ตอนนั้นผมอยู่ ป.6 ครับเป็นวันเปิดเทอมพอดีผมกับก็มาโรงเรียนกันตามปรกติเช่นเคยครับ โรงเรียนของผมเข้าก็มีเรียนเสริมหลังจากเรียนวิชาการ
เสร็จแล้วอะครับเข้าก็จะมีหลายวิชาให้เรียน ซึ่งผมก็เลือกไม่ถูกครับว่าจะลงเรียนไรดีแต่เพื่อนผมที่สนิท 5 คนลงเรียนวงดุริยางค์ครับมันมาชวนผม
ผมลงเรียนตามเพิ่อน และมันก็คือจุดเริ่มต้นครับ พอผมลงเรียนสิ่งแรกที่เข้าให้ทำสำหรับเด็กใหม่หัดเป่าพวกกระดาษอะไรไปก่อนปรกติของเด็กใหม่
ครับ ผมได้เป่ามันชื่อว่า ทรอมโบน ครับไอที่มันชักไปชักมาหละครับเพื่อใครไม่รู้55 วันต่อมาผมก็ขึ้นเรียนตามปรกติแต่สิ่งที่ผมเห็นคือ พี่ผญ. คนหนึ่ง
เธอน่ารักมากบอกแค่นี้สำหรับผมครับใครจะคิดยังไงผมไม่รู้แต่ผมว่าเข้าน่ารักมาก ผมบอกกับเพื่อนว่า
ใครว่ะสวยจัง ตอนแรกผมคิดว่าพี่คนนี้น่าจะเป็นเด็กใหม่ผมนี้อยากจะโชว์เลยครับผมทำเป็นเป่าแบบดูเหมือนว่าโหดๆ ไรงี้
แต่พออาจารย์เรียกพี่เข้ามาทำให้ผมแทบจะเงิบเลย เพราะว่าผมเห็นพี่เข้าเป่าเก่งกว่าผมอีก
และที่กุโชว์นี้ยังไงเนี่ย
และพี่เข้าก็ยิ้มมาครับอาจารย์เลยเรียกผทฃมกับพี่มาใกล้ๆ และก็แนะนำให้รู้จัก
พี่เข้า : พี่ชื่อมีนนะ แล้วน้องละ
ผม : ผมเงียบไปนิดนึงและก็ตอบเต้าไปว่า "อ่อๆ ผมชื่อบอลครับ แฮร่ๆ"
พี่เข้า : ชื่อบอลหรอยินดีที่ได้รู้จักนะ
ผมก็ตอบๆเข้าไป ว่า ครับ ๆ มันทำให้ผมนี่เริ่มแอบชอบพี่มีนแล้วครับผมก็เขินๆ ไปและอาจารย์เข้าทักผมว่าเป็นไรหรือแก้มเเดงเชียวผมนิ้จบแก้มตัวเองเลยครับ และอาจารย์ก็บอกว่าจะให้ผมไปฝึกกับพี่มีน โอ็ยยดีใจชิบ และผมก็พยักหน้าและพี่เข้าก็บอกไปฝึกได้แล้วตามมา
ความรู้สึกผมตอนนั้นบอกไม่ถูกเลยครับและผมก็ได้คุยกับครับ
ผม : พี่มีนอยู่ ม. ไรอ่อ
พี่มีน : ม.3 จะ น้องละ
ผม : ป.6 ครับ(ความคิดผมตอนนั้นคืออยากจะโตเท่าพี่เข้าจางโลย)
และก็ถึงเวลาเลิกเรียนจะกลับบ้านครับ ผม ก็ถามพี่เข้าว่าอยู่บ้านแถวไหนพี่เข้าก็บอกว่าอยู่แถวนี้ๆ ผมก็บอกว่าอยู่แถวเดียวกับผมเลยอยากกลับบ้านกับเค้าจังและผมก็เห็นพี่เข้ายิ้มและก็บอกว่าบ้านใกล้กันกลับด้วยกันไหมโหยใจจริงโคตรอยากกลับอะผมก็โกหกพี่เข้าไปว่าวันนี้แม่มารับครับ
