ถึงดากับลูก .... ขอโทษจริงๆ

เรื่องราวของพิม ก็มีอยู่ว่า  พิมได้รู้จักกับผู้ชายคนนึง ชื่อว่า เบียร์  ผ่านเฟสบุ๊ค..
เราคุยกันได้ประมาณ 1 อาทิตย์ คุยกันแล้ว รู้สึกถูกคอ กัน ก็เลยมานัดเจอกัน ( บ้านเบียร์กับบ้านพิมไม่ไกลกันมากค่ะ เป็นเขตที่ติดกัน)
วันที่เราเจอกัน เค้าก็ดูชอบเราดีนะคะ เป็นคนสปอตด้วย วันแรก ก็เลี้ยงหนัง เลี้ยงข้าว ซื้อกระเป๋าให้พิม  พิมก็โอเคมาก เพราะพิมไม่เคยเจอคนที่ทุ่มเทแบนี้ เพราะเจอแต่แมงดาอ่ะค่ะ ที่มาเกาะเราอ่ะค่ะ

      เบียร์เป็นคนใต้นะคะ เข้ามาทำงานในกรุงเทพ ทำงานอ๊อฟฟิตTOT ส่วนพิมเอง ตอนนั้นพิมทำงานอ๊อฟฟิตของ CP เค้าเป็นคนผิวเข้มๆ ไม่ดำนะคะ หล่อมากด้วย ส่วนพิมเองก็อวบๆหน่อยค่ะ  เบียร์ อายุ 26 พิม อายุ 25 ค่ะ
        วันนั้น เค้าถามพิมว่า พิมชอบเค้ามั้ย พิมก็ยักหน้า แล้วก็ยิ้ม เค้าบอกว่า เค้าโอเคกับเรา ชอบเรา เราเลย ตกลงคบกันวันนั้นเลยค่ะ
พอดูหนังเสร็จ เบียร์ก็มาส่งพิมที่บ้าน แต่ส่งแค่ปากซอยบ้านนะคะ เพราะคนแถวบ้านพิม ชอบนินทา แล้วอีกอย่างพิมกับเบียร์ก็เพิ่งรู้จักกันด้วย

          หลังจากนั้นเราก็เจอกันบ่อยขึ้น เราก็ถามเค้าว่า เค้าพักอยู่กับใคร เค้าก็ตอบว่า อยู่กับเพื่อน ซึ่งเป็นบ้านของครอบครัวเพื่อน และมีพ่อแม่ของเพื่อนอาศัยอยู่ด้วย ส่วนเบียร์ก็จ่ายช่วยค่าน้ำไฟ เดือนละ 1000 บาท  คือเบียร์เค้าบอกพิมแบบนี้ แต่พิมไม่เคยเห็นนะคะ

         วันเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ มีอยู่นึง มีงานเลี้ยงในกลุ่มเพื่อนๆค่ะ เบียร์ก็ไปกับเราด้วย ไปเจอเพื่อนๆเรา วันนั้น เราเมา และเค้าก็เมาค่ะ แต่เมาแบบพอมีสติ กลับบ้านไหวทั้งคู่  แล้วคืนนั้นเบียร์ก็ไปเปิดโรงแรมค่ะ  เราคิดว่า วันนั้นเราต้องมีอะไรกับเขาแน่ๆ  แต่คืนนั้น เขาไม่ทำอะไรเราเลย แค่กอดเฉยๆจิงๆค่ะ  จนประมาน ตี 4 โทรศัพท์ของเบียร์ มีคนโทรเข้ามา เราเป็นคนรับสายค่ะ เป็นผู้หญิง  พิมเองก็ไม่ปลุกเบียร์นะคะ เพราะพิมอยากรู้ว่าคนที่โทรมาคือใคร  ตอนรับสาย เค้าพูดโดยรวมกับเราว่า บอกเบียร์ด้วย ตอนเช้าให้มารับลูกพาไปหาหมอ เพราะลูกไม่สบายไม่ยอมนอนทั้งคืน พูดประมานว่า ให้เบียร์มาสนใจลูกบ้าง  ในโทรศัพนั้น เราก็ได้ยินเสียงเด็กร้องนะคะ เราก็ถามผู้หญิงคนนนั้นว่าเค้าคือใคร เค้าบอกว่า เค้ากับเบียร์มีลูกด้วยกัน อยู่บ้านเดียวกัน แต่ไม่ได้นอนด้วยกันเฉยๆ ส่วนเราก็บอกผู้หญิงคนนั้นไปว่า เดี๋ยวเราจะเลิกยุ่งกับเบียร์เอง  ณ จุดจุดนั้นเราคือทำอะไรไม่ถูกเลย จะปลุกเบียร์ดี หรือ จะค่อยพูดตอนเช้า แต่เรายังไม่ค่อยรู้สึกรักหรือลึกซึ้ังกับเบียร์มากนัก เราคิดว่า ห่างออกมาคงจะดีกว่า ถึงเค้าจะเลิกกันหรือไม่ แต่เขามีลูกด้วยกัน

