ถึงเวลาเกาะมันต้องเกาะเสียก่อนซิ เวลานี้เป็นเวลาที่เกาะเป็นเวลาที่ยึด ต้องเกาะต้องยึด

เหมือนอย่างเราไปหาครูบาอาจารย์หาเกาะหายึด อะไรก็สู้ใจที่มีที่เกาะที่ยึดไม่ได้ เกาะยึดครูบาอาจารย์เกาะอรรถเกาะธรรม
เวลาก้าวเดินต้องยึด ยึดให้เต็มที่  เมื่อถึงที่แล้วก็ปล่อยเอง เหมือนเราขึ้นบันได ไม่จับบันไดให้แน่นไม่ได้ ตกลงมาตายนั่น
เวลาขึ้นต้องเกาะบันไดให้ติดทีเดียว เมื่อถึงที่แล้วก็ปล่อยเอง



เวลานี้เป็นเวลาที่ยึดที่เกาะครูบาอาจารย์ ต้องยึดต้องเกาะ ใครว่าติดครูบาอาจารย์ นั่นมันบ้าพวกนี้
ว่าการยึดครูบาอาจารย์ติดครูบาอาจารย์ผิดไปอีกแหละ ใจคนเราไม่มีอะไรเกาะยึด ก็เป็นว่าวเชือกขาดอยู่บนอากาศ
หัวปักลงมาอย่างนั้นเหรอมันถึงดี  คนไม่มีที่เกาะไม่มีที่ยึดมันได้เรื่องอะไร นั่นเรียกคนหลักลอย



ถึงเวลาเกาะมันต้องเกาะเสียก่อนซิ เวลานี้เป็นเวลาที่เกาะเป็นเวลาที่ยึด ต้องเกาะต้องยึด จะปฏิบัติแบบลอยๆ ไม่ได้
เช่นเราเดินทางนี้ เราต้องยึดสายทางเป็นสำคัญ สายทางที่ถูกนี้ต้องยึด แยกไม่ได้
ครูบาอาจารย์ที่แนะนำสั่งสอนโดยถูกทางต้องยึดต้องเกาะให้แน่นทีเดียว ก็ยิ่งเป็นการเพิ่มกำลังของเราขึ้น
เป็นที่มั่นใจ เป็นที่อบอุ่น สะดวกก้าวเดิน สนุกก้าวเดิน เมื่อมีครูมีอาจารย์คอยแนะอยู่แล้วมันสนุกก้าวเดิน ไม่ว้าเหว่



นี่ไม่ยึดได้ยังไง ถึงวาระที่ควรยึดต้องยึดไว้ก่อน เมื่อถึงวาระอิ่มก็เหมือนเรารับประทาน อิ่มตัวแล้วก็หยุดการรับประทาน


--------------------------------


ให้ยึดพระพุทธเจ้าเป็นตัวอย่าง - พระธรรมเทศนาโดย หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
เทศน์อบรมพระ ณ วัดป่าบ้านตาด เมื่อวันที่ ๘ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๓๒
อ่านเนื้อหาเต็มได้จาก http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=1899&CatID=3