ลุยญี่ปุ่นทริปแรกในชีวิต...ทริปนี้เพื่อ SKE48

กระทู้สนทนา

เกริ่นก่อน...เราเป็นโอตะ SKE ฮะ ตามมาได้ประมาณปีนิดๆ
ทริปนี้เกิดขึ้นเพราะจังหวะมีเวลาให้เที่ยว+อยากลองไปพิสูจน์คอนเซ็ปต์ "ไอดอลที่คุณเข้าถึงได้" สักครั้ง
กะว่า ถ้าครั้งนี้ผ่านไปด้วยดี คงจะมีครั้งต่อๆไปแน่นอน เดี๋ยวดูว่ามันจะผ่านไปด้วยดีมั้ย หึหึ

ช่วงประมาณเดือนตุลาคมปีที่แล้ว เราเริ่มส่องหาวิธีว่าทำยังไงจะได้ไปเจอไอดอลตัวเป็นๆบ้าง
ช่วงนั้นมีกระทู้นี้โผล่มาพอดี http://pantip.com/topic/32662297
ข้อมูลค่อนข้างเคลียร์ ขอบคุณคุณ Kenjiman ด้วยที่ตั้งกระทู้นี้
เราเลือกที่จะไปงานจับมือเดี่ยว เพราะเคยอ่านเจอว่าจะได้จับนานกว่างานจับมือทั่วประเทศและเราเลือกเมมเบอร์กับช่วงเวลา(บุ)เองได้ด้วย

ไม่รอช้า ไปสมัคร mu-mo shop http://shop.mu-mo.net/a/st/event/ske48_1501 ไว้เลย
ประมาณ 1 เดือนก่อนซิงเกิ้ลวางแผง ก็มีเมล์ส่งมาแจ้งวันเปิดรับจองแผ่น (ซึ่งพอกดจองไปแล้วก็ต้องสุ่มอีกที เรียกว่าต้องใช้ดวงหน่อย โดยเฉพาะเมมเบอร์ท็อปๆที่มักจะหมดตั้งแต่ให้กดจองรอบแรก)
ซิงเกิ้ลที่เรากดไปคือ 12 Gatsu no Kangaroo
ตอนนั้นคิดว่าอย่างน้อยขอเวลาเตรียมเงิน เตรียมตัว เตรียมใจ เตรียมแผนเที่ยว ซักสองเดือนละกัน
เลยเลือกที่จะไป Pacifico Yokohama วันที่ 28 กุมภา ซึ่งเป็นวันสุดท้ายของงานจับมือซิงเกิ้ลนี้พอดี
โดยเมมเบอร์ที่เลือกจะไปจับ ด้วยความที่คิดว่า "ครั้งแรกยังไงก็ต้องจัดโอชิตัวเองก่อนแหละว้า แล้วเดี๋ยวคนอื่นค่อยว่ากัน"
เราเลยจัดไป โอชิเรา WMatsui...มัตสึอิ เรนะ 4 ใบ มัตสึอิ จูรินะ 1 ใบ
*รอบแรกที่ให้กดจอง จำกัดไม่ให้เกินคนละ 5 ใบ*
ที่กดเรนะเยอะกว่า เพราะแว่วมาว่าหมดเร็วมาก ต้องใส่ไปเยอะๆในรอบแรก ส่วนจูคิดว่าน่าจะไม่มีปัญหาเลยกดไปใบเดียว

และแล้วก็ประกาศผล...ปรากฎว่า แต่น แตน แต๊น...ข้าพเจ้าได้บัตรเฮียเรนะมา 2 ใบ และน้องจู 1 ใบจ้า
บัตรน้องจูเป็นบุ 3 (11 โมง)
บัตรเฮียเป็นบุ6 (5โมงเย็น) กับ บุ7 (1ทุ่ม)

จริงๆคนอื่นที่อยากไปจับก็มี เช่น ซือจัง แต่คิดว่าอย่างน้องซือคงอยู่อีกนาน ไว้รอคราวหน้าก็ได้ เลยไม่ได้กดรอบสองต่อ
หารู้ไม่ว่า...ในระหว่างช่วงเวลาแค่ 3 เดือน ธันวา ถึง กุมภา ที่รอไปงาน มันจะมีคนแกรดเยอะขนาดนี้
ที่ช็อคมากคือ อยู่ดีๆ มกราคม น้องซือของเค้าก็ประกาศแกรด T^T และจะแกรดภายในเดือนกุมภาด้วย
เท่ากับว่า...ที่คิดไว้ ไม่มีวันนั้นแล้วสินะ ซือจังงงง

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "หากริอ่านจะจับมือกับไอดอล อย่ารอช้าเด็ดขาด!!! ไม่งั้นจะเสียใจไปชั่วชีวิต"

การที่เราสุ่มบัตรได้ แปลว่า ต้องไป เท่านั้น อันที่จริงเราอยากไปเที่ยวญี่ปุ่นมานานมากแล้ว แต่ไม่ได้ไปซักที
คราวนี้ต้องได้ไปแล้วแหละ เป็นการมัดมือชกไปในตัว
ทริปนี้เป็นทริปแรกของเราที่แพลนเองทำเองทุกอย่าง เพราะไปเองคนเดียว ชวนใครก็ไม่มีใครไป
ปกติเวลาไปเที่ยวคือคนอื่นแพลน เราเที่ยวอย่างเดียว ฮ่าๆๆๆ
แล้วที่สำคัญเป็นการไปญี่ปุ่นครั้งแรกในชีวิตซะด้วย

กว่าเราจะเริ่มแพลนก็เหลือเวลาก่อนไปแค่อาทิตย์เดียว เพราะมัวแต่ชิล
เลยได้รู้ซึ้งว่า การแพลนเที่ยวนี่มันไม่ใช่ง่ายๆเลยนะครัช เล่นเอาปวดหัวใช้ได้
แน่นอนว่าที่ๆจะไปคือ โยโกฮาม่า แต่ไปทั้งทีจะไปแค่งานจับมือแล้วกลับมันก็ยังไงๆอยู่
ไปทั้งทีก็ต้องเอาให้คุ้ม
สิ่งแรกที่คิดได้คือ อยากไปนาโกย่าแฮะ อยากไปดูว่ามันเป็นยังไง
มันจะเหมือนในเพลงนี้รึเปล่าน้าาาา
http://alive.in.th/watch_video.php?v=5U7MXXW4R1B2

เนื่องจากโยโกฮาม่าอยู่ใกล้โตเกียว ก็เข้าโตเกียวด้วยแล้วค่อยไปนาโกย่า
และเนื่องจากนาโกย่า ไปทาคายาม่ากับชิราคาโกะได้ ทีนี้เลยยาว
จากแพลนที่จะไปแค่จับมือ 3 วันกลายเป็นทริปยาว 8 วัน!!

และไม่รู้ว่าโชคชะตาฟ้าลิขิตหรืออะไร ทำให้เราต้องไปเที่ยวตอนช่วงที่ Documentary of SKE48 กำลังเข้าฉายพอดี!
มีเหรอจะพลาด ฮ่าๆๆ

-----------------------------------------------------------------

time skip มาที่วันเดินทาง...เที่ยวคนเดียว ด้วยตัวเองครั้งแรก
มันทั้งกังวลและตื่นเต้น...กังวลว่าจะไปรอดตลอดทริปมั้ย แต่ก็ตื่นเต้นที่จะได้ไปเจออะไรใหม่ๆ

