ประมาณสัปดาห์ก่อน ผมไปหาซื้อข้อต่อท่อประปาที่ร้านวัสดุก่อสร้างแถวๆบ้าน
เมื่อเข้าไปร้านนี้ ทุกครั้งจะมีพนักงานมาต้อนรับพร้อมกับถามไถ่ว่า
ต้องการให้ช่วยหาอะไรมั้ยคะ/ครับ
แต่รอบนี้ พอเข้าไปปุ๊บ
เจอพนักงานใหม่หน้าตาไม่คุ้น พูดไม่ชัด เดาว่าน่าจะเป็นชาวเขา พูดจาคล่องแคล่วตามแบบของเค้าไฟแลบ
จัดแจงบอกชื่อของที่จะซื้อเสร็จสรรพ แกพยักหน้าแล้วบอกว่า
"ตาโผมาเลอคะ" (ตามผมมาเลยครับ)
ว่าไม่ว่าเปล่า เดินนำลิ่วๆเลย ต้องตะโกนตามหลัง
"เฮ้ย น้อง รอก่อนๆ จะรีบไปไหนเนี่ย"
"ตามาเร็วๆพี่ เวลาเปเงอเปทอ" (ตามมาเร็วๆ เวลาเป็นเงินเป็นทอง)
รีบจ้ำอ้าวตามทันที แกเดินเร็วมาก ระหว่างเดินหาของ แกคงนึกครึ้มอกครึ้มใจ ผิวปากสลับกับร้องเพลงเกาหลีอีก
"นาเดอ....เค้อเล่อ..."
ฟังออกเป็นประมาณนี้แหละ ร้องไปเดินไป อยู่ๆหยุดกึ๊ก เบรคตามแทบจะชน
"เจอแล้วเหรอ"
"ป่าวๆพี่ เพนี้มาเต้ถอหลาด้วย" (เพลงนี้มันเต้นถอยหลังด้วย)
"จะมาถอยอะไรตอนนี้เล่าเฮ้ย ไปหาของก่อน"
เจ้าตัวนำลิ่วเหมือนเดิม เค้อเล่อๆ ไปตลอดทาง จนเลี้ยวขวาขวับเข้าโซนท่อประปา
"เจอแล้ๆพี่ เอากี่ตัว"
"ต่อตรง เอาสี่ตัวพอ"
ระหว่างที่รอแกเอาของ เห็นเลื่อยอันนึงแขวนข้างๆ เลยถามราคาแก
"อันนี้เท่าไหร่น้อง"
"อานี้.......บาทคับ"
ว่าไม่ว่าเปล่า แกหันไปจับเอาเลื่อยไฟฟ้าข้างๆขึ้นมา แล้วทำท่าเหมือนตัดไม้ แถมเสียงประกอบด้วย
"แน่นๆๆๆๆๆๆ แน๊นนนนนน"
ทีแรกก็ชักจะตึงหน่อยๆละกับเจ้านี่ แต่พอเห็นแกเอาเลื่อยมาเล่น โกรธไม่ลง มันปกติรึเปล่าเนี่ย
แต่ที่น่าทึ่งก็คือ ถึงจะเป็นเด็กใหม่ แต่ถามอะไรตอบได้หมด ถ้าไม่นับที่ขี้เล่นจนเกินเหตุ ก็ถือว่าเป็นพนักงานที่ดีคนหนึ่งทีเดียว
ตอนจ่ายเงิน แอบกระซิบแคชเชียร์ว่า มันปกติรึเปล่า
"อ่อ มันก็เป็นอย่างนี้แหละค่ะ ปกติดี แค่เล่นไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเท่านั้นเอง"
รับเงินทอน ก็พอดีแกไปต้อนรับลูกค้าผู้หญิงอีกคน ร้องเพลงใส่เค้าเป็นคุ้งเป็นแคว
ถ้านึกภาพไม่ออก ให้นึกถึงบุคคลิกของ ต๊อดตี้ คนเหนือโลกของพี่โน้ต อุดม ดู
"เอาหลอดฟาสอดวง รับหัวใจโผเพ่ออีกดวงม้า" (เอาหลอดไฟสองดวง รับหัวใจผมเพิ่มอีกดวงมั้ย)
ลูกค้าผู้หญิงหัวเราะคิกๆ เค้ารุ่นแม่เลยนะนั่น
