เรามีเพื่อนอยูคนนึง สมัยมหาลัย คือเค้าเป็นคนที่ไม่มีใครคบ เสียงดังโวยวาย เรียกร้องความสนใจสุดๆ ในห้องไม่มีใครคบเค้าเลย แต่เค้าได้เป็นหัวหน้าห้องนะ เพราะเวลาอาจารย์สั่งอะไร เค้าจะรีบออกหน้าจนคนอื่นหมั่นใส้ เค้ามีบุคลิกแปลกแยกมาก เด๋วดีเด๋วร้าย สุดๆ  สำหรับเราเฉยๆ กลุ่มเราเด็กเรียนก็สงสารเลยรับเข้ากลุ่มมา เราว่าเค้าเป็นคนที่บ้าๆบอๆก็จริง แต่เค้ามีน้ำใจเพราะเวลาที่อาจารย์สั่งอะไรเค้าจะออกหน้าทุกอย่าง เพราะเค้าไม่มีเพื่อน พยายามทำดี แต่ด้วยบุคลิกภาพที่ไม่สามารถเข้ากับคนอื่นได้ เพื่อนก็ไม่ได้มองเห็นความดี ตลอดระยะเวลา 4 ปี เราก็มองผ่านจุดนั้นไปได้ คือพยายามเข้าข้างเธอทุกอย่าง เพื่อให้ทุกคนมองว่าเธอดีบ้าง แม้ว่าเธอจะบ้าๆบอๆก็ตาม เธอมีนิสัยอย่างหนึ่งที่เราไม่ชอบคือเรื่องผู้ชาย ซึ่งเราเตือนเธอหลายครั้งแล้ว แต่มันก็เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีกจนได้ จนมาถึงเรื่องของเรา คืออย่างที่บอกเค้าเป็นคมมีน้ำใจมาก เรามองแต่แง่ดี แง่เสียไม่คิด หรือเราโง่ดักดานไม่รู้
วันนึงเธอโทรมาหาเราบอกว่าช่วยด้วยนะ มันกำลังโดนคนโรคจิตตามด่า ในเฟส โดยการส่งข้อความไปหาเพื่อนในเฟสทุกคน ที่เค้ารู้จัก และบอกว่าเพื่อนเฟสว่ามันไปพูดอะไรไว้บ้าง ด้วยความเป็นคนดีอยากช่วยเพื่อน เราก็เลยเข้าไปส่องเฟสผู้หญิงคนนั้น แล้วแอ๊ดเฟสกันในที่สุด เราไปสืบอะแหละเอาง่ายๆอยากรู้อะไรเป็นอะไร เพื่อนเราอะมันบอกว่า เค้าด่ามันเพราะว่าเค้าเห็นมันเดินออกจากห้องของแฟนเค้า มันบอกว่ามันแค่เดินไปทักว่าทำไรพี่ ตามประสาคนรู้จัก ซึ่งไม่มีอะไรจริงๆ แล้วตอนนั้นพี่เค้ากลับมาห้องเห็นพดี เลยเข้าใจผิด บอกแค่นี้นะ
ทีนี้เราเข้าไปดูเฟส เค้ามาทักเราด้วยนะ มากดไลน์สาระพัด มาคุยเรานี่งงเลย เรารู้สึกไม่ดี ผู้หญิงคนนี้เค้าพูดกับเราดี จนเราแปลกใจมากคุยด้วย ทั้งๆที่เราเคยเห็นเค้าแค่ครั้งเดียว เราเลยลบเพื่อน!!! ความซวยมันก็เลยมาเยือนตรงนี้แหละ คืออีนี่เค้าเข้ามาสาธยาย ตั้งแต่สากเบือยันเรือลบ ในชีวิตเราแบบหมดเปลือกแบบว่าเหมือนมันสิงอยู่ในร่างของเราว่างั้นเถอะ พูดในเชิงลบ รู้กระทั่งออกรถมารุ่นอะไร ยี่ห้ออะไร แต่งงานมีปัญหาอะไรบ้าง แต่ก่อนบ้านอยู่ที่ไหน ทำงานอะไรมาถึงได้สามี (เราเคยเชียร์เบียร์ตอนปี1-2 เพื่อนเราก็ทำงานนี้ตอนเรียนเหมือนกัน) มีบ้านเล็กๆ แค่ได้ทำงานดี ก็แค่นั้นแหละ ก็เลยมีขึ้นมา อะไรแบบนี้ คือรู้ทุกอย่าง คืออึ้งมากกับสิ่งที่นางรู้ ซึ่งเราเคยเจอนางตอนที่ ไปหาเพื่อน แล้วเค้าเปิดห้องมาทักเพื่อนเรา เค้าสนิทกัน เค้าเป็นลูกเจ้าของหอ เพื่อนเราเป็นคนเช่า แล้วเพื่อนเราอะ ชอบไปคุยกับแม่เจ้าของหอมาก