พี่เข้าก็ตอบอ่อเคๆ หลังจากวันนั้นมันทำให้ผมกับพี่เขเาคุยกันแบบสนิทแล้ววันเวลาก็มาถึงวันที่ผมจะต้องไป
พ่อกับแม่ผมบอกว่าอยากจะให้ผมไปเรียนที่อื่นๆ ซึ่งผมก็อยู่ ป.6 แล้วซึ่งผมก็คิดไว้อยู่แล้วแต่ผมไม่อยากย้ายเลย
พอถึงวันมาเรียนวันสุดท้ายผมก็เลยเดินตรงเข้าไปหาพี่เข้าและถามว่าพี่จะย้ายโรงเรียนหรือเปล่า
พี่เข้าก็ตอบว่าพี่ย้ายนะไปโรงเรียนศึกษานารี โห่โรงเรียนหญิงล้วนนิหว่าแล้วจะย้ายตามไปยังไงละเนี่ยและพี่เขา้ก็หันหลังไปและผมก็ตะโกนว่า
ผม : โชคดีนะพี่
พี่มีน : เราคงได้เจอกันนะบอลตลอดเวลาพี่รู้สึกดีกับบอลนะ
ผม : ผมชอบพี่นะพี่มีนน
พี่มีน : จะ ขอบคุณนะ คงได้เจอกันนะ
และพี่เข้าก็บายๆ ผมตอนในใจผมคิดว่าเราคงได้เจอกันนะพี่ขอให้ไดเจอพอถึงวันนั้นคงจะดีน่าดูเห้อ ผมก็ได้แค่ดูรูปพี่เข้าและกอดรูปเข้าอย่าง
มีความสุข
และตอนนี้ผมอยู่ ม.2 แล้วเห่อไวจัง ผ่านมา 2 ปีแล้วนะตอนนี้พี่อยู่ไหนเนี่ยมีแฟนแล้วรึยังผมได้แต่แอบคิดถึง
จบแล้วละครับมันเป็นเรื่องที่ผมไม่อยากจะลืมมันจริงๆ อยากเก็บไว้นานๆ ^^
เรี่ยงที่ผมไม่อยากจะลืมครับ ลองมาอ่านดูครับๆ
เสร็จแล้วอะครับเข้าก็จะมีหลายวิชาให้เรียน ซึ่งผมก็เลือกไม่ถูกครับว่าจะลงเรียนไรดีแต่เพื่อนผมที่สนิท 5 คนลงเรียนวงดุริยางค์ครับมันมาชวนผม
ผมลงเรียนตามเพิ่อน และมันก็คือจุดเริ่มต้นครับ พอผมลงเรียนสิ่งแรกที่เข้าให้ทำสำหรับเด็กใหม่หัดเป่าพวกกระดาษอะไรไปก่อนปรกติของเด็กใหม่
ครับ ผมได้เป่ามันชื่อว่า ทรอมโบน ครับไอที่มันชักไปชักมาหละครับเพื่อใครไม่รู้55 วันต่อมาผมก็ขึ้นเรียนตามปรกติแต่สิ่งที่ผมเห็นคือ พี่ผญ. คนหนึ่ง
เธอน่ารักมากบอกแค่นี้สำหรับผมครับใครจะคิดยังไงผมไม่รู้แต่ผมว่าเข้าน่ารักมาก ผมบอกกับเพื่อนว่า
ใครว่ะสวยจัง ตอนแรกผมคิดว่าพี่คนนี้น่าจะเป็นเด็กใหม่ผมนี้อยากจะโชว์เลยครับผมทำเป็นเป่าแบบดูเหมือนว่าโหดๆ ไรงี้
แต่พออาจารย์เรียกพี่เข้ามาทำให้ผมแทบจะเงิบเลย เพราะว่าผมเห็นพี่เข้าเป่าเก่งกว่าผมอีก
และพี่เข้าก็ยิ้มมาครับอาจารย์เลยเรียกผทฃมกับพี่มาใกล้ๆ และก็แนะนำให้รู้จัก
