ความรักของหนุ่มวิศวะกับสาวแพทย์แผนไทย (ขอคำแนะนำกับรักครั้งนี้)

ก่อนอื่นขอเกริ่นก่อนเลยน่ะครับว่าผมเป็นนักศึกษาชั้นปีสุดท้ายแล้ว(วิดวะ) ผมได้แอบไปหลงรักผู้หญิงคนนึงซึ่งเป็นรุ่นเดียวกันต่างคณะกัน(แพทย์แผนไทย)เธอเรียบร้อยและนิสัยดีมาก ซึ่งผมก็ได้ทำกับพูดคุยและทักทายเค้าไปทุกวัน(ทางเฟส)คอยซื้อขนมให้ ซื้อยาให้เมื่อเค้าไม่สบาย เรียกได้ว่ารู้แลเค้าอย่างดีเลยแหละครับ หลังจากที่ได้พูดคุยอยู่ประมาณ 2 สัปดาห์กว่า ผมก็ได้ทำการขอเบอร์โทรศัพท์เค้าปรากฏว่า เขาบอกเค้าขอคุยทางเฟสก่อนล่ะกัน ตัวผมก็บอกว่าไม่เป็นรัยครับไว้วันหลังเราจะลองขอเบอร์เธอใหม่น่ะ พร้อมกับคำขอโทษที่ผมคิดว่ามันเร็วไปด้วยกับการขอเบอร์เพียง 2 สัปดาห์ที่ได้คุยกัน และอยู่ๆก็มีข้อความตอบกลับทางเฟสขึ้นมาจากเธอทันทีเลยว่า "ขอโทษด้วยน่ะ เรามีแฟนแล้ว" ผมถึงกับอึ้งและสตั๊นไปพักใหญ่ แต่เธอก็บอกว่ายินดีที่ได้รู้จักผมน่ะแถมยังบอกว่าเราคุยกันแบบ "เพื่อน" ได้ไหม ผมก็ด้วยความที่กำลังสตั๊นและด้วยผู้พ้ายแพ้ก็ตอบกลับไปว่า "อึ้ม ได้เราก็ยินดีที่จะคุยกันเป็นเพื่อน" (แต่ทั้งๆในใจไม่อยากเป็นแค่เพื่อน) หลังจากนั่นผมก็เลยถามกลับเค้าไปว่าแฟนเธอเรียนที่มหาลัยเดียวกันกับเราสองคนด้วยรึป่าว เธอก็ตอบผมมาว่า"ป่าว" ผมก็เลยบอกไปว่ายินดีด้วยน่ะ(ตามธรรมเนียมคนอกหัก) แล้วก็ได้ถามต่อไปว่า งั่นก็แสดงว่าคบกันมานานแล้วอ่ะดิ๊ เธอก็ตอบมาว่า "ร็จักกันมานานแล้วแต่เพิ่งมาคบกันอีกทั้งอยู่ไกลกัน" เมื่อได้ยินประโยคนี้ไม่รู้ทำมัยถึงรู้สึกดีใจขึ้นมานิดๆ(แอบร้าย) หลังจากผมอกหักในคืนนั่น วันรุ่งขึ้นเราหน้าวอลผมก็เต็มไปด้วยกระทู้ที่ผมตั้งขึ้นจากการไปเข้าวัดทำบุญเริ่มสิ่งใหม่ๆบ้างถ่ายรูปพระอาทิตย์ตกที่ทะเลบ้างโพสเพลงอกหักบ้าง เรียกได้ว่าวันเดียวปาได้3กระทู้ ทั้งๆที่นานๆผมจะโพสหน้าเฟสสักครั้ง คืนถัดมาเธอก็เหมือนว่าได้เข้าไปอ่านหน้าwallผม เธอก็ได้โพสหน้าเฟสเธอเองว่า"ขอโทษน่ะ" ไอ้เราพอเห็นที่เค้าโพสก็เลยรีบทักเฟสเค้าไปทันทีทั้งๆที่บทสนธนาของเราสองคนได้เว้นว่างไปหนึ่งวันเต็มๆจากการที่ถูกปฏิเสธรัก ผมก็ได้ทักไปว่า"ไม่เป็นรัยอย่าคิดมาก" พร้อมทั้งการเบี่ยงเบนประเด็นไปประเด็นอื่นว่าหวัดที่เป็นอยู่จากการว่ายน้ำเมื่อสองสามวันก่อนหายยัง เพื่อไม่อยากให้เธอกังวลเรื่องของการที่เธอปฏิเสธรักผม เธอก็บอกผมมาว่าอาการก็ดีขึ้นแล้วแหละแต่ยังว่ายน้ำไม่ได้เลยอีกทั้งใกล้สอบว่ายน้ำแล้ว ผมเมื่อได้ยินคำนั่นก็ถามเธอไปว่าเราก็เคยเรียนว่ายน้ำมาเมื่อตอนซัมเมอร์น่ะอีกทั้งได้บอกว่าไม่ยากจะให้เราไปสอนก็ได้น่ะ เอาที่เธอสะดวก แต่เธอก็ตอบกลับมาว่าได้สอนเราหน่อยน่ะ (ผมก็ดีใจที่ได้มีโอกาสใกล้ชิดกับเธออีกครั้ง แต่ในใจแมร่งเธอปฏิเสธเราไปแล้วนิ๊หวา) หลังจากจบการสนธนาในคืนนั่นผมก็ได้ไปสอนเธอว่ายน้ำจริงๆจนวันนี้เราได้ไปว่ายน้ำด้วยกันถึงสองครั้งแล้วอีกทั้งเราก็ได้กลับมาคุยกันทุกวันเหมือนเดิมเธอก็มีการตอบโต้บทสนธนาตลอด อีกทั้งเมื่อผมได้กลับบ้านผมก็แอบซื้อขนมมาฝากเธอ(ยังตัดใจไม่ได้) แต่ในทุกๆคืนเราก็มีการสนธนากันตามปกติว่าทำไรอยู่ ทานข้าวยัง วันนี้เหนื่อยไหม เพลงนี้ที่ส่งไปเคยฟังยัง เป็นต้น เธอก็ตอบและสนธนากลับมาทุกครั้งอย่างดีเรื่องก็มีประมาณนี้แหละครับ

