนเป็นแน่แท้ แต่หากเรามัวแต่ตั้งรับ มิยอมสู้ ก็เกรงว่าพม่ารามัญมันจะได้ใจ สุดท้ายอาจจะไม่เป็นผลดีแก่อ

สมแล้ว ที่ปั่นหัวคนในค่าย สมแล้วที่ทำให้หลายชีวิตต้องดับดิ้นไป คนทรยศต่อแผ่นดินเกิด ไฉนเลยจักประสบความสำเร็จแลสมหวังทุกเรื่อง แม้นแผ่นดินเกิด คนร่วมแผ่นดินเดียวกันยังทรยศได้ แล้วนับประสาอะไรกับผู้อื่น

โกงทรัพย์สมบัติของพลอยกับคุณแม่ยังไม่พอ มอมยาเสียจนคุณแม่มีสภาพเหมือนผีดิบ ทั้งยังคบคิดกับอ้ายพวกเจ้าอาณานิคม โกงชาติบ้านเมือง ใส่ร้ายท่านเตี่ยที่เคารพ ไยจึ่งชั่วได้เยี่ยงนี้ เห็นหน้า เห็นการพูดของมืง