เรื่องมีอยู่ว่า เราชื่อมีน จบใหม่ทำงานทันที ตัวเรามีแฟนอยู่แล้ว แต่ด้วยความที่เราทำงานไกลแฟนมาก แฟนจึงขอเลิกกับเรา เรื่องจึงเริ่มขึ้น
ที่ทำงานที่แรกของมีน มีแต่ผู้ชายสูงอายุกับอายุมากกว่ามีนทั้งนั้น ส่วนเพื่อนร่วมงานผู้หญิงก็มีน้อยมากและอายุเกือบ40กันทั้งนั้น
มีนอายุ22 ด้วยความที่เหงาก็คุยกับใครไปเรื่อยแต่ไม่ถึงขั้นไหน คือขอเบอร์ก็ให้แต่ก็ไม่รับสายทุกคน
วันหนึ่งมีนเข้าไปซื้อของในเซเว่นเจอกับพี่อัฐที่หน้าตาก็ใช้ได้แต่การงานมีน มีหน้าที่ดีกว่า คนอื่นในบริษัทเห็นท่าจะปิ๊งปังกันจึงห้ามมีน
เพราะพี่เค้าเตือนว่า คนที่นี่ไม่มีใครไม่มีครอบครัวหรอกนะ เราอย่าไปหลงคารมนะ จะกินน้ำใต้ศอก
เราไม่ฟังการทัดทาน เพราะพี่เค้าสุภาพกับเรามาก ไปส่งมีนกลับบ้านทุกวัน พาไปเดินตลาด จนมีนเคลิ้มจึงบอกชอบพี่อัฐไป สุดท้ายพี่อัฐบอกว่า มีนพี่จะบอกมีนว่าพี่ก็ชอบเรานะแต่เราต้องรู้นะว่าพี่เคยมีลูกแล้ว อึ้ง!! งั้นเราก็อย่าคบกันเลยค่ะ พี่มีเจ้าของแล้ว
พี่อัฐดึงเราเข้าไปกอดแล้วร้องไห้ บอกกับเราว่ามีมีลูกที่เกิดจากความรักแต่คนรักของพี่เค้าไม่ยอมรับพี่ อ้าววว!!!แล้วคือยังไงค่ะ พี่ก็แค่ส่งเสียเลี้ยงดูเค้าแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนานเกือบ2ปีแล้ว เรายิ้มและยอมรับได้
เราก็คบกับไปจนจะ7เดือน พี่อัฐก็มาบอกเราว่า มีนเมียพี่ท้องได้5เดือนแล้ว งง!!ร้องไหเลยค่ะ พี่เค้าบอกว่าพี่ไม่ได้บอกว่าพี่มีเมียใหม่แล้วแต่แม่หาให้นะ พี่ไม่ได้รักเค้าพี่รักมีน คือ!!!!ยังไงอ่ะพี่ พี่มีเมียแล้วมาหลอกมีนทำไม มีนรับได้ที่พี่เคยมีลูก แต่พี่มีเมียคนที่2แล้วทำไมไม่บอก มีนจะได้ไม่บาปที่ไปยุ่งกับพี่อัฐ
เราหายหน้า หลบหน้าพี่อัฐ คอยหลบไม่รับโทรศัพท์เป็นเวลาเกือบ2เดือนกว่าจนเราทำใจได้แล้วว่าที่แล้วมาเราไม่ฟังคนอื่นเตือน
จนวันนั้นเราทำโอ ตั้งแต่ทำงานมาไม่เคยมีโอค่ะ แต่มีงานด่วนต้องรีบสรุปพรุ่งนี้ หัวหน้าจึงมอบหมายให้ทำโอที มันดึกมากเราไม่รู้ว่าพี่อัฐเค้าคอยมองอยู่ ประมาณ3ทุ่มรู้สึกดึกมากแล้ว เพราะบริษัทมีนทำงานเลิกตอน4โมงครึ่ง ในห้องไม่มีใครอยู่แล้วมีนจึงเก็บของกลับบ้าน
