ทำไมชั้นรักเทอน้อยลง !!!
เพราะชั้นเปลี่ยนไป เพราะเราไม่เข้าใจหรือเพราะเราต่างกันเหลือเกิน
เราคบกันตั้งแต่ ม. 3 จนตอนนี้เราอายุ 26 เทอ 29 เราห่างกันสองปี เทออายุเยอะกว่าเรา คบกันรักกันง๊องแง๊งเรื่อยๆ ยอมรับว่าเราไม่ค่อยเหมือนกันเท่าไหร่ แต่เราก้อรักกันมาได้เป็นเวลานาน เราเคยเลิกๆ หมายถึงห่างๆกันมากกว่าไม่ถึงกับเลิกขาดจากกันเลย แต่มียุครั้งหนึ่งที่คิดว่าเราเลิกกันจิงๆแล้วแหละ หลังจากเราจบปริญญาตรี แล้วกลับมาทำงานที่หนึ่งในภาคใต้ ซึ่งเป็นจังหวัดที่เทอไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ไม่แน่ใจว่าเทอมีปมิะไรกับจังหวัดนี้หรือเปล่า แล้วปัญหามันก้อเกิด เมื่อพ่อของเทอไม่สบายแล้วเทอก้อขอให้เราไปช่วยงานที่บ้านเค้า ซึ่งเราก้อคุยกันว่า เราเพิ่งเริ่มงานที่นี่อีกอย่างก้อมีคนฝากงานให้เราจะให้เราออกมาเลยเค้าก้อเสียชื่ออีก อีกอย่างเราจะไปยุอย่างไร ยังไม่ได้แต่งงานกันเลยชาวบ้านจะมองจะว่าอย่างไร คนอื่นเค้าจะคิดยังไงหลังจากนั้นเทอก้อไม่ติดต่อเรากลับมาอีกเลย เราต่างคนต่างใช้ชีวิต เราทำงานไปได้ประมาณปีกว่าๆเกือบๆสองปี หลังจากนั้นผมเริ่มตืดต่อเทอกลับไปอีกครั้งจนเรากลับมาพูดคุยกันใหม่ แล้วก้อคุยกับพ่อของเค้า พ่อเค้าว่า ถ้ากลับมาคบกันอีกก้อนกลงแต่งงานกันซ่ะไม่ต้องรออพไรแล้ว เพราะลุกสาวแกกือ 29 แระ ฝ่ายพ่อเค้าเป็นคนจัดการทุกอย่างเรียบร้อยเสร็จสรรพกำหนดวันอเไรต่างๆเรียบร้อย แต่เอาเข้าจริงชั้นยังไม่พร้อมที่จะแต่งงานเลย 😥😥😥
มาม่าน่ะ>>> ก่อนหน้างานแต่ง ก่อนหน้านั้น ชั้นไม่พร้อมที่จะแต่งงานเลย แต่ทำไมชั้นไม่พุด เพราะชั้นเป็นคนไม่ร่อยพุดไม่ค่อยบอกว่ารุ้สึกยังไงตอนนั้น นั่นคือสาเหตุหลักๆที่เราเลิกกันในครั้งก่อนๆ ไม่ว่าจะเรื่องการเงิน เรื่องงาน เรื่องสุขภาพ เรื่องความรุ้สึก ทุกอย่างชั้นรุ้ว่าชั้นยังไม่พร้อมที่จะแต่งงาน ฮ่วยยยย!!!!
ปากอมส้นตรีนอะไรว่ะ ปัญหามันเลยมาเกิดตอนนี้ เพราะไม่ได้รุ้สึกรักในงานที่ทำ เพราะไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง ไม่ได้ทำในสิ่งที่อยากจะทำ หรือเพราะเราแต่งงานเพียงแค่เราสำนึกผิดในครั้งที่พ่อเค้าไม่สบายแต่เราไม่ได้อยุ่
ยอมรับตอนนี้ ไม่แน่ใจตัวเองเลยว่ายังรักเค้าเหมือนเมื่อก่อนหรือเปล่า ยอมรับว่าสงสารเค้ามาก ถ้าเราจะไปทำงานที่ๆเราอยากอยุ่ก้อกลัวเค้าลำบาก แต่ให้เราปรับจูนเราก้อลองแล้วน่ะ เราไม่ชอบยุแบบนี้จริงๆ เห้ออออออ ชีวิตไม่ใช่เรื่องง่ายๆไม่ใช่เรื่องล้อเล่น >>>>>ทำไงดี จากไป ในที่ๆเราอยากอยู่เหมือนเราเห็นแก่ตัวเปล่า แต่ถ้าให้อยู่ที่เดิมยอมรับว่าไม่ได้อยู่เพราะใจหรือ อยู่ด้วยใจ เหตุผลกับความรุ้สึก สามัญสำนึกกับสิ่งที่ต้องกระทำ หรือเพราะ. ชั้นไม่ได้รักเทอิหมือนเดิม
