ผมกับแฟนคนกันมาได้ประมาณ 10 เดือนแล้วครับ เราเรียนมหาลัยอยู่เทอมสุดท้ายแล้ว
แต่ผมกับเธออยู่คนละมหาลัย แต่จังหวัดไกล้กัน เธอย้ายของมาอยู่กับผมครับ ซึ่งผมก็อยากให้เธอย้ายมาอยู่ด้วยอยู่แล้ว
เราอยู่ด้วยกันทุกวัน วันไหนที่เธอมีเรียนเธอก็จะนั่งรถไปเรียน พอเรียนเสร็จเธอก็จะกลับมา
แต่ก่อนผมเจ้าชู้มาก จนมาเจอเธอ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรผมถึงหยุดเรื่องพวกนี้ได้
เธอเป็นแฟนที่ดีมากๆครับ ดีจนใจหาย ไม่รู้ว่าจะหาใครมาแทนที่ได้อีกแล้ว
และเรื่องมันเกิดเมื่อวาน ผมกับเธอแยกย้ายกันกลับบ้านต่างจังหวัด
และเธอก็ต้องได้เข้ามหาลัยเพื่ออบรมปัจฉิมอะไรไม่รู้ก่อนเรียนจบ
แล้วเธอก็ไปกับเพื่อนๆของเธอแหละครับ ประมาณ 4 5 คน บอกไว้ก่อนนะครับว่าผมเป็นคนขี้หึงมาก แม้กับเพื่อนของเธอผมยังหึง
จากนั้นอบรมเสร็จเธอก็ไปเดินห้าง ทานข้าวกับเพื่อน เมื่อวานเธอโทรหาผมทั้งวัน แต่ผมไม่รับ เพราะไม่ชอบที่เธอไปไหนมาไหนกับคนอื่น
เธอโทรตั้งแต่เที่ยงยันเย็น ผมไม่รับประมาณ 50 กว่าสายได้ ผมโกรธเธอมากเพราะผมหึงและไม่ชอบ
จากนั้นเย็นๆ ผมก็รับโทรศัพท์ คำแรกที่ผมพูดคือ "โทรมาทำไม มีธุระอะไร"
เธอก็ถามผมว่าทำไมไม่รับโทรศัพท์ เป็นอะไร จากนั้นผมก็ตะคอกขึ้นเสียงใส่เธอ แล้ววางสาย
เธอก็โทรมาอีกถึง 5 ทุ่ม ผมกฌรับ แล้วบอกว่าจะนอนแล้ว เธอก็ร้องไห้ และสิ่งที่ผมเสียใจที่สุดคือสิ่งที่เธอพูดออกมา
"คุยกันดีๆได้ไหม โทรหาทำไมไม่รับสาย รู้ไหมว่ากว่าจะโทรติดได้มันยากแค่ไหนก็รู้ว่าแถวบ้านเตงไม่มีสัญญาณ ทำไมไม่รู้จักรับ
โทรสิบสาย ติดแค่ครั้งเดียว เคยติดถึงความรู้สึกเค้าบ้างไหม? เค้าคิดถึง แต่เตงไม่ยอมรับโทรศัพท์เค้าเลย เค้าทำอะไรผิด"
แล้วเธอก็ร้องไห้ จากนั้นน้ำตาผมก็ไหลออกมา ไม่คิดว่าผมจะทำเธอเสียใจได้มากขนาดนี้ เพียงเพราะแค่ว่า ผมหึงเธอ
ผมเห็นแก่ตัวมากใช่ไหมครับ ผมรู้สึกผิดแล้ว T_____T
ผมตะคอกใส่แฟนจนเธอร้องไห้
แต่ผมกับเธออยู่คนละมหาลัย แต่จังหวัดไกล้กัน เธอย้ายของมาอยู่กับผมครับ ซึ่งผมก็อยากให้เธอย้ายมาอยู่ด้วยอยู่แล้ว
เราอยู่ด้วยกันทุกวัน วันไหนที่เธอมีเรียนเธอก็จะนั่งรถไปเรียน พอเรียนเสร็จเธอก็จะกลับมา
แต่ก่อนผมเจ้าชู้มาก จนมาเจอเธอ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรผมถึงหยุดเรื่องพวกนี้ได้
เธอเป็นแฟนที่ดีมากๆครับ ดีจนใจหาย ไม่รู้ว่าจะหาใครมาแทนที่ได้อีกแล้ว
และเรื่องมันเกิดเมื่อวาน ผมกับเธอแยกย้ายกันกลับบ้านต่างจังหวัด
และเธอก็ต้องได้เข้ามหาลัยเพื่ออบรมปัจฉิมอะไรไม่รู้ก่อนเรียนจบ
แล้วเธอก็ไปกับเพื่อนๆของเธอแหละครับ ประมาณ 4 5 คน บอกไว้ก่อนนะครับว่าผมเป็นคนขี้หึงมาก แม้กับเพื่อนของเธอผมยังหึง
จากนั้นอบรมเสร็จเธอก็ไปเดินห้าง ทานข้าวกับเพื่อน เมื่อวานเธอโทรหาผมทั้งวัน แต่ผมไม่รับ เพราะไม่ชอบที่เธอไปไหนมาไหนกับคนอื่น
เธอโทรตั้งแต่เที่ยงยันเย็น ผมไม่รับประมาณ 50 กว่าสายได้ ผมโกรธเธอมากเพราะผมหึงและไม่ชอบ
จากนั้นเย็นๆ ผมก็รับโทรศัพท์ คำแรกที่ผมพูดคือ "โทรมาทำไม มีธุระอะไร"
เธอก็ถามผมว่าทำไมไม่รับโทรศัพท์ เป็นอะไร จากนั้นผมก็ตะคอกขึ้นเสียงใส่เธอ แล้ววางสาย
เธอก็โทรมาอีกถึง 5 ทุ่ม ผมกฌรับ แล้วบอกว่าจะนอนแล้ว เธอก็ร้องไห้ และสิ่งที่ผมเสียใจที่สุดคือสิ่งที่เธอพูดออกมา
"คุยกันดีๆได้ไหม โทรหาทำไมไม่รับสาย รู้ไหมว่ากว่าจะโทรติดได้มันยากแค่ไหนก็รู้ว่าแถวบ้านเตงไม่มีสัญญาณ ทำไมไม่รู้จักรับ
โทรสิบสาย ติดแค่ครั้งเดียว เคยติดถึงความรู้สึกเค้าบ้างไหม? เค้าคิดถึง แต่เตงไม่ยอมรับโทรศัพท์เค้าเลย เค้าทำอะไรผิด"
แล้วเธอก็ร้องไห้ จากนั้นน้ำตาผมก็ไหลออกมา ไม่คิดว่าผมจะทำเธอเสียใจได้มากขนาดนี้ เพียงเพราะแค่ว่า ผมหึงเธอ
ผมเห็นแก่ตัวมากใช่ไหมครับ ผมรู้สึกผิดแล้ว T_____T