วันแรกไปถึงที่โยโกฮาม่า ที่พักเป็นบ้านในเว็บ Airbnb เลือกที่ไม่ไกลจาก Pacifico Yokohama มากนัก
นอกจากจะมีโฮสต์ (เป็นครอบครัวคนเกาหลี)อยู่ด้วยทำให้อุ่นใจแล้ว ยังราคาถูกอีกด้วย
วันรุ่งขึ้นเราตื่นประมาณ 9 โมงกว่า บัตรน้องจูรอบ 11 โมง ต้องรีบหน่อย
ไปถึง Pacifico Yokohama เนื่องจากมันใหญ่มาก ไม่รู้ว่างานจับมือเค้าจัดกันตรงไหน เหลือบไปเห็นป้ายชี้ไป Exhibition Hall เห็นคนเดินไปทางนั้นเยอะๆ ก็เลยคิดว่า ถ้าจะจัดก็คงต้องในฮอลล์นี่แหละ รีบเดินไป

ป๊ะกับหน้างาน

เดินเข้าไปยังไม่ถึงเวลาบุ 3 ก็เดินเล่นรอบๆ ในงานมีซุ้มขายของ และมีกลุ่มโอตะมาตั้งโต๊ะให้ร่วมเขียนอวยพรวันเกิดเมมเบอร์แต่ละคน

แล้วก็เดินดูแถวของแต่ละคน รู้สึกว่าแถวของเด็กดราฟท์ในตำนานแซลลี่ (โซวดะ ซารินะ) จะยาวใช้ได้เลย

จนกระทั่งเวลาของเราก็มาถึง ตื่นเต้นมากกก จะได้เจอกับจูตัวจริงแล้ววววววว
เราเดินไปต่อแถวไม่นาน ก็ได้เดินเข้าไป หลักฐานที่ใช้มีแค่ passport กับบัตรตัวจริงที่ได้มา
ระหว่างต่อแถวก็เห็นเลนข้างๆ เป็นซาเอะซึ่งวันนี้ใส่แว่น กับไมไม และถัดไปอีกนิดเป็นมิยามาเอะ

ต่อไปนี้จะเป็นรีพอร์ตน้องจู
วันนี้จูใส่เสื้อสีเทา ผมข้างหน้าถักเปียปัดไปด้านข้าง แบบนี้

ตอนที่เข้าไปเราใส่แหวนอยู่ เพิ่งรู้ว่าต้องถอดแหวนด้วย เจ้าหน้าที่ให้เราหลบไปข้างๆเพื่อถอดแหวนก่อน เลยได้เห็นหน้าจูรินะนานกว่าชาวบ้าน
ถอดแหวนแล้ว ก็เข้าไปจับได้ น้องจูมือนุ่มและจับได้เฟิร์มดี ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ได้อีก

เรา: จูรินะจัง สวัสดีค่ะ (พูดภาษาไทย)
จู: อ๊ะ!
เรา: ไทคาระคิมัชตะ (แปลว่า มาจากประเทศไทย)
จู: อ๊ะ ขอบคุณค่าาาา (พูดชัดมาก)
เริ่มโดนลุง OJS ดึง ไหนใครว่าได้ 10 วิ
เรา: ดะ ดับเบิ้ลมัตสึอิโอชิเดส (ตะกุกตะกักเพราะโดนลุงดึง แต่ยังยื้อมือเจ้าจูไว้)
จู: อาริงาโตะะะ
เรา: มาตะเน๊ บ๊ายบายยย (โดนลากแล้ว)
จู: บ๊ายบาย

ฮว้ากกกกกกก ออร่าแรงสุดๆ โอยยยยย แบบว่า...ไม่รู้จะบรรยายอารมณ์ตอนนั้นยังไง มันฟินจริงๆ

จากนั้นเราต้องรอถึงเย็นกว่าจะถึงบุเฮีย ออกมาข้างนอกฮอลล์หาข้าวกิน ระหว่างที่กินข้าวก็เห็นข้างนอก ซื้อขาย-แลกเปลี่ยนรูปกัน
แล้วก็เจอพี่คนนี้นั่งอยู่ข้างๆตอนกินข้าว