เดินออกติ๊ดบัตรที่ป้อมยามแล้วเดินออกหน้าประตู ก็มีมือคนหนึ่งมาฉุดไปที่รถ มันคือมือพี่อัฐ บอกเลยตอนนั้นมือไม้อ่อนมาก พี่เค้าก็อุ้มขึ้นรถไปคุยกัน
จบลงที่เตียง เราร้องไห้บอกพี่ทำอย่างนี้ทำไม มีนลืมพี่ได้แล้ว ำี่อัฐร้องไห้บอก มีนลืมพี่ได้แต่พี่ลืมมีนไม่ได้ พี่มองมีนทุกวัน พี่รู้มีนหลบหน้าพี่ พี่ก็ไม่มาให้เห็นหน้าแต่พี่รู้ว่ามีนทำอะไรทุกอย่าง
สุดท้ายเราก็กลับมาคุยกัน ไปรับไปส่งกัน จนวันหนึ่งหลงจากที่กลับมาคุยกันพี่เค้าจะออกไปทำธุระจึงไลน์หาเราว่า คิดถึง เราก็งง ปกติพอพี่เค้ากลับบ้านจะคุยกันไม่ได้ เราถามว่าคุยได้เหรอ เค้าบอกจะไปทำธุระข้างนอก เราก็คุยๆๆ จนพี่เค้าเงียบไปเราก็ทักไปว่า เงียบอ่ะ สักพักก็ทักว่ามีอะไร เราก็ไม่รู้ทักไปว่าคิดถึง "เราคบกันมานานเท่าไหรแล้ว" เราก็งงจะถามทำไม เราบอกก็7เดือนแล้วรวมทะเลาะกัน2เดือนกว่าก็9เดือนกว่าไง "รักกันมากไหม" ก็ดูแลกันดีทุกอย่างนะ เราตอบ "แล้วเราลีลาดีไหม" เราเริ่มเอ๊ะใจว่าคำพูดเริ่มแปลก เราเลยไม่ตอบแล้วถามพี่อัฐกลับไปว่า พี่อัฐ....มีนถามกลับมั้งนะ "เรากันครังแรกที่ไหน"
สรุปเงียบ จนผ่านไปสักครึ่งชั่วโมง ก็ทักกลับมาว่า พี่เป็นเมียพี่อัฐน้องรู้ไหม "รู้ค่ะ" น้องรู้ไหมว่าพี่กำลังท้องกับพี่อัฐ "รู้ค่ะ" แล้วน้องยังจะ หนูเงียบค่ะ
สักพักมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เราก็รับ นี่พี่หลิวเมียพี่อัฐนะ ค่ะ พี่มีอะไรจะคุยด้วย "แต่หนูไม่มีอะไรจะคุยกับพี่ค่ะ" อย่าเพิ่งวางนะ คุยก่อน "ก็ได้ค่ะ" น้องรักพี่อัฐเหรอ "หนูก็ไม่รู้ค่ะ" แล้วอยากได้พี่อัฐไหม "ไม่เอาหรอกค่ะพี่หลิวท้องอ่ะ อย่าพูดกันอีกเลยนะ หนูจะไม่ยุ่งกับพี่อัฐอีกแล้วค่ะ" น้องทำได้เหรอพี่อัฐบอกรักเรามาก "พี่หลิวค่ะ หนูไม่รู้ว่าความเ-ล-วมันมาได้ไง ตอนนี้หนูผิดไปแล้ว พี่อย่าร้องไห้ดิ" "พี่หลิวค่ะหนูขออะไรพี่อย่างได้ไหม หนูขอให้พี่กับลูกในท้องอโหสิกรรมให้หนู ต่อจากนี้ไปหนูจะไม่ยุ่งกับแฟนพี่อีก หนูจะลาออกจากบริษัทไปให้ไกลๆ หนูจะเปลี่ยนเบอร์ ปิดเฟส ปิดไลน์" ได้พี่อโหิสิกรรมให้มีน มีนก็ต้องเห็นใจลูกพี่นะ "ค่ะพี่หลิว หนูไม่ได้รักพี่อัฐหนูแค่เหงาหนูสำนึกผิดแล้ว"
