เราก็เป็นคนนึงที่ชอบรุ่นพี่นะ ชอบแบบโครตนานนนถ้านับจากวันนั้นมาถึงวันนี้ก็ประมาน5ปีได้ล้ะ5555555 เราก็ไม่ได้รอพี่เค้านะ รู้ไงว่ายังไงเค้ากูคงไม่หันมาชอบเราหรอกเห้ออออ
ตอนนั้นเราอยู่ม.1พี่เค้าอยุ่ม.2เราเจอพี่เค้าที่งานกีฬางานนึง พี่เค้าเป็นไรด์แมน(เด็กเก็บลูกวอลเล่) มองเเวบแรกคือแบบรู้สึกดีอ้ะแลัวตั้งแต่วันนั้นก็จะมองหาแต่พี่เค้ามาโรงเรียนเช้าๆเพื่อที่จะได้มาเจอ แถมยังแอบรอตอนพี่เค้าซ้อมกีฬาอีก คอยให้เพื่อนเอาขนมเอาดอกไม้ไปให้แต่ไม่ให้เค้ารู้ว่าเป็นเรา ช่วงนั้นโครตบ้าพี่เค้าเลย ตอนนั้นพี่เค้าเป็นนักกีฬาแล้ววันกีฬาสีพี่เค้าเป็นตัวแทนไปวิ่งคบเพลิง แล้วอยู่ๆเราก็เป็นไรไม่รู้น้ำตาไหลออกมาเฉยเลย พอเพื่อนถามว่าเป็นอะไรเราก็บอกว่ากูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะกูรู้สึกตื้นตันยังไงบอกไม่ถูก พอตอนพี่เค้าจะจบเรานี่ใจหายเลย ต่อไปจะมาโรงเรียนเช้าไปทำไมว้ะในเมื่อพี่เค้าก็ไม่อยู่ล้ะแต่ในช่วงที่พี่เค้าออกไปแล้วเรารู้ว่าชีวิตมันก่อยมากกก ไม่มีสีสันเลย
ยอมรับว่าช่วงนั้นเราเกือบจะเลิกชอบพี่เค้าไปแล้ว เรามัวแต่ยุ่งกับการหาที่เรียนใหม่เพราะจะจบม.3 เหตุการณ์ที่จะเล่าต่อไปนี้บอกเลยว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญจริงถ้าอยากฟังต่อเดี๋ยวมาเขียนต่อนะค้ะ ย้ำว่ามันคือเรื่องจริงโน้ะ