โอตะของแท้เลยล่ะ

เนื่องจากวันนี้เป็นงานจับมือวันสุดท้ายของหลายๆคน ทั้งนิชิชิ(Nakanishi Yuka) เน่ซัง(Sato Mieko) พี่ฟุ(Furukawa Airi) น้องซือ(Iwanaga Tsugumi) โจคิน(Yamada Mizuho) ดังนั้นเราเลยคิดว่าตอนจบงานต้องมีคนขึ้นกล่าวอำลาแน่ๆ รู้สึกดีที่เลือกจับมือเฮียบุสุดท้ายเพราะจะได้อยู่จนจบงานเลย

รอจับมือกับเรนะอย่างใจจดใจจ่อ และแล้ว...เวลาของเฮียก็มาถึง
เลนข้างเรนะเป็นเลนสำหรับคนพิการ ซึ่งคนพิการจะได้สิทธิพิเศษคือไม่ต้องต่อแถว แต่เข้ามาที่เลนนี้แล้วเมมเบอร์จะเดินมาหาเอง
เราได้เห็น สุดาซึ่งวันนี้ใส่ชุดเมด ซูจัง(สุมิเระ) และมินารุน
ตอนต่อแถวคนข้างหน้าเรา...สุดยอด

ต่อไปนี้จะเป็นรีพอร์ตเรนะ บุ6
วันนี้เรนะใส่ชุดคล้ายๆชุดที่ใส่ในวีดีโอหาเสียงปีที่แล้ว แบบนี้

เดินเข้าไปถึง แถวที่เราอยู่ดันมั่ว ทำให้เราเดินเข้าไปได้โดยยังไม่ได้ให้เจ้าหน้าที่ตรวจหลักฐาน เมื่อถึงคิวเค้าเลยให้เรากลับออกไปต่อใหม่เพื่อตรวจหลักฐาน แต่เรากำไรฮะ เพราะตอนเค้าบอกว่าต้องออกไป เราได้เห็นหน้าเรนะอย่างชัด
กลับมาอีกรอบ คราวนี้ได้จับจริงๆซะที
นางดูมึนๆ ง่วงๆ นิ่งๆ เราเลยเป็นฝ่ายยื่นหน้าเข้าไปแทน มือเฮียอุ่นจริงจัง (หรือเรามือเย็น?)
เรา: เรนะจัง สวัสดีค่า
เรนะ: อ๊ะ ไฮ่ (ยิ้มให้)
เรา: ไทจินเดส ฮาจิเมะเตะเดส (ภาษาญี่ปุ่นอันสุดง่อยของเรา พูดได้แค่นี้อ่ะ)
เรนะ: แต้งกิ้วววววว (ยังยิ้มอยู่)
เริ่มโดนลุงดึงละ
เรา: เอ็มสุเตเดะคุตสุวะ...อี้เน้ (มั่วมาก คือตั้งใจจะพูดแซวเรื่องรองเท้าบินในรายการmusic station ว่า รองเท้าบินในรายการเนี่ย ดีจริงๆเลยนะ)
ตอนนี้โดนดึงออกแล้ว แต่เรายื้อไว้
เรนะ: (ทำหน้างง แต่ยังยิ้มให้อยู่) ไฮ่ บ๊ายบายยย

โอ๊ยยยยย รู้สึกเซ็ง แซวไม่สำเร็จ! แต่ก็ไปฟินแลนด์ เรนะตัวจริงเหมือนในทีวีทุกประการ น่ารักมากกกก