หลังจากเรื่องเมื่อคืนจบ มีนก็ยื่นใบลาออกกับหัวหน้า เพื่อนร่วมงานบอกจะไปไหนอยู่กันก่อน มีนบอกพี่ๆค่ะ มีนได้งานที่ใหม่ค่ะ แล้วมีนก็ได้รับอนุมัติให้ออกอีก1เดือนข้างหน้า แต่ช่วงเวลา1เดือนมีนเครียร์งานแล้วไม่ได้คุยกับพี่อัฐเพราะเราหลบหน้าพี่เค้า ทำอะไรไม่เป็นเวลา ป้องกันพี่อัฐตาม พี่เค้าก็ให้คนเอาจดหมายมาให้ "ทำไมหลบหน้าพี่" เราอยากจบแบบเงียบๆวันสุดท้ายเราขนของเอาที่ไหวกลับ ทุกคนเข้ามาถามว่าไปไหน เพราะเราไปแบบเงียบมาก พี่ๆหน่วยงานอื่นมาพูดน้อยใจเราว่า "ยังไม่ได้คุยกันเลย จะไปแล้ว"
เราเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่เราดีใจที่เราได้ขอพี่หลิวกับลูกในท้องพี่เค้าอโหสิกรรม เราคิดว่าเป็นเวรกรรมที่เราไปทำให้เค้าเสียใจ เราจึงไปปฎิบัติธรรมที่วัดหลวงพ่อจรัล เพื่อแผ่เมตตาขออโหสิกรรม เรื่องนี้ผ่านมาแล้ว2ปีจากวันที่เราลาออก ปัจจุบันเราก็รู้สึกผิดอยู่และเราก็ยังกรวดน้ำคว่ำขันให้พี่อัฐ เวลาผ่านมาพี่เค้ายังคงพยายามตา มเฟสเราจนเจอและทักมา เราถามว่าพี่อัฐสบายดีเหรอ "พี่ไม่สบายหรอก พี่หลิวไม่ให้พี่เต็มที่ พี่ขอทุกวัน" เราก็ตอบ "อืม" พี่อัฐบอกอยากเจอมีนอ่ะ มีนไปมีนไม่บอกพี่เลย มีนใจร้ายมาก "พี่อัฐ...เราจบกรรมไม่ดีกันแค่นี้เหอะนะ มีนมีแฟนใหม่แล้ว" เราโกหกไป "มีนมีแฟนแล้วเราก็เ-อ-ากันได้" ได้ไงหล่ะพี่ พี่มีลูกมีเมียนะลืมเหรอ "ทีตอนพี่บอกมีนว่าพี่มีเมียท้องแล้วมีนยังให้พี่เลย" เออพี่มีนขอโทษ ตอนนี้มีนรักและจะซื่อสัตย์กับแฟนลืมเรื่องข งเราแล้วพี่ก็อโหสิกรรมให้มีนนะ มีขอให้พี่ซื่อสัตย์กับพร่หลิวมากๆนะ รักลูกพี่ให้มากนะ
ทุกวันนี้พี่เค้าทักมา มีนก็ไม่ตอบ บ้างครั้งพี่เค้าพิมพ์มาว่า "พี่เหงาพี่อยากเมียไม่ให้" เราก็เงียบไม่ตอบ
เรารู้แค่ว่าต่อไปเราต้องมีแฟนแล้วเราอาจจะโดนนอกใจแบบที่เราไปทำร้ายชีวิตคนอื่นก็ได้ เรารอผลกรรม,ละสวดมนต์ทุกวัน
