เชื่อว่าหลายๆคนที่มีแฟน ที่ทั้งต่างความคิด ต่างความฝัน เราก็เหมือนกัน เราอายุ19 แฟนเราอายุ17
เราเรียนการจัดการธุรกิจการบิน ส่วนแฟนก็เรียนจ่าอากาศ
ซึ่งการเรียนของเขา คือ ต้องใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียน จันทร์-ศุกร์ กลับบ้านเสา-อาทิตย์ บางอาทิตย์ก็ไม่ได้กลับ ซึ่งเวลาแทบจะไม่มีให้เลย บางครั้งก็โทรตู้มาหาบ้าง[เขาไม่ให้ใช้โทรศัพท์] แต่ก็นานๆที จะได้คุยกันเฉพาะตอนที่เขากลับบ้าน
ช่วงแรกๆ[โปรโมชั่น] ก็คุยกันดี ทุกๆอย่างดี แต่พอพักหลังๆ อะไรมันก็เริ่มเปลี่ยนไป คุยกันน้อยลง ตอบแชทน้อยลง [มีเวลาตอบคนอื่นแต่ไม่ตอบเรา]

เราก็คิดนะ ทำไมเราต้องทนรอเค้า ในระหว่างที่รอเค้ามีคนผ่านเข้ามามากมาย แต่ก็ไม่เคยสนใจเลย เราก็คิดมาตลอดว่าอยู่โรงเรียนเขาคงเหนื่อย คงอยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง เขาคงอยากอยุ่กับครอบครัว เราพยายามคิดเองในทางที่ดีเพื่อให้ตัวเองไม่คิดมาก แต่ทุกครั้งที่คุยกันเขาจะบอกว่ารักเรา. เป็นห่วงเรา ให้เราดูแลตัวเอง ให้เรารอเขาหน่อยนะ
แต่ที่เราสงสัยและไม่เข้าใจคือ อยุ่ห่างกัน ไม่ค่อยได้คุยกัน เขาไม่คิดถึงเรา อยากคุยกับเราบ้างหรอ?
ทำไมเราถึงมีความสุขที่ได้รอเขาทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้ชัดเจนว่าเขาก็รอเราเหมือนกัน


ควรพอหรือรอต่อไป

ควรพอหรือรอต่อไป?แฟนนักเรียนจ่าอากาศ.
เราเรียนการจัดการธุรกิจการบิน ส่วนแฟนก็เรียนจ่าอากาศ
ซึ่งการเรียนของเขา คือ ต้องใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียน จันทร์-ศุกร์ กลับบ้านเสา-อาทิตย์ บางอาทิตย์ก็ไม่ได้กลับ ซึ่งเวลาแทบจะไม่มีให้เลย บางครั้งก็โทรตู้มาหาบ้าง[เขาไม่ให้ใช้โทรศัพท์] แต่ก็นานๆที จะได้คุยกันเฉพาะตอนที่เขากลับบ้าน
ช่วงแรกๆ[โปรโมชั่น] ก็คุยกันดี ทุกๆอย่างดี แต่พอพักหลังๆ อะไรมันก็เริ่มเปลี่ยนไป คุยกันน้อยลง ตอบแชทน้อยลง [มีเวลาตอบคนอื่นแต่ไม่ตอบเรา]
แต่ที่เราสงสัยและไม่เข้าใจคือ อยุ่ห่างกัน ไม่ค่อยได้คุยกัน เขาไม่คิดถึงเรา อยากคุยกับเราบ้างหรอ?
ทำไมเราถึงมีความสุขที่ได้รอเขาทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้ชัดเจนว่าเขาก็รอเราเหมือนกัน