เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นผู้หญิงที่ไม่เคยมีแฟนเป็นผู้ชายมาก่อน เรามองว่าผู้ชาย สกปรก ตัวเหม็น ชอบใช้ความรุนแรง ผู้ชายชอบอวดเก่ง ขี้โม้ อีกสารพัด ก็คิดมาแบบนี้ตลอด จนกระทั้งมาเข้าใจความรู้สึกของตัวเองเมื่ออายุ 18 เราก็มีแฟนเป็นผู้หญิง พึ่งรู้ตัวเองว่าการเกลียดผู้ชาย ทำให้เราชอบผู้หญิง นับตั้งแต่วันนั้นมาเป็นเวลาเกือบ 14 ปี ที่เรามีแฟนเป็นผู้หญิงมาตลอด ไม่ใช่ว่าจะไม่มีผู้ชายเข้ามาจีบนะ ก็มีบ้างที่มาพูดคุย มีท่าทีสนใจ ชวนไปดูหนัง กินข้าว เราก็เคยลอง จูบ จับมือ กินข้าวดูหนังกับผู้ชาย แต่มันไม่ใช่ มันรู้สึกเฉยๆมาก ก็เลยเข้าใจมาตลอดเลยว่า ตัวเองไม่สามารถคบกับผู้ชายได้แน่ๆ จนกระทั่งวันนี้ เราคิดว่าเราคิดผิด เราคิดว่าเรารักพี่เขา ถ้าพี่เขาจะรักเราบ้างมันก็คงจะง่าย แต่เราไม่แน่ใจเลยว่าเขารักเราบ้างรึเปล่า
มันเริ่มจาก เราทำงานด้วยกัน รับราชการอยู่หน่วยงานเดียวกัน พี่เขาพึ่งย้ายมาเกือบ 1 ปี แล้วที่เราคุยกัน รู้จักกัน ตอนแรกก็คุยเรื่องงานปกติธรรมดามาก หลังๆมาชวนเราไปกินข้าว ดูหนัง เราก็ไปแบบธรรมดามาก ไม่คิดไร คิดว่าเขาเป็นเจ้านาย ก็ไปกินไปคุยเรื่องงานปกติ เจอกันในที่ทำงานก็ไม่ค่อยคุยกัน ทำเหมือนเราไม่รู้จักกัน แต่ข้างนอกเราสนิทกันมาก หลังๆมาเจอกันเกือบทุกอาทิตย์ เดือนที่แล้วที่ไปดูหนัง พี่เขาก็มาจับมือเรา เราก็เฮ้ย ตกใจอะ คือแบบไม่ได้คิดไรนะ แต่พอพี่เขาจับมือ มัน อืม ตื่นเต้น แปลกใจ หัวใจเต้นไม่หยุด ไม่เข้าใจ พอหลังจากวันนั้นเราก็คุยกัน เปิดใจกันมากขึ้น พี่เขาบอก เขาก็ตื่นเต้นมาก ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
ส่วนตัวก็รู้สึกดีกับพี่เขาๆ ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่น ไม่ขี้โม้ สะอาดสะอ้าน เป็นคนดี ชอบช่วยเหลือคนอื่น ทัศนคติดีมาก เราคุยด้วยแล้วรู้สึกดี แบบคิดดีนะ หรือเราหลงคำพูดพี่เขาก็ไม่รู้ แต่เราก็รู้นะว่า พี่เขาเป็นอะไร มีวันหนึ่งหลังจากที่เราไปดูหนังกันแล้ว เราก็ถามพี่เขาตรงๆว่า พี่เป็นเกย์รึเปล่า เขาก็ตอบว่าเขาเป็น เราอย่าไปบอกใครนะ เราถึงได้กล้าเปิดใจกับพี่เขาว่า เราก็เป็นเลสเบี้ยน
มันจะเป็นไปได้มั้ยว่าเราจะสามารถคบกันได้ เราว่าเรารักพี่เขา แต่เราก็กลัวจะเสียใจ เราคงรับไม่ได้ถ้าพี่เขาจะไปคบกับผู้ชายอีกคน แต่พี่เขาบอกเราว่า ให้เราคบผู้หญิงได้ พี่เขาไม่ว่าอะไร แต่เราคงไม่ทำอย่างนั้น เราสงสารผู้หญิงที่เราคบด้วย หรือว่าเราควรตัดใจ
พี่เขาเป็นคนที่ทำให้เรารู้ว่า “จะรักใครมันไม่เกี่ยวกับเพศเลย มันเกี่ยวกับคนที่ทำให้เรารักมากกว่า “
จะรักใครมันไม่เกี่ยวกับเพศเลย มันเกี่ยวกับคนที่ทำให้เรารักมากกว่า แล้วเราจะรักกันได้มั้ย
มันเริ่มจาก เราทำงานด้วยกัน รับราชการอยู่หน่วยงานเดียวกัน พี่เขาพึ่งย้ายมาเกือบ 1 ปี แล้วที่เราคุยกัน รู้จักกัน ตอนแรกก็คุยเรื่องงานปกติธรรมดามาก หลังๆมาชวนเราไปกินข้าว ดูหนัง เราก็ไปแบบธรรมดามาก ไม่คิดไร คิดว่าเขาเป็นเจ้านาย ก็ไปกินไปคุยเรื่องงานปกติ เจอกันในที่ทำงานก็ไม่ค่อยคุยกัน ทำเหมือนเราไม่รู้จักกัน แต่ข้างนอกเราสนิทกันมาก หลังๆมาเจอกันเกือบทุกอาทิตย์ เดือนที่แล้วที่ไปดูหนัง พี่เขาก็มาจับมือเรา เราก็เฮ้ย ตกใจอะ คือแบบไม่ได้คิดไรนะ แต่พอพี่เขาจับมือ มัน อืม ตื่นเต้น แปลกใจ หัวใจเต้นไม่หยุด ไม่เข้าใจ พอหลังจากวันนั้นเราก็คุยกัน เปิดใจกันมากขึ้น พี่เขาบอก เขาก็ตื่นเต้นมาก ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
ส่วนตัวก็รู้สึกดีกับพี่เขาๆ ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่น ไม่ขี้โม้ สะอาดสะอ้าน เป็นคนดี ชอบช่วยเหลือคนอื่น ทัศนคติดีมาก เราคุยด้วยแล้วรู้สึกดี แบบคิดดีนะ หรือเราหลงคำพูดพี่เขาก็ไม่รู้ แต่เราก็รู้นะว่า พี่เขาเป็นอะไร มีวันหนึ่งหลังจากที่เราไปดูหนังกันแล้ว เราก็ถามพี่เขาตรงๆว่า พี่เป็นเกย์รึเปล่า เขาก็ตอบว่าเขาเป็น เราอย่าไปบอกใครนะ เราถึงได้กล้าเปิดใจกับพี่เขาว่า เราก็เป็นเลสเบี้ยน
มันจะเป็นไปได้มั้ยว่าเราจะสามารถคบกันได้ เราว่าเรารักพี่เขา แต่เราก็กลัวจะเสียใจ เราคงรับไม่ได้ถ้าพี่เขาจะไปคบกับผู้ชายอีกคน แต่พี่เขาบอกเราว่า ให้เราคบผู้หญิงได้ พี่เขาไม่ว่าอะไร แต่เราคงไม่ทำอย่างนั้น เราสงสารผู้หญิงที่เราคบด้วย หรือว่าเราควรตัดใจ
พี่เขาเป็นคนที่ทำให้เรารู้ว่า “จะรักใครมันไม่เกี่ยวกับเพศเลย มันเกี่ยวกับคนที่ทำให้เรารักมากกว่า “