รักหรือสำนึกผิดหรือสงสาร😥
เพราะชั้นเปลี่ยนไป เพราะเราไม่เข้าใจหรือเพราะเราต่างกันเหลือเกิน
เราคบกันตั้งแต่ ม. 3 จนตอนนี้เราอายุ 26 เทอ 29 เราห่างกันสองปี เทออายุเยอะกว่าเรา คบกันรักกันง๊องแง๊งเรื่อยๆ ยอมรับว่าเราไม่ค่อยเหมือนกันเท่าไหร่ แต่เราก้อรักกันมาได้เป็นเวลานาน เราเคยเลิกๆ หมายถึงห่างๆกันมากกว่าไม่ถึงกับเลิกขาดจากกันเลย แต่มียุครั้งหนึ่งที่คิดว่าเราเลิกกันจิงๆแล้วแหละ หลังจากเราจบปริญญาตรี แล้วกลับมาทำงานที่หนึ่งในภาคใต้ ซึ่งเป็นจังหวัดที่เทอไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ไม่แน่ใจว่าเทอมีปมิะไรกับจังหวัดนี้หรือเปล่า แล้วปัญหามันก้อเกิด เมื่อพ่อของเทอไม่สบายแล้วเทอก้อขอให้เราไปช่วยงานที่บ้านเค้า ซึ่งเราก้อคุยกันว่า เราเพิ่งเริ่มงานที่นี่อีกอย่างก้อมีคนฝากงานให้เราจะให้เราออกมาเลยเค้าก้อเสียชื่ออีก อีกอย่างเราจะไปยุอย่างไร ยังไม่ได้แต่งงานกันเลยชาวบ้านจะมองจะว่าอย่างไร คนอื่นเค้าจะคิดยังไงหลังจากนั้นเทอก้อไม่ติดต่อเรากลับมาอีกเลย เราต่างคนต่างใช้ชีวิต เราทำงานไปได้ประมาณปีกว่าๆเกือบๆสองปี หลังจากนั้นผมเริ่มตืดต่อเทอกลับไปอีกครั้งจนเรากลับมาพูดคุยกันใหม่ แล้วก้อคุยกับพ่อของเค้า พ่อเค้าว่า ถ้ากลับมาคบกันอีกก้อนกลงแต่งงานกันซ่ะไม่ต้องรออพไรแล้ว เพราะลุกสาวแกกือ 29 แระ ฝ่ายพ่อเค้าเป็นคนจัดการทุกอย่างเรียบร้อยเสร็จสรรพกำหนดวันอเไรต่างๆเรียบร้อย แต่เอาเข้าจริงชั้นยังไม่พร้อมที่จะแต่งงานเลย 😥😥😥
มาม่าน่ะ>>> ก่อนหน้างานแต่ง ก่อนหน้านั้น ชั้นไม่พร้อมที่จะแต่งงานเลย แต่ทำไมชั้นไม่พุด เพราะชั้นเป็นคนไม่ร่อยพุดไม่ค่อยบอกว่ารุ้สึกยังไงตอนนั้น นั่นคือสาเหตุหลักๆที่เราเลิกกันในครั้งก่อนๆ ไม่ว่าจะเรื่องการเงิน เรื่องงาน เรื่องสุขภาพ เรื่องความรุ้สึก ทุกอย่างชั้นรุ้ว่าชั้นยังไม่พร้อมที่จะแต่งงาน ฮ่วยยยย!!!!
ปากอมส้นตรีนอะไรว่ะ ปัญหามันเลยมาเกิดตอนนี้ เพราะไม่ได้รุ้สึกรักในงานที่ทำ เพราะไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง ไม่ได้ทำในสิ่งที่อยากจะทำ หรือเพราะเราแต่งงานเพียงแค่เราสำนึกผิดในครั้งที่พ่อเค้าไม่สบายแต่เราไม่ได้อยุ่
ยอมรับตอนนี้ ไม่แน่ใจตัวเองเลยว่ายังรักเค้าเหมือนเมื่อก่อนหรือเปล่า ยอมรับว่าสงสารเค้ามาก ถ้าเราจะไปทำงานที่ๆเราอยากอยุ่ก้อกลัวเค้าลำบาก แต่ให้เราปรับจูนเราก้อลองแล้วน่ะ เราไม่ชอบยุแบบนี้จริงๆ เห้ออออออ ชีวิตไม่ใช่เรื่องง่ายๆไม่ใช่เรื่องล้อเล่น >>>>>ทำไงดี จากไป ในที่ๆเราอยากอยู่เหมือนเราเห็นแก่ตัวเปล่า แต่ถ้าให้อยู่ที่เดิมยอมรับว่าไม่ได้อยู่เพราะใจหรือ อยู่ด้วยใจ เหตุผลกับความรุ้สึก สามัญสำนึกกับสิ่งที่ต้องกระทำ หรือเพราะ. ชั้นไม่ได้รักเทอิหมือนเดิม