เมื่อเราเป็นชู้โดยที่ไม่รู้ว่าแฟนเค้ากำลังท้อง
ที่ทำงานที่แรกของมีน มีแต่ผู้ชายสูงอายุกับอายุมากกว่ามีนทั้งนั้น ส่วนเพื่อนร่วมงานผู้หญิงก็มีน้อยมากและอายุเกือบ40กันทั้งนั้น
มีนอายุ22 ด้วยความที่เหงาก็คุยกับใครไปเรื่อยแต่ไม่ถึงขั้นไหน คือขอเบอร์ก็ให้แต่ก็ไม่รับสายทุกคน
วันหนึ่งมีนเข้าไปซื้อของในเซเว่นเจอกับพี่อัฐที่หน้าตาก็ใช้ได้แต่การงานมีน มีหน้าที่ดีกว่า คนอื่นในบริษัทเห็นท่าจะปิ๊งปังกันจึงห้ามมีน
เพราะพี่เค้าเตือนว่า คนที่นี่ไม่มีใครไม่มีครอบครัวหรอกนะ เราอย่าไปหลงคารมนะ จะกินน้ำใต้ศอก
เราไม่ฟังการทัดทาน เพราะพี่เค้าสุภาพกับเรามาก ไปส่งมีนกลับบ้านทุกวัน พาไปเดินตลาด จนมีนเคลิ้มจึงบอกชอบพี่อัฐไป สุดท้ายพี่อัฐบอกว่า มีนพี่จะบอกมีนว่าพี่ก็ชอบเรานะแต่เราต้องรู้นะว่าพี่เคยมีลูกแล้ว อึ้ง!! งั้นเราก็อย่าคบกันเลยค่ะ พี่มีเจ้าของแล้ว
พี่อัฐดึงเราเข้าไปกอดแล้วร้องไห้ บอกกับเราว่ามีมีลูกที่เกิดจากความรักแต่คนรักของพี่เค้าไม่ยอมรับพี่ อ้าววว!!!แล้วคือยังไงค่ะ พี่ก็แค่ส่งเสียเลี้ยงดูเค้าแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนานเกือบ2ปีแล้ว เรายิ้มและยอมรับได้
เราก็คบกับไปจนจะ7เดือน พี่อัฐก็มาบอกเราว่า มีนเมียพี่ท้องได้5เดือนแล้ว งง!!ร้องไหเลยค่ะ พี่เค้าบอกว่าพี่ไม่ได้บอกว่าพี่มีเมียใหม่แล้วแต่แม่หาให้นะ พี่ไม่ได้รักเค้าพี่รักมีน คือ!!!!ยังไงอ่ะพี่ พี่มีเมียแล้วมาหลอกมีนทำไม มีนรับได้ที่พี่เคยมีลูก แต่พี่มีเมียคนที่2แล้วทำไมไม่บอก มีนจะได้ไม่บาปที่ไปยุ่งกับพี่อัฐ
เราหายหน้า หลบหน้าพี่อัฐ คอยหลบไม่รับโทรศัพท์เป็นเวลาเกือบ2เดือนกว่าจนเราทำใจได้แล้วว่าที่แล้วมาเราไม่ฟังคนอื่นเตือน
จนวันนั้นเราทำโอ ตั้งแต่ทำงานมาไม่เคยมีโอค่ะ แต่มีงานด่วนต้องรีบสรุปพรุ่งนี้ หัวหน้าจึงมอบหมายให้ทำโอที มันดึกมากเราไม่รู้ว่าพี่อัฐเค้าคอยมองอยู่ ประมาณ3ทุ่มรู้สึกดึกมากแล้ว เพราะบริษัทมีนทำงานเลิกตอน4โมงครึ่ง ในห้องไม่มีใครอยู่แล้วมีนจึงเก็บของกลับบ้าน