พี่เข้า : พี่ชื่อมีนนะ แล้วน้องละ
ผม : ผมเงียบไปนิดนึงและก็ตอบเต้าไปว่า "อ่อๆ ผมชื่อบอลครับ แฮร่ๆ"
พี่เข้า : ชื่อบอลหรอยินดีที่ได้รู้จักนะ
ผมก็ตอบๆเข้าไป ว่า ครับ ๆ มันทำให้ผมนี่เริ่มแอบชอบพี่มีนแล้วครับผมก็เขินๆ ไปและอาจารย์เข้าทักผมว่าเป็นไรหรือแก้มเเดงเชียวผมนิ้จบแก้มตัวเองเลยครับ และอาจารย์ก็บอกว่าจะให้ผมไปฝึกกับพี่มีน โอ็ยยดีใจชิบ และผมก็พยักหน้าและพี่เข้าก็บอกไปฝึกได้แล้วตามมา
ความรู้สึกผมตอนนั้นบอกไม่ถูกเลยครับและผมก็ได้คุยกับครับ
ผม : พี่มีนอยู่ ม. ไรอ่อ
พี่มีน : ม.3 จะ น้องละ
ผม : ป.6 ครับ(ความคิดผมตอนนั้นคืออยากจะโตเท่าพี่เข้าจางโลย)
และก็ถึงเวลาเลิกเรียนจะกลับบ้านครับ ผม ก็ถามพี่เข้าว่าอยู่บ้านแถวไหนพี่เข้าก็บอกว่าอยู่แถวนี้ๆ ผมก็บอกว่าอยู่แถวเดียวกับผมเลยอยากกลับบ้านกับเค้าจังและผมก็เห็นพี่เข้ายิ้มและก็บอกว่าบ้านใกล้กันกลับด้วยกันไหมโหยใจจริงโคตรอยากกลับอะผมก็โกหกพี่เข้าไปว่าวันนี้แม่มารับครับ
พี่เข้าก็ตอบอ่อเคๆ หลังจากวันนั้นมันทำให้ผมกับพี่เขเาคุยกันแบบสนิทแล้ววันเวลาก็มาถึงวันที่ผมจะต้องไป
พ่อกับแม่ผมบอกว่าอยากจะให้ผมไปเรียนที่อื่นๆ ซึ่งผมก็อยู่ ป.6 แล้วซึ่งผมก็คิดไว้อยู่แล้วแต่ผมไม่อยากย้ายเลย
พอถึงวันมาเรียนวันสุดท้ายผมก็เลยเดินตรงเข้าไปหาพี่เข้าและถามว่าพี่จะย้ายโรงเรียนหรือเปล่า
พี่เข้าก็ตอบว่าพี่ย้ายนะไปโรงเรียนศึกษานารี โห่โรงเรียนหญิงล้วนนิหว่าแล้วจะย้ายตามไปยังไงละเนี่ยและพี่เขา้ก็หันหลังไปและผมก็ตะโกนว่า
ผม : โชคดีนะพี่
พี่มีน : เราคงได้เจอกันนะบอลตลอดเวลาพี่รู้สึกดีกับบอลนะ
ผม : ผมชอบพี่นะพี่มีนน
พี่มีน : จะ ขอบคุณนะ คงได้เจอกันนะ
และพี่เข้าก็บายๆ ผมตอนในใจผมคิดว่าเราคงได้เจอกันนะพี่ขอให้ไดเจอพอถึงวันนั้นคงจะดีน่าดูเห้อ ผมก็ได้แค่ดูรูปพี่เข้าและกอดรูปเข้าอย่าง
มีความสุข
และตอนนี้ผมอยู่ ม.2 แล้วเห่อไวจัง ผ่านมา 2 ปีแล้วนะตอนนี้พี่อยู่ไหนเนี่ยมีแฟนแล้วรึยังผมได้แต่แอบคิดถึง
จบแล้วละครับมันเป็นเรื่องที่ผมไม่อยากจะลืมมันจริงๆ อยากเก็บไว้นานๆ ^^