เรื่องราวความรักที่เกิดขึ้นกับผม ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นรักที่เข้ากับตัวผมจิงๆรึป่าว หรือว่ามันจะผ่านเข้ามาแล้วมันจะผ่านไป เพียงแค่มันเป้นช่วงเวลาที่ทำให้ผมรู้สึกว่าถ้าจากกันไป ผมคงเสียใจ และไม่ให้อภัยตัวเองเลย งั้นมาเข้าเรื่องเลยดีกว่าเนอะ
เรื่องมีอยู๋ว่า "ผมกะเค้าเจอกันครั้งแรกในการรับน้องกลุ่มสัมพันธ์ผมอยู่ในฐานะพี่วินัย "ระเบียบจัดมากกก" เค้าเข้ามาในกลุ่มวันแรกเค้าก็เริ่มที่จะไม่พอใจผมเข้า ผมก็ไม่คิดอะรัย ในวันต่อมาเค้าก็แสดงอาการนั้นอีกครั้ง จากนั้นผมก็คุยกะเค้าว่าผมกำลังทำงานยุ ยุในบทบาทที่ต้องทำ และจากนั้นเค้าก็หายไป ต่อมาหลังจาก 1 อาทิตย์ของการรับน้องสิ้นสุดลงผมก็ได้เจอหน้าเค้าอีกครั้ง พร้อมกับรอยยิ้มที่เค้ามอบให้ ผมก็เกบเอารอยยิ้มนั้นมาคิด และตอนนั้นผมก็เริ่มพยายามที่จะหาทางติดต่อเค้า จนกระทั้งหา FB เจอเข้า หลังจากนั้นที่เราเริ่มคุยกันเราก็ออกไปทานข้าวด้วยกันอาทิตย์ละครั้ง จนกะรทั้งกินข้าวด้วยกันทุกวันมันทำให้ผมรู้สึกว่าได้รับความรักมาตลอด และเหตุการณ์ที่ผมคาดไม่ถึงมันก็เกิดขึ้นคือวันก่อนสอบปลายภาควันสุดท้าย ผมกลับทำอารมนึ่งใส่เค้า (เหตุผลของผมคืออ่านหนังสือไม่ได้นอนจนเครียด) แต่ผมกลับไม่ได้อธิบายกับเค้าไปว่าเพราะอะรัย แต่เราก็คุยกัน จนกระทั้งปิดเทอมเค้าก็บอกผมว่า "เราไม่เหมือนเดิมเดิม" ผมก็รู้เลยว่าเค้าต้องการพูดอะรัยหรือบอกอะรัยกับผม ผมก็ตัดใจที่จะคุยกะเค้าต่อในช่วงปิดเทอม แต่การกระทำของผมครั้งนั้นไม่ได้มีความคิดที่จะหาคำตอบใดๆ เลยจนกระทั้งเวลาเปิดเทอมเค้าก็ทักมาบอกผมว่า "ที่ผมต้องให้พี่ตัดใจจากผมเพราะว่าผมจะไปเรียนที่อื่น ผมไม่อยากให้พี่ต้องยุตัวคนเดียว" ณ ตอนนั้นผมได้รับรู้ถึงความโง่ที่ผมมีมาตลอด และผมก็ขอคืนดีกับเค้ามาเกือบ 2 เดือน และมันก็ยังไม่ได้คำตอบ........"นี่คือเรื่องราวความรักที่ผมมีให้เค้าในช่วงเวลาสั้นๆ แต่นะตอนนี้ความรักนั้นยังคงอยู่กับตัวผม
ผมอยากรู้ว่าผมควรจะทำไงต่อดีเพราะผมพูดไม่ค่อยเก่งคับ
แบบนี้ใช่รักรึป่าว???ม
เรื่องมีอยู๋ว่า "ผมกะเค้าเจอกันครั้งแรกในการรับน้องกลุ่มสัมพันธ์ผมอยู่ในฐานะพี่วินัย "ระเบียบจัดมากกก" เค้าเข้ามาในกลุ่มวันแรกเค้าก็เริ่มที่จะไม่พอใจผมเข้า ผมก็ไม่คิดอะรัย ในวันต่อมาเค้าก็แสดงอาการนั้นอีกครั้ง จากนั้นผมก็คุยกะเค้าว่าผมกำลังทำงานยุ ยุในบทบาทที่ต้องทำ และจากนั้นเค้าก็หายไป ต่อมาหลังจาก 1 อาทิตย์ของการรับน้องสิ้นสุดลงผมก็ได้เจอหน้าเค้าอีกครั้ง พร้อมกับรอยยิ้มที่เค้ามอบให้ ผมก็เกบเอารอยยิ้มนั้นมาคิด และตอนนั้นผมก็เริ่มพยายามที่จะหาทางติดต่อเค้า จนกระทั้งหา FB เจอเข้า หลังจากนั้นที่เราเริ่มคุยกันเราก็ออกไปทานข้าวด้วยกันอาทิตย์ละครั้ง จนกะรทั้งกินข้าวด้วยกันทุกวันมันทำให้ผมรู้สึกว่าได้รับความรักมาตลอด และเหตุการณ์ที่ผมคาดไม่ถึงมันก็เกิดขึ้นคือวันก่อนสอบปลายภาควันสุดท้าย ผมกลับทำอารมนึ่งใส่เค้า (เหตุผลของผมคืออ่านหนังสือไม่ได้นอนจนเครียด) แต่ผมกลับไม่ได้อธิบายกับเค้าไปว่าเพราะอะรัย แต่เราก็คุยกัน จนกระทั้งปิดเทอมเค้าก็บอกผมว่า "เราไม่เหมือนเดิมเดิม" ผมก็รู้เลยว่าเค้าต้องการพูดอะรัยหรือบอกอะรัยกับผม ผมก็ตัดใจที่จะคุยกะเค้าต่อในช่วงปิดเทอม แต่การกระทำของผมครั้งนั้นไม่ได้มีความคิดที่จะหาคำตอบใดๆ เลยจนกระทั้งเวลาเปิดเทอมเค้าก็ทักมาบอกผมว่า "ที่ผมต้องให้พี่ตัดใจจากผมเพราะว่าผมจะไปเรียนที่อื่น ผมไม่อยากให้พี่ต้องยุตัวคนเดียว" ณ ตอนนั้นผมได้รับรู้ถึงความโง่ที่ผมมีมาตลอด และผมก็ขอคืนดีกับเค้ามาเกือบ 2 เดือน และมันก็ยังไม่ได้คำตอบ........"นี่คือเรื่องราวความรักที่ผมมีให้เค้าในช่วงเวลาสั้นๆ แต่นะตอนนี้ความรักนั้นยังคงอยู่กับตัวผม
ผมอยากรู้ว่าผมควรจะทำไงต่อดีเพราะผมพูดไม่ค่อยเก่งคับ