หนังว่าด้วยการเดินทางตามหาผู้ที่เกี่ยวข้องกับการเสียชีวิตของครอบครัวของซิสเตอร์ ไอด้า ที่กำลังจะทำพิธีเป็นแม่ชีในอีกไม่กี่วัน พร้อมกับป้าเธอที่เพิ่งจะได้เจอกัน เรื่องราวปูมหลังที่เปิดเผยกำลังจะเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของสองคนนี้ เรื่องเกิดขึ้นที่ประเทศโปแลนด์ยุค 60
ไม่ใช่หนังที่สดใหม่ เรื่องราวทำนองนี้เคยมีมาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเดินทางตามหาอะไรสักอย่าง แล้วระหว่างทางจนถึงจุดหมายที่เจอแม้มันจะเป็นหรือไม่เป็นดังที่คาดแต่มันเปลี่ยนความคิดหรือวิถีชีวิตของตัวละคร ตามแบบฉบับหนังถนนทั่วไป (ปีที่แล้วก็ Nebraska แถมหนังขาวดำเหมือนกัน ชิงออสการ์ถ่ายภาพเหมือนกันอีก) หรือการที่ตัวละครเป็นพวกบุคคลที่เกี่ยวข้องกับศาสนา แม้กระทั่งหนังไทยก็เคยเล่นกับประเด็นนี้มาแล้ว(ผมดูเรื่องนี้แล้วนึกถึง โอเค-เบตง ของ อุ๋ย นนทรีย์ ทั้งในเรื่องที่ตัวเอกเป็นคนในศาสนา จะต้องมีเหตุทำให้เดินทางออกจากสถานที่ที่ดำเนินชีวิตอยู่ตั้งแต่เด็กจนโต ต้องพบเจอและเรียนรู้สิ่งใหม่ๆในทางโลกรวมถึงสิ่งที่มันดูขัดหลักคำสอนของศาสนาที่ตนต้องปฏิบัติในสถานภาพที่ดำรงอยู่ การสูญเสียคนในครอบครัว) หนังดำเนินเรื่องอย่างเรียบง่าย ไม่พยายามอธิบายอะไรแก่คนดู แต่ก็ไม่เชิงสัญลักษณ์จ๋าขนาดนั้น หนังเล่าเรื่องตามลำดับเวลาเลย 1 2 3 4 มีหลายจุดในหนังที่ส่วนตัวมันโดนผมอยู่ ผมชอบวลีนึงในหนัง "ดื่มเหล้าเพื่อเรียกสติ" มันอาจจะฟังดูฮา แต่ถ้าไปดูในหนังจะรู้สึกในเชิงร้ายตลกมากกว่าตลกร้ายถ้าได้รับรู้การดำเนินเรื่องของตัวละครที่พูดคำนี้ออกมา
หนังไม่เล่นประเด็นอะไรมากมาย เล่นน้อยต่อยหนัก ช่วงท้ายๆก็ซัดเจ็บใช่เล่น ผมชอบในระดับเดียวกับ โอเค-เบตง เอาแบบส่วนตัวเลยนะ ถ้า IDA ได้ best foreign language film ในออสการ์ ผมก็อยากให้ โอเค-เบตงได้เหมือนกัน ผมว่าไม่ได้ด้อยกว่ากันมากเท่าไหร่ ไม่รู้ปีนั้นไทยได้ส่งเข้าชิงหรือเปล่า หรือต้องเปลี่ยน โอเค-เบตง เป็นขาวดำแล้วส่งไปเข้าชิงประชันกันไปเลย 55555
ปล. ยังไม่ดูอย่า....
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปกติสิวหรืออะไรสักอย่างบนหน้าไอด้าเม็ดนึงจะอยู่ทางฝั่งขวาของเรา แต่พอถึงฉาก love scene ท้ายๆของเธอกับหนุ่มมือแซกมันไปอยู่ด้านซ้ายเราได้ไง 5555 คิดว่าบนเตียงไม่น่ามีกระจกอยู่บนนะ พอพ้นตรงนี้มันก็ไปอยู่ตรงด้านขวาเหมือนเดิม อันนี้ขำๆ
IDA : แม้ไม่ใหม่แต่ก็เอาเรื่องใช้ได้
ไม่ใช่หนังที่สดใหม่ เรื่องราวทำนองนี้เคยมีมาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเดินทางตามหาอะไรสักอย่าง แล้วระหว่างทางจนถึงจุดหมายที่เจอแม้มันจะเป็นหรือไม่เป็นดังที่คาดแต่มันเปลี่ยนความคิดหรือวิถีชีวิตของตัวละคร ตามแบบฉบับหนังถนนทั่วไป (ปีที่แล้วก็ Nebraska แถมหนังขาวดำเหมือนกัน ชิงออสการ์ถ่ายภาพเหมือนกันอีก) หรือการที่ตัวละครเป็นพวกบุคคลที่เกี่ยวข้องกับศาสนา แม้กระทั่งหนังไทยก็เคยเล่นกับประเด็นนี้มาแล้ว(ผมดูเรื่องนี้แล้วนึกถึง โอเค-เบตง ของ อุ๋ย นนทรีย์ ทั้งในเรื่องที่ตัวเอกเป็นคนในศาสนา จะต้องมีเหตุทำให้เดินทางออกจากสถานที่ที่ดำเนินชีวิตอยู่ตั้งแต่เด็กจนโต ต้องพบเจอและเรียนรู้สิ่งใหม่ๆในทางโลกรวมถึงสิ่งที่มันดูขัดหลักคำสอนของศาสนาที่ตนต้องปฏิบัติในสถานภาพที่ดำรงอยู่ การสูญเสียคนในครอบครัว) หนังดำเนินเรื่องอย่างเรียบง่าย ไม่พยายามอธิบายอะไรแก่คนดู แต่ก็ไม่เชิงสัญลักษณ์จ๋าขนาดนั้น หนังเล่าเรื่องตามลำดับเวลาเลย 1 2 3 4 มีหลายจุดในหนังที่ส่วนตัวมันโดนผมอยู่ ผมชอบวลีนึงในหนัง "ดื่มเหล้าเพื่อเรียกสติ" มันอาจจะฟังดูฮา แต่ถ้าไปดูในหนังจะรู้สึกในเชิงร้ายตลกมากกว่าตลกร้ายถ้าได้รับรู้การดำเนินเรื่องของตัวละครที่พูดคำนี้ออกมา
หนังไม่เล่นประเด็นอะไรมากมาย เล่นน้อยต่อยหนัก ช่วงท้ายๆก็ซัดเจ็บใช่เล่น ผมชอบในระดับเดียวกับ โอเค-เบตง เอาแบบส่วนตัวเลยนะ ถ้า IDA ได้ best foreign language film ในออสการ์ ผมก็อยากให้ โอเค-เบตงได้เหมือนกัน ผมว่าไม่ได้ด้อยกว่ากันมากเท่าไหร่ ไม่รู้ปีนั้นไทยได้ส่งเข้าชิงหรือเปล่า หรือต้องเปลี่ยน โอเค-เบตง เป็นขาวดำแล้วส่งไปเข้าชิงประชันกันไปเลย 55555
ปล. ยังไม่ดูอย่า....[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ อันนี้ขำๆ