สวัสดีคะเพื่อนๆชาวพันทิพ เรามีเรื่องรบกวนอยากได้คำปรึกษาแนะนำจากเพื่อนๆ ก่อนอื่นเลยเราเพิ่งโดนแฟนบอกเลิกอย่างชนิดที่ว่าไม่ได้ทันตั้งตัวเลยคะ
เราคบกับเขามาตั้งแต่มัธยมตอนปลายเราเรียนที่เดียวกัน พอเข้ามหาวิทยาลัยเราสอบได้คนละที่เเต่เราก็ยังรักกันดีเหมือนเดิมมีอะไรก็ช่วยเหลือซึ่งกันและกันอาจารย์ของเราและอาจารย์ของเขาก็รู้จักเรา เขาเข้ากับเพื่อนๆของเราได้ดีเพื่อนเราชอบเขาทุกคน ส่วนเราก็เข้ากับเพื่อนเขาได้คะ เราสองคนคบกันอยู่ในสายตาของพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายคะ พ่อแม่ของเรารักเขาเหมือนลูกชายเลยคะ (พอดีที่บ้านมีแต่ลูกสาวเยอะ55555) เวลาเขามาส่งเราที่บ้านพ่อเราก็จะชวนเขามาดื่มเหล้ากันทุกครั้งส่วนเเม่เราทำกับข้าวให้ทานให้เงินค่าขนมอยู่บ่อยๆ ตอนที่เขาบวชพ่อแม่เราเป็นเจ้าภาพให้เลยด้วย พ่อแม่เรารักเขาถึงขนาดที่ว่าเวลาจะไปไหนมาไหนถ้าแฟนเราไม่อนุญาตเราจะไม่ได้ไปเลย (ถึงขนาดนั้นเบยยยย) เรียกได้ว่าทั้งรักทั้งไว้ใจ ส่วนตัวเราเองเราก็รักเขามากกกกไว้ใจและให้เกียรติเขาไม่โทรจิกโทรตามว่าทำไรที่ไหน ไม่เช็คอะไรเลย เพราะเขาไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้แถมเราเป็นแฟนคนแรกของเขาอีกด้วย ที่เรารักเขามากขนาดนี้เพราะว่าก่อนที่เราจะมาเจอกับเราเราเคยโดนผู้ชายหลอกให้รักพอเรารักที่นี้็ก็ชอบตบตีเวลาทำไรไม่ได้ดังใจเขา ตอนนั้นที่เขาเลิกไปเราโล่งอกแต่ก็เข็ดกับนิสัยผู้ชายคิดว่าชอบใช้ความรุนแรง จนเรามาเจอเขาเขามารักษาแผลให้ฉันและทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่าผู้ชายก็ไม่ได้เลวไปหมดทุกคน ตอนแรกเราคบกับเขาไปงั้นๆเองเเต่กาลเวลาได้พิสูจน์แล้วว่าผู้ชายคนนี้จริงใจเสมอต้นเสมอปลาย แถมพ่อแม่เราก็รักเขาเราเลยยอมเปิดใจรับรักของเขา เราคบกันมานานถึง 8 ปี เพื่อนๆก็บอกเราเสมอว่าเราได้แฟนดีจังอยากมีบ้าง ให้เราดูแลเขาให้ดีๆ และตลอดเวลาที่คบกันเรา2 คนผ่านอะไรมากด้วยกันมากกมายทั้งแม่เขาไม่ชอบเราเราก็พิสูจน์ตัวเองจนเเม่เขายอมรับผ่านปัญหามาด้วยกันมากมายทั้งความสุขความทุกข์ มีอะไรเรา2คนจะพูดคุยกันเสมอๆ นานๆทีเราทีเรา2คนจะทะเลาะกันสักครั้ง เพราะไม่ชอบใจอะไรก็จะบอกจะปรับตัวกันอยู่ตลอด พอเรา2 คนเรียนจบก็เข้าสู่วัยทำงานเราก็ยังรักกันดีแม้เวลาเจอกันจะน้อยลง