       ผู้หญิงคนนั้น เค้าชื่อ ดา นะคะ เค้าทำงานเป็นแม่บ้านที่ห้างแห่งหนึ่ง เค้าเป็นคนติดยาเสพติดด้วย และติดบุหรี่ ด้วย นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่เบียร์กับเค้าเลิกกัน ( แม่ของเพื่อนของเบียร์ ที่เป็นเจ้าของบ้านเล่าให้ฟังนะคะ เรื่องยังไม่จบแค่นั้นค่ะ )

      ตอนเช้า เค้าตื่นมา เราก็ถามเค้า ว่า ดาโทรมา บอกว่าให้พาลูกไปหาหมอ  เค้าก็อธิบายทั้งหมดให้เราฟังว่า เบียร์กับดาเลิกกันแล้วจริงๆ แต่อยู่บ้านเดียวกัน คือเช่าบ้านของเพื่อนอยู่ ซึ่งอยู่กันคนละห้อง แต่คือยังไงก็อยู่บ้านหลังเดียวกัน และมีลูกอีกต่างหาก  เราก็บอกกับเขาว่า เราคบกันเพื่อนก็ได้นะ นานๆเจอกัน ไปกินข้าวด้วยกัน มีปัญหาก็โทรมาปรึกษากันได้ ในฐานะเพื่อน  ( ที่เราไม่โมโห และไม่โกรธที่เขาหลอกเรา ก็เพราะว่า เรื่องอื่นเขาดีหมดทุกอย่าง และตอนเรารู้ความจริง เค้าก็เล่าให้ฟังหมดไม่ปิดบัง เราเลยไม่โกรธค่ะ )
.... แต่เขาไม่ยอมที่จะเป็นเพื่อนกับพิม เขาบอกว่าเขาจะจัดการทุกอย่างให้เป็นเรื่องเป็นราว และให้เด็ดขาด เราก็บอกเขาว่า อย่าเลย สงสารลูก ลูกไม่รู้เรื่องอะไรด้วย ( แต่ในใจเราคิดว่ายังไงเราก็รับไม่ได้ ที่เขามีลูก เพราะ เราอายุยังน้อย ไม่อยากเจอเรื่องแบบนี้ )
ในใจตอนนั้น เราก็คิดว่า ช่างเขาเถอะ เขาจะจัดการอะไรก็เรื่องของเรา ส่วนเราก็อยู่ในที่ของเรา โทรมาก็คุย ไม่โทรก็ไม่คุย เดี๋ยวก็คงจะห่างหายไปเอง  

      แต่สิ่งที่เราคิด ก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น มีอยู่วันนึง เขานัดเราไปทานข้าว ซึ่งมีเพื่อนเรา แล้วเพื่อนเขา ไปฝ่ายละ 1 คน  และสองคนนั้นดันปิ๊งกันอีกนะ ณ เวลานั้น พิมเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากเลย เพื่อนพิมชื่อ นาว  ส่วนเพื่อนเขา ชื่อ ปาม  วันนั้นหลังกินข้าวเสร็จ ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน   พิมเลยเล่าเรื่องของเบีย กับดา ให้ นาว ฟัง  ซึ่งนาวก็พูดเล่นๆ ว่า เขาเลิกกันแล้ว ไม่เหนเป็นไร ก็คบกันได้นิ พิมก็บอกว่า ไม่หรอก ไม่อยากให้เกินเลยไปมากกว่านี้