แถมนิดเรื่องรองเท้าของเรนะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

เอาใหม่ เราจะมาแก้ตัวใหม่ในบุ 7 แต่คราวนี้คงไม่แซวแล้ว เพราะมั่ว ถ้าไม่สำเร็จอีกจะเซ็งอีก
เลยกะว่าชมเรื่องที่แสดงหนังดีกว่า และเพราะเราเห็นเรนะดูเหนื่อยๆ เลยถามเพื่อนในไลน์ว่า "วันนี้ดูเหนื่อยๆนะ" "พักผ่อนเยอะๆนะ" ต้องพูดว่าไงบ้าง
เพื่อนก็ตอบมาว่า "วันนี้ดูเหนื่อยๆนะ = เคียว สึกาเระโซ เดสเนะ" "พักผ่อนเยอะๆนะ = ทักซัง ยาซุนเดะ กุดาไซ"
ท่องเข้าไปอย่างดี แต่ปรากฎว่า
เวลามาถึง ก็เดินเข้าไป คราวนี้ไม่มีอะไรผิดพลาด
บุนี้นางดูร่าเริงขึ้น จากบุที่แล้วนั่งอยู่ บุนี้นางลุกขึ้นยืน
เรา: กิฟโตะมูฟวี่ สุบาราชี่เดส (ชมว่าหนังเรื่อง Gift ที่เรนะแสดง สุดยอดเลย)
เรนะ: อ๊ะ...โซนาโน๊ อาริงาโตะ (ยิ้มอีกแล้ว)
จากนั้นเดดแอร์ไปครึ่งวิ เราเขย่ามือเรนะพลางนึกว่ามะกี๊ท่องมาว่าอะไรว้าาา
เรา: ทักซังยาซุนเดะกุดาไซ (นึกออกแค่นี้)
เรนะ: ฮ่ายยยย
เริ่มโดนลาก
เรา: ไอเลิฟยูว
เรนะ: โอ้ (แล้วยิ้ม เหมือนไม่รู้จะตอบว่าอะไร ฮ่าๆๆๆๆ)
โดนลากออกจริงๆละ
เรา: บ๊ายบาย
เรนะ: บ๊ายบาย

โอยยย ฟินและขำตัวเอง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ จบไปแล้วสองบุของเรนะ เหมือนฝันไปยังไงยังงั้น ช่วงเวลาที่ให้จับมันสั้นมากจริงๆ
หลังจากนั้นเราก็รอจบงาน เริ่มมีแฟนๆน้องซือมารอกันเพราะรู้ว่าเดี๋ยวน้องจะต้องออกมากล่าวลา
พอจบงาน เป็นน้องซือกับพี่ฟุที่ขึ้นมากล่าว มีคาโอตันถ่ายไว้

เราก็ฟังไม่ออกหรอกว่าพูดอะไรบ้าง แต่รู้สึกดีที่ได้อยู่ในเหตุการณ์

ชูริก็ถ่ายรูปไว้

ถ้าตามดูจะรู้ว่าพี่ฟุเค้าเอ็นดูน้องซือขนาดไหน ส่วนน้องซือก็ชอบพี่ฟุมากกกก

ไม่อยากให้ไปเลยยยยย ฮืออออออ

งานเลิกแล้ว เราก็กลับ วันรุ่งขึ้นเที่ยวต่อในโยโกฮาม่า คืนนั้นกว่าเราจะหลับก็เกือบตี4 มันนอนไม่หลับทั้งๆที่ก็ยืนมาทั้งวัน มันคงฟินเกินไป ฮ่าาา

หลังจากโยโกฮาม่า เราก็เข้าโตเกียว 1 วัน เพื่อต่อรถไปนาโกย่าและตรงไปเที่ยวที่ทาคายาม่า-ชิราคาโกะ ก่อนจะกลับมาเที่ยวนาโกย่า
วันที่ไปโตเกียว แน่นอนว่าไม่พลาดที่จะแวะไปอากิบะ ได้ไปแวะ AKB48 cafe&shop ตรงหน้าสถานี
ได้ขึ้นไปเล่นเกมส์นี้ที่ดอนกีโฮเต้

บอกตรงๆ ตายง่ายมาก แถมแพงอีก เกมอื่นครั้งละ 100 เยน เกมนี้ 200 เยน รอบเดียวพอ
ส่วนเธียเตอร์ ถ้าไม่ถึงเวลาสเตจจะไม่เปิดให้ขึ้นไป ก็เลยอดจ้า

เนื่องจากกระทู้นี้เพื่อ SKE เราจะข้ามไปที่นาโกย่าเลย
เดี๋ยวมาต่อตอนไปบุกถิ่นซาคาเอะ และ Documentary of SKE48!!!

แก้ไขข้อความเมื่อ