แต่เรื่องไม่ดาดฝันก็ได้เกิดขึ้นเมื่อวันหนึ่งเรานึกสนุกเข้าไปดู Facebook ที่เราสมัครให้เขา ซึ่งปกติเราก็ไม่เช็คเลย เราก็เจอเขาคุยกับรุ่นน้องคนหนึ่งแบบคล้ายๆคนเป็นแฟนกันเลย เราเห้นก็ไม่ได้หึงหรืออะไร เราก็ถามเขาตรงๆเลยว่าน้องคนนั้นใครหรือคะ เขาก็ตอบว่ารุ่นน้องไม่มีไรหรอก เขามาปรึกษาเรื่องแฟนเขา (แฟนเขาเป็นทอมคะ) เขาทะเลาะกันมาไรงี้ เราบอกตรงๆว่าไม่ได้หึงนะเราก็บอกว่าสงสารน้องเขาเนอะ ดีแระที่ตัวเองให้คำปรึกษาน้องจะได้ไม่เครียด เราก็ไม่ได้คิดไร แต่หลังๆเวลาเจอกันเขาจะชอบพูดถึงน้องเขาบ่อยมาก เราก็ไม่ได้คิดไร จนกระทั่งวันหนึ่งเราไปเที่ยวกันตามปกติเขาก็มาส่งที่บ้านเหมือนเคย แล้วเขาก็กลับบ้านไป เขาถึงบ้านก็โทรมาบอกว่า เราเลิกกันนะ เวลานั้นเราคิดว่าเขาแกล้งแน่ๆเลย เพราะแฟนเราเป็นคนกวนๆอ่าคะชอบอ้ำชอบแกล้ง สารพัด พอคุยกันสักพักเราก็รู้ว่าเขาไม่ได้แกล้งแต่เขาพูดจริงๆคะเรานี้ร้องไห้ไม่กินไม่นอนเลยคะเสียใจมาก จนเราทนไม่ไหวว่านี้เป็นเรื่องจริงรือแกล้ง เราก็ตัดสินใจโทรไปหาเพื่อนเขา ตอนแรกเพื่อนเขาก็ไม่เชื่อเหมือนกัน เพื่อนเขาว่าอาจจะเครียดเรื่องงานหรืออะไรก็ได้ เพื่อนเขาบอกจะไปคุยให้ ปรากฏว่าเขาบอกเพื่อนเขาว่าไม่ได้มีใครแค่เบื่อๆสับสน แต่บอกเรามีคนอื่น พออีกวันต่อมาเขาก็โทรมาต่อว่าเราว่าไปเล่าให้เพื่อนเขาฟังทำไม คือเขาอยากเลิกกับเราเงียบๆไงคะ เรายิ่งจิตตกไปกันใหญ่เราก็อยากรู้ว่ามันเกิดไรขึ้นระหว่างเรากันแน่ เราก็ปฏิบัติการตามล่าหาความจริง และก็ได้ความจริงว่า เขากับรุ่นน้องคนนั้นสนิทกันมาก (คือเเฟนเราทำงานที่เดียวกับน้องเขา) น้องเขาชอบมาปรึกษาปัญหาหัวใจปรึกษากันยังไงไม่ทราบน้องเขาก็เลิกกับแฟนทอม ส่วนแฟนเราก็เลิกกับเราไปคบกัน ซึ่งก่อนหน้านั้นเขาสองคนแอบคบกันมาสักระยะหนึ่งแล้ว ที่ว่าเวลาอยู่กับเราชอบพูดถึงแต่น้องเขา พอเรารู้ความจริงดังนี้เราหัวใจสลายไม่เป็นอันทำงานลาออกจากงานไม่มีแก่ใจจะทำงาน ไม่อยากอกไปเจอผู้คน วันๆเอาแต่ร้องไห้ เราคิดว่าเรายอมกลับไปคบแฟนคนแรกที่ว่าชอบตบตีเรายังดีเสียกว่า เจ็บแบบนี้มันทรมานกว่าเจ็บกายหลายเท่า น้ำหนักฉันลดไปหลายกี่โหลจาก 55 เหลือแค่ 39 เรารู้สึกทั้งโง่ทั้งเสียใจแค้นใจบอกไม่ถูก ยิ่งแม่พ่อของเราท่านทราบเรื่องพ่อของฉันน้ำตาซึม แม่ของฉันล้มป่วยเลยคะ ทั้งๆที่เขาพูดเองว่าเขาไม่ชอบนอกใจเพราะปัญหาสังคมทุกวันนี้เกิดจากไม่ซื้อสัตย์ต่อกันเขาไม่ชอบเอามากๆๆ แต่ทำไมวันนี้ถึงทำกับเราได้ขนาดนี้ เขาบอกเขาเสียใจและก็ขอโทษแม่เราผ่านโทรศัพท์ไม่ได้บอกเลิกกันต่อหน้า ไม่คิดเลยว่าวันนั้นจะเป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน เพื่อนๆเขาก็ตกใจนะคะที่เขามีคนอื่นแต่ไม่สามารถพูดอะไรได้ เพื่อนเขามาเล่าให้เราฟังว่า เขาคบกับน้องคนนั้นดูแลน้องเขาดีกว่าเรามากมายตามใจทุกอย่าง ตอนคบกับเราเขาไม่ค่อยตามใจ เอาใจน้องคนนี้สารพัด จากปกติเขาเป็นคนติดบ้านไม่ชอบออกไปไหนเขาก็ไม่กลับบ้านเลยอยู่แต่กลับน้องเขา เพื่อนฝูงที่เขาชอบไปสังสรรคเป็นประจำก็เลิกไป อยู่กันแค่สองคนไม่สนใจอะไรใครเลย ทำไมเขาถึงเลือกความพอใจของตัวเองมากกว่าคนที่รักเขามาก ตอนเราคบกับเรานะเราเอาใจใส่สารพัดวันเกิดเขาเราทำเค้กให้ทุกปี แต่เขาไม่เคยซื้อให้เราสักครั้งมีแค่ของขวัญเล็กๆน้อยๆ เขาอยากได้อะไรเราก็ซื้อให้แพงแค่ไหนก็ให้ เขาก็ให้เราเหมือนกันคะแต่ราคาของน้อยกว่าเรามากกเราก็ไม่ว่าอะไร แต่พอคนใหม่ซื้อของดีๆให้ซื้อเค้กวันเกิดให้ วันvalentineเราไม่เคยได้ดอกไม้หรือการ์ดอะไรเลยเขาบอกแค่วันๆหนึ่ง แต่ของน้องคนนั้นได้ช่อดอกไม้ราคาแพงๆสวยๆ มันคืออารายเรารู้สึกว่า8ปีที่ผ่านมามันกระจอกไปเลยเมื่อเอาไปเทียบกับน้องคนนั้น ตอนนี้ฉันฝังใจจนต้องไปพบจิตแพทย์เลยคะ มีคนเข้ามาเราก็ไม่รักบอกปฏิเสธไปทุกคนเลย กลัวความรักมาก เรายอมรับว่าเราคบเขาเราไม่เคยมองใครเลยมีคนมาจีบเราช่วงที่เราคบกับเขาทั้งฐานะทางการศึกษาหรือหน้าตาฐานนะทางการเงินก็ดีกว่าแฟนเราหลายเท่าเราก็ปฏิเสธเขาไป เรารักเขาคนเดียวรักแบบไม่เผื่อใจเลย ขนาดพ่อยังบอกเลยว่าถ้าเขาสึกออกมาและมีหน้าที่การงานดีพ่อจะให้เราจะให้แต่งงานกับเขา แต่ยังไม่ทันไรเขาก็ทิ้งเราไป เหลือเพียงความทรงจำที่เเสนจะเจ็บปวดทรมานจากความรักของฉัน เราอยากขอคำแนะนำกับเพื่อนในที่นี้ว่าเราควรทำยังไรดีตอนนี้ฉันจิตตกมาก ตอนนี้เราเขาวัดทำบุญทุกวันก็ดีขึ้นบ้างแต่ยังไม่100%เพราะเวลาอยู่คนเดียวก็แอบร้องไห้แอบคิดถึงเขา แล้วเวรกรรมมีจริงไหมอยากให้เขารับรู้ความเจ็บปวดที่เขาทำกับเราทำกับครอบครัวของเรา ที่เขาทรยศต่อความรักของเรา ทั้งเนรคุณพ่อแม่ของเรา รบกวนช่วยเหลือเราด้วยนะคะ ตอนนี้เราไม่อยากทำไรเลยคะ มันไม่มีแก่แก่ใจกำลังใจไม่เหลือเลยคะ