       เวลาผ่านไป นาว กับปาม ก็ได้คบกัน  ปามก็พานาว ไปไหว้พ่อไหว้แม่ของปาม ซึ่งนาว ก็ต้องไปเจอดากับเบียร์ และลูกของเบีย (ลูกเบียร์ชื่อ น้องดิว เป็นเด็กผู้ชาย ประมาณ 1 ขวบ ) นาวเล่าให้ฟังว่า เบียร์กับดา อยู่บ้านเดียวกัน แต่นอนคนละห้อง ซึ่งดากับลูกอยุ่ห้องเดียวกัน ส่วนเบียร์ ขึ้นไปนอนกับปาม  นาวก็บอกว่า ดา กับเบียไม่คุยกัน  แต่พอดาจะออกไปข้างนอก ก็ขึ้นมาฝากน้องดิวไว้ ข้างบน ให้ปามกับเบียร์เป็นคนเลี้ยง ปกติตอนกลางวัน จะจ้างแม่ของปามเป็นคนเลี้ยง  นาวโทรมาเล่าให้ฟัง พิมก็ฟัง และประมานว่า ดาก็ไม่ชอบขี้หน้าของนาว ทำหน้าไม่ดีใส่  นาวเลยบอกพิมว่า ว่างๆ ก็มาเที่ยวเล่นสิ คิดสะว่า มากับหาปาม มากับนาว  
      
    ส่วนเรื่องระหว่างพิมกับเบียร์ตอนนั้น ก็เฉยๆนะคะ ไม่ค่อยได้เจอกันเลย เบียร์ก็คอยโทรหาพิมตลอด ชวนพิมไปโน่น ไปนี่ พิมก็ไม่ไป ( ตอนนนั้นพิมก็เปิดใจคบกับคนใหม่ของพิม ซึ่งความเป็นไปได้ น่าจะดีกว่าเบียร์ คนนั้น ชื่อ หลุยส์ )  มีอยู่วันนึง พิมเลิกงานกลับมาบ้านได้สักพัก นาวกับปาม ก็ขับรถมารับพิมไปทานข้าว ซึ่งเบียร์จะตามมาทีหลัง  พิมมก็รู้นะคะ ว่าเบียร์ไป แต่พิมก็ไปค่ะ ไม่คิดไรมาก  
เราไปทานข้าวกัน ไกล้ๆกับบ้านของปาม  ขากลับ ปามมันลืมอะไรไว้ที่บ้านสักอย่าง ก็เลยแวะเข้าไปเอา ซึ่งตอนปามลงไปเอาของ  ทุกคนก็ลงหมด เราก็เลยลงตามไปด้วย   ด้วยสัญชาตญาณของพิม พิมก็พยายามมองไปรอบๆ เผื่อจะเจอ ดา แต่พิมไม่เคยเห็นหน้า  มองไปเจอผู้หญิงคนนึง กำลังป้อนข้าวลูกอยู่ เราคิดในใจว่า คนนี้แหละ ใช่แน่ๆ บวกกับนาวสกิดบอกเราว่า คนนี้แหละ เราก็เฉยๆ  มองแค่ดา และลูก ส่วนเบียรฺ์มันเข้าไปในบ้านกับปาม เรากับนาว นั่งอยู่โต๊ะม้าหินหน้าบ้าน  ก็นั่งกระซิบกันเรื่องดา    
..พอปามกับเบียร์เดินออกมาจากบ้าน สิ่งที่เราไม่คิดว่าเบียร์จะทำ คือ เบียร์เดินมาหาเรา จูงมือเราไปขึ้นรถ ต่อหน้าดา เราก็สะบัดออกนะคะ
แต่ความรู้สึก เหมือนเบียร์พยายามทำให้ดาเห็น ประชด หรืออะไร เราไม่รู้  
... ตอนอยู่บนรถ พิมก็ว่าเบีย ว่าทำแบบนั้นได้ยังไง เบียตอบว่า พิมจะได้เชื่อใจเบียไง ว่าเบียเลิกกับดาแล้ว  แล้วเบียชอบพิม อยากคบกับพิมจิง ๆ ไม่ได้หลอก เราก็นิ่งค่ะ ไม่พูดอะไร  แต่ตอนนั้น พิมกับเบีย ก็ยังไม่รู้สถานะกันนนะคะ ว่าตกลงแล้ว ยังไงกันแน่

..... เวลาผ่านไปซัก 2 เดือน เบียก็ถามพิมว่า พิมรู้สึกยังไง  พิมก็ไม่กล้าพูดหรอกว่า พิมไม่อยากคบกับคนที่มีลูกแล้ว พิมก็ไม่กล้าบอกว่าพิมมีคนคบอยู่แล้ว เพราะ ความดีของเบีย ที่ให้พิมมาตลอด ถึงเค้าจะดูเห็นแก่ตัวกับใคร แต่เค้าดีกับพิม
พิมเลยตอบเค้าไปว่า  ถึงเบียจะเลิกกับดาแล้ว แต่ยังอยู่ด้วยกันอยู่ พิมรับไม่ได้หรอกนะพิมไม่ชอบเรื่องแบบนี้ เบียมันก็พูดต่อว่า เดี๋ยวเบียจะทำให้พิมสบายใจเอง  แต่เบียก็ไม่บอกนะคะ ว่าจะทำอะไร  

หลังจากนั้นประมาน4 วัน  นาวเล่าให้พิมฟังว่า เบียชวนปามไปดูห้องพักแถวๆที่ทำงานเบีย นาวบอกว่า เบียจะไปเช่าห้องอยู่ข้างนอก เพื่อความสบายใจของพิม  พอเรารู้เรื่อง พิมก็โทรไปหาเบีย บอกเบียว่า เบียไม่ต้องทำแบบนี้หรอก มันเกินไป พิมไม่ต้องการให้เบียทำแบบนี้  พิมไม่อยากยุ่งวุ่นวายกับครอบเบีย  นี่ขนาดพิมไม่เคยไปวุ่นวายนะ เบียยังทำขนาดนี้ พิมเริ่มไม่อยากคุยกับเบียแล้วนะ  ( แต่พิมไม่กล้าพูดออกไปว่า ให้เราเป็นเพื่อนกันเถอะ เพราะพิมเคยโดนผุ้ชายคนนึงทิ้งพิมไป แล้วบอกว่าให้เราเป็นเพื่อนกันเถอะ ) พิมก็พูดกับเบียไปแค่นั้น เบียก็บอกว่า งั้นเบียทำเพื่อความสบายใจของเบียเองก็แล้วกัน

     พุดถึงพิม ในตอนนั้นบ้างนะคะ  พิมรู้จักกับผุ้ชายคนนึง ชื่อ หลุยส์ ค่ะ  หลุยส์เป็นลูกคนรวยค่ะ ที่บ้านมีกิจการ ปั๊มน้ำมันหลายที่ ซึ่งเค้าก็ไม่เคยมีแฟนนะคะ เค้าก็ชอบพิมมมาก  ซื้อโน่นนี่นั่นให้พิม ช่วงนนั้น โทรศัพท์แบคเบอรี่ ออกมาใหม่ เค้าก็ซื้อมาเป็นของขวัญที่คบกัน 1 เดือน  พิมก็โอเคนะ  เค้าพาเราไปไหว้พ่อแม่เขา พ่อแม่เขาก็ดูเหมือนจะชอบเรานะ พาเราไปซื้อของ ซื้อโน่นนี่  ( คือพิมเป็นคนที่ฐานะปานกลาง พ่อพิมก็ทำงานโรงงาน แม่ก็รับจ้างเลี้ยงเด็ก มีบ้านกับรถ 1 หลัง ครอบครัวและตัวพิมเอง ก็ไม่มีหนี้สินอะไร แต่ผู้หญิงอ่ะค่ะ เจอคนมีฐานะ คนดีๆ ที่เค้าชอบเรา  เราก็อยากจะคบกับเค้าไปเรื่อยๆ เผื่อวันข้างหน้าไม่มีอะไรแน่นอน ) หลุยส์บอกกับพิมว่า หลังสงกรานต์ เค้าจะมาขอเรา เราจะโอเคไหม  เราก็ตอบแบบเล่นตัวว่า ต้องรอให้ถึงวันนั้นก่อนนสิ ถ้าเรายังคบกันอยู่ ก็โอเคมั้ง
  

     มาต่อด้วยเรื่องของเบียนะคะ  เบียออกมาจากบ้านปาม มาเช่าห้องอยู่  พิมสงสารเค้านะคะ ว่าเค้าจิงจังกับพิมเกินไปไหม เค้าไม่น่า ทิ้งครอบครัวตัวเองมาเลย  แล้วอีกอย่างพิมก็ไม่คิดจะคบกับเบีย  เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ ซึ่งส่วนใหญ่ ถ้าพิมไปเจอเบีย จะมีนาว และปาม ไปด้วยตลอด ( เบียไม่มีรถยน นะคะ  แต่ปามมี ปามเป็นคนพาไปทุกที่ ) ที่เราไป บางทีเราก็เหงาอยู่บ้าน  เลิกงานมา ก็ไม่มีอะไรทำ บางทีหลุยส์ ก็ไม่ค่อยว่าง  แต่คือหลุยกับพิม จะบีบีหากันตลอดเวลาที่เค้าว่าง    

