เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพ ได้เข้าเรียนคณะคอมพิวเตอร์ธุรกิจ
วันปฐมนิเทศ ผมก็มา ม. ปกติ หันซ้ายหันขวาก็ไม่เห็นมีคนรู้จักซักคน พอผมได้เดินเข้าห้องปุ้บ สิ่งแรกที่ได้เห็นคือ
แววตา คู่หนึ่ง ซึ้งทำให้ผมใด้ยืนมองอยู่ชั่วขณะ เธอคนนั้นทำให้ผมบ้าบอและคิดไปไกลครับ
เธอเป็นคนที่น่าสนใจที่สุดในคณะก็ว่าได้ และแล้วเวลาก็ได้ผ่านไปเรื่อยๆจนผมแทบไม่ได้ทำอะไร
พอมีอยู่วันนึง วันนั้นเป็นวันเกิดเธอ ซึ้งบังเอิญผมก็ดันซื้อของขวัญให้เธอซะงั้น ด้วยความใส่ใจอะครับ
พอดีเพื่อนของเธอ คุยกับพวกผมบ่อยๆ เพื่อนของเธอคนนั้นก็รู้ว่าผมชอบ เค้าก็นัดให้ผมหน่ะ เล่นกีต้าอวยพรวันเกิดให้
พร้อมให้ของขวัญ ผมนี้ทำตัวไม่ถูกเลยครับ พอถึงวันจริง ผมก็ใจเต้นรัวๆ คือแบบแค่เห็นหน้าก็ขาอ่อนแล้วครับ
วันนั้นมันก็ผ่านไปด้วยดีแหละครับ ผมก็ไม่ได้บอกอะไรเธอ แต่ผมว่าเธอก็คงรู้แหละครับ ว่าผมคิดยังไงกับเธอมากแค่ไหน
แล้วเวลาก็ผ่านล่วงเลยไปจนถึง ปี1 เทอม 2 ผมก็คุยแชทกับเธอเหมือนเพื่อนคนนึง ก็คนมันไม่กล้าหนิครับ
แล้วพอมาวันหนึ่ง ผมได้สอบกลางภาคของเทอม 2 เส้ด ได้ไปร้านเหล้าแห่งหนึ่ง ซึ้งผมแค่กินไปแค่แก้วเดียว(ปกติไม่ดื่มครับ)
ผมก็เลยเกิดอาการมึนๆ ด้วยความที่เธอออนอยู่ด้วย ผมก็เลยทักไปถามเธอคนนั้นตรงๆเลยครับ '' .... ลองครบกันไหม ''
คำที่เธอตอบกลับมาก็คือ
เธอ : เห่ย.. เอาจริงดิ๊ เรากลัวเลิกกันไปมันจะมองหน้ากันไม่ติดนะ เรียนห้องเดียวกันด้วย
เป็นเพื่อนกันแหละดีแล้ว สบายใจที่สุด
ผม : ...ไม่ให้โอกาศผมหน่อยหรอ ใจร้ายที่สุด
เธอ : เราไม่ได้ใจร้ายนะ เรากลัวมันจะเสียความเป็นเพื่อนไป ขอโทดน้า TT
ผม : ครับ เข้าใจแล้ว
End ..
แอบชอบเพื่อนมหาลัย คณะเดียวกัน บอกรักเธอไปแล้วด้วยนี้สิ่ Tt
วันปฐมนิเทศ ผมก็มา ม. ปกติ หันซ้ายหันขวาก็ไม่เห็นมีคนรู้จักซักคน พอผมได้เดินเข้าห้องปุ้บ สิ่งแรกที่ได้เห็นคือ
แววตา คู่หนึ่ง ซึ้งทำให้ผมใด้ยืนมองอยู่ชั่วขณะ เธอคนนั้นทำให้ผมบ้าบอและคิดไปไกลครับ
เธอเป็นคนที่น่าสนใจที่สุดในคณะก็ว่าได้ และแล้วเวลาก็ได้ผ่านไปเรื่อยๆจนผมแทบไม่ได้ทำอะไร
พอมีอยู่วันนึง วันนั้นเป็นวันเกิดเธอ ซึ้งบังเอิญผมก็ดันซื้อของขวัญให้เธอซะงั้น ด้วยความใส่ใจอะครับ
พอดีเพื่อนของเธอ คุยกับพวกผมบ่อยๆ เพื่อนของเธอคนนั้นก็รู้ว่าผมชอบ เค้าก็นัดให้ผมหน่ะ เล่นกีต้าอวยพรวันเกิดให้
พร้อมให้ของขวัญ ผมนี้ทำตัวไม่ถูกเลยครับ พอถึงวันจริง ผมก็ใจเต้นรัวๆ คือแบบแค่เห็นหน้าก็ขาอ่อนแล้วครับ
วันนั้นมันก็ผ่านไปด้วยดีแหละครับ ผมก็ไม่ได้บอกอะไรเธอ แต่ผมว่าเธอก็คงรู้แหละครับ ว่าผมคิดยังไงกับเธอมากแค่ไหน
แล้วเวลาก็ผ่านล่วงเลยไปจนถึง ปี1 เทอม 2 ผมก็คุยแชทกับเธอเหมือนเพื่อนคนนึง ก็คนมันไม่กล้าหนิครับ
แล้วพอมาวันหนึ่ง ผมได้สอบกลางภาคของเทอม 2 เส้ด ได้ไปร้านเหล้าแห่งหนึ่ง ซึ้งผมแค่กินไปแค่แก้วเดียว(ปกติไม่ดื่มครับ)
ผมก็เลยเกิดอาการมึนๆ ด้วยความที่เธอออนอยู่ด้วย ผมก็เลยทักไปถามเธอคนนั้นตรงๆเลยครับ '' .... ลองครบกันไหม ''
คำที่เธอตอบกลับมาก็คือ
เธอ : เห่ย.. เอาจริงดิ๊ เรากลัวเลิกกันไปมันจะมองหน้ากันไม่ติดนะ เรียนห้องเดียวกันด้วย
เป็นเพื่อนกันแหละดีแล้ว สบายใจที่สุด
ผม : ...ไม่ให้โอกาศผมหน่อยหรอ ใจร้ายที่สุด
เธอ : เราไม่ได้ใจร้ายนะ เรากลัวมันจะเสียความเป็นเพื่อนไป ขอโทดน้า TT
ผม : ครับ เข้าใจแล้ว
End ..