ทำไมคนเรามักเลือกความพอใจของตนเองมากกว่าคนที่รักเขา
เราคบกับเขามาตั้งแต่มัธยมตอนปลายเราเรียนที่เดียวกัน พอเข้ามหาวิทยาลัยเราสอบได้คนละที่เเต่เราก็ยังรักกันดีเหมือนเดิมมีอะไรก็ช่วยเหลือซึ่งกันและกันอาจารย์ของเราและอาจารย์ของเขาก็รู้จักเรา เขาเข้ากับเพื่อนๆของเราได้ดีเพื่อนเราชอบเขาทุกคน ส่วนเราก็เข้ากับเพื่อนเขาได้คะ เราสองคนคบกันอยู่ในสายตาของพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายคะ พ่อแม่ของเรารักเขาเหมือนลูกชายเลยคะ (พอดีที่บ้านมีแต่ลูกสาวเยอะ55555) เวลาเขามาส่งเราที่บ้านพ่อเราก็จะชวนเขามาดื่มเหล้ากันทุกครั้งส่วนเเม่เราทำกับข้าวให้ทานให้เงินค่าขนมอยู่บ่อยๆ ตอนที่เขาบวชพ่อแม่เราเป็นเจ้าภาพให้เลยด้วย พ่อแม่เรารักเขาถึงขนาดที่ว่าเวลาจะไปไหนมาไหนถ้าแฟนเราไม่อนุญาตเราจะไม่ได้ไปเลย (ถึงขนาดนั้นเบยยยย) เรียกได้ว่าทั้งรักทั้งไว้ใจ ส่วนตัวเราเองเราก็รักเขามากกกกไว้ใจและให้เกียรติเขาไม่โทรจิกโทรตามว่าทำไรที่ไหน ไม่เช็คอะไรเลย เพราะเขาไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้แถมเราเป็นแฟนคนแรกของเขาอีกด้วย ที่เรารักเขามากขนาดนี้เพราะว่าก่อนที่เราจะมาเจอกับเราเราเคยโดนผู้ชายหลอกให้รักพอเรารักที่นี้็ก็ชอบตบตีเวลาทำไรไม่ได้ดังใจเขา ตอนนั้นที่เขาเลิกไปเราโล่งอกแต่ก็เข็ดกับนิสัยผู้ชายคิดว่าชอบใช้ความรุนแรง จนเรามาเจอเขาเขามารักษาแผลให้ฉันและทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่าผู้ชายก็ไม่ได้เลวไปหมดทุกคน ตอนแรกเราคบกับเขาไปงั้นๆเองเเต่กาลเวลาได้พิสูจน์แล้วว่าผู้ชายคนนี้จริงใจเสมอต้นเสมอปลาย แถมพ่อแม่เราก็รักเขาเราเลยยอมเปิดใจรับรักของเขา เราคบกันมานานถึง 8 ปี เพื่อนๆก็บอกเราเสมอว่าเราได้แฟนดีจังอยากมีบ้าง ให้เราดูแลเขาให้ดีๆ และตลอดเวลาที่คบกันเรา2 คนผ่านอะไรมากด้วยกันมากกมายทั้งแม่เขาไม่ชอบเราเราก็พิสูจน์ตัวเองจนเเม่เขายอมรับผ่านปัญหามาด้วยกันมากมายทั้งความสุขความทุกข์ มีอะไรเรา2คนจะพูดคุยกันเสมอๆ นานๆทีเราทีเรา2คนจะทะเลาะกันสักครั้ง เพราะไม่ชอบใจอะไรก็จะบอกจะปรับตัวกันอยู่ตลอด พอเรา2 คนเรียนจบก็เข้าสู่วัยทำงานเราก็ยังรักกันดีแม้เวลาเจอกันจะน้อยลง แต่เรื่องไม่ดาดฝันก็ได้เกิดขึ้นเมื่อวันหนึ่งเรานึกสนุกเข้าไปดู