เดินออกติ๊ดบัตรที่ป้อมยามแล้วเดินออกหน้าประตู ก็มีมือคนหนึ่งมาฉุดไปที่รถ มันคือมือพี่อัฐ บอกเลยตอนนั้นมือไม้อ่อนมาก พี่เค้าก็อุ้มขึ้นรถไปคุยกัน
จบลงที่เตียง เราร้องไห้บอกพี่ทำอย่างนี้ทำไม มีนลืมพี่ได้แล้ว ำี่อัฐร้องไห้บอก มีนลืมพี่ได้แต่พี่ลืมมีนไม่ได้ พี่มองมีนทุกวัน พี่รู้มีนหลบหน้าพี่ พี่ก็ไม่มาให้เห็นหน้าแต่พี่รู้ว่ามีนทำอะไรทุกอย่าง
สุดท้ายเราก็กลับมาคุยกัน ไปรับไปส่งกัน จนวันหนึ่งหลงจากที่กลับมาคุยกันพี่เค้าจะออกไปทำธุระจึงไลน์หาเราว่า คิดถึง เราก็งง ปกติพอพี่เค้ากลับบ้านจะคุยกันไม่ได้ เราถามว่าคุยได้เหรอ เค้าบอกจะไปทำธุระข้างนอก เราก็คุยๆๆ จนพี่เค้าเงียบไปเราก็ทักไปว่า เงียบอ่ะ สักพักก็ทักว่ามีอะไร เราก็ไม่รู้ทักไปว่าคิดถึง "เราคบกันมานานเท่าไหรแล้ว" เราก็งงจะถามทำไม เราบอกก็7เดือนแล้วรวมทะเลาะกัน2เดือนกว่าก็9เดือนกว่าไง "รักกันมากไหม" ก็ดูแลกันดีทุกอย่างนะ เราตอบ "แล้วเราลีลาดีไหม" เราเริ่มเอ๊ะใจว่าคำพูดเริ่มแปลก เราเลยไม่ตอบแล้วถามพี่อัฐกลับไปว่า พี่อัฐ....มีนถามกลับมั้งนะ "เรากันครังแรกที่ไหน"
สรุปเงียบ จนผ่านไปสักครึ่งชั่วโมง ก็ทักกลับมาว่า พี่เป็นเมียพี่อัฐน้องรู้ไหม "รู้ค่ะ" น้องรู้ไหมว่าพี่กำลังท้องกับพี่อัฐ "รู้ค่ะ" แล้วน้องยังจะ หนูเงียบค่ะ
สักพักมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เราก็รับ นี่พี่หลิวเมียพี่อัฐนะ ค่ะ พี่มีอะไรจะคุยด้วย "แต่หนูไม่มีอะไรจะคุยกับพี่ค่ะ" อย่าเพิ่งวางนะ คุยก่อน "ก็ได้ค่ะ" น้องรักพี่อัฐเหรอ "หนูก็ไม่รู้ค่ะ" แล้วอยากได้พี่อัฐไหม "ไม่เอาหรอกค่ะพี่หลิวท้องอ่ะ อย่าพูดกันอีกเลยนะ หนูจะไม่ยุ่งกับพี่อัฐอีกแล้วค่ะ" น้องทำได้เหรอพี่อัฐบอกรักเรามาก "พี่หลิวค่ะ หนูไม่รู้ว่าความเ-ล-วมันมาได้ไง ตอนนี้หนูผิดไปแล้ว พี่อย่าร้องไห้ดิ" "พี่หลิวค่ะหนูขออะไรพี่อย่างได้ไหม หนูขอให้พี่กับลูกในท้องอโหสิกรรมให้หนู ต่อจากนี้ไปหนูจะไม่ยุ่งกับแฟนพี่อีก หนูจะลาออกจากบริษัทไปให้ไกลๆ หนูจะเปลี่ยนเบอร์ ปิดเฟส ปิดไลน์" ได้พี่อโหิสิกรรมให้มีน มีนก็ต้องเห็นใจลูกพี่นะ "ค่ะพี่หลิว หนูไม่ได้รักพี่อัฐหนูแค่เหงาหนูสำนึกผิดแล้ว"