     เบียเริ่มรักพิมมากขึ้น คือพิมก็ไม่ได้ทำอะไรให้เค้าพิสวาสพิมเลยนะคะ หอมแก้ม ยังไม่เคย   วันเกิดเราปีนั้น เบียเก็บตัง ซื้อสร้อยทองให้เรา   ก็ประมาน 10000 นึง มั้งคะ  เราสงสารเค้านะคะ  เราบอกกับเบีย น่าจะเก็บเงินไปให้ลูกดีกว่า  เค้าก็บอกว่า มันคนละส่วน เบียให้ลูกทุกเดือน  ส่วนนี้คือส่วนของเบีย  

      หลังสงกรานก็ผ่านไป เข้าเดือนมิถุนา  หลุยก็พูดกับพิมเรื่องแต่งงงาน  ( ในใจพิมอยากแต่งมากๆ ) พิมก็บอกว่าได้ ให้มาคุยกับพ่อแม่พิมแล้วกัน  เขาก็มาคุย เขาถามเรื่องสินสอด ทองหมั้น  คือเราเตี๊ยมกับแม่ไว้ว่า ถ้าเขาถามว่าแม่เรียกเท่าไหร่ ให้แม่ตอบไปว่า แล้วแต่จะมาขอเลย   เราบอกกับแม่เราไว้อย่างนั้น ซึ่งทางพ่อแม่หลุย ก็โอเค  แล้วเตรียมหาฤกษ์ แต่งงาน กันค่ะ

      เบียเริ่มสงสัยว่าเดี๋ยวนี้พิมไม่รับสายบางทีก็ปิดเครื่อง ( พิมออกจากงานแล้วค่ะช่วงนั้น อยู่บ้านเฉยๆ หลุยส์เป็นคนขอร้องให้ออกจากงาน )  พิมเลยนัดเบียที่ร้านกาแฟ แถวที่ทำงานเบีย  พิมเลยบอกความจริงกับเบียร์ว่า พิมจะแต่งงานแล้วนะ พิมขอโทษ และขอบคุณทุกอย่างที่เบียทำเพื่อพิม เบียร้องไห้เลยค่ะ พูดแต่ว่า ไม่เป็นไร เรายังเปนเพื่อนกันได้ เบียพูดไปร้องไห้ไป  แล้วพิมก็คืนทองเส้นนั้นที่เบียซื้อให้พิมมา  พิมบอกว่า เบียเก็บไว้เถอะนะ พิมขอร้อง เบียก็ลุกออกไปจากร้านเลยค่ะ เหมือนในละครเลย  ทองก็ไม่เอาไป  แล้วเบียก็ขับมอไซออกไป พิมก็โทหาเบียให้กลับมา ก็ไม่รับสาย  พิมเลยจ่ายค่ากาแฟ แล้วก็ขับรถตามเบียไป เบียกลับไปที่ห้องของเขาค่ะ สิ่งที่เค้าทำ คือ เค้าไปต่อยกระจก จนเลือดสาดในห้องเต็มเลย พิมอายคนมาก คนออกจากห้องเช่ามาดูเบียเต็มเลย  พิมก้วิ่งเข้าไปดูเบีย เบียไล่ทุกคนออกจากห้องรวมถึงพิมด้วย เบียก็ล๊อคห้อง  ส่วนพิมก็ทำไรไม่ถูก ก็โทรหานาวกับปาม ให้มาดูเบีย พอทั้งสองคนมา พิมก็กลับค่ะ  

       หลังจากวันนั้น เบียร์ก็ไม่โทรหาพิม ไม่ติดต่อมาหาพิมเลย  พิมก็ถามนาวนะคะ ว่าเบียเปนไงบ้าง   นาวก็ตอบว่า เบียก็เหมือนเดิม ทำงาน อยู่ห้องเช่า แต่กินเหล้าทุกวัน คงยังจะคิดถึงพิมอยู่ พิมก็ได้แต่ฟังค่ะไม่รู้จะพูดว่าอะไรดี เพราะพิมเป็นคนผิดทุกอย่าง


แต่เรื่องที่รู้สึกผิดที่สุดในชีวิต คือเรื่องของเบียร์กับดา ค่ะ




............................ สุดท้ายแล้ว พิมอยากจะขอโทษเบียร์  และขอโทษดา นะคะ กับเรื่องที่เกิดขึ้น ...................