ปล.1 เค้าไปไหนมาไหนคนเดียวบ่อย ทานข้าวคนเดียวก็บ่อย(เคยถามเค้าขณะทานข้าวด้วยกัน เค้ากลับตอบว่าชินแล้ว)
ปล.2 เค้ากับแฟนเค้าไม่ค่อยมีอะไรที่หวานกันมากบนหน้าเฟส เรียกได้ว่านี้ก็ 3 เดือนแล้วของการคบกันของเค้าสองคน เพิ่งได้เห็นเพียงแค่กระทู้เดียว(ไม่รู้ฝ่ายชายจริงจังแค่ไหน),(ผมเป็นห่วงเธอมาก)
ปล.3 ด้วยความห่างไกลของเค้าและแฟน เธอก็ไม่ได้มีการคุยโทรศพท์หาแฟนบ่อยแต่ก็มีบ้าง (ข้อมูลจากรูมเมทเธอ)

จากเรื่องและเหตุการดังกล่าวเพื่อนๆคิดว่าผมควรทำยังไงต่อดีครับจะสานความสำพันธ์ต่อในฐานะเพื่อนไปก่อนส่วนเรื่องอนาคตค่อยว่ากัน หรือ ควรที่จะถอนตัวแล้วก็คิดว่าเป็นได้แค่เพื่อน เพื่อนๆคิดว่าผมควรทำยังไงดี อีกทั้งอยากจะรู้ว่าตอนนี้ในใจเธอคิดอะไรอยู่ ผมวางตัวไม่ถูกว่าควรอยู่ในฐานะอะไร และสุดท้ายนี้ ความคิดผมน่ะ "โตๆกันแล้วใครๆก็อยากมีรักแท้และรักสุดท้าย" อันนี้ผมคิดถูกไหม(ต่างคนก็ต่างมีวุฒิภาวะ) ผมควรไปต่อหรือไม่ และควรวางตัวในฐานะอะไร ช่วยแนะนำผมหน่อยน่ะครับ ผมรักเธอมากจริงๆ ขอบคุณครับ