หลังจากเรื่องเมื่อคืนจบ มีนก็ยื่นใบลาออกกับหัวหน้า เพื่อนร่วมงานบอกจะไปไหนอยู่กันก่อน มีนบอกพี่ๆค่ะ มีนได้งานที่ใหม่ค่ะ แล้วมีนก็ได้รับอนุมัติให้ออกอีก1เดือนข้างหน้า แต่ช่วงเวลา1เดือนมีนเครียร์งานแล้วไม่ได้คุยกับพี่อัฐเพราะเราหลบหน้าพี่เค้า ทำอะไรไม่เป็นเวลา ป้องกันพี่อัฐตาม พี่เค้าก็ให้คนเอาจดหมายมาให้ "ทำไมหลบหน้าพี่" เราอยากจบแบบเงียบๆวันสุดท้ายเราขนของเอาที่ไหวกลับ ทุกคนเข้ามาถามว่าไปไหน เพราะเราไปแบบเงียบมาก พี่ๆหน่วยงานอื่นมาพูดน้อยใจเราว่า "ยังไม่ได้คุยกันเลย จะไปแล้ว"
เราเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่เราดีใจที่เราได้ขอพี่หลิวกับลูกในท้องพี่เค้าอโหสิกรรม เราคิดว่าเป็นเวรกรรมที่เราไปทำให้เค้าเสียใจ เราจึงไปปฎิบัติธรรมที่วัดหลวงพ่อจรัล เพื่อแผ่เมตตาขออโหสิกรรม เรื่องนี้ผ่านมาแล้ว2ปีจากวันที่เราลาออก ปัจจุบันเราก็รู้สึกผิดอยู่และเราก็ยังกรวดน้ำคว่ำขันให้พี่อัฐ เวลาผ่านมาพี่เค้ายังคงพยายามตา มเฟสเราจนเจอและทักมา เราถามว่าพี่อัฐสบายดีเหรอ "พี่ไม่สบายหรอก พี่หลิวไม่ให้พี่เต็มที่ พี่ขอทุกวัน" เราก็ตอบ "อืม" พี่อัฐบอกอยากเจอมีนอ่ะ มีนไปมีนไม่บอกพี่เลย มีนใจร้ายมาก "พี่อัฐ...เราจบกรรมไม่ดีกันแค่นี้เหอะนะ มีนมีแฟนใหม่แล้ว" เราโกหกไป "มีนมีแฟนแล้วเราก็เ-อ-ากันได้" ได้ไงหล่ะพี่ พี่มีลูกมีเมียนะลืมเหรอ "ทีตอนพี่บอกมีนว่าพี่มีเมียท้องแล้วมีนยังให้พี่เลย" เออพี่มีนขอโทษ ตอนนี้มีนรักและจะซื่อสัตย์กับแฟนลืมเรื่องข งเราแล้วพี่ก็อโหสิกรรมให้มีนนะ มีขอให้พี่ซื่อสัตย์กับพร่หลิวมากๆนะ รักลูกพี่ให้มากนะ
ทุกวันนี้พี่เค้าทักมา มีนก็ไม่ตอบ บ้างครั้งพี่เค้าพิมพ์มาว่า "พี่เหงาพี่อยากเมียไม่ให้" เราก็เงียบไม่ตอบ
เรารู้แค่ว่าต่อไปเราต้องมีแฟนแล้วเราอาจจะโดนนอกใจแบบที่เราไปทำร้ายชีวิตคนอื่นก็ได้ เรารอผลกรรม,ละสวดมนต์ทุกวัน