Facebook ที่เราสมัครให้เขา ซึ่งปกติเราก็ไม่เช็คเลย เราก็เจอเขาคุยกับรุ่นน้องคนหนึ่งแบบคล้ายๆคนเป็นแฟนกันเลย เราเห้นก็ไม่ได้หึงหรืออะไร เราก็ถามเขาตรงๆเลยว่าน้องคนนั้นใครหรือคะ เขาก็ตอบว่ารุ่นน้องไม่มีไรหรอก เขามาปรึกษาเรื่องแฟนเขา (แฟนเขาเป็นทอมคะ) เขาทะเลาะกันมาไรงี้ เราบอกตรงๆว่าไม่ได้หึงนะเราก็บอกว่าสงสารน้องเขาเนอะ ดีแระที่ตัวเองให้คำปรึกษาน้องจะได้ไม่เครียด เราก็ไม่ได้คิดไร แต่หลังๆเวลาเจอกันเขาจะชอบพูดถึงน้องเขาบ่อยมาก เราก็ไม่ได้คิดไร จนกระทั่งวันหนึ่งเราไปเที่ยวกันตามปกติเขาก็มาส่งที่บ้านเหมือนเคย แล้วเขาก็กลับบ้านไป เขาถึงบ้านก็โทรมาบอกว่า เราเลิกกันนะ เวลานั้นเราคิดว่าเขาแกล้งแน่ๆเลย เพราะแฟนเราเป็นคนกวนๆอ่าคะชอบอ้ำชอบแกล้ง สารพัด พอคุยกันสักพักเราก็รู้ว่าเขาไม่ได้แกล้งแต่เขาพูดจริงๆคะเรานี้ร้องไห้ไม่กินไม่นอนเลยคะเสียใจมาก จนเราทนไม่ไหวว่านี้เป็นเรื่องจริงรือแกล้ง เราก็ตัดสินใจโทรไปหาเพื่อนเขา ตอนแรกเพื่อนเขาก็ไม่เชื่อเหมือนกัน เพื่อนเขาว่าอาจจะเครียดเรื่องงานหรืออะไรก็ได้ เพื่อนเขาบอกจะไปคุยให้ ปรากฏว่าเขาบอกเพื่อนเขาว่าไม่ได้มีใครแค่เบื่อๆสับสน แต่บอกเรามีคนอื่น พออีกวันต่อมาเขาก็โทรมาต่อว่าเราว่าไปเล่าให้เพื่อนเขาฟังทำไม คือเขาอยากเลิกกับเราเงียบๆไงคะ เรายิ่งจิตตกไปกันใหญ่เราก็อยากรู้ว่ามันเกิดไรขึ้นระหว่างเรากันแน่ เราก็ปฏิบัติการตามล่าหาความจริง และก็ได้ความจริงว่า เขากับรุ่นน้องคนนั้นสนิทกันมาก (คือเเฟนเราทำงานที่เดียวกับน้องเขา) น้องเขาชอบมาปรึกษาปัญหาหัวใจปรึกษากันยังไงไม่ทราบน้องเขาก็เลิกกับแฟนทอม ส่วนแฟนเราก็เลิกกับเราไปคบกัน ซึ่งก่อนหน้านั้นเขาสองคนแอบคบกันมาสักระยะหนึ่งแล้ว ที่ว่าเวลาอยู่กับเราชอบพูดถึงแต่น้องเขา พอเรารู้ความจริงดังนี้เราหัวใจสลายไม่เป็นอันทำงานลาออกจากงานไม่มีแก่ใจจะทำงาน ไม่อยากอกไปเจอผู้คน วันๆเอาแต่ร้องไห้ เราคิดว่าเรายอมกลับไปคบแฟนคนแรกที่ว่าชอบตบตีเรายังดีเสียกว่า เจ็บแบบนี้มันทรมานกว่าเจ็บกายหลายเท่า น้ำหนักฉันลดไปหลายกี่โหลจาก 55 เหลือแค่ 39 เรารู้สึกทั้งโง่ทั้งเสียใจแค้นใจบอกไม่ถูก ยิ่งแม่พ่อของเราท่านทราบเรื่องพ่อของฉันน้ำตาซึม แม่ของฉันล้มป่วยเลยคะ ทั้งๆที่เขาพูดเองว่าเขาไม่ชอบนอกใจเพราะปัญหาสังคมทุกวันนี้เกิดจากไม่ซื้อสัตย์ต่อกันเขาไม่ชอบเอามากๆๆ แต่ทำไมวันนี้ถึงทำกับเราได้ขนาดนี้ เขาบอกเขาเสียใจและก็ขอโทษแม่เราผ่านโทรศัพท์ไม่ได้บอกเลิกกันต่อหน้า ไม่คิดเลยว่าวันนั้นจะเป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน เพื่อนๆเขาก็ตกใจนะคะที่เขามีคนอื่นแต่ไม่สามารถพูดอะไรได้ เพื่อนเขามาเล่าให้เราฟังว่า เขาคบกับน้องคนนั้นดูแลน้องเขาดีกว่าเรามากมายตามใจทุกอย่าง ตอนคบกับเราเขาไม่ค่อยตามใจ เอาใจน้องคนนี้สารพัด จากปกติเขาเป็นคนติดบ้านไม่ชอบออกไปไหนเขาก็ไม่กลับบ้านเลยอยู่แต่กลับน้องเขา เพื่อนฝูงที่เขาชอบไปสังสรรคเป็นประจำก็เลิกไป อยู่กันแค่สองคนไม่สนใจอะไรใครเลย ทำไมเขาถึงเลือกความพอใจของตัวเองมากกว่าคนที่รักเขามาก ตอนเราคบกับเรานะเราเอาใจใส่สารพัดวันเกิดเขาเราทำเค้กให้ทุกปี แต่เขาไม่เคยซื้อให้เราสักครั้งมีแค่ของขวัญเล็กๆน้อยๆ เขาอยากได้อะไรเราก็ซื้อให้แพงแค่ไหนก็ให้ เขาก็ให้เราเหมือนกันคะแต่ราคาของน้อยกว่าเรามากกเราก็ไม่ว่าอะไร แต่พอคนใหม่ซื้อของดีๆให้ซื้อเค้กวันเกิดให้ วันvalentineเราไม่เคยได้ดอกไม้หรือการ์ดอะไรเลยเขาบอกแค่วันๆหนึ่ง แต่ของน้องคนนั้นได้ช่อดอกไม้ราคาแพงๆสวยๆ มันคืออารายเรารู้สึกว่า8ปีที่ผ่านมามันกระจอกไปเลยเมื่อเอาไปเทียบกับน้องคนนั้น ตอนนี้ฉันฝังใจจนต้องไปพบจิตแพทย์เลยคะ มีคนเข้ามาเราก็ไม่รักบอกปฏิเสธไปทุกคนเลย กลัวความรักมาก เรายอมรับว่าเราคบเขาเราไม่เคยมองใครเลยมีคนมาจีบเราช่วงที่เราคบกับเขาทั้งฐานะทางการศึกษาหรือหน้าตาฐานนะทางการเงินก็ดีกว่าแฟนเราหลายเท่าเราก็ปฏิเสธเขาไป เรารักเขาคนเดียวรักแบบไม่เผื่อใจเลย ขนาดพ่อยังบอกเลยว่าถ้าเขาสึกออกมาและมีหน้าที่การงานดีพ่อจะให้เราจะให้แต่งงานกับเขา แต่ยังไม่ทันไรเขาก็ทิ้งเราไป เหลือเพียงความทรงจำที่เเสนจะเจ็บปวดทรมานจากความรักของฉัน เราอยากขอคำแนะนำกับเพื่อนในที่นี้ว่าเราควรทำยังไรดีตอนนี้ฉันจิตตกมาก ตอนนี้เราเขาวัดทำบุญทุกวันก็ดีขึ้นบ้างแต่ยังไม่100%เพราะเวลาอยู่คนเดียวก็แอบร้องไห้แอบคิดถึงเขา แล้วเวรกรรมมีจริงไหมอยากให้เขารับรู้ความเจ็บปวดที่เขาทำกับเราทำกับครอบครัวของเรา ที่เขาทรยศต่อความรักของเรา ทั้งเนรคุณพ่อแม่ของเรา รบกวนช่วยเหลือเราด้วยนะคะ ตอนนี้เราไม่อยากทำไรเลยคะ มันไม่มีแก่แก่ใจกำลังใจไม่เหลือเลยคะ