เราอะเข้าใจเค้านะ ที่เค้าทำแบบนี้คงแค้นเพื่อนเรามาก ซึ่งเราก็ไม่ชัวร์นะว่าเพื่อนเราไปทำอะไรบ้าง มันบอกแค่นั้นเราก็มีข้อมูลแค่นั้น วันนั้นเราคิดหนักมากๆ เอาไปให้เพื่อนคนอื่นอ่าน เพื่อนก็ด่าเราว่าเราโง่คบอยู่ได้ เราก็ยังเข้าข้างนะ ว่านิสัยมันก็อย่างงี้แหละ เราเข้าใจ อินั่นมันคงโรคจิตมั้ง
ทีนี้ประมาณอาทิตย์นึง เราคิดทบทวนไม่รู้ยังไง เหมือนกัน เราพยายามตั้งสติ กับเรื่องนี้แล้วนึกย้อนเวลา ไปเรื่อยๆ เพื่อนคนนี้มีอะไรดีมั่ง + - คูณ หาร นึกดู เราออกหน้าแทนมันเยอะมาก ทุกคนลบกับมัน มีเราบวกอยู่คนเดียว เรามีคำเดียวเลย เราสงสารมัน ที่มันไม่มีเพื่อนคบ เราเป็นคนขี้สงสาร ทุกคนด่ามัน แต่เราจะพยายามหาเรื่องดีมาทดแทน ตลอด จนเราฉุกคิดว่า ทุกครั้งที่มันมาหาเรา เฉพาะเวลาไม่มีใครเท่านั้น เฉพาะเวลามีเรื่องร้อนใจ แต่ตอนมันมันมีความสุขมันแทบไม่เห็นหัวเลย เราโง่จริง แล้วหลังจากนั้นเราไม่คุยเลย แม้แต่คำเดียว มันพยายามถามเราในเฟส เราไม่ตอบนะ มันรู้ตัวแหละ ว่าเค้าจะเอาเรื่องของเรามาด่าไดไง ถ้ามันไม่เอาไปพูด อิคนนั้นมันรู้กระทั่ง ทะเบียนรถ หมู่บ้าน อยู่จังหวัดไหน ทำงานอะไร คนบ้าอะไรจะรู้เรื่องของเราดีขนาดนั้น ขนาดเราทะเลาะกับแม่ แม่ไม่มางานแต่งมันยังเอา เรามาด่าสาระพัด เรานี่อึ้งมาเลย รู้กระทั้งเรานี่ มีแม่สองคน คนที่มาเป็นแค่ป้านะไม่ใช่แม่ อะไรทำนองนี้อี นี่แบบบ้าโรคจิตมาก
เราแบบเสียความรู้สึกมากมาก ที่เพื่อนที่เราคบเอาเรื่องเราไปเล่าให้เค้าฟัง จนวันนึงมีปัญหากัน เค้าเอามาแทงหลังเรา ทั้งๆที่เราไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยเลย สุดท้ายเราเอาเรื่องนี้ มาเล่าให้เพื่อนอีกกลุ่มฟัง ตอนไปงานแต่งเพื่อนกลุ่มนี้ มันถามว่าทำไมเราเลิกคบคนนี้ มันถามกันเยอะ แต่พอเราเล่านะ มันบอกเพิ่งรู้เหรอว่ามันเป็นแบบนี้ ทุกคนหัวเราะเยาะเรา แบบสมน้ำหน้าเราว่าเราโง่ อันนี้คือเจ็บมาก เพื่อนกลุ่มอื่นบอก เค้าก็รู้กันหมดแหละ ทำไมเรายังคบอยู่ได้  เรานี่หน้าชาเลย
มีใครมีประสบการณ์แบบเราไหมคะ แย่มากอะ นี่ผ่านมาสองสามปีจะได้ แต่เรายังจำไม่ลืมเลย