การสร้างความสัมพันธ์

พื้นฐานเลย คือ การแลกเปลี่ยนอย่างบูรณาการขององค์รวมมนุษยภาพ
ต่อมา  ก็เป็นปฏิบัติการของการทำหน้าที่แต่ละฝ่าย  ที่เหลือระหว่างทาง ก็เป็นการค้นหา และทดสอบความจริง

เพราะ  มนุษย์แต่ละคนไม่เหมือนกัน
ดังนั้น  ความสัมพันธ์ในเบื้องต้น  จึงดุจภาวะการถ่ายเทความแตกต่าง ไปสู่ความเข้าใจ , ความเคารพในความต่างนั้น

บางครั้ง หรือบ่อยครั้ง จะต้องมีทีเล่นทีจริง  การหยอกล้อ  เพื่อ ทดสอบตัวตนหรือขอบเขตของบุคลิกภาพ
เหนือสิ่งอื่นใด  จะต้องรู้จักหยั่งเชิงอารมณ์พื้นฐานโดยทั่วไป และต่อกรณีเฉพาะต่อเรื่องราวที่เปิดเผยออกมา
คุณจะต้องไม่ไปแตะบาดแผล   หรือเขตหวงห้าม  หรือถ้าอยากรู้  ก็จะต้องใช้วิธีอ้อม  
หรือ การประวิงเวลา แล้ววกกลับเพื่อการเปิดเผยตัวเองของอีกฝ่าย...ในสไตล์ไม่คาดคั้น

การที่จะให้คนอื่นชอบคุณ  จะต้องไม่ใช่การพูดเรื่องของคุณ
แต่คือ การรู้จักวิธีทำให้อีกฝ่ายได้แสดงตัวตนของเขาออกมาโดยสมัครใจ   เต็มใจและยอมรับสิ่งเหล่านั้น
ไม่ใช่การโต้เถียงเพื่อเอาชนะ โดยเหตุผลก็ดี หรือข้อเท็จจริงที่เหนือกว่า ก็หามิได้

เหนือสิ่งใด   คุณจะต้องพร้อมจะรับฟังทุกเรื่อง ...เพียงแค่ฟังเฉยๆ จนสิ้นสุดกระบวนความ
บ่อยครั้ง  การทอดเวลาให้ความเงียบได้ทำงาน    กลับทำให้รู้สึกดีกว่าการพูดไม่หยุด เพียงเพราะ  ความประหม่า
นั่นเพราะ    เมื่อความเงียบเผยตัว ในท่ามกลางการทำหน้าที่แล้วไซ้ร   อำนาจแห่งการกระทำจะประกาศคุณค่าผู้นั้น..อยู่แล้ว