อินดี้พอมั้ยล่ะ คุณผู้ชม
พนักงานสุดอินดี้
เมื่อเข้าไปร้านนี้ ทุกครั้งจะมีพนักงานมาต้อนรับพร้อมกับถามไถ่ว่า
ต้องการให้ช่วยหาอะไรมั้ยคะ/ครับ
แต่รอบนี้ พอเข้าไปปุ๊บ
เจอพนักงานใหม่หน้าตาไม่คุ้น พูดไม่ชัด เดาว่าน่าจะเป็นชาวเขา พูดจาคล่องแคล่วตามแบบของเค้าไฟแลบ
จัดแจงบอกชื่อของที่จะซื้อเสร็จสรรพ แกพยักหน้าแล้วบอกว่า
"ตาโผมาเลอคะ" (ตามผมมาเลยครับ)
ว่าไม่ว่าเปล่า เดินนำลิ่วๆเลย ต้องตะโกนตามหลัง
"เฮ้ย น้อง รอก่อนๆ จะรีบไปไหนเนี่ย"
"ตามาเร็วๆพี่ เวลาเปเงอเปทอ" (ตามมาเร็วๆ เวลาเป็นเงินเป็นทอง)
รีบจ้ำอ้าวตามทันที แกเดินเร็วมาก ระหว่างเดินหาของ แกคงนึกครึ้มอกครึ้มใจ ผิวปากสลับกับร้องเพลงเกาหลีอีก
"นาเดอ....เค้อเล่อ..."
ฟังออกเป็นประมาณนี้แหละ ร้องไปเดินไป อยู่ๆหยุดกึ๊ก เบรคตามแทบจะชน
"เจอแล้วเหรอ"
"ป่าวๆพี่ เพนี้มาเต้ถอหลาด้วย" (เพลงนี้มันเต้นถอยหลังด้วย)
"จะมาถอยอะไรตอนนี้เล่าเฮ้ย ไปหาของก่อน"
เจ้าตัวนำลิ่วเหมือนเดิม เค้อเล่อๆ ไปตลอดทาง จนเลี้ยวขวาขวับเข้าโซนท่อประปา
"เจอแล้ๆพี่ เอากี่ตัว"
"ต่อตรง เอาสี่ตัวพอ"
ระหว่างที่รอแกเอาของ เห็นเลื่อยอันนึงแขวนข้างๆ เลยถามราคาแก
"อันนี้เท่าไหร่น้อง"
"อานี้.......บาทคับ"
ว่าไม่ว่าเปล่า แกหันไปจับเอาเลื่อยไฟฟ้าข้างๆขึ้นมา แล้วทำท่าเหมือนตัดไม้ แถมเสียงประกอบด้วย
"แน่นๆๆๆๆๆๆ แน๊นนนนนน"
ทีแรกก็ชักจะตึงหน่อยๆละกับเจ้านี่ แต่พอเห็นแกเอาเลื่อยมาเล่น โกรธไม่ลง มันปกติรึเปล่าเนี่ย
แต่ที่น่าทึ่งก็คือ ถึงจะเป็นเด็กใหม่ แต่ถามอะไรตอบได้หมด ถ้าไม่นับที่ขี้เล่นจนเกินเหตุ ก็ถือว่าเป็นพนักงานที่ดีคนหนึ่งทีเดียว
ตอนจ่ายเงิน แอบกระซิบแคชเชียร์ว่า มันปกติรึเปล่า
"อ่อ มันก็เป็นอย่างนี้แหละค่ะ ปกติดี แค่เล่นไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเท่านั้นเอง"
รับเงินทอน ก็พอดีแกไปต้อนรับลูกค้าผู้หญิงอีกคน ร้องเพลงใส่เค้าเป็นคุ้งเป็นแคว
ถ้านึกภาพไม่ออก ให้นึกถึงบุคคลิกของ ต๊อดตี้ คนเหนือโลกของพี่โน้ต อุดม ดู
"เอาหลอดฟาสอดวง รับหัวใจโผเพ่ออีกดวงม้า" (เอาหลอดไฟสองดวง รับหัวใจผมเพิ่มอีกดวงมั้ย)
ลูกค้าผู้หญิงหัวเราะคิกๆ เค้ารุ่นแม่เลยนะนั่น
อินดี้พอมั้ยล